Ανακούφιση ⛔ [Ένα ποίημα για το φθινόπωρο 🍂]

Επιτέλους 
Ο καιρός ήρθε στα σωστά του 
Η νύχτα δεν θέλησε να φύγει άρον άρον 
Ο ήλιος αγνοείται επιδεικτικά 
Και η βροχή δεν σταματά να βγάζει το άχτι της 
Επιτέλους 
Κάποιες συμφωνίες που τηρήθηκαν 
Έστω και με τρομερή καθυστέρηση 
Δεν είναι απαραίτητα ανεπιθύμητη η κακοκαιρία 
Δεν αναθεματίζουν όλοι τα αστραπόβροντα 
Υπάρχουν κι αυτοί που θέλουν το ξέσκισμα της κουρτίνας 
Από τη λύσσα του βοριά
Για να την αλλάξουν 
Επιτέλους! 
Ανακούφιση να βλέπεις ότι όλα κυλούν ξανά
Στην πεπατημένη τους…
Ώρα να μαζέψω τις καταστροφές 

Μία ακόμα συμμετοχή μου στο διαδικτυακό μας δρώμενο

Ένα Ποίημα για το φθινόπωρο

Συνεχίζουμε ποιητικά και ανθρώπινα!

♥

Σας φιλώ

Αριστέα

Το παρόν Blog, δεν χρησιμοποιεί ΑΙ (τεχνητή νοημοσύνη) για την συγγραφή και δημιουργία των αναρτήσεων! Οι αναρτήσεις απαρτίζονται από σκέψεις, συναισθήματα και απόψεις μου! Συνδεόμαστε διαδικτυακά, αλλά επιμένουμε να γράφουμε ανθρώπινα!!

Μέρες φθινοπώρου ⛔ [Ένα ποίημα για το φθινόπωρο 🍂]

Σαν τα φύλλα που πέφτουν  
Οι μέρες μου 

Αυτές που ποτέ δεν αποζήτησα  

Κι όμως είναι λες και δεν χάνουν ποτέ το ραντεβού τους 

Λες και ο χρόνος μου ζητάει τοκογλυφικά να πάρει πίσω το αίμα του 

Για όλες τις ώρες που απερίσκεπτα ξόδεψα 

Κίτρινα φύλλα, ξεραμένα, ατάκτως πεταμένα

Οι στιγμές μου 

Που στενάζουν για λίγες ανάσες 

Τρωτές και ανυπεράσπιστες

Μουλιάζουν και σαπίζουν  

Από τα αναφιλητά του είναι μου, που πάλι το μάλωσα 

Και η ψυχή στεγνώνει 

Αποστεωμένη αφήνεται στις ματιές των άλλων 

Δεν με φοβίζει όμως το ξεγύμνωμα 

Αξίωση ύστατη το νιώθω

Ανάγκη ψυχής και συνέχειας

Γιατί στην πεινασμένη γης 

Λίπασμα με τον χρόνο γίνονται όσα σαπίζουν 

Μανιτάρια μπορεί να φυτρώσουν στο σκοτάδι 

Αγριολούλουδα θα σκαρώσει η φύση  

Και ζωή θα τροφοδοτήσει ο θάνατος 

Και όταν ο ζωοδότης ήλιος κάνει τα δικά του 

Ο κύκλος θα ανοίξει και πάλι από την αρχή

Ζωή στις μέρες μου, όπως πάντα, θα τρέξει 

Κι εγώ θα συνεχίσω σφυρίζοντας αδέξια 

Να κάμω τα δικά μου 

Όχι! Τίποτα δεν με τρομάζει πια! 

Αρκετή μίρλα είχα πρόσφατα, είπα να σας κεράσω

λίγη αισιοδοξία και ελπίδα!

Μια παραλλαγή πάνω στην γνώριμη ματιά μου στα πράγματα, 

απλά με εσάνς φθινοπωρινή!

Περιμένατε κάτι διαφορετικό από μένα, δηλαδή; 

Πέφτω και σηκώνομαι!

That's me!

Μία ακόμα συμμετοχή μου στο διαδικτυακό μας δρώμενο

Ένα Ποίημα για το φθινόπωρο

Συνεχίζουμε ποιητικά και ανθρώπινα!

♥

Σας φιλώ

Αριστέα

Το παρόν Blog, δεν χρησιμοποιεί ΑΙ (τεχνητή νοημοσύνη) για την συγγραφή και δημιουργία των αναρτήσεων! Οι αναρτήσεις απαρτίζονται από σκέψεις, συναισθήματα και απόψεις μου! Συνδεόμαστε διαδικτυακά, αλλά επιμένουμε να γράφουμε ανθρώπινα!!

Δεν θέλω άλλο!

Ζηλεύω εκείνους που ατάραχα μεταφέρουν την απραξία τους 
Πέρα δώθε 
Δώθε πέρα 
Κείθε πέρα
Σαν να λικνίζουν μωρό στην κούνια του, 

ρυθμικά, νωχελικά, αθόρυβα σχεδόν
Ζηλεύω εκείνους που προλαβαίνουν να καθίσουν σε όλα τα δωμάτια 

του σπιτιού τους και να τα λερώσουν 

Να πιούν κάτι παγωμένο σε κάθε βεράντα
Πίσω, μπροστινή, διπλανή, μεγάλη ή μικρή
Να ξεφυλλίσουν το καινούργιο τους βιβλίο, αλλά να το βαρεθούν 
Πριν καν το αρχίσουν 
Και έπειτα πιάνουν το τηλέφωνο 
Από την ανία τους μιλούν μέχρι και στον ΟΤΕ 

ή στη θεία που βαριούνται συνήθως 
Που σκαλίζουν πάλι την ντουλάπα τους και αλλάζουν τη σειρά 

κατά χρώμα, κατά ύφασμα, κατά περίπτωση, 

σε ρούχα που δεν θα φορέσουν ποτέ
Ζηλεύω παράφορα εκείνους που κάθονται κάτω από δέντρα 

που ρίχνουν τα φύλλα τους
Ζηλεύω εκείνους που έχουν χρόνο να μετράνε τα χελιδόνια ένα ένα,

καθώς μαζεύονται για να φύγουν για άλλη γης 
Δεν ξέρω; Φέτος μαζεύτηκαν σε σύρματα; 
Δεν ξέρω! 
Δεν έμαθα τι κάνει η φύση, αν άλλαξε 
Αν ο ήλιος ξέβαψε κάