"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι,
να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα,
να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν,
να διατυπώνει μερικές ιδέες.
Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...".
Γκαίτε.
Άλλη ανάρτηση είχα ετοιμάσει για σήμερα.
Βλέπετε οι καρτ ποστάλς στη γειτονιά πάνε κι έρχονται.
Έλα όμως που υπάρχουν και τα συναισθήματα.
Και σε μένα τα συναισθήματα κυριαρχούν πάντα!
Και κάποια μικρά γεγονότα που σου λένε:
Η ζωή είναι Ωραία, ρε!!!!!
Κι έτσι μια ακόμα "σύνθεση"....αφιερωμένη εξαιρετικά!
Περιλαμβάνει όσα
Άλλη ανάρτηση είχα ετοιμάσει για σήμερα.
Βλέπετε οι καρτ ποστάλς στη γειτονιά πάνε κι έρχονται.
Έλα όμως που υπάρχουν και τα συναισθήματα.
Και σε μένα τα συναισθήματα κυριαρχούν πάντα!
Και κάποια μικρά γεγονότα που σου λένε:
Η ζωή είναι Ωραία, ρε!!!!!
Κι έτσι μια ακόμα "σύνθεση"....αφιερωμένη εξαιρετικά!
"Ποίημα στους φίλους"
Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
ούτε έχω απαντήσεις για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου…
Όμως, μπορώ να σ’ ακούσω και να τα μοιραστώ μαζί σου.
Δεν μπορώ ν’ αλλάξω το παρελθόν ή το μέλλον σου.
Όμως… όταν με χρειάζεσαι θα είμαι εκεί μαζί σου.
Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματά σου.
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου,
να κρατηθείς και να μην πέσεις.
Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου δεν είναι δικές μου.
Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.
Δεν κρίνω τις αποφάσεις που παίρνεις στη ζωή σου.
Αρκούμαι να σε στηρίξω, να σου δώσω κουράγιο
και να σε βοηθήσω αν μου το ζητήσεις.
Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια
αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις.
Όμως… θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο που χρειάζεσαι
για να μεγαλουργήσεις.
Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
όταν κάποιες θλίψεις σου σκίζουν την καρδιά.
Όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου
και να μαζέψω τα κομμάτια για να τη φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.
Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι, ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.
Μόνο μπορώ να σ΄ αγαπώ όπως είσαι και να είμαι φίλος σου.
Jorge Luis Borges
Μια φωτογραφία που λατρεύω.
Με το ανοιχτόχρωμο καπέλο βλέπω πάντα εμένα.
Με το σκουρόχρωμο, την κολλητούλα μου.
(δες το καλαμάκι της, Είναι απέξω! Κάνει ότι πίνει. Κάνει!
Όλη η πορτοκαλάδα για μένα!)
Η σημερινή σύνθεση είναι αφιερωμένη σε αυτήν.
Στον άνθρωπο που υπάρχει δίπλα μου, απαλά, διακριτικά,
μα ουσιαστικά και με ουσία,
πάνω από μια δεκαετία,
για να μου πιστοποιεί διαρκώς πώς η μαγεία, ναι, υπάρχει.
Η αγάπη επίσης.
Η φιλία υπάρχει για όσους αγαπούν αληθινά,
δίνοντας χωρίς αναμονές!
Ένα μικρό, ταπεινό ευχαριστώ για όλα όσα είσαι!
Τίτη μου ♥
@ριστέα
@ριστέα
Η # σύνθεση είναι μόνιμη στήλη.
Αν θέλετε μπορείτε να κάνετε και εσείς μια δική σας σύνθεση
και να την ανεβάσετε.
Περιλαμβάνει όσα
ακούω, ψάχνω, συναντώ, μελετώ ή με προβληματίζουν....