.gif)
Φίλοι μου αγαπημένοι.
Παρά τις όποιες δυσκολίες μου, εγώ έχω τεράστια χαρά!
Τα καταφέραμε! Είναι γεγονός!
Το 31ο Συμπόσιο βάζει τα καλά του,
χαρίζει αγκαλιές και τρυφερότητα
και σας περιμένει, έχοντας πάρει από μένα και όνομα!
Επισήμως σας παρουσιάζω το "γούτσου-γούτσου" Συμπόσιο!
Θα καταλάβετε το γιατί, διαβάζοντας τις συμμετοχές μας!
.gif)
Εγώ έδωσα το σύνθημα
και εσείς με όρεξη, έμπνευση και ενθουσιασμό πιάσατε τις πένες σας
και δώσατε τον καλύτερο εαυτό σας.
26 φίλοι του Συμποσίου στείλατε 31 υπέροχες συμμετοχές
(υπάρχουν πέντε διπλές συμμετοχές)
κάνοντας κι αυτό το Συμπόσιο ξεχωριστό,
(καταρχάς, γιατί το 31ο έχει 31 συμμετοχές
και μάλιστα την εποχή του χρόνου που παίζεται το 31 😁)
για την απλότητά του, την τρυφεράδα του, τις συγκινήσεις,
αλλά και την ανάγκη για προβληματισμό και κατάθεση ηχηρών μηνυμάτων!
Σας έδωσα αυτή τη φορά, λοιπόν, τη λέξη
Αγκαλιά
(αγκαλιάζω, αγκαλιασμένος)
και σας ζήτησα να εκφράσετε ενσυναίσθηση!
🎅
Χριστούγεννα,
η πιο όμορφη εποχή του χρόνου,
οι αγκαλιές δίνονται απλόχερα
και δως του ματς και μουτς και χαμόγελα κι ευχές!
Πόσες από αυτές τις αγκαλιές είναι ζεστές, αληθινές, αγαπησιάρικες;
Πόση σημασία δίνουμε στη σιωπή της αγκαλιάς;
💗
Ήσασταν, όπως πάντα, ελεύθεροι, να κινηθείτε κατά βούληση,
όπου σας πήγαινε η έμπνευση,
σε έμμετρο ή ελεύθερο στίχο, ή χαϊκού,
με ή χωρίς άρωμα Χριστουγέννων.
Και το κάνατε κι αυτή τη φορά με το καλύτερο τρόπο!
Τώρα θέλω από σας, όπως πάντα, να:
➤Νιώστε τον πόνο του ποιητή
καθώς αγωνιζόταν να ταιριάξει τις λέξεις του...
➤Ψηφίστε όπως πάντα με τα δικά σας κριτήρια. Δεν πειράζει.
Δεν είναι κάποιος πανελλήνιος διαγωνισμός.
Ένα δρώμενο είναι για να περνάμε όμορφα.
Να διαβάζουμε δυνατές στιγμές φίλων!
➤Πάρτε ανάσες.
καθώς αγωνιζόταν να ταιριάξει τις λέξεις του...
➤Ψηφίστε όπως πάντα με τα δικά σας κριτήρια. Δεν πειράζει.
Δεν είναι κάποιος πανελλήνιος διαγωνισμός.
Ένα δρώμενο είναι για να περνάμε όμορφα.
Να διαβάζουμε δυνατές στιγμές φίλων!
➤Πάρτε ανάσες.
Ευχαριστώ ΘΕΡΜΟΤΑΤΑ τους φίλους
που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, αλλά και όλους
όσοι θα διαβάσετε και θα μπείτε στη διαδικασία να ψηφίσετε.
Το Συμπόσιο είστε εσείς!
Είναι δικό σας!
◙
Τα 31 ποιήματα τα μοίρασα σε 3 αναρτήσεις.
◙
Τα 31 ποιήματα τα μοίρασα σε 3 αναρτήσεις.
Η μετάβαση σε κάθε μία διευκολύνεται με συνδέσμους!
Μια φωτογραφία, όπως πάντα, συνοδεύει κάθε ποίημα.
Όσες φωτογραφίες έχουν συνδέσμους, αυτοί φαίνονται με το
πέρασμα του ποντικιού πάνω στην κάθε μία.
Μια φωτογραφία, όπως πάντα, συνοδεύει κάθε ποίημα.
Όσες φωτογραφίες έχουν συνδέσμους, αυτοί φαίνονται με το
πέρασμα του ποντικιού πάνω στην κάθε μία.
Οι υπόλοιπες είναι από το διαδίκτυο.
◙
Για τη σειρά "εμφάνισης" των συμμετοχών, όπως έχει καθιερωθεί,
πραγματοποιήθηκε κλήρωση,
μετά το πέρας της προθεσμίας, με τη βοήθεια του
RANDOM.ORG (List Randomizer)
και τα αποτελέσματα μου έδωσαν την παρακάτω σειρά:
◙
Για τη σειρά "εμφάνισης" των συμμετοχών, όπως έχει καθιερωθεί,
πραγματοποιήθηκε κλήρωση,
μετά το πέρας της προθεσμίας, με τη βοήθεια του
RANDOM.ORG (List Randomizer)
και τα αποτελέσματα μου έδωσαν την παρακάτω σειρά:
Οι όροι της βαθμολόγησης:
Αν είσαι φίλος του μπλογκ μπορείς να ψηφίσεις.
Άγνωστοι και πρωτοεμφανιζόμενοι δεν θα γίνουν δεκτοί!
ΠΡΟΣΟΧΗ
Κι αυτή τη φορά, κρατάμε την ίδια βαθμολόγηση:
Έχετε λοιπόν τους βαθμούς 3,2,1,1,1 στα χέρια σας.
Χρησιμοποιήστε τους με σύνεση.
Υποχρεωτικά και τις 5 βαθμολογίες.
Το 3 στο ποίημα που σας γοήτευσε περισσότερο
το 2 στο επόμενο ποίημα που σας άρεσε και τους τρεις άσους
στις επόμενες αγαπημένες σας επιλογές.
Από σήμερα, Παρασκευή 22/12, έως και την
Πέμπτη, 28 Δεκεμβρίου , στις 8 το βράδυ,
Πέμπτη, 28 Δεκεμβρίου , στις 8 το βράδυ,
διαβάζουμε, σχολιάζουμε, βαθμολογούμε.
Παρασκευή 29/12
θα έχουμε τη γιορτή λήξης
και την ανακοίνωση του μεγάλου νικητή ,
ο οποίος παίρνει όπως πάντα ένα δωράκι από τα χεράκια μου.
Όλοι όσοι συμμετέχουν βαθμολογούν,
όρος απαράβατος,
χωρίς όμως να μπορούν να ψηφίσουν τη δική τους συμμετοχή.
Οι δημιουργοί χαίρονται με κάθε μικρό ή μεγάλο σχόλιο,
ακόμα κι αν δεν πάρουν βαθμολογία. Ο βαθμός δεν είναι ο στόχος.
χωρίς όμως να μπορούν να ψηφίσουν τη δική τους συμμετοχή.
Οι δημιουργοί χαίρονται με κάθε μικρό ή μεγάλο σχόλιο,
ακόμα κι αν δεν πάρουν βαθμολογία. Ο βαθμός δεν είναι ο στόχος.
Ελπίζω να μην έχασα καμία συμμετοχή,
αλλά και να μην μετέφερα κάτι λάθος.
Ειδοποιήστε με στο μέιλ άμεσα για να προβώ σε διορθώσεις!
Θυμίζω:
Το Συμπόσιο δεν είναι επίσημος διαγωνισμός.
Είναι ένα διαδικτυακό μας δρώμενο.
Δημιουργήθηκε για τα blogs (ή τους άστεγους φίλους) με τα οποία/ους
έρχομαι σε αλληλεπίδραση.
Οι περισσότεροι μεταξύ μας πια γνωριζόμαστε
(αρκετοί γνωριστήκαμε μέσα από το Παιχνίδι των λέξεων
του TEXNIS STORIES, πάνω στο οποίο κι αρχικά πάτησα).
Καθώς πλέον σας γνωρίζω όλους,
μπορώ να διασφαλίζω και τη διαφάνεια.
Συμμετέχουν πάντα, είτε στη δημιουργία, είτε στη βαθμολόγηση,
μόνο φίλοι αναγνώστες.
Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.
Ολόψυχα σας εύχομαι
Καλά Χριστούγεννα!
☆⛄★ 🎅 ★⛄☆
Merry Christmas
☆★ 🎅 ★☆
Καλή σας ανάγνωση!
@ριστέα
1.Αγκαλιά-ζω
Με μια συγχώρεση για όλα όσα δεν κάναμε
κι ένα χαμόγελο γι’ αυτά που εμείς μπορούμε…
Με μια αγκαλιά, υπόσχεση ας δώσουμε
αυτά που η ζωή μάς τα χρωστά,
να ψάξουμε να βρούμε…
2.3ος όροφος
3ος όροφος.
Αναβαθμιστήκαμε. Τώρα πια είμαστε άνθρωποι του ουρανού.
Πάψαμε πια να είμαστε αυτοί των ισογείων.
Δεν μας μυρίζει πια η γη, δεν μας φτάνει η σκόνη.
Γευόμαστε τον αέρα της πόλης αφ ̓ υψηλού.
3ος όροφος
Ανεβαίνουμε τις σκάλες θαρρώντας πως η ζωή θα αλλάξει.
