Χωρίς Αντάλλαγμα...

   Πήγα για πρώτη φορά στο Χονγ Κονγκ, πριν πολλά χρόνια. Μου είχαν πει ότι ήταν το στολίδι της Ανατολής. Κι είναι αλήθεια. Ενθουσιάστηκα κυριολεκτικά με την ομορφιά του. Η θέα από το λόφο Βικτόρια είναι εκπληκτική, ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες ή την ώρα της ημέρας. Είναι τόσο ήρεμα εκεί ψηλά πάνω από την πόλη και παράξενα ήσυχα (...)
  Μου άρεσε να κάθομαι εκεί, κάτω από ένα φανάρι του δρόμου, το δειλινό, κοιτάζοντας απ' τη μια μεριά τα εναλλασσόμενα χρώματα του λιμανιού κι από την άλλη τη βιασύνη εκατοντάδων επιβατών να γυρίσουν σπίτι τους.
  Ένα τέτοιο απόβραδο παρατήρησα έναν πολύ νέο άντρα, που καθόταν δίπλα μου στο ίδιο παγκάκι.
Διάβαζε απορροφημένος ένα βιβλίο κι ήταν σαν να αδιαφορούσε ολότελα για τη βουή του πλήθους και το ηλιοβασίλεμα. Στη βδομάδα που ακολούθησε, διαπίστωσα ότι, όποτε κι αν πήγαινα στο παγκάκι, θα έβρισκα τον νεαρό να διαβάζει.
  Ένα βράδυ, στράφηκε και μου είπε με πολύ σπασμένα αγγλικά:
-Θα μπορούσατε να με βοηθήσετε να προφέρω αυτήν τη λέξη;
  Ανακάλυψα ότι το βιβλίο που διάβαζε με τόση προσήλωση, ήταν ένα Αγγλο-Κινέζικο λεξικό. Αφού τον βοήθησα στη λέξη, μου είπε ότι τον έλεγαν Βονγκ κι ότι προσπαθούσε να μάθει μόνος του αγγλικά. Το έκανε για να μπορέσει να βρει μια καλή δουλειά και να βελτιώσει τη ζωή του και τη ζωή της μεγάλης οικογένειάς του.
  Ο Βονγκ και εγώ γίναμε γρήγορα φίλοι. Μετά από αυτό το περιστατικό συναντιόμασταν, σχεδόν κάθε βράδυ, στο Σταρ Φέρρυ. Έγινε ο ξεναγός μου και με βοήθησε να γνωρίσω καλύτερα το Χονγκ Κονγκ. Εγώ έγινα ο δάσκαλος του στην εκμάθηση των αγγλικών.
  Η ιστορία του ήταν πολύ συγκινητική. Αυτός και η οικογένειά του, παρ' όλο που ήταν περήφανοι και πρόθυμοι να εργαστούν, ζούσαν στα όρια της απελπισίας. Ο Βονγκ ήταν ο μεγαλύτερος γιος μιας εντεκαμελούς οικογένειας κι ο μόνος που εργαζόταν. Με μοναδικό όπλο ένα λεξικό, οι προοπτικές  για μια καλύτερη ζωή έμοιαζαν με μακρινό όνειρο. Παρ' όλο που ταξίδευα με πολύ περιορισμένο προϋπολογισμό, αποφάσισα να τον βοηθήσω. Πριν φύγω από το Χονγκ Κονγκ, κανόνισα να φοιτήσει σ'ένα ινστιτούτο αγγλικών.

  Έλειπα από τις ΗΠΑ δύο χρόνια περίπου. Όταν γύρισα, βρήκα ένα σημείωμα από τον Βονγκ. Έπαιρνε το πτυχίο του στα αγγλικά. Είχε βρει μια καινούργια, πιο καλοπληρωμένη δουλειά κι ήταν πια ικανός να ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο της οικογένειας του. Μέσα στο γράμμα υπήρχε μια τραπεζική επιταγή μερικών δολαρίων, για την εξόφληση αυτού που θεωρούσε χρέος του απέναντί μου.
  Έστειλα πίσω τα χρήματα μ' ένα σημείωμα, το οποίο πάνω κάτω έλεγε: "Βονγκ, σε παρακαλώ πάρε αυτά τα χρήματα, πήγαινε στο Σταρ Φέρρυ κι όταν βρεις ένα νεαρό, να κάθεται κάτω από το φανάρι του δρόμου, προσπαθώντας να μάθει αγγλικά από λεξικό, δόστου τα εκ μέρους και των δυο μας, με αγάπη" 
  Ο Βόνγκ πήρε το μήνυμα. Ελπίζω να το μεταβίβασε κι ότι, όποιος το έλαβε, θα το μεταβιβάσει σε κάποιον άλλον"

   Λ. Μπουσκάλια , μια από τις τόσες υπέροχες ιστορίες του στο '"Λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο"

φωτό: Julie De Waroquier

   Μια υπέροχη ιδέα ...κάνε ένα καλό χωρίς αντάλλαγμα και αυτός που θα το λάβει να κάνει το ίδιο με τη σειρά του σε κάποιον άλλον! Πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας αν κάναμε ένα καλό πού και πού χωρίς να μας ενδιαφέρει το προσωπικό όφελος...
Δεν είναι ανάγκη η προσφορά μας να είναι υλικής μορφής. Ένας καλός λόγος, μια συμπαράσταση, μια αγκαλιά, η παρουσία μας σε κάποιον που είναι μόνος.... Κάποτε δέχτηκα και εγώ μια βοήθεια από το πουθενά ... Θέλω να πιστεύω πως προσπαθώ με ανιδιοτέλεια να δίνω και εγώ με τη σειρά μου ό,τι μπορώ !

Δεν μου αρέσει να κουράζω με μεγάλα κείμενα. Έκρινα τον κόπο να αντιγράψω αυτή την ιστορία που με έχει αγγίξει βαθύτατα...Ελπίζω κι άλλους.

Καλημέρα σας,

@iris

PS: Απόψε στις 12,30 στο Star  έχει την ταινία Pay it Foward ( στα ελληνικά: Χωρίς Αντάλλαγμα) μια ταινία που σαν θέμα έχει το σχέδιο ενός 11χρονου πιτσιρικά. "Βοήθησε τρεις ανθρώπους χωρίς να απαιτήσεις αντάλλαγμα και μετά ζήτησέ τους να κάνουν το ίδιο σε τρεις άλλους συνανθρώπους"  Μην τη χάσετε!

( Κριτική ταινίας )