Το γέλιο βγήκε από τον Παράδεισο Οι συμμετοχές, Μέρος 1ο

Και η ώρα που όλοι περιμέναμε για να περάσουμε καλά,
επιτέλους, έφτασε!
(Η πράσινη επανάσταση δεν ξεχνιέται/ προσωρινή αναβολή κάνω)
Επί δύο βδομάδες περνούσα μόνη μου καλά,
λαμβάνοντας στο μέιλ-κουτί μου 
ποιήματα, κείμενα, ευθυμογραφήματα, 
ιστορίες με ιδιωματισμούς, με διαλόγους
με ό,τι θέμα μπορεί να φανταστεί κανείς!
Κυρίως όμως ποιοτικά δημιουργήματα!



Καιρός τώρα να περάσετε και εσείς καλά!
Να σας προειδοποιήσω: έχει πολύ διάβασμα!
Αλλά πιστεύω ότι θα σας αποζημιώσει!
Μην αδικήσετε κάποια συμμετοχή παρατώντας την από την αρχή.
Έχετε μία βδομάδα καιρό.
(Ψηφίζετε έως την Πέμπτη και ώρα 8 το βράδυ).
Διαβάστε για να περάσετε όμορφα,
και αν θελήσετε ...βαθμολογήστε!
Αυτή τη φορά σας έχω μία έκπληξη
(κι απευθύνομαι στους φίλους του μπλογκ):

ΠΡΟΣΟΧΗ 
Η βαθμολόγηση για αυτό τον περίεργο διαγωνισμό,
με το ανοιχτό θέμα, θα είναι διαφορετική!

Η συμμετοχή που σας άρεσε περισσότερο παίρνει 3 βαθμούς
και από από έναν  (1) βαθμό παίρνουν
τέσσερις ακόμα συμμετοχές που σας άρεσαν.

Υποχρεωτικά!

Ελπίζω να το ευχαριστηθείτε εσείς

και να μην δυσκολέψει εμένα ο νέος τρόπος βαθμολόγησης....

Σας ευχαριστώ θερμά που ανταποκριθήκατε κι αυτή τη φορά!
Κάποιοι κάνοντας το ντεμπούτο σας!
Η τιμή που νιώθω είναι τεράστια!

Συγκεντρώθηκαν συνολικά 19 συμμετοχές - κείμενα και ποιήματα-
από 17 συμμετέχοντες (έχω δύο διπλές συμμετοχές)
 τις οποίες και χώρισα σε τρεις αναρτήσεις,
για να τρέχει σωστά η πρώτη σελίδα.
Η μετάβαση σε κάθε μία θα γίνεται πολύ εύκολα, με συνδέσμους!

Αφήνετε σχόλιο σας με τη βαθμολογία σας σε αυτή την ανάρτηση.
Όλοι όσοι συμμετέχουν μπορούν να βαθμολογήσουν,
χωρίς να μπορούν να ψηφίσουν τη συμμετοχή τους φυσικά.

Θυμίζω ότι δώρο εκτός από τον μεγάλο νικητή, 
θα δοθεί επίσης, έπειτα από κλήρωση, σε έναν από όσους
διαβάσουν και ψηφίσουν,
είτε συμμετέχουν στον διαγωνισμό, είτε όχι.

Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη που η μουσική του μπλογκ μου
εμποδίζει την εγγραφή στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ώστε να έχετε
απευθείας ενημέρωση για τα σχόλια που θα ακολουθούν.
Ελπίζω να μην έχασα καμία συμμετοχή αλλά και να μην μετέφερα κάτι λάθος.
Αν δείτε εγκαίρως κάποιο λάθος ειδοποιήστε με, να το διορθώσουμε.



Από Δευτέρα ως και την Πέμπτη εγώ θα απουσιάσω.
Εσείς περνάτε, διαβάστε, βαθμολογήστε.
Έχω αφήσει έμπιστο άτομο που δεν συμμετέχει
να συγκεντρώνει τη βαθμολογία αντί για μένα 
 (κι ελπίζω όλα να πάνε καλά 
και να προλάβω να ετοιμάσω την πανηγυρική λήξη του διαγωνισμού
εγκαίρως!)

