Αληθινή ιστορία.
Πριν λίγες μέρες, στο Ηράκλειο Κρήτης.
Παιδική χαρά.
Μικρή, 9-10 χρόνων, ψηλόλιγνη, περνάει τρέχοντας.
Ξωπίσω της μικρός , 8-9 χρόνων, ένα κεφάλι κοντύτερος ,
με μιαν απελπισία στο βλέμμα.
-Μικρή : "Μα γιατί τρέχεις συνέχεια πίσω μου".
-Μικρός : "Αφού σου είπα : είσαι το κορίτσι των ονείρων μου"!
Περνούν.
Φεύγουν. Επιστρέφουν.
Πάντα τρέχοντας.
-Μικρός :" Μα γιατί δεν σταματάς επιτέλους να παίξουμε.
Δεν βαρέθηκες να τρέχεις";
-Μικρή :" Όχι. Εσύ δεν βαρέθηκες να με κυνηγάς";
-Μικρός : " Όχι. Ξέρω, έτσι κάνουν τα κορίτσια.
Κάποια στιγμή θα σταματήσεις και θα παίξουμε ".
Τα σχόλια ...περιττεύουν.
Καλή σας μέρα.
@