Το Στάθμισμα

Το σκοτάδι ποτέ δεν εφοβήθηκα.

Ακόμα κι εκείνες, τις σκληρές νύχτες του χειμώνα

που ο αέρας λυσσομανά 

και τα αστραπόβροντα σκίζουν τη σιωπή στα δύο

Ακόμα και μέσα στα πιο άγρια μεσάνυχτα

βρίσκω το δρόμο να επιστρέφω στα όνειρά μου

Ακολουθώντας μία αξόδευτη θέληση ζωής

Το μαύρο ποτέ δεν με έσκιαξε
Τις αντιθέσεις του με το λευκό αγάπησα

Μέσα από τα σκοτάδια λαμπυρίζει εξαίσια το φως

Μέσα στις σιωπές μαγεύεσαι από το τραγούδι του μελωδού

Μέσα από τη μοναξιά επιθυμείς την παρουσία

Κι από την παρατεταμένη απουσία εκτιμάς 

το χάδι που σου λείπει

Είναι που μετά το ένα,

το δύο έχει περισσότερη αξία....

Φευ! Εξίσωση για σθεναρούς λύτες!

@ριστέα