Σας αφήνω να απολαύστε 
και να γελάσετε με τη ψυχή σας!
Το έχουμε εξάλλου ανάγκη!

1.Ο ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΕΣΕ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ

Είναι καιρός τώρα, που η διαδρομή γιά την απόκτηση ενός πακέτου τσιγάρων και μιάς εφημερίδας, έχει επιτέλους βαθύτερα νοήματα,  από κείνα που δίνουν οι νερόβραστες ειδήσεις της πρώτης σελίδας και των λακούβων του δρόμου, που πλουτίζουν τους φαναρτζήδες, μέχρι το αυτοκίνητο να φτάσει στο προορισμό του. Στη περίπτωσή μας ο προορισμός είναι το περίπτερο της  αγαπημένης Λέτας, που ορθώνεται στη διπλανή από το σπίτι μου περιοχή.

-Λέτα μου, της λέω κάποια μέρα, το όνομά σου πρέπει νάχει πλούσιο περιτύλιγμα, αλλά εσύ μας το δίνεις χωρίς αυτό. Από που βγαίνει καλή μου; από το Βιολέττα, το Εριέττα ή το Μαριέττα; Τη ρώτησα.

-Όχι καπετάνιε μου, μου λέει, το όνομα μου είναι Μαρία - Αικατερίνη, με φώναζαν Μαρικαίτη, είπα μήπως να με λέω Μαρκαίτα, δεν μου άρεσε και το είπα Λέτα. Κι αυτό γιατί, Καίτα σαν υποκοριστικό, με το (ν), που μπορεί να ακουστεί χωρίς να υπάρχει, μπορεί να με ακούσεις « Κέντα» και εσύ νάχεις φούλ του άσσου με Ρηγάδες και να βγεις μπροστά.

Δεν βρίσκω πιό εμφανή λόγο, να μπαίνω στο αυτοκίνητο και να εξορίζομαι στη διπλανή περιοχή, γιά να αγοράσω, «υποθετικά» πάντα, ένα πακέτο τσιγάρα και μιά εφημερίδα. Το πόσο μου κοστίζουν αυτά, που ζητώ να αγοράσω, είναι το τελευταίο που σκέφτομαι, αφού φτάνω με ένα «τίποτα μερικών ευρώ στη τσέπη» και φέυγω με μιά καρδιά «γεμάτη», από την πιό υγιεινή νικοτίνη και τη πιό ανεπηρέαστη ενημέρωση. Μόνο έτσι μπορώ να λέω ότι ο κόσμος είναι τόσο μικρός, γιά να μπορέσει να μπει σε μιά εφημερίδα και τόσο εθισμένος στη νικοτίνη,  γιά να μπορέσει να ζήσει μέσα σε ένα περίπτερο.

Η Λέτα λοιπόν είναι ένας τύπος πολύ γλαφυρός αλλά και πολύ καυστικός, αν χρειαστεί. Μητέρα δύο λεβέντηδων, μέχρι εκεί επάνω, σύζυγος ενός «άνδρα» , κατά πολύ καλοκάγαθου, που είναι πρωϊνός στη βάρδια του περιπτέρου, αλλά νυχτωμένος βαθιά, μέσα στην αίσθηση, ότι αν δεν ήταν αυτός , το περίπτερο θα είχε πέσει θύμα της «κρίσης» και δεν θα υφίστατο πλέον.

Δυστυχώς αγαπητέ μου, η αλήθεια είναι ότι, αν η καλή σου Λέτα, δεν ήξερε να κρατά, αλλά και να φέρνει τους πελάτες από τα πέρατα των γειτονικών περιοχών, εσύ κάθε  πρωί, που θα το άνοιγες, θα άρχιζες να σκέφτεσαι, αν ήταν καλύτερα να το είχες ποδηλατάδικο σε ανηφορική πλαγιά, παρά περίπτερο. Εκείνη όμως με το μπρίο της και τα τσαχπίνικα σχόλια, που κάνει με τους πελάτες της, χωρίς ίχνος κακεντρεχών υπονοούμενων, κρατά ψηλά τη σημαία «περίπτερο μετά κερδοφόρας 18ώρου απασχόλησης» και εσύ δρέπεις καρπούς, που νομίζοντας ότι τους κερδίζεις μόνος σου, σκέφτεσαι μέχρι και το επάγγελμα του συμβούλου επιχειρήσεων να κάνεις, γιά να επεκτείνεις τις επαγγελματικές σου δραστηριότητες.

