24ο Συμπόσιο Ποίησης ~Οι συμμετοχές, Μέρος 1ο

Φίλοι και φίλες του Συμποσίου.

Προσδεθείτε!

Ξεκινάει ένα ταξίδι ροδοπορτοκαλοκόκκινο 

ή μπορδοροδοκόκκινο ή γενικά βαθύ κόκκινο,

πλούσιο σε αισθήσεις κι αισθήματα!

Σας ζήτησα να μου/μας χαρίσετε ένα λυρικό Συμπόσιο

και το κάνατε πράξη!

Διαβάζοντας τις συμμετοχές του 24ου Συμποσίου Ποίησης

θα το διαπιστώσετε κι εσείς, είμαι βέβαιη!

Σας ζήτησα να γράψτε έχοντας οδηγό το 

ηλιοβασίλεμα

Και θέλησα να πέσει στο τραπέζι σε έμμετρο, ελεύθερο στίχο, ή χαϊκού,

ο,τι πιο λυρικό είχατε μέσα σας!

Μετά το θανατερό 23ο Συμπόσιο και με το καλοκαιράκι να 
μας αποτελειώνει, ήθελα όχι πάθος, αλλά συναίσθημα!
Γαλήνη, χρώματα, συγκίνηση...
Ολόθερμα σας ευχαριστώ για τη χαρά που μου δώσατε!
Σήμερα την μοιράζομαι μαζί σας!

Ευχαριστώ από καρδιάς τους φίλους, 
παλιούς και νέους (τι όμορφα που έχουμε πάντα και νέους!)
που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, αλλά και όλους
όσοι θα διαβάσετε και θα μπείτε στη διαδικασία να ψηφίσετε.
Συγκεντρώθηκαν 23 συμμετοχές!

Σας θερμοπαρακαλώ: 

➤Μην τρομάξετε 
 με τον όγκο κάποιων συμμετοχών.
➤Μην λιποψυχήσετε ! Φθάστε ως το τέλος!

➤Νιώστε τον πόνο του ποιητή
καθώς αγωνιζόταν να ταιριάξει τις λέξεις του...
➤Ψηφίστε όπως πάντα με τα δικά σας κριτήρια. Δεν πειράζει.
Δεν είναι κάποιος πανελλήνιος διαγωνισμός.
Ένα δρώμενο είναι για να περνάμε όμορφα.
Να διαβάζουμε δυνατές στιγμές φίλων!
➤Πάρτε ανάσες.

⤋

Ξαναγυρίστε.
Απολαύστε.
Συγκινηθείτε.
Στο τέλος, τυπικά και μόνο, δώστε τις ψήφους σας. 

Γνωρίζω τις δυσκολίες και σας νιώθω.
Πάρτε το χρόνο σας!
Η αξιολόγηση γίνεται για τη χαρά της διαδικασίας και σύμφωνα με την
υποκειμενική άποψη των φίλων που βαθμολογούν.

Τα 23 ποιήματα τα μοίρασα, σε 2 αναρτήσεις. 

Η μετάβαση σε κάθε μία, διευκολύνεται με συνδέσμους, 
οι οποίοι υπάρχουν κι αριστερά στο μπλογκ.
Μια φωτογραφία, όπως πάντα, συνοδεύει κάθε ποίημα.
Όσες φωτογραφίες έχουν συνδέσμους, αυτοί φαίνονται με το 
πέρασμα του ποντικιού πάνω στην κάθε μία.

Και σε αυτό το Συμπόσιο έκανα κλήρωση  για τη σειρά "εμφάνισης" 
των συμμετοχών. 
Η κλήρωση έγινε μετά το πέρας της προθεσμίας, με τη βοήθεια του
RANDOM.ORG (List Randomizer)
και τα αποτελέσματα μου έδωσαν την παρακάτω σειρά:

Οι όροι της βαθμολόγησης:

Αν είσαι φίλος του μπλογκ μπορείς να ψηφίσεις.

Άγνωστοι και πρωτοεμφανιζόμενοι δεν θα γίνουν δεκτοί!

ΠΡΟΣΟΧΗ

Αυτή τη φορά, η βαθμολόγηση επανέρχεται στο γνωστό μας μοτίβο:

Έχετε στο σύνολο 8 βαθμούς στα χέρια σας:
3,2,1,1,1

Υποχρεωτικά και όλους τους βαθμούς.

Το 3 στο ποίημα που σας γοήτευσε περισσότερο 

το 2 στο επόμενο ποίημα που σας άρεσε και τους 3 άσους 

στις επόμενες αγαπημένες σας επιλογές.

Επίσης....

Ενεργοποιήθηκε ξανά ο μετριασμός των σχολίων.
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 
ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΑΘΕΑΤΑ
ΩΣ ΚΑΙ ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΡΟΥΣ.

8 και 1 λεπτό, το βράδυ της Πέμπτης, θα αρχίσω 
να εμφανίζω σιγά-σιγά τα σχόλια,
κρατώντας την αγωνία σας έτσι μέχρι τέλους!
☺

Από αυτή τη στιγμή, έως και την 
Πέμπτη, 11 Ιουλίου, στις 8 το βράδυ, 

διαβάζουμε, σχολιάζουμε, βαθμολογούμε.

Παρασκευή 12/07

θα έχουμε τη γιορτή λήξης 

και την ανακοίνωση του μεγάλου νικητή ,

ο οποίος παίρνει, όπως πάντα, ένα χειροποίητο δωράκι.

Αφήνετε το σχόλιο σας με τη βαθμολογία σας σε αυτή την ανάρτηση.
Όλοι όσοι συμμετέχουν βαθμολογούν,
χωρίς όμως να μπορούν να ψηφίσουν τη δική τους συμμετοχή.

Οι δημιουργοί χαίρονται με κάθε μικρό ή μεγάλο σχόλιο,
ακόμα κι αν δεν πάρουν βαθμολογία. Ο βαθμός δεν είναι ο στόχος.

Ελπίζω να μην έχασα καμία συμμετοχή, αλλά και να μην μετέφερα κάτι λάθος.

Θυμίζω:

Το Συμπόσιο δεν είναι επίσημος διαγωνισμός.

Είναι ένα διαδικτυακό μας δρώμενο.

Δημιουργήθηκε για τα blogs (ή τους άστεγους φίλους) με τα οποία/ους

έρχομαι σε αλληλεπίδραση. 

Οι περισσότεροι μεταξύ μας πια γνωριζόμαστε

(αρκετοί γνωριστήκαμε μέσα από το Παιχνίδι των λέξεων

του TEXNIS STORIES, πάνω στο οποίο κι αρχικά πάτησα).

Καθώς πλέον σας γνωρίζω όλους,

μπορώ να διασφαλίζω και τη διαφάνεια.

Συμμετέχουν πάντα, είτε στη δημιουργία, είτε στη βαθμολόγηση, 

μόνο φίλοι αναγνώστες.

Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

Καλή σας ανάγνωση.

Αριστέα

♥

1.Τι όμορφη στιγμή το Σούρουπο

Ίσως ο Θάνατος, είναι ένα Ηλιοβασίλεμα.
Στο Ολοκαύτωμα της Ζωής,
την εξαφάνιση Της,
εκεί που γεμίζει ο Ουρανός των Στιγμών 
πύρινα χρώματα,
να αρχίζει η αιωνιότητα.
Ίσως, επειδή η Μέρα, δεν έχει αστέρια
να στολίζουν τον Ουρανό της,
να δημιούργησε ο Θεός το Ηλιοβασίλεμα
να μην έχει να ζηλέψει τίποτα απ' τη Νύχτα.
Όπως και να 'χει - τι όμορφη στιγμή το Σούρουπο.
Εκεί που ο Ήλιος, σταματά το ωράριο Του
και περιμένει το Φεγγάρι για βάρδια.
Εκεί που στην αλλαγή Φρουράς,
ο Ουρανός, ντύνεται με τα πιο ζηλευτά χρώματα
και το Λυκόφως θυμίζει στον Κόσμο
πως υπάρχει ακόμα μαγεία τριγύρω.
Θυμάμαι απ' τα μικράτα μου,
κάθε που ξυπνούσα
ευχόμουν να χορτάσω ομορφιά.
Από την ανατολή του Ήλιου
μέχρι που την ώρα που
η Νύχτα η πλανεύτρα
σαν μια γοητευτική χορεύτρια,
θα αρχίσει να απλώνει
το μαντήλι της το μαύρο
κάνοντας τσαλίμια
και κόλπα με φωτιά
στων αστεριών το χρώμα.
Και στην μέση, ένα Ηλιοβασίλεμα
το εμβατήριο της Μέρας,
πριν φύγει το Φως κι έρθει το Σκοτάδι,
μια μυστηριακή μελωδία για να 
να συνοδεύει τις αγκαλιές των ερωτευμένων.
Μεγαλώνω κι όμως
δεν έχω χορτάσει το ηλιοβασίλεμα.
Γιατί στην ομορφιά του,
αντανακλά το καθαρτήριο της Μέρας.
Η στιγμή εκείνη που
στο φευγιό της Ημέρας,
εγώ θυμάμαι πως ζω - κι αναπνέω ελπίδα.
Εκεί που στην γέννηση της Νύχτας,
αρχίζω και ονειρεύομαι το αύριο.
Κι αν τελικά, έχω δίκιο
κι είναι ο Θάνατος ένα Ηλιοβασίλεμα,
τι ποιητικό εκ μέρους της Μοίρας,