Χωρίς ασανσέρ, χωρίς κάγκελα.
Ανεβαίνουμε όλοι μαζί, αγκαλιά, χέρι χέρι.
Παρέα, αλλά ο καθένας τόσο μόνος.
3ος όροφος.
Στριφογυρίζουμε σε μια ατελείωτη ελάχιστη ζωή.
Μια βαρετά, μια δημιουργικά.
Πότε ανώφελα.
Τις πιο πολλές φορές σε πανικό.
Ζούμε λίγο, σκεφτόμαστε πολύ.
3ος όροφος
Έτσι από ψηλά ατενίζουμε το μεγάλο λάθος.
Το ότι πάντα θα περιμένουμε ένα θαύμα.
Λες και μας χρώσταγε η ζωή κάποιο δάνειο.
Που πρέπει να μας πληρώσει.
Ότι όλα θα έρθουν, όπως τα έχουμε σχεδιάσει.
Ναι, πάντα είναι πιο εύκολο να περιμένουμε ένα θαύμα.
3ος όροφος
Με δανεικά κλειδιά και χαλασμένο σύρτη,
λιώνουμε τα πόδια μας σε κάθε μάρμαρο.
3.Επιστροφής σήμαντρο
Στου κορμιού σου τον ερωτικό βωμό,
Σπονδή μεγάλη έρχομαι, ευθύς να αποθέσω
Φωτιά για ν’ ανάψω, στη λάγνα της φλόγα σαν κεράκι να λιώσω.
Κι ύστερα στο τελείωμα με υγρές των πόθων τις στάλες
ξέπνοα να σβήσω προσπάθησα, πολλαπλές τις φωτιές σου.
Η αγκαλιά σου, φωλιά θα γενεί να κουρνιάξω,
τα χέρια σου, τα σώμα μου γλυκά φυλακίζουν,
τα χείλη σου, τρυφερά μονοπάτια χαράζουνε στο δέρμα μου επάνω.
Τα χέρια σου απλώνονται σφιχτά να μ’ αγγίξουν,
και ν’ αγκαλιάσουν επάνω μου κάθε πόρο αχόρταγα.
Κείνο που με πονά, άκου με! Δεν είναι παρά ένα!
Της φαντασίας πλάσμα μου ή της ζωής μου θε να ‘σαι;
Μην είναι η λήθη που έπαιξε σκληρά το λογισμό μου;
Μην τάχα κενό δύσβατο, ανάμεσά μας ετρύπωσε;
Πώς έγινε και θόλωσε η κραταιή η μορφή σου;
ποια λάθη επώδυνα, ανάμεσά μας ριζώσανε;
Ώρα ο στοχασμός στον έρωτα νέα ζωή να τού δώσει,
Είναι ώρα πια τρανή, μια επιστροφή να σημάνει.
4.Μέσα σε μια αγκαλιά
Παιδιά νεκρά
στην αγκαλιά εκείνων
που τα έφεραν στη ζωή
Όχι, όχι αυτό δεν είναι ζωή
Ενας εφιάλτης είναι
Όχι, όχι εφιάλτης
χειρότερο και από κόλαση είναι
Τόσες ψυχές να φεύγουν άδικα
κι εμείς να φλυαρούμε άσκοπα
Απλοί παρατηρητές
Άλλοτε ενοχικά
αποφασίζουμε να δούμε
το δώρο της ζωής αλλιώς
Αγκαλιάζουμε πιο σφιχτά
όσους αγαπάμε
και μετά πάλι ξεχνάμε
Το άγνωστο πλέον
δεν μας συναρπάζει
τώρα μόνο μας τρομάζει
Από τη μια στιγμή
στην άλλη
τα πάντα αλλάζουν
Αγριότητα
Δεν γνωρίζουμε
πότε και αν θα βρεθούμε
στη θέση των άλλων
Ο πόνος παγώνει τις ψυχές μας
Κι αυτή η εικόνα που μας στοιχειώνει
Μέσα σε μια αγκαλιά
η ζωή κι ο θάνατος μαζί
5.Το γεμάτο κενό μιας αγκαλιάς
Μην κουνιέσαι μια στιγμή... ακτινογραφία.
Βαριά ετυμηγορία.
Ο χρόνος γίνεται μαραθώνιος
σε ρυθμό σπριντ.
Σε κρατώ στην αγκαλιά μου, να μην φύγεις
τι ματαιοπονία!
Αγκαλιάζεται η οπτασία; Ομίχλη που χάνεται.
Διαλύεται, ή διαλύει;
Πετάς μακριά, καθώς
σε σφίγγω στο στήθος
Μένω ν αγκαλιάζω το κενό
μαζί με τον εαυτό μου
" κατὰ πάντα καὶ διὰ πάντα "
6.Η προσευχή των Χριστουγέννων
Αόριστα βαδίζουμε στους δρόμους της ζωής
ψάχνοντας κάτι να ξεδιψάσει τη ψυχή μας.
