Μικρή Χριστουγεννιάτικη Ιστορία: Η Ζωή είναι το ταξίδι!

Κάποια περασμένα Χριστούγεννα. Μέρες γιορτής και οικογενειακής θαλπωρής. Όταν όλοι χαμογελούν και χαίρονται δίπλα στο στολισμένο τους δέντρο , ανοίγοντας δώρα και μοιράζοντας αγκαλιές, αυτή ξεστολίζει. Με δάκρυα στα μάτια δεν βλέπει τις αυτοκόλλητες ταινίες για να βγάλει προσεκτικά τα φωτάκια. Ποιος νοιάζεται; Τα ξεριζώνει βίαια και άτακτα, αδιαφορώντας αν χαλάσουν, όπως πριν λίγη ώρα ξερίζωσαν βάναυσα τη ψυχή της, τα λόγια του: "Δεν είμαι ευτυχισμένος, Και δεν είσαι ούτε και εσύ. Γιατί δεν το παραδέχεσαι; Νομίζω ότι το ταξίδι μας έχει ήδη τελειώσει!"

Τα μαζεύει όλα όπως-όπως. Καμία σειρά και τάξη. Τα πετάει όλα μέσα σ΄ένα κουτί. Σκέφτεται να το κάψει. Να μην της θυμίζει τίποτα ότι είναι γιορτή. Γιορτή αγάπης! Τι ειρωνεία! Η αγάπη της τελείωσε τις άγιες αυτές μέρες που όλοι είθισται να δίνουν και να παίρνουν αγάπη!. 
Δεν νομίζει ότι θα γιορτάσει πάλι Χριστούγεννα. Είναι βέβαιη. Δεν θα γιορτάσει ποτέ ξανά!
Αυτό που έτρεμε περισσότερο στη ζωή της συνέβη τόσο αναπάντεχα και τόσο άκαιρα!
Καταβάθος γνωρίζει ότι δεν ήταν καθόλου αναπάντεχα. Όσο για το άκαιρα... πότε αλήθεια είναι η σωστή στιγμή για να χωρίσει κανείς;
Ποτέ δεν θα ήταν έτοιμη για αυτόν τον αποχωρισμό. Αλλά να, μια καινούργια χρονιά ξεκινάει και η αρχή της είναι ήδη προδιαγεγραμμένη. Μέσα στον πόνο και στο βαθύ σκοτάδι. 
Μέσα στην ανασφάλεια και στον τρόμο μιας άδειας ζωής! 
Ο φόβος της μοναξιάς την τραντάζει συθέμελα. 
Πώς θα το αντέξει άραγε αυτό; Δεν έμαθε ποτέ της ως τώρα μόνη!

Όλα της φαντάζουν αστεία, γελοία σχεδόν. Γιατί στολίζουν οι άνθρωποι; Το ξεστόλισμα μετά δεν είναι πάλι ένας μικρός αποχωρισμός; αναρωτιέται!
Τα αγγελάκια στο δέντρο της χαμογελούν και εκείνη θυμώνει όλο και περισσότερο.
Μία γρήγορη σκέψη περνάει από το σαλεμένο της μυαλό: να τα πετάξει όλα στη φωτιά. 
Παρέα και τα πράγματά του. Να τον πονέσει όσο την πόνεσε η απόφασή του. Το μυαλό σκαρφίζεται σκηνές έκρηξης και οργής ...
Μέχρι να επιστρέψει αυτός, αργά το βράδυ, όπως της είχε πει, να πάρει τα πράγματα του, έχει ήδη μετανιώσει. Η οργή έχει καταλαγιάσει μέσα της και το μόνο που θέλει είναι να κουρνιάσει σαν πληγωμένο ζώο στην αγκαλιά του. 
Δεν μπορεί όμως πια. Δεν έχει το δικαίωμα. 
Δεν είναι πια μαζί ! Με μια απόφαση, δεν είναι πια ζευγάρι. 
Χτες είχε τα πάντα : ασφάλεια, αγάπη, παρέα, ένα στολισμένο σπίτι, γιορτή.
Σήμερα δεν έχει τίποτα: είναι μόνη, φοβάται, σε ένα άδειο, τσακισμένο σπίτι, γεμάτο πένθος!
Σε λίγο και γεμάτο φαντάσματα. 
Θέλει να μην υπάρχει. Να μην βλέπει. Η γωνιά του θα είναι άδεια, η ντουλάπα του επίσης. 
Το κρεβάτι θα είναι τεράστιο για μία μόνη ψυχή. Πώς θα αντέξει όλα αυτά;
Δάκρυα, πόνος, μοναξιά, πόνος, δάκρυα,πολλά δάκρυα, θλίψη, βουβαμάρα, πόνος, δυσκολίες...
Μαθήματα. Ζωή. 

Θα περάσει πολλά. Αλλά θα μάθει επίσης πολλά στην πορεία.Και θα σταθεί και πάλι όρθια!
Αυτός είναι ο δρόμος: Πτώση. Ανηφόρα. Γολγοθάς. Σταύρωση. Ανάσταση. Ζωή!
......................................................................................................

Χριστούγεννα πάλι. Σήμερα.
Κάποια χρόνια μεσολάβησαν.
Η ηρωίδα μας ξανά στο σήμερα. Κάθεται δίπλα στο στολισμένο της δέντρο και χαμογελά με αγαλλίαση.
Τριγυρίζει στα ίδια δωμάτια, όπως τότε, μόνο που τώρα είναι όλα στολισμένα με τάξη και προσοχή. Δεν κράτησε το λόγο της! Συνέχισε να στολίζει. Να γιορτάζει! 

Πολύχρωμα φωτάκια παντού... Όλα στο κόκκινο των Χριστουγέννων.Το χρυσό τυλίγει τα πάντα μ' ένα μαγικό πέπλο. Τα μάτια της δεν είναι θολά από δάκρυα και έτσι ξεκάθαρα κι απόλυτα ήρεμη, απολαμβάνει.
Μόνη. Αλλά γεμάτη. Χαρούμενη. Έχει κερδίσει το στοίχημα. Έχει κερδίσει την πίστη στον εαυτό της. Δεν έχει ανάγκη εκείνον και κανέναν άλλον για να νιώθει πλήρης. Μπορεί να δίνει και να μην αδειάζει ποτέ. 
Είναι που η αγάπη μαλακώνει τη ψυχή. Συγχωράει. Και βρίσκει πάντα δρόμους. Κι όσο δίνεις, τόσο γεμίζεις.

Το ποτήρι άδειασε.... 
Η φωτιά έσβησε.
Σβήνει και τα τελευταία φώτα και αποχωρεί σιγοτραγουδώντας.... 
"γέρε χρόνε φύγε τώρα πάει η δική σου η σειρά ...♫ ♪ ♫

Κρυφογελάει!
Το ταξίδι δεν τελείωσε...
Γιατί η Ζωή είναι το ταξίδι!

Η Ζωή θα είναι πάντα το καλύτερο δώρο!

Αυτή ήταν η δική μου (δεύτερη) συμμετοχή 
στη Μικρή Χριστουγεννιάτικη Ιστορία μας.

Το ταξίδι, ω ναι, συνεχίζεται....☺

Φιλιά κατάμουτρα!
@ριστέα




Διαβάστε σήμερα επίσης ,
Γράμμα στον Αη Βασίλη
από τη mariakat, στο My Dreamland

κι από χτες όσοι τις χάσατε

 από τη des tzav, στο Μαμά σε κρίση
Το αστέρι που ήθελε να γίνει αληθινό
και 

Τα πρώτα μου Χριστούγεννα στην Νέα Υόρκη,

από τον Γαβριήλ Παναγιωσούλη, στον Pylaro

Εδώ 

παρακολουθείστε όλες 

τις Χριστουγεννιάτικες ιστορίες μας

Στης Μαρίας μας (me maria) πέρασες που μας έχει το Παιχνίδι των λέξεων

με 19 υπέροχες συμμετοχές

Στης άλλης Μαρίας μας (Νικολάου) που έχει στο Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά
το 19ο Φωτογραφίζειν
και 
στο Κείμενο τις 25 Λέξεις;

Η μπλογκογειτονιά μας γράφει, δημιουργεί, στιγμή δεν ησυχάζει!