Κάποια μέρα κι ενώ εστιάζαμε στη ρήση ότι ο «άνδρας πρέπει νάχει θολό παρελθόν και η γυναίκα ανεξιχνίαστο», η Λέτα άρχισε να μου λέει:

-Kαπετάνιε μου, θεωρώ ότι η πράξη σου να έρχεσαι, από δύο χιλιόμετρα μακριά, στο δικό μου περίπτερο, γιά να αγοράσεις τα καλούδια μου, είναι άκρως τιμητική γιά μένα και γιά τις φτωχές υπηρεσίες, που προσφέρω.

 Όμως εκτός αυτού, διακρίνω επίσης και μιά αίσθηση τιμιότητας, που μου δίνει πάντα η παρουσία σου εδώ. Ρε καπετάνιε, ποτέ δεν ένοιωσα με σένα, ότι με φλερτάρεις ή ότι σκέφτεσαι κάπως περίεργα γιά μένα. Συγχώρα με γιά την ευθύτητα και την αργκό, αλλά θέλω να στο πω.  Ξέρω ότι, αν δεν με γουστάριζες, δεν θα ερχόσουνα να με βρεις σχεδόν κάθε μέρα. Όμως νοιώθω ότι με γουστάρεις με ένα τρόπο, που με ικανοποιεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη κολακεία ή φλέρτ και ακριβώς αυτό θέλω ,εδώ και καιρό, να σου το πω. Αγαπώ την οικογένεια μου, τον άνδρα μου και δεν έδωσα ποτέ δικαίωμα σε κανένα. Έχω κάνει κάποιες σπουδές, όμως αισθάνομαι, ότι μερικές φορές γιά να νοιώσεις όμορφα, αρκεί να ακούσεις πέντε λέξεις, να πεις άλλες πέντε, με την αίσθηση της ανιδιοτέλειας, να χαμογελάσεις, να σφίξεις τα δόντια και να προχωρήσεις μπροστά, περνώντας κάθε εμπόδιο, που μπαίνει στη ζωή σου. Μήπως έχω λάθος, πες μου κι εσύ.

-Λέτα μου επειδή και σήμερα σε έπιασε κρίση σοβαρής κουβέντας, θα σου πω μόνο ένα. Έρχομαι από τόσο μακριά γιά να ψωνίσω από σένα, γιατί αυτό που νοιώθω, περιγράφεται ως εξής:

Όταν έρχομαι εδώ και πιάνουμε την ολιγόλεπτη κουβέντα μας, εσύ κάθεσαι από μέσα κι εγώ απ' έξω από το περίπτερο. Mιά περιέργεια λοιπόν γεννιέται μέσα μου και εσύ με τις λέξεις σου, την ικανοποιείς. Νοιώθω πως σε ζηλεύω, όταν είσαι μέσα από ένα κάδρο, που σου φτιάχνει το άνοιγμα του περιπτέρου και μπορείς να βλέπεις όλο το κόσμο, κάνοντάς τον τόσο μικρό, όσο μικρό είναι το κάδρο σου.

Λοιπόν Λέτα μου, η κουβέντα μας, με αφήνει να μπαίνω  και να νοιώθω, ότι εγώ είμαι από μέσα, αλλά κι απ' έξω από το περίπτερο.

Μιά ανάλαφρη και αριστουργηματική αίσθηση γεννιέται. Είναι εκείνη, που σε κάνει να θέλεις να ψωνίσεις από τον εαυτό σου.

Ομορφότερη αίσθηση δεν υπάρχει. Ειδικά όταν κλέβεις τον εαυτό σου, δίνοντάς του, τα λανθασμένα ρέστα.

Γιατί αυτός, πάντα ζητά τα ρέστα, αλλά ποτέ του δεν έμαθε να τα μετράει σωστά.

Πότε Λέτα μου, θα ανακαλύψουμε όλοι μας, ότι απένατί μας, δεν βρίσκονται ξένοι άνθρωποι, αλλά εμείς οι ίδιοι και ότι πρέπει να είμαστε σωστοί, αλλά και τίμιοι κλέφτες.

2.Της Αγγέλως

Αχός βαρύς ακούγεται και μπινελίκια πέφτουν
Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι ;

Ουδέ σε γάμο ρίχνονται, ουδέ σε χαροκόπι
Η Αγγέλω κάνει πόλεμο σε πάστες και θερμίδες.

Υπογλυκαιμία πλάκωσε στ’ς Αγγέλως το στομάχι:
«Αγγέλω, ρίξε τ’ άρματα, δεν είναι δω το Fit Camp !
Εδώ είσαι σκλάβα των κιλών, bitch των υδατανθράκων !»

«Το Σούλι κι αν προσκύνησε κι αν τούρκεψεν η Κιάφα
Η Αγγέλω αφέντες λιπαρά δεν έκαμε, δεν κάμει !!!»

Φρούτο στο χέριν άρπαξε, τις φιλενάδες κράζει 
«Σκλάβες κιλών μη ζήσωμεν, παιδιά μ’, μαζί μου ελάτε !»
Και τα καρότα αρπάξανε κι όλες μοντέλες γίναν !!!

3.Ο Θούριος της Δίαιτας

Ως πότε, κοριτσάρες, θα τρώμε στα κρυφά, 
μονάχες σαν λιοντάρια τις πίτσες, τα γλυκά; (δις)
Κάλλιο είναι μίας ώρας αδύνατο κορμί, 
παρά σαράντα χρόνους Μερέντα και ψωμί.

Τσουβάλια να φορούμε, ρούχα πολύ φαρδιά, 
να κρύβουμε απ’ τον κόσμο τα περιττά κιλά; (δις)
Κάλλιο είναι μίας ώρας αδύνατο κορμί, 
παρά σαράντα χρόνους λαζάνια με τυρί.

Να χάνωμεν μπικίνια, καμάκια, θαυμαστές, 
«Κορμάρα !!!» να φωνάζουν οι επίδοξοι εραστές; (δις)
Κάλλιο είναι μίας ώρας αδύνατο κορμί, 
παρά σαράντα χρόνους να τρως καζάν-ντιπί.


4.Το ποτάμι

(Ο Σταύρος και η Λίτσα, μόλις έχει τελειώσει το δελτίο των 8 στο Mega, χαϊδεύονται στον καναπέ, ενώ η ερωτική επιθυμία είναι έντονη και ασυγκράτητη.)

ΛΙΤΣΑ- Έλα μωρό μου, νιώθω μια διαρροή καταθέσεων!

ΣΤΑΥΡΟΣ-Θα στις διαφυλάξω εγώ, κούκλα μου! 

Λ-Τι θα κάνεις γι’ αυτό; 

Σ-Θα σου εξασφαλίσω τη ρευστότητα!

Λ-Μπορείς; Δεν έχουμε έλλειμμα;

Σ-Τι έλλειμμα, κορίτσι μου; Άμα σε βάλω κάτω να σε μεταρρυθμίσω, θα δεις πρωτογενές πλεόνασμα που θα σου βγάλω!

Λ-Ναι, ναι, ναι! Το θέλω πολύ! «Ποτάμι» ψηφίζω, μάτια μου, Ποτάμι!

(Ο Σταύρος αρχίζει να εφαρμόζει σιγά-σιγά το κυβερνητικό του έργο...) 

Σ-Άνοιξε σιγά-σιγά τα κλειστά σου επαγγέλματα να ‘ρθει η ανάπτυξη…

Λ-Ήρεμα, καλέ, θα μου απορρυθμίσεις τον παραγωγικό ιστό!

Σ-Κάτσε, σου λέω, να σου κάνω άρση του καμποτάζ!

Λ-Σιγά, καλέ! Θα μου διαλύσεις τις εργασιακές σχέσεις...

Σ-Μη μου λες σιγά! Όταν έρχεται η ανάπτυξη, κούκλα μου, δεν την κρατάει τίποτα!

Λ-Μετά από τόσο καιρό ύφεση, ρε μωρό μου,  θέλει και λίγο ρέγουλα…

Σ-Ελάφρυνέ μου, μωρή,  τα κόκκινα δάνεια, μη σου κουρέψω τις καταθέσεις!

Λ-Μη μου αγχώνεσαι! Άμα φτάσεις βαθιά, θα βρεις πετρέλαια!

Σ-Δεν είναι ώρα τώρα να συζητήσουμε σε ποιον ανήκει η ΑΟΖ σου…

Λ-Μην αργείς καλέ μου, γιατί «θα ‘ρθουν οι Ρώσοι» και μετά να δω τι θα κάνεις…

Σ-Ρε κάτσε κάτω μη σου σκίσω τα μνημόνια!

Λ-Έτσι μ’ αρέσει: να ‘σαι άγριος! Πού θα βρεις όμως τα λεφτά; 

Σ-Θα σου κάνω επενδυτικό σοκ! Θα σου ισοσκελίσω το έλλειμμα!

Λ-Και τι θα τρώω , Σταύρο μου;

Σ-Θα σου κάνω ένα δωρεάν συσσίτιο μόνο για Έλληνες, να γλείφεις τα δάχτυλά σου!

(ο Σταύρος πείθει τη Λίτσα και προχωρούν γοργά και δυνατά οι προσπάθειες για συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας, ενώ λίγα λεπτά αργότερα "πληθαίνουν οι φωνές" που μιλούν πλέον για έξοδο στις αγορές)

Λ-ΝΑΙ, ΝΑΙ, ΝΑΙ, μωρό μου! Βλέπω φως στην άκρη του τούνελ! Λίγο ακόμα και βγαίνω απ’ την κρίση!

Σ-Έλα αστέρι μου, κράτα γερά κι έρχεται και το κοινωνικό μέρισμα!

Λ-ΝΑΙ, ΝΑΙ! Διαφύλαξέ μου τη σταθερότητα τώρα!

Σ-Success story, κούκλα μου! Κρατάω σταθερό ρυθμό ανάπτυξης!

Λ-Οι θυσίες πιάνουν τόπο, μωρό μου! ΝΑΙΙΙ!!!

(τσαφφφ! ανάβουν τσιγάρα, ενώ η ικανοποίηση είναι έκδηλη στα πρόσωπα των δύο τηλεθεατών-εραστών)

Σ-Εντάξει, μωρό μου; Βγήκες απ’ την κρίση;

Λ-Αχ, ναι! Ποτάμι, μάτια μου! Ποτάμι...

Σ-Είδες; Στο λεγα εγώ, το λέγαν κι οι ειδήσεις: Το Ποτάμι θα μας βγάλει απ’ την κρίση…
Λ-Ναι σε όλα, Σταύρο μου! Ναι σε όλα!


5. "ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΕΙΣ ΤΟ ΧΩΡΙΟΝ"

Υπερογδοηκοντούτις. Λιπόσαρκη. Τα δύσκολα χρόνια στο ορεινό χωριό, να 'χουν κυρτώσει τη ράχη της, σαν τσακισμένο κλαράκι. 
-"Τρεις π'θαμές απόμ'κα, γιε μ', τι να σ'κάνω; Πάηκαν τα νιάτα κι οι χαρές ". 
  Έπρεπε να την δεις, για να το πιστέψεις, να κουβαλάει σ'αυτήν την κυρτωμένη ράχη,"ζαλίκα", φόρτωμα από ξύλα, που εμείς θα δυσκολευόμαστε ακόμα και να φορτώσουμε σ'ένα αυτοκίνητο . Να βαστάει ολομόναχη πεντακάθαρο το δίπατο πέτρινο σπίτι. Κι η μπουγάδα, πλυμένη στη σκάφη, να μοσχοβολάει απλωμένη στην αυλή.  
Χιονένια, σφιχτοπλεγμένη πλεξίδα, κάτω από το μαύρο κεφαλομάντηλο. Που σκίαζε ένα βλέμμα καθαρό κι αγαθό, μα συνάμα αστραποβόλο και παιχνιδιάρικο. Η θεία Θάλεια.
-" Καρτεράω τα πιδιά απ'ν'Αθήνα. Ιέρχοντι να κεξαλοκαιριάσ'ν, ιέτσ' θα τ'αφήκω το σπίτ' "; 
Και τα παιδιά έφθασαν: γιος, νύφη, δυο ζωηρά εγγόνια και μια νωχελική άσπρη μακρύτριχη γάτα, σαν βγαλμένη από τις Χίλιες και Μια Νύχτες της Σεχραζάτ . Ώσπου ν 'αγκαλιαστούν, να φιληθούν και να αφηγηθούν οι τρεις γενιές πώς πέρασαν τον Χειμώνα, το τετράποδο Ουρί επιθεωρούσε το σπίτι, σπιθαμή προς σπιθαμή, μέσα κι έξω. Και το βρήκε, πολύ του γούστου της. Τόσο, που, λίγες βδομάδες αργότερα, αποφάσισε να εναποθέσει τον καρπό του έρωτά της μ'έναν τροφαντό αλητόγατο του χωριού , στο πιο καθαρό, μασχομυριστό και ζεστό μέρος, που η αρχοντική της μυτούλα μπορούσε να ανακαλύψει : την στοίβα με τα φρεσκοσιδερωμένα ρούχα της θείας Θάλειας! 
-"Ούι ούι κακό πώπαθα! Άτ'μο ζωντανό! " Χτύπησε με απόγνωση τις παλάμες η καϋμένη η γερόντισσα, βλέποντας την, με τόσο κόπο και φροντίδα τελειωμένη πλύση της, πριν ακόμα καλά καλά κρυώσει, να μετατρέπεται σε φωλιά για την λεχώνα γατούλα και τα τρία μωρά της. Ωστόσο, δεν είπε τίποτα ("Μην χολιάσ'νι τώρα τα πιδιά για-ταυτό"), μετέφερε την γατοοικογένεια σε καλάθι με καθαρά στρωσίδια και έστησε από την αρχή τη σκάφη της. 
Το Καλοκαίρι έφυγε γρήγορα, όπως όλα τα Καλοκαίρια, για να το διαδεχθεί ένας μακρύς Χειμώνας της υπομονής.
Μα με τις "πάψες των σκολειών", η ακάματη Γιαγιά ήταν και πάλι στο πόδι, για να δεχτεί τα λατρεμένα εγγόνια. Πάλι το σπίτι ν'αστράφτει, πάλι αγκαλιές και φιλιά με παιδιά κι εγγόνια, πάλι η γατούλα να κάνει τις εξερευνήσεις της, αυτή τη φορά κάτω από το λοξό βλέμμα της θείας Θάλειας. Νωρίς το άλλο πρωί, η γιαγιά επιβιβαζόταν στο λεωφορείο για τα Γιάννενα : 
- "Να πάρω καλούδια για τα πιδιά. Μου σώθ'καν κι τα φάρμακα". Είπε στους παραξενεμένους συνεπιβάτες, που ήξεραν, πως σπάνια ξεκόλλαγε απ'το χωριό.
Η έκπληξη, όμως, των συνεπιβατών, δεν ήταν τίποτα μπροστά στην έκπληξη που θα δοκίμαζε σε λίγο ο καλοκάγαθος φαρμακοποιός στα Γιάννενα : 
- "Έ'εις , γιε'μ , να μ' δώκεις απ' εκείνα τα χάπια που παίρν'ν οι γ'ναίκις για να μην κάν'ν πιδιά; ".   Ο φαρμακοποιός, παλιός οικογενειακός φίλος, κοιτάζει πάνω από τα γυαλιά του την σκεβρωμένη φιγούρα και :
-" Τί να τα κάνεις εσύ αυτά, κυρά Θάλεια, δεν είναι απ 'αυτά που σου έχει γράψει ο γιατρός". 
-" Τι σι νοιάζει εσένα, λογαριασμό θα σ' δώκω; Μπααα!! Τα θέλω για μια κοπέλα πάνω στο χουριό. Έ'εις ή δεν έ'εις;" 
-" Θα σου δώσω, αλλά να της πεις να μιλήσει με τον γιατρό της πρώτα". Είπε ο φαρμακοποιός, σημειώνοντας στην άκρη του μυαλού του να ενημερώσει και τον γιο της θείας Θάλειας ( "Δεν θες ν' άρχισε να τα χάνει η γιαγιά; Κάτσε να την έχει κάποιος το νου του"). 
Το ίδιο απόγευμα, τα εγγόνια μασούλιζαν ευτυχισμένα σοκολάτες στην σκιά της κληματαριάς, ενώ παραδίπλα η γατούλα έγλυφε γουργουρίζοντας μια νόστιμη κρέμα , φτιαγμένη από τα χεράκια της γιαγιάς. Τόσο της άρεσε αυτή η κρέμα της ψιψίνας, που η γιαγιά της την έφτιαχνε μέρα παρά μέρα. Τι παράξενο όμως! Σε λίγες μέρες, το ζωντανό, χωρίς να έχει κανένα άλλο πρόβλημα, άρχισε να... μαδάει. 
-"Βρε τι να έπαθε η γάτα; Μην έπεσε τίποτα πάνω της, μην έφαγε κάτι, πήρες εσύ είδηση τίποτα Μάνα; " Απορούσε ο γιος.
-"Πού να ξέρω ιγώ γιεμ'; Δεν θα την σήκωσε το κλίμα στο χουριό."
-"Ορμονική διαταραχή ". Είπε ο κτηνίατρος στα Γιάννενα και παράγγειλε έξτρα εξετάσεις.    
Φεύγοντας από τον κτηνίατρο, ο γιος της θείας Θάλειας πέρασε να χαιρετήσει τον φίλο φαρμακοποιό.
-" Έλα και σε ήθελα. " Του είπε εκείνος. "Δεν έχεις και δικό σου τηλέφωνο στο χωριό να σου μιλήσω ιδιαιτέρως. Τι απέκαμε τελικά η μάνα σου με τα αντισυλληπτικά που μου ζήτησε; Τά 'δωσε στην κοπέλα που τα προόριζε; Της είπε να μιλήσει με γιατρό; Οι ορμόνες δεν είναι καραμέλες, να τις παίρνει κανείς όπως νά' ναι. " 
Δυο λεπτά αργότερα, όποιος περνούσε μπροστά από το φαρμακείο, θα ήταν αδύνατον να καταλάβει σε τι οφειλόταν η απίθανη ευθυμία, που είχε κάνει τον φαρμακοποιό και τον φίλο του να ξεσπάσουν σε τόσο βροντερά γέλια. Το "μυστήριο της μαδημένης γάτας" είχε λυθεί, όπως επίσης και το για ποιας "κοπέλας" τον οικογενειακό προγραμματισμό φρόντιζε η ευρηματική γερόντισσα . 
Τα αντισυλληπτικά εξαφανίστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, η γούνα του ζώου σιγά σιγά αποκαταστάθηκε (πάντως έγκυος δεν έμεινε) κι όλοι πέρασαν μια χαρά τις υπόλοιπες διακοπές. 
Η οικογένεια πέρασε πολλά ακόμα καλοκαίρια κοντά στην Γιαγιά , χωρίς όμως την συνοδεία της ψιψίνας, μια που "δεν τη σήκωνε το κλίμα του χωριού"! 
Η θεία Θάλεια, αναπαύεται πια από χρόνια "εις τας αιωνίους μονάς", εκεί που δεν έχει σκάφες, μπουγάδες, καημούς και κόπους. Και διασκεδάζει με τις ιστορίες της, την αιωνιότητα των αγίων και των αγγέλων :
- "Εμ'τί να σ'κάνω κι γω πιδάκι 'μ;"

Εδώ τελείωσαν οι 5 πρώτες συμμετοχές

Στην επόμενη ανάρτηση θα βρεις τις επόμενες 5 συμμετοχές.

Πάτα εδώ και μπες απευθείας.