Και όταν η κουβέρτα της νύχτας μας σκεπάζει,
δεν μας χωράει καμιά γωνιά,
γιατί μας τυραννά μια καταδίκη.
Να υπάρχει τόση ζωή και να μην τη βλέπουμε.
Να υπάρχει τόση ζωή και να μην τη ζούμε.
Κάνουμε πως δεν το βλέπουμε,
μα σκλάβοι λογούμαστε, ανέραστων όντων,
παιδιά ενός άσωτου κόσμου,
δίχως αγάπη, ενσυναίσθηση και ελπίδα.
Δώσε μας άφεση Χριστέ,
που προδώσαμε αλλήλους
και συμβιβαζόμαστε με μια ζωή
που δεν μας κάνει, δεν μας ηρεμεί.
Και άνοιξε την αγκαλιά σου,
στους πονεμένους,
τους προδομένους και τους αθώους.
Βοήθησε όσους απόψε
τα τραπέζια, τα κρεβάτια ή η ψυχή τους
είναι άδεια.
Δώσε δύναμη σε όσους κλαίνε
σε νοσοκομεία, μάρμαρα
ή πίσω από πόρτες κλειστές.
Και ύστερα συγχώρεσε μας τους ανάξιους
που ούτε φέτος θα βρούμε τη Βηθλέεμ!
Γιατί θα γλεντάμε σε τραπέζια γιορτινά,
με δώρα ακριβά, ξεχνώντας...
Πως η αγάπη, γεννιέται ταπεινά,
σιωπηλά, κάτω από το μαύρο του ουρανού
και των αστεριών τη λάμψη.
Δεν έχω μύρο ή χρυσάφι να σου φέρω,
μα ίσως λίγο λιβάνι,
να κατευθύνει την προσευχή μου,
με την ελπίδα να αγναντέψει
η ψυχή μου, ένα "αλληλούια".
Αμήν!
ψάχνοντας κάτι να ξεδιψάσει τη ψυχή μας.
Και όταν η κουβέρτα της νύχτας μας σκεπάζει,
δεν μας χωράει καμιά γωνιά,
γιατί μας τυραννά μια καταδίκη.
Να υπάρχει τόση ζωή και να μην τη βλέπουμε.
Να υπάρχει τόση ζωή και να μην τη ζούμε.
Κάνουμε πως δεν το βλέπουμε,
μα σκλάβοι λογούμαστε, ανέραστων όντων,
παιδιά ενός άσωτου κόσμου,
δίχως αγάπη, ενσυναίσθηση και ελπίδα.
Δώσε μας άφεση Χριστέ,
που προδώσαμε αλλήλους
και συμβιβαζόμαστε με μια ζωή
που δεν μας κάνει, δεν μας ηρεμεί.
Και άνοιξε την αγκαλιά σου,
στους πονεμένους,
τους προδομένους και τους αθώους.
Βοήθησε όσους απόψε
τα τραπέζια, τα κρεβάτια ή η ψυχή τους
είναι άδεια.
Δώσε δύναμη σε όσους κλαίνε
σε νοσοκομεία, μάρμαρα
ή πίσω από πόρτες κλειστές.
Και ύστερα συγχώρεσε μας τους ανάξιους
που ούτε φέτος θα βρούμε τη Βηθλέεμ!
Γιατί θα γλεντάμε σε τραπέζια γιορτινά,
με δώρα ακριβά, ξεχνώντας...
Πως η αγάπη, γεννιέται ταπεινά,
σιωπηλά, κάτω από το μαύρο του ουρανού
και των αστεριών τη λάμψη.
Δεν έχω μύρο ή χρυσάφι να σου φέρω,
μα ίσως λίγο λιβάνι,
να κατευθύνει την προσευχή μου,
με την ελπίδα να αγναντέψει
η ψυχή μου, ένα "αλληλούια".
Αμήν!
7.Τα λόγια σας
Κι ύστερα, ήρθαν τα λόγια σας
κι έστησαν γύρω μου χορό.
Τα ένιωσα πάνω στο δέρμα μου - δεύτερο δέρμα.
Με ζέστανε η στοργή τους,
μαλάκωσε τον τρόμο μου,
κι οι αποστάσεις μεταξύ μας μίκραιναν, όλο μίκραιναν,
τόσο, που ακόμα κι άστοχα να ήταν διαλεγμένα,
μ' αγκάλιασαν σφιχτά.
8.Στα σύρματα
Και όταν τα πουλιά
τρέμουνε στο σύρμα
τί άλλο να γυρεύουν
από μιαν αγκαλιά
