33ο Συμπόσιο Ποίησης ~Οι συμμετοχές, Μέρος 1ο

 💥 

ΠΡΟΣΟΧΗ! 

ΛΟΓΩ Μ. ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ΘΑ ΔΟΘΕΙ ΕΞΑΡΧΗΣ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΣΤΗ ΔΙΟΡΙΑ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ.

💥

Φίλοι μου αγαπημένοι.

Τα καταφέραμε και πάλι! 

Είμαστε εδώ, μέσα στην καρδιά της άνοιξης για να πάρουμε ποιητικές ανάσες, 

γεμάτες οξυγόνο.

Το έγκλημα των Τεμπών δεν έχει διόλου σιγήσει 

κι εμείς, πάντα έτοιμοι, περιμένουμε το επόμενο σύνθημα.

Κάπως έτσι έγινε και σε αυτό το 33ο Συμπόσιο Ποίησης.

Εγώ σας έδωσα τη λέξη

οξυγόνο

και εσείς με όρεξη, έμπνευση και ενθουσιασμό πιάσατε τις πένες σας

και δώσατε εξαιρετικές δημιουργίες, με ή χωρίς άρωμα από τα Τέμπη.

23 φίλοι του Συμποσίου στείλατε 27 υπέροχες συμμετοχές 

(υπάρχουν 4 διπλές συμμετοχές)

κάνοντας κι αυτό το Συμπόσιο ξεχωριστό!

Αν νομίζετε ότι επαναλαμβάνομαι σε κάθε εισαγωγή Συμποσίου, 

όταν θα διαβάσετε, θα κρίνετε και πείτε μου μετά, αν κομπάζω 

ή δίκαια μιλάω για ένα πολύ ξεχωριστό Συμπόσιο! 

Ήσασταν, όπως πάντα, ελεύθεροι, να κινηθείτε κατά βούληση,

όπου σας πήγαινε η έμπνευση,

σε έμμετρο ή ελεύθερο στίχο, ή χαϊκού.

Και το πράξατε με σεβασμό απέναντι στην απώλεια και στον ανθρώπινο πόνο,
με πολλή συγκίνηση, μαχητικότητα αλλά και με τρυφερότητα και αισιοδοξία.

Απ' όλα έχουμε κι αυτή τη φορά.

Και δεκαπεντασύλλαβο στίχο και χαϊκού και τάνκα και ακροστιχίδα,

και φυσικά, ελεύθερη (αγαπημένη) ποίηση.

Τώρα θέλω από σας, όπως πάντα:

➤Να νιώστε τον πόνο του ποιητή
καθώς αγωνιζόταν να ταιριάξει τις λέξεις του...
➤Να ψηφίστε όπως πάντα με τα δικά σας κριτήρια. Δεν πειράζει.
Δεν είναι κάποιος πανελλήνιος διαγωνισμός.
Ένα δρώμενο είναι για να περνάμε όμορφα.
Να διαβάζουμε δυνατές στιγμές φίλων!
➤Να πάρετε ανάσες και οξυγόνο

Ευχαριστώ ΘΕΡΜΟΤΑΤΑ τους φίλους 
που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, αλλά και όλους
όσοι θα διαβάσετε και θα μπείτε στη διαδικασία να ψηφίσετε.
Το Συμπόσιο είστε εσείς! 

Είναι δικό σας!

◙

Τα 27 ποιήματα τα μοίρασα σε 3 αναρτήσεις. 

Η μετάβαση σε κάθε μία διευκολύνεται με συνδέσμους! 
Μια φωτογραφία, όπως πάντα, συνοδεύει κάθε ποίημα.
Όσες φωτογραφίες έχουν συνδέσμους, αυτοί φαίνονται με το 
πέρασμα του ποντικιού πάνω στην κάθε μία.

Οι υπόλοιπες είναι από το διαδίκτυο και ανήκουν στους δημιουργούς τους.

◙

Για τη σειρά "εμφάνισης" των συμμετοχών, όπως έχει καθιερωθεί,
πραγματοποιήθηκε κλήρωση,
μετά το πέρας της προθεσμίας, με τη βοήθεια του
RANDOM.ORG (List Randomizer)

Υπάρχει, όπως θα δείτε παρακάτω, μία συμμετοχή που είναι σε πεζολογική μορφή

και τελειώνει σε ποίημα, 

αφιερωμένο στα Τέμπη.