τι ρομαντικό εκ μέρους της Ζωής. 

2.Ηλιοβασίλεμα σκέψης

Κι αν χάραξε
η ψυχή μες στη σκέψη
χαροπαλεύει

το νήμα θέλει να βρει
ψάχνει μια νέα αρχή

κι έτσι ξανά
το ηλιοβασίλεμα
όαση μικρή

ίσως μπορέσει εκεί
το νέο δρόμο να βρει 

3.Σπιναλόγκα! 

Μόνο το βλέμμα καθάριο,
αντικρίζει του κόσμου την απλωσιά.
Γαλάζιο παντού.
Κάτω από την σκιά των βράχων
κρυμμένες πληγές.
Δεν υπάρχει πόνος.
Εξαϋλώθηκε με το άγγιγμα των επτά δαχτύλων.
Άφωνες οι σιωπές, σε ξεκούφαιναν.
Μιλούσαν τα μάτια.
-Ήθελα να ήμουν γοργόνα.
-Ήθελα να ήμουν δελφίνος.
Να ταξιδεύουμε.
-Στην άκρη του κόσμου.
-Στην άκρη της γης.
Στου ήλιου το χρώμα βάφτηκαν τα όνειρα.
Να βγουν οι ψυχές καθάριες, να σεργιανίσουν
στο ηλιοβασίλεμα!  

4.Αμφιλύκη

ενός λεπτού σιγή για τα εκλιπόντα
για το τρυφερό φιλί
το στοργικό αγκάλιασμα
τις γαληνεμένες κουβέντες
τα δάκρυα στα μάτια
την προσευχή στον ουρανό

ενός λεπτού κραυγή για τα ορατά και αόρατα
το γοργοφτέρουγο γλαροπούλι που ξαπόστασε στην πλώρη μιας ψαρόβαρκας
τις ψυχούλες που λικνίζονταν πάνω στα χρυσά λέπια της ξεστήθωτης γοργόνας
το παράπονο του ήλιου καθώς αγκυροβολούσε τις αχτίδες του
στα νερά του Σιλωάμ
το όλον της φύσης και το τίποτα που κατέγραψαν οι οθόνες

ενός Θεού οργή
για το τελευταίο ηλιοβασίλεμα του κόσμου
που ξοδεύτηκε στο κλικ μιας συσκευής
για τον άνθρωπο που στα σκουπίδια
πέταξε τα δώρα Του
και γύρισε περιφρονητικά την πλάτη του
στο επιθανάτιο σπινθήρισμα του ήλιου
μέσα στον κάδο με τις πλαστικές σακούλες

ενός τέλους η αρχή
στο ξεκίνημα του πιο παγερού κι ανήλιαγου χειμώνα
οι άνθρωποι αλυχτούσαν κι έψαχναν τροφή στα σκουπίδια
το θαύμα της τεχνολογίας καθόλου δεν τους χόρτασε
κι όλο θρηνούσαν ενθυμούμενοι το τελευταίο δείπνο της Εκάτης. 

5.Ηγήτορας της ομορφιάς 

Κι έρχονταν το ηλιοβασίλεμα κι έβαφε

με βαθύ πορφυρό τη θάλασσα πέρα ως πέρα.

Έμπαινες στα νερά με τα ρούχα σου, κολυμπούσες

κι αιμάτινο γίνονταν το σώμα σου από το στιλέτο του ήλιου.

Δίπλα σου περνούσαν μικρά ιστιοφόρα κι εκείνο

το τρικάταρτο καράβι με τους αθέατους επιβάτες.

Οι γλάροι εφορμούσαν πετύχαιναν το θύμα τους.

