"Κάποτε είχα πάει σε μια ταβέρνα, Η ορχήστρα έπαιζε συνέχεια καρσιλαμάδες. Όλο το κέντρο ήταν στο πόδι και το κέφι είχε φουντώσει. Όμως το "πολύ το κύριε ελέησον κι ο θεός το βαριέται". Έτσι κάποια στιγμή ο κόσμος κουράστηκε και η πίστα έμεινε άδεια.
Παρόλα αυτά η ορχήστρα συνέχιζε να παίζει καρσιλαμάδες... αδιαφορώντας αν στην πίστα δεν είχε μείνει ψυχή. Τότε έγινε κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ: Κάποια στιγμή, σηκώθηκε μια γυναίκα γύρω στα 40, στάθηκε στο κέντρο της πίστας και- αγνοώντας τον καρσιλαμά- άρχισε να χορεύει ένα βαρύ ζεϊμπέκικο! Τι νομίζεις ότι έγινε μετά; Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η ορχήστρα έκοψε τον καρσιλαμά και το γύρισε στο ζεϊμπέκικο!
Η ζωή σου δίνει καθημερινά μαθήματα, αρκεί να είσαι πρόθυμος να μαθαίνεις και να μην περιμένεις να τα βρεις όλα μέσα στα βιβλία.
Στο βαθμό που δεν σου αρέσει η μουσική που σου παίζει ο σύντροφός σου ( ο φίλος σου, ο εργοδότης σου και πάει λέγοντας) ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΤΟΝ ΧΟΡΕΥΕΙΣ! "
(απόσπασμα από το ¨Συντροφικότητα αλά ελληνικά, Γ. Πιντέρης , εκδ. Θυμάρι)
Οι περισσότεροι γκρινιάζουμε , πολλές φορές για τα πάντα .... Γκρινιάζουμε γιατί κουραστήκαμε να ακούμε καρσιλαμάδες! Αλλά ταυτόχρονα συνεχίζουμε να χορεύουμε και χτυπάμε και παλαμάκια! Μη σου πω ότι σπάμε και πιάτα στο τέλος!
Δεν σου αρέσει ; Άλλαξέ το! Δεν μπορείς; Σταμάτα να χορεύεις! Αφουγκράσου τις ανάγκες σου ... συνειδητοποίησε τι κάνεις , συμφιλιώσου με ότι δεν μπορείς να αλλάξεις!
Θέλει μαγκιά να σηκωθείς πάνω και να γυρίσεις το τραπέζι ανάποδα . Θα κάνει θόρυβο και θα τα σπάσεις όλα! Μήπως κάποτε χρειάζεται κι αυτό;
Καλημέρα! Καλή Κυριακή!
συμφιλιώσου με ότι δεν μπορείς να αλλάξεις, αλλά ότι μπορείς κάνε κάτι να το αλλάξεις. " Ο απαισιόδοξος παραπονιέται για τον άνεμο. Ο αισιόδοξος περιμένει τον άνεμο ν’αλλάξει. Και ο ρεαλιστής ρυθμίζει τα πανιά." ~ William Arthur Ward
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Μαράκι μου!
ΔιαγραφήΠού όμορφα και σοφά τα λόγια που άφησες εδώ!
Έτσι είναι!
Ρεαλισμός και αισιοδοξία είναι ο καλύτερος συνδυασμός!
Να έχεις μια υπέροχη Κυριακή! :)
Υπάρχουν κάποιοι χοροί που δε θέλουμε να τους χορέψουμε καθόλου, αλλά δε λένε όποιος μπαίνει στο χορό χορεύει?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, εμείς δεν μπήκαμε,μας τράβηξαν σε έναν χορό χωρίς τέλος και χωρίς ελπίδα να σταματήσει σύντομα...ποιο τραπέζι να ρίξουμε στα κεφάλια τους να τους τα σπάσουμε να ησυχάσουμε?
Καλή Κυριακή!!
Ναι ! Έχεις δίκιο ...κάποιους χορούς αναγκαζόμαστε να τους χορέψουμε ή πάλι ενδέχεται να πέσουμε σε τυφλή ορχήστρα και να μην δουν τη ζεϊμπεκιά που χτυπάμε με τις ώρες!
ΔιαγραφήΑλλά φαντάζομαι όλοι το έχουμε ανάγκη να σπάσουμε ...μερικά κεφάλια ε;;;;;;;;
Καλό υπόλοιπο Κυριακής! :)
Πολύ ωραία ανάρτηση.Μερικές φορές μπαίνουμε στο χορό χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε καλά-καλά, άλλες φορές μας πάνε σπρώχοντας(ουσιαστικά μας τραβάνε) για να χορέψουμε χωρίς να θέλουμε.Πόσες φορές όμως αντισταθήκαμε σ΄ αυτό;Καμία.Τουλάχιστον ας το κάνουμε τώρα πριν είναι αργά!Καλό απόγευμα να ΄χεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον να μην αφήνουμε να μας σηκώνουν με το ζόρι! Είναι μια αρχή κι αυτό! :))
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ , καλό απόγευμα και σε σένα!
Φορές, ακόμη και το μυρμηγκάκι.. παίρνει τη ζωή στα χέρια του. Καλό Φθινοπωρινό μήνα, iris. Να είσαι καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Φθινόπωρο και σε σένα! :))
ΔιαγραφήΘυμάμαι και τις πέστροφες που για να πάνε εκεί που θέλουν, κολυμπούν αντίθετα στο ρεύμα του ποταμού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚολύμπι αντίθετα στο ρεύμα ...αν τα καταφέρνουν οι πέστροφες μπορούμε και εμείς ε;
ΔιαγραφήΦιλιά Σεβάχ μου!
Ωραία ιστορία!!! Έτσι όπως λες πρέπει να κάνουμε! Να μη χορεύουμε στο ρυθμό που θέλουν οι άλλοι να χορεύουμε!! Έχουμε και προσωπικότητα και αξιοπρέπεια! Δεν πρέπει να είμαστε στρατιωτάκια, πρέπει να έχουμε βούληση! Θυμήθηκα ένα βιντεάκι να σου πω να γελάσουμε από το Ράδιο Αρβύλα.. Ήταν τα Θεοφάνια και είχε ρίξει ο παπάς το σταυρό στο ποτάμι για να τον πιάσουν. Ένας τύπος λοιπόν τον έπιασε μεν, αλλά ήταν μεγάλη η ορμή του ποταμού και κρατιόταν από ένα κλαδί να σωθεί. Και ο κόσμος αντί να τρέξει να τον σώσει χειροκροτούσε!! Και οι κορυφαίοι του Ρ.Α. είχαν και καλά βάλει υπότιτλους τι έλεγε αυτός που πνιγόταν, και έλεγε: τι χειροκροτάτε ρε μ....ς, εγώ πνίγομαι και σεις χειροκροτάτε? χα χα χα.. Αστείο μεν, αλλά κρύβει μια μεγάλη αλήθεια! Ότι δεν αντιδρούμε καν πολλές φορές στον κίνδυνο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές φορές είμαστε απλοί θεατές και κυρίως σε όσα μας συμβαίνουν!
ΔιαγραφήΚι αυτό είναι το τραγικό! :(