Επιλέχθηκε από μένα, μετά από πολλή σκέψη (και συγκίνηση), 

να μπει πρώτο στη σειρά, 

εκτός κλήρωσης, ως Φόρο Τιμής στα 57 θύματα

και εισαγωγή σε αυτό το Συμπόσιο, το τόσο ξεχωριστό!
Αναγκαστικά, για την τεχνική, και μόνο, διεκπεραίωση του Συμποσίου 

θα πάρει την 

αρίθμηση Α.

Συμμετέχει κανονικά στη ψηφοφορία! ☺

(Άρα οι συμμετοχές είναι Α+26=27)

Τα αποτελέσματα της κλήρωσης μου έδωσαν την παρακάτω σειρά:

Οι όροι της βαθμολόγησης:

Αν είσαι φίλος του μπλογκ μπορείς να ψηφίσεις.

Άγνωστοι και πρωτοεμφανιζόμενοι δεν θα γίνουν δεκτοί!

ΠΡΟΣΟΧΗ

στη βαθμολόγηση:

Έχετε τους βαθμούς 3,2,1,1,1 στα χέρια σας.

Χρησιμοποιήστε τους με σύνεση.

Υποχρεωτικά και τις 5 βαθμολογίες.

Το 3 στο ποίημα που σας γοήτευσε περισσότερο 

το 2 στο επόμενο ποίημα που σας άρεσε και τους τρεις άσους 

στις επόμενες αγαπημένες σας επιλογές.

Από αυτή τη στιγμή, έως και την 
Κυριακή του Πάσχα, 20 Απριλίου , 

στις 8 το βράδυ, 

διαβάζουμε, σχολιάζουμε, βαθμολογούμε.

Διόρθωση : Κυριακή βράδυ, στις 8 και 1 λεπτό

Δευτέρα του Πάσχα 21/04

θα έχουμε τη γιορτή λήξης 

και την ανακοίνωση του μεγάλου νικητή,

ο οποίος παίρνει όπως πάντα ένα δωράκι από τα χεράκια μου.

Όλοι όσοι συμμετέχουν βαθμολογούν,

όρος απαράβατος,
χωρίς όμως να μπορούν να ψηφίσουν τη δική τους συμμετοχή.

Οι δημιουργοί χαίρονται με κάθε μικρό ή μεγάλο σχόλιο,
ακόμα κι αν δεν πάρουν βαθμολογία. Ο βαθμός δεν είναι ο στόχος.

Ελπίζω να μην έχασα καμία συμμετοχή, 

αλλά και να μην μετέφερα κάτι λάθος.

Θυμίζω:

Το Συμπόσιο δεν είναι επίσημος διαγωνισμός.

Είναι ένα διαδικτυακό μας δρώμενο.

Δημιουργήθηκε για τα blogs (ή τους άστεγους φίλους) με τα οποία/ους

έρχομαι σε αλληλεπίδραση. 

Οι περισσότεροι μεταξύ μας πια γνωριζόμαστε

(αρκετοί γνωριστήκαμε μέσα από το Παιχνίδι των λέξεων

του TEXNIS STORIES, πάνω στο οποίο κι αρχικά πάτησα).

Καθώς πλέον σας γνωρίζω όλους,

μπορώ να διασφαλίζω και τη διαφάνεια.

Συμμετέχουν πάντα, είτε στη δημιουργία, είτε στη βαθμολόγηση, 

μόνο φίλοι αναγνώστες.

Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

Εύχομαι ολόψυχα να έχετε ένα όμορφο και λαμπερό Πάσχα,

με γαλήνη και αγάπη στις ψυχές σας!

Καλή σας ανάγνωση και συγκίνηση !
Αριστέα

Α. Intercity 62

[ είναι ντροπή να μιλάτε για την ασφάλεια των τραίνων

χούγιαξε ο θυμωσιάρης υπουργός ]

- Δ ε ν  έ χ ω  ο ξ υ γ ό ν ο- Από πού μας παίρνετε;- Δ ε ν  έ χ ω  ο ξ υ γ ό ν ο- Πρέπει να δώσετε συντεταγμένες- Δ ε ν  έ χ ω  ο ξ υ γ ό ν ο- Κυρία δεν σας ακούω καθαρά -Δ ε ν  έ χ ω  ο ξ υ γ ό ν ο - Πάρτε καλύτερα την πυροσβεστική εγώ ένας απλός ανεκπαίδευτος υπάλληλος είμαι

- Δυστύχημα από ανθρώπινο λάθος ήταν μην το κάνουμε και θέμα- Ποιος νοιάζεται για το δυστύχημα τι θα πω στα κανάλια να μου γράψετε- όχι δύσκολες λέξεις δεν έχω πιει καφέ ακόμα- και μπορεί να τις ξεχάσω

