Σύνθεση #3: Το περίεργο, αλλά μαγικό καλοκαίρι μου!

Βάλε να παίζει αυτό αν θες.

Νύχτες καλοκαιριού στο Κατάκολο

Σκέψου να μην πρόφταινα κι αυτό το καλοκαίρι
να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό
να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου
να οσμιστώ δροσερές και χαλασμένες μυρωδιές
να γευτώ γλυκόξινες και πιπεράτες γεύσεις
να ακούω τα τζιτζίκια ως τα κατάβαθα της νύχτας
να καταλαβαίνω τους δικούς μου που αγαπώ
να μην αδημονώ μ’ αυτούς που με στηρίζουν
να αφήνω κι άλλες ζωές να μπαίνουν στη δική μου..

(....)

Τίτος Πατρίκιος 

Το απόσπασμα αυτό από το ποίημα του Πατρίκιου 
"Άλλο ένα καλοκαίρι" με εκφράζει απόλυτα....
κι αυτό το καλοκαίρι!
Παρ΄όλο που μπάνια δεν έκανα, (μόλις ένα για την ώρα!)
παρ' όλο που όλο τον Αύγουστο καθημερινά με εξαντλώ, 
για έναν γάμο για τον οποίο μου είπαν ότι παίζει να κουράστηκα
πιο πολύ και από τον δικό μου (τέτοια μέρα, 13 χρόνια πριν, by the way)
-και μάλλον δίκιο έχουν τώρα που το σκέφτομαι!-
παρ΄όλη την κούραση και την πίεση που υφίσταμαι αυτό τον καιρό,
πρόκαμα πολλά, χαμογελώ γλυκά,
γιατί προσφέρω...όσο μπορώ προσφέρω, κι αυτό μόνο χαρά με γεμίζει, 
μα κυρίως άφησα κι άλλες ζωές να μπούνε μέσα στη δική μου!

Ήταν ένα καλοκαίρι γεμάτο "μπλογκερικές" συναντήσεις,
χωρίς καν να βγω από τα "στενά" όρια του νομού μου,
γεμάτο ζεστά μάτια που είδα από κοντά για πρώτη φορά,
κι άλλα που τα συνάντησα για τρίτο καλοκαίρι στη σειρά.

Δεν χρειάζεται τελικά να είναι ίδιο με τα υπόλοιπα καλοκαίρια σου,
για να το αξιολογήσεις στα "ωραία" σου!
Και μεταξύ μας, το θεωρώ μαγικό τελικά!
Μα δεν είναι μαγεία να συναντάς ανθρώπους που τους γνώρισες
μέσα από τη ψυχρή οθόνη του υπολογιστή σου
 και να αποδεικνύεται πως δεν είχε λαθέψει 
η διαίσθησή σου ολωσδιόλου;
Να μοιράζεσαι ανεκτίμητα συναισθήματα με ανθρώπους,
που απρόσμενα ήρθαν στη ζωή σου 
κι έμειναν, γιατί ταίριαξαν τα χνότα της ψυχής σας;

♥

"Ακυβέρνητε" κι Αγγελική (των σκέψεων)
πάμε για τέταρτο γύρο του χρόνου;

"Κανελλάκι" μου μυρωδάτο και Γλαύκη μου...
χάρηκα απίστευτα που σας έσφιξα στην αγκαλιά μου!
Ξανά θα ευχηθώ... με όλη μου τη ψυχή!

Όχι, δεν κάμω απολογισμό καλοκαιριού.
Γιατί όπως έχω διατυπώσει εύστοχα στο παρελθόν
"το καλοκαίρι μου θα τελειώσει όταν το τελειώσω μέσα μου!"

Το νου σας!
Αύριο υποδέχομαι τη νέα σεζόν με ολοκαίνουργιο δρώμενο!