Σπαρταρούσε η ζωή ακυρώνονταν οι πνοές του θανάτου.

Όλα μες στη μαγεία της ομορφιάς.

Όλα μες στη μέθη της αρμύρας.

Κάπου κάπου ένα δελφίνι περνούσε ξυστά δίπλα σου.

Δεν παρέλειπες να του εκμυστηρευτείς τα μυστικά σου,

τους πόθους σου, τα πρώτα που έμαθες γράμματα.

Αποσβολωμένο σε άκουγε κι ήταν σαν εξομολογιόσουν

μπροστά στην ωραία πύλη πλάι στο πήλινο θυμιατό.

Έβγαινες απ΄τα νερά άλλος άνθρωπος.

Μέγιστος.

Ωραίος.

Άλκιμος.

Σε κοιτούσαν οι παραθεριστές και πίστευαν στα θαύματα.

Κυλιόσουν στην άμμο, αιμάτινοι βάφονταν οι κόκκοι.

Έπαιρνες δυο βότσαλα τα κροτάλιζες, ήχος οξύς.

Μια πεταλούδα εγκατέλειπε το μικρό θάμνο

ξαφνιασμένη τίναζε το σκόνη της πάνω σου.

Κι άλλαζες προς στιγμή έπαιρνες το χρώμα

της καστανής ζάχαρης.

Βούιζαν οι μέλισσες γύρω σου.

Έπαιρναν τους χυμούς σου κι έφτιαχναν το πιο

πλούσιο μέλι του κόσμου.

Βύζαινες το δάκτυλό σου σαν μικρό παιδί, γλυκαινόσουν

όπως γλυκαίνεται η κόρη στου έρωτα τη δίνη.

Κι ήθελες αυτή τη γλύκα να την μοιράσεις στον κόσμο όλο.

Στο πικράγκαθο, στην αγριάδα, στο ταπεινό πικροράδικο.

Έτσι που να έχουν τα παιδιά γλυκά και μεγάλα χαμόγελα.

Το βράδυ στην επιστροφή σε συνόδευαν δυο αρχάγγελοι.

Αιμάτινοι κι αυτοί όπως κι εσύ.

Σε κρατούσαν απ' το χέρι, πετούσες,

σαν που πετάνε οι ψυχές τα απογεύματα πάνω απ' τα μνήματα.

Πήγαινες στο σπίτι σε καλωσόριζε η μάνα σου,

χουζούρευε η γάτα στα πόδια σου, κελαηδούσε το καναρίνι.

Δεν έβγαζες τα ρούχα σου μην και χάσεις την μαγεία.

Στεκόσουν στο τραπέζι γευμάτιζες κι ήταν γλυκός ο άρτος,

το κρεμμύδι, η ελιά, το ντοματόρυζο

Σκεφτόσουν τους ποιητές κι έπαιρνες την πένα.

Άνοιγες το σημειωματάριο και σκάρωνες στίχους.

Τους έπαιρναν οι αρχάγγελοι στα φτερά τους.

-Μικρά σημειώματα στον Θεό-

Γινόσουν ο πιο διάσημος ποιητής των αιθέρων.

Χάιδευες την πλάτη σου κι αποκαλυπτόταν τα φτερά σου.

Κρυβόσουν, φοβόσουν, πάταγες τα πόδια σταθερά στο έδαφος,

μα μια δύναμη σε τραβούσε σαν μαγνήτης στα ύψη.

Ψήλωσες σαν την πιο ψηλή κορφή.

Μεγάλωναν τα γένια σου.

Μάκραιναν τα νύχια σου, γαμψά γίνονταν σαν του αετού.

Στον ύπνο σου έβλεπες ηλιοβασιλέματα, πεταλούδες, μέλισσες,

κι εκείνο το αγριόχορτο που του έδωσες το όνομά σου.

Μικρός γινόσουν Θεός με πλούσιο ρίζωμα κι ανοιχτές φτερούγες.

Γήινος κι αιθέριος συνάμα, άλλαζες το βιβλίο του κόσμου.
Ηγήτορας γινόσουν της ομορφιάς. 

6.Κάλεσμα

Θα σε περιμένω εκεί που σε περίμενα πάντα
Δίπλα στο κύμα θα στρώσω τραπέζι
Και θα αφήσω τον ήλιο να το στολίσει
Έλα με το ηλιοβασίλεμα
Σε μια έκρηξη χρωμάτων να βρεθούμε
Και μετά στη νύχτα ας χαθούμε
Μην αφήσεις τον ουρανό να σε ξελογιάσει
Θέλω εγώ να σε μαγέψω
Μην αφεθείς στο χρυσάφι που στη θάλασσα στάζει
Στα μάτια μου μόνο αφέσου 
Κι αν μείνεις μαζί μου ως το χάραμα
Υπόσχομαι ότι από την Ανατολή
θα προβάλλουν κι άλλα θαύματα 

7.Ονείρατα 

Ψες βράδυ μ’ επισκέφτηκες δειλά
Μπήκες αθόρυβα μέσα στο όνειρό μου.
Γίνηκες ένα με τον άνεμο και ανυψώθηκες
σαν οπτασία με το άνυδρο τ’ αγέρι.
Πετά η ψυχή, μου ΄πες, σαν κλέψει χρόνο και βρεθεί μέσα στο άπειρο.

Κι ύστερα, με παρέσυρες με το υγρό φιλί σου,
σ΄ έναν καμβά χρωματισμένο με το χρώμα το άλικο
που ΄κλεβε απ΄ το ηλιοβασίλεμα κάποιου Ιούλη.
Δεν συναντήθηκαν ποτέ οι δρόμοι μας.
Μα σε αναγνώρισα από την μυρωδιά και το άγγιγμά σου

Άσε με να ψηλαφίσω τα σημάδια σου.
Κι εγώ,
θα σου χαρίσω όλα τα Καλοκαίρια.
Και τα βράδια
Όταν οι σκιές μας δεν θα μας σκεπάζουνε
Μόνο πανσέληνο θα έχουμε στον ουρανό μας  

8.Προτού πέσει το σούρουπο 

Αν μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου από την αρχή, θα ήμουν πιο απερίσκεπτος.
Δεν θ’ άφηνα καμιά μέρα να φύγει πνιγμένη στη θλίψη.
Θα αγκάλιαζα όλα εκείνα που μου έχει χαρίσει και θα συνέχιζα.
Θα ζούσα κάθε ανατολή και κάθε δύση.

Θα ανέβαινα σε περισσότερα βουνά.
Θα κολυμπούσα σε περισσότερα ποτάμια.
Θα ‘βλεπα περισσότερα ηλιοβασιλέματα.

Τα ωραιότερα δειλινά είναι εκείνα που κρύβονται πίσω από σύννεφα.   
Αντανακλούν το τέλειο φως στις πλάτες των ορέων.
Υποκλίνονται στη σαγήνη τους που ακλόνητα δέχονται τις βροντές των κεραυνών. Συνταξιδεύουν την πανδαισία των χρωμάτων
καινούριους κόσμους φανερώνοντας
δίχως να  κάνουν απολογισμό. 
Με φιλιά και μελίρρυτα τραγούδια  θα αγγίξω τις πλάτες τους
για ένα αληθινό κι ανέξοδο ταξίδι μαζί τους
προτού πέσει το σούρουπο και κλείσω τα παραθυρόφυλλά μου…

9.Το αποτύπωμά μας

Ονειρεύτηκα ταξίδια μακρινά,
εξωτικά μέρη, ανθρώπους 
και πολιτισμούς διαφορετικούς
να γνωρίσω.

Να ξυπνάω με το άγνωστο
και να μη με νοιάζει.

Να χάνομαι 
στο βάθος της αγκαλιάς σου
καθώς θα αφήνουμε άλλο ένα
αποτύπωμα στο χάρτη.

Μα όλα ήρθαν αλλιώς.

Κι όμως...

Τα μεγαλύτερα ταξίδια τα κάναμε
στην πορεία της αγάπης μας.

Βιώναμε το άγνωστο 
της επόμενης ημέρας
και ζούσαμε αγκαλιασμένοι
τις περιπέτειες που αδιάκοπα
μας έστελνε η ζωή.

Στα μάτια σου είδα τα καλύτερα
ηλιοβασιλέματα.
Στα χείλη μας σφραγίσαμε
τα πιο μεγάλα μας όνειρα.

Και δεν μετάνιωσα λεπτό.
Αφήνουμε το αποτύπωμά μας
σε έναν κόσμο επιφανειακό.

Εσύ και εγώ.

Εδώ τελείωσαν οι πρώτες 

9 συμμετοχές.

Για τις συμμετοχές 10-23 πάτησε ►εδώ