- Προέχει να μη χάσετε την ψυχραιμία σας- σπορ ντύσιμο- κεφάλι χαμηλωμένο- να ελαφροπατάτε στα χαλάσματα- προσοχή μην γλιστρήσετε- το πεδίο είναι διάσπαρτο με καμένες σάρκες

- Σε απευθείας σύνδεση η πρόεδρος αγγίζει τις λιωμένες λαμαρίνες- ρίγη συγκίνησης- ένας εργάτης που φτυαρίζει συντρίμμια παραπέρα φτύνει μια ροχάλα- αν ο άνεμος συναινούσε θα την έριχνε πάνω της- μα κι αυτός αντίθετος ήταν

- Σας πάει περίφημα το πένθος αγαπητή μου- ίσως μια πέρλα θα ταίριαζε καλύτερα με τις αφέλειές σας- λίγο άστοχο βέβαια να τρίψετε τις παλάμες σας μετά τις λαμαρίνες- ένας παλιός γραφειοκράτης το είχε κάνει κάποτε και θυμάστε το τέλος του- αυτός που έστειλε τον Χριστό στο σταυρό ξέρετε

- «Ψάχνω το κορίτσι μου- σ’ αυτό το βαγόνι ήταν σας λέω- βρήκα ένα παπούτσι πεταμένο- πού τους πάτε- πόσους βγάλατε- διώξτε τις γαμημένες δαγκάνες- σκάβουν τις σάρκες των παιδιών μας- Ο Παναγιώτης είχε γενέθλια σήμερα»-Είστε όλοι για τα μπάζα και βγάλτε επιτέλους το σκασμό

- Μία πρόεδρος- ένας πρόεδρος- κάποιος υπουργός (αφράτος και αγουροξυπνημένος)- κάτι  υφυπουργοί- ένα λεφούσι αναρμόδιοι- ερπύστριες- θηριώδεις εκσκαφείς- αναιδή παπούτσια σουλατσάρουν επί πτωμάτων- «πες του να μη γελάει ο μ@λάκας»- πρόεδρε σκεφτείτε κάτι δυσάρεστο και διατηρείστε εμβριθές ύφος μπροστά στις κάμερες- τι είναι «εμβριθές»;- φραπέδες και φρεντοκαπουτσίνοι ακουμπισμένοι στο κουφάρι ενός βαγονιού- από μέσα μυρίζει καμένη σάρκα

- Ένθα ουκ έστι πόνος ου λύπη ου στεναγμός αλλά ζωή ατελεύτητος- Ελεήστε μας χριστιανοί δώστε μας μια ανάσα οξυγόνο χριστιανοί- σκασμός τέκνα μου μιλάει ο κύριος πρωθυπουργός- «είμαι βαθύτατα συγκλονισμένος με τη θυσία αυτών των παιδιών»- απ’ τα χαλάσματα σέρνονται διαμελισμένα σώματα ΔΕΝ έχει γιατρούς ΔΕΝ έχει ασθενοφόρα Χ Α Ο Σ- Μη χάσουμε την εξουσία και για ένα κ@λοτρένο τώρα- Αλληλούια- Ό,τι δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις με επιχειρήματα το εκμαυλίζεις- νόμος

- Βγάλανε ευθύς τη διάτα: Μπαζώστε- Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών- Ας έχει προσωπικά αντικείμενα καρφάκι δε μου καίγεται ΜΠΑΖΩΣΤΕ- Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός- άκαυτα υπολείμματα σε σακούλες πλαστικές- Ανάπαυσον ο Θεός τους δούλους σου- «Το κύρος της πατρίδας μας πλήττεται αν μιλήσετε εκτός συνόρων»- «Ψάξτε τις σακούλες μπορεί να βρείτε κάτι να θάψετε»- «Ο κρατικός μηχανισμός λειτούργησε στην εντέλεια»- Μακάριοι οι κλαίοντες και καιόμενοι νυν- «Και γενικότερα: Μην φωνασκείτε θα εύρετε παρηγορίαν εις τους κόλπους της εκκλησίας»- Αμήν

Κι ύστερα κηρύχθηκε ένα δοξαστικό τριήμερο πένθος

(τσιγγουνιές θα κάνουμε;)

Και άπαντες οι μπουλντοζιέρηδες

επέστρεψαν στα λημέρια τους

αλληλοχειροκροτήθηκαν

και όρμησαν στο κυλικείο της βουλής

(εκείνο το κορίτσι στο κυλικείο του τραίνου εξαϋλώθηκε)

και ανάμεσα σε χαχανητά και ρεψίματα

δήλωσαν βέβαιοι για την επανεκλογή του θυμωσιάρη υπουργού

εις την ένδοξη περιφέρειάν του.

Όπερ και εγένετο.

1.Μάνα 

Πονεμένη μου,

ξεριζωμένη!

Φάρε και οδηγέ μου!

Κερά μου Καρδιώτισσα!

Αγκαλιά μου 

στοργική, 

ανοιχτή πάντα!

Στοργή μου 

και παρηγοριά 

στο απαρηγόρητό μου 

δάκρυ...

Τροφή μου 

που με τρέφεις 

το γάλα 

της αγάπης σου!

Ρόδο μου

ευωδιαστό!

Βασιλικέ μου!

Πλατάνι μου

στον ίσκιο σου

κάθομαι 

και ξαποσταίνω!

Κυπαρίσσι μου

ψηλό,

λυγερόκορμο!

Ελαφίνα μου

Μεγαλομμάτα!

Τα μάτια σου 

στο χρώμα της ελιάς!

Περιστέρι μου

ολόλευκο!

Φτερούγα 

και σκεπή μου!

Σπηλιά μου!

Προστασία μου

στην καταιγίδα!

Μήτρα μου 

αιώνια!

Μάνα κεκοσμημένη!

Φάτνη μου

με το άχυρο,

Θρόνε πυρίμορφε!

Θάλασσά μου

ακτινοβόλα!

Στα βάθη σου

κοιμάμαι 

και ονειρεύομαι!

Ουρανέ μου 

πλατύ!

Ψηλά 

στην αγκαλιά σου 

πετάω!

Οξυγόνο μου!

Ανάσα μου!

Ζωοδότρα μου!

Κρήνη μου

με το γάργαρο

νερό!

Άπιαστή μου!

Ανέγγιχτη!

Αγγελόμορφή μου!

Μάνα του Φωτός!

Μάνα δική μου!  

2.Θέλω Οξυγόνο 

Θέλω οξυγόνο,
όχι σαν λέξη σκαλισμένη σε τοίχους με τα νύχια των χαμένων,
μα σαν άνοιξη, που σπρώχνει την πέτρα και βρίσκει τον δρόμο της μέσα απ’ το αίμα.

Θέλω οξυγόνο,
όχι σαν σιγή, που μας σφίγγει το στόμα,
μα σαν κραυγή, που σηκώνει το χώμα,
σαν τα χέρια που δένουν τις νύχτες κι υψώνονται μέρα να σπάσουν το γκρίζο.

Θέλω οξυγόνο,
για τα μάτια των παιδιών, που δεν πρόλαβαν να γευτούν της ζωής ηδονές.
Για εκείνα, που είδαν τον ήλιο να σβήνει για πάντα στα σκοτάδια.
Ποιοι μετράνε το μέλλον με νούμερα;
Ποιοι γροικάνε ασύστολα να αυγατίσουν τα κέρδη τους;
Ποιοι μπαζώνουν τα όνειρα στα μολεμένα τους χέρια;
Ποιοι αλυχτάνε, της τάξης τους τα νιτερέσα να σώσουν;

Θέλω οξυγόνο
για τους ανθρώπους, που ξέχασαν πώς να ανασαίνουν,
για εκείνους που σώριασαν τις ζωές σε αυταπάτες,
για όσους τα όνειρα προδόσανε, στου φόβου τα δίχτυα.
Για τις μάνες, που σκάβουν στο χώμα με δάκρυα,
για τους πατεράδες, που γυρεύουνε των παιδιών τους τη ζήση,
για εραστές κι ερωμένες, που έμειναν μ’ αδειανές τις αγκάλες,
για τις σιωπές, που φωνάζουν πιο δυνατά από εμάς όλους.

Τι γυρέψαμε άλλωστε;
Ένα παράθυρο ανοιχτό στων σπιτιώνε τους τοίχους,
ένα τραπέζι στρωμένο ακέραιο για όλους,
ένα τρένο, που φτάνει σωστά στο σταθμό του,
ένα όνομα, που δεν θα γραφτεί στα χαρτιά σαν χαμένο.
Θέλω οξυγόνο,
για να μην ξαναγραφτούν οι ίδιες οι λέξεις πάνω σε ματωμένους τοίχους.

Ας υψώσουμε τη φωνή μας, αδούλωτοι,

σε έναν κόσμο, που θα γραφτεί με του δίκιου το χέρι.

Κάθε δάκρυ να γίνει εποχής καινούργιας , το χάραμα, η σπορά και το γέννημα. 

Εδώ τελείωσαν οι πρώτες 3 συμμετοχές.

Για τις επόμενες συμμετοχές ως το 18 πάτησε ►εδώ