Σας φιλώ
@

υγ: Τη σημερινή σύνθεση την αφιερώνω στις 
Ιστορίες του καλοκαιριού,
το δρώμενο που έτρεχε όλο το καλοκαίρι μέχρι και σήμερα
στο Κείμενο της Μαρίας Νικολάου

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, 

να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, 

να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, 

να διατυπώνει μερικές ιδέες. 

Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". 

Γκαίτε.

Τρίχες!

Θα τολμήσω να μιλήσω για τρίχες απόψε!

Έβαψα μαλλί (μόλις) μετά από πολύ πολύ καιρό

(πόσο φιλότιμο να έχουν πια οι άσπρες τρίχες να κρύβονται

μέσα στους κυματισμούς της κόμης μου;)

έβαλα ένα παγωμένο κρασάκι

και κάθισα επιτέλους να γράψω μια ανάρτηση της προκοπής,

γιατί πολύ σας τρέλανα τελευταία με σκουριές, ντεκουπάζ 

διακοσμήσεις (και τελειωμό δεν έχουν....)

Τώρα πόσο της προκοπής μπορεί να είναι μια ανάρτηση

που μιλάει για τρίχες ένας θεός ξέρει!

Θυμήθηκα ένα άρθρο που διάβασα πρόσφατα, στο οποίο 

η αρθρογράφος υποστήριζε ότι οι σοβαρές γυναίκες έχουν κοντά μαλλιά.

Όταν μια γυναίκα θυσιάζει τα μακριά μαλλιά της για ένα κοντό, 

ή αγορίστικο κούρεμα, συνέχιζε το άρθρο,

τα μηνύματα που θέλει να περάσει είναι: 

"Είμαι σοβαρή και ικανή για όλα!".

"Δεν σπαταλώ το χρόνο μου για να φτιάχνω το μαλλί μου".

"Δεν θέλω η προσοχή όσων έρχονται σε επαγγελματική επαφή μαζί μου

 να αποσπάται από τα μαλλιά μου".

Υπάρχει η πεποίθηση σε πολλούς μάλλον

ότι αν μια μεγαλύτερη γυναίκα αφήσει τα μαλλιά της μακριά,

ελεύθερα κι ωραία να ανεμίζουν, μπορεί να μοιάζει επιπόλαιη.

Εδώ ξεροκαταπίνω!

Δηλαδή για να μην με περνούν για επιπόλαιη, κάποια στιγμή στο μέλλον

θα πρέπει να θυσιάσω τα μακριά μου μαλλιά; 

Γιατί να κρίνουμε τις ικανότητες ή άλλα στοιχεία της προσωπικότητας

ενός ατόμου από την εμφάνιση;

Δεν είναι λίγο άδικο;

Και γιατί θα πρέπει όλες να μοιάζουμε με άντρες,

ή κλώνοι η μία της άλλη;

Ανέκαθεν λάτρευα τα μακριά μαλλιά.

Δεν μπορώ να με φανταστώ διαφορετικά.

Δεν τα αλλάζω, δεν τα πειράζω καν...άντε να 

παίξω λίγο με τον τόνο τους: λίγο πιο σκούρα, λίγο κόκκινα...

Ε, αυτά και πολύ τους είναι!

Στο μεταξύ ασχολούμαι τόσο λίγο με τα μαλλιά μου που όταν διάβασα

ότι το κοντό μαλλί υποδηλώνει ότι η γυναίκα

δεν σπαταλά το χρόνο της για να φτιάχνει το μαλλί της

έλιωσα στα γέλια! 

Ε, ρε τι κάνουν οι πεποιθήσεις, τα στερεότυπα, οι προκαταλήψεις

η κριτική γενικότερα!



Να και τούτη η ανάρτηση από κρησάρα θα περάσει,
γιατί αν δεν το γνωρίζετε υπάρχει και η αστυνομία του διαδικτύου
που θέλει να υπάρχουν στο διαδικτυακό στερέωμα 
μόνο τα άξια, τα ποιοτικά, τα καθώς πρέπει!
Και δως του οι συμβουλές πώς πρέπει να είναι τα μπλογκς
και πώς να γράφεις ή τι να γράφεις.....

Ελευθερία ρε!
Όχι άλλη καταπίεση!
Σε όποιον αρέσει μένει.
Σε όποιο δεν αρέσουμε τα κουβαδάκια του 
και σε άλλη παραλία!

Πάω να δω αν πέτυχαν τα βαμμένα κόκκινα μαλλιά μου! ☺
Σας φιλώ
@ριστέα

Τα σκουριασμένα μου : Μέρος βου!

 Δύο μεταλλικά δοχεία κι ένα πήλινο 

άλλαξαν όψη, με τη βοήθεια της (απομίμησης) σκουριάς

και του ντεκουπάζ.
(Εδώ το πρώτο μέρος με τα σκουριασμένα μου)

Τώρα πότε τα πρόλαβα, ενώ τρέχω να στολίζω 

φανάρια, σαπούνια, κεριά, το σπίτι του γαμπρού-ανιψιού,

για το γάμο που είναι στην τελική ευθεία, 

και ταυτόχρονα να συναντάω βουνά, εγώ ο Μωάμεθ,  

μπαρδόν, φίλες μπλόγκερ που επισκέφθηκαν τα μέρη μου

μην με ρωτάτε.

Κι εγώ αναρωτιέμαι.....

Νεότερα ...προσεχώς!

Σας φιλώ

@ριστέα

---------------------------------------------------------------

Μία ιδέα από τα προσεχώς του γάμου...

Μου ήρθε κεραμίδα στο κεφάλι!

Θυμήθηκα ξαφνικά χτες, να ψάξω στην αποθήκη της μαμάς για....

κεραμίδια. 

Είχα ένα μικρό κενό βλέπετε και το χέρι μου με έτρωγε!☺

Ήμουν βέβαιη ότι όλο και κάτι θα είχε μείνει, αφού πέρυσι είχαν 

επιδιορθώσει τη σκεπή τους.

Και τελικά βρήκα ...χρυσωρυχείο!
Το μέγεθος και το σχέδιο αρχικά δεν μου άρεσε καθόλου.
Το αποτέλεσμα όμως πιστεύω ότι με διέψευσε!

Ντεκουπάζ, απομίμηση σκουριάς 
και το κενό μου γέμισε υπέροχα!

(Για τη σκουριά σας μίλησα εδώ).

Από τη χαρά μου δεν μου βγαίνουν άλλα λόγια!

Σας φιλώ
@ριστέα

www: Is it a wide or a wild world ?

Σαν χθες, πριν από 25 χρόνια ξεκίνησε ο Παγκόσμιος ιστός, 

ο οποίος άνοιξε νέους δρόμους στην ενημέρωση και στην επικοινωνία.

World Wide Web 

-ένας παγκόσμιος, ευρύς κόσμος!

Το γνωστό μας www στις αναζητήσεις μας 

Κι είναι πράγματι έτσι.

Ένα παράθυρο στον κόσμο, στην ενημέρωση, 

ακόμα και στη μοναξιά.

Η τεχνολογία του ιστού δημιουργήθηκε τον Αύγουστο του 1989 

από τον Βρετανό επιστήμονα sir Tim Berners-Lee,  

που εργαζόταν στο CERN της Ελβετίας.

Όραμά του ήταν να δημιουργήσει έναν κόσμο 

όπου ο καθένας θα μπορούσε να ανταλλάσσει πληροφορίες και ιδέες 

άμεσα προσβάσιμες από τους υπολοίπους.

Και τα κατάφερε !

sir Tim Berners-Lee

 [ Εδώ η πρώτη σελίδα που αναρτήθηκε 

στην ιστορία του παγκόσμιου ιστού ]

Άλλοι το δαιμονοποιούν, κινδυνολογούν ή 

προβληματίζονται κατά πόσο έχει πετύχει 

το αρχικό όραμα του δημιουργού του.

Τα νιάτα (κι όχι μόνο) δεν μπορούν να φανταστούν έναν κόσμο χωρίς διαδίκτυο.

Μεταξύ μας, ούτε κι εγώ !

Όλα φυσικά εξαρτώνται από τη χρήση του και 

 το μέτρο που έχουμε.

Από το πόσο υποψιασμένοι είμαστε, 

πόσο εκμεταλλευόμαστε προς όφελός μας τις δυνατότητές του,

πόσο το χρησιμοποιούμε σωστά ή πόσο μας εξουσιάζει,

πόσο φροντίζουμε να είμαστε δίπλα στα παιδιά μας

ώστε να μην εκτίθενται σε κινδύνους.

Κυρίως αυτό.

World Wide Web!

Ναι, είναι ένας υπέροχος, ευρύς κόσμος!

Wild μπορεί να γίνει μόνο αν το επιτρέψουμε!

@ριστέα

ψιλά γράμματα: Είμαι χαμένη από παντού και στο τρέξιμο.

Θα επανέλθω κάποια στιγμή κανονικά!

Αυτό μπορείτε να το εκλάβετε και σαν απειλή!☺ 


----------------------------------------------------------------

Συμπληρωματικά:
Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’ 90, η θαυμάσια εφεύρεση του Τιμ Μπέρνερς Λη 
μπορούσε να μην είχε καταλήξει πουθενά αν 
ο δικός μας, Μιχάλης Δερτούζος, διευθυντής του περίφημου Εργαστηρίου 
για την Επιστήμη των Υπολογιστών (LCS), στη Μασαχουσέτης,
δεν είχε πάρει κάποιες πρωτοβουλίες.

Για τον Δερτούζο, ο Μπιλ Γκέιτς είχε πει ότι ήταν ο πρώτος τεχνολόγος ανθρωπιστής. 
Πίστευε ότι η τεχνολογία είναι άχρηστη αν δεν υπηρετεί πραγματικά 
την ανθρώπινη ζωή, την επικοινωνία, το παιχνίδι, την εργασία».

Για περισσότερα δες εδώ.

Τα σκουριασμένα μου!

Μετά από ένα σεμινάριο που παρακολούθησα πρόσφατα σχετικά με τα υλικά 
της πρώτης ελληνικής εταιρείας στο χώρο του ντεκουπάζ Maxi Decor*
και ειδικότερα με το πώς κάνουμε το εφέ της σκουριάς 
(σας βρήκα παρόμοιο σεμινάριο σε βίδεο ☺)
-η οποία σκουριά να πω εδώ ότι είναι πολύ πολύ ντρέντυ τελευταία-
δοκίμασα κι εγώ τις δυνάμεις μου.

Σκουριά και στένσιλς .....

Σκουριά και ντεκουπάζ

*Κι όχι, δεν είναι διαφήμιση η σημερινή ανάρτηση.
Είναι πάγια θέση μου να επιμένουμε, όταν υπάρχει η επιλογή, 
στα δικά μας, ελληνικά προϊόντα,
τα οποία και καλής ποιότητας είναι και οικονομικά πολύ
(σας βρήκα και τιμές για να κάνετε συγκρίσεις όσες ασχολείστε 
με το "άθλημα"!)
και την ελληνική οικονομία βοηθάμε!

Καλά να περνάτε!

@ριστέα

Άλλαξέ το by airis: Ένα φανάρι που ήταν για πέταμα....

....στην κυριολεξία όμως για πέταμα, 

αφού ήταν κρεμασμένο στον κήπο για πολύ καιρό

και το κατάβρεχε διαρκώς το αυτόματο πότισμα.

το μάζεψε η αφεντιά μου .....

Και τα υπόλοιπα ας τα πούνε οι φωτογραφίες

Ντεκουπάζ, shabby chic, κρακελέ ενός συστατικού,

μαύρη πατίνα και απομίμηση σκουριάς στο "καπέλο" του....

Κράτησα και τις σκουριασμένες, από το φυσικό τους, λεπτομέρειες....

Και νομίζω ότι καλούλι ...

έγινε το φαναράκι μου

-που κι αυτό ήδη έφυγε από τα χέρια μου!

Σας φιλώ

@ριστέα

Ένα ακόμα shabby chic....

Έγινε σε χρόνο dt για την ημέρα της Παναγίας.

Δώρο φυσικά.

Σας φιλώ

@ριστέα

Οι carte postale πάνε κι έρχονται!

Δρώμενο: "Ταξιδεύοντας με μια καρτ ποστάλ".
Εγκέφαλος δράσης: Μαρία Νικολάου
Μπλογκ : Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά.
Στόχος: Να ταξιδέψουμε νοητά σε ελληνικές ομορφιές μέσα από 
τις εικόνες-καρτ ποστάλ που θα ανταλλάξουμε με τη γνωστή μέθοδο
"μυστικά ταίρια".

Εγώ έστειλα τη δική μου, μαζί με τα μικρά δωράκια μου
και περίμενα υπομονετικά τη δική μου έκπληξη.



Όταν είδα το όνομά της πάνω στο ειδοποιητήριο,
αναρωτήθηκα: "Μπα ; Τι μου στέλνει πάλι η αγαπημένη μου φιλενάδα;"
Βλέπετε εγώ με αυτή τη Κυρία έχω.... παρελθόν!
Μέχρι και οι κοπελιές στα Ταχυδρομεία μας, μας έχουν μάθει:
'Έλα, έχεις δέμα από τη φιλενάδα! Πάλι σου ζωγράφισε τον φάκελο! 
Την επόμενη που θα έρθεις να μας πεις τι σου έφτιαξε πάλι!

Νομίζω πως πολλοί από το σκίτσο κατάλαβαν για ποια μιλάω!
Τι ακόμα;
Αυτό μήπως βοηθήσει;

Η πλεχτή θήκη για τα γυαλάκια μου μήπως; 

Το κουτάκι με ανάγλυφο κρακελέ που το έφτιαξε 

με τα υλικά που της έστειλα δώρο πριν καιρό εγώ;

Τώρα είμαι σίγουρη ότι κατάλαβες για ποια μιλάω!

Ε, καλά! Στο πλέξιμο δεν της βγαίνει άλλη.
Από το πλεχτό και μόνο φώναζε 
"Σμαραγδένια"!

Καλέ τι λέω; Να'ταν μόνο το πλέξιμο!
Και τι δεν έχει δοκιμάσει και δεν το έχει καταφέρει αυτή η ψυχή:
κέντημα, ράψιμο, ντεκουπάζ, ανάγλυφο κρακελέ,
ποίηση, ιστορίες, ζωγραφική με χρωματιστά μολύβια, 
μπλόκινγκ, δρώμενα, φωτογραφίες, διαγωνισμούς....
Αεικίνητη γιαγιά, μα στη ψυχή αιώνια έφηβη!

Αυτή είναι η αγαπημένη φιλενάδα, 
που μπορεί να μην την έχω συναντήσει ακόμα,
μα πάνω από 1,5 χρόνο; μπορεί και περισσότερο, μιλάμε
σε εβδομαδιαία βάση και μέχρι και με οδηγίες από το τηλέφωνο
δοκιμάζει τεχνικές και όχι μόνο!

Είναι η Ρουλίτσα μου,
ήταν το μυστικό μου ταίρι
και μου έστειλε όχι απλά μια καρτ ποστάλ...

μα πολλή αγάπη, συγκίνηση και χαρά! 

 Ρουλίτσα μου, 
είσαι η συνήθεια που έγινε λατρεία!
Μαρία μου, σε ευχαριστούμε για την υπέροχη ιδέα σου!

Καλά να περνάτε
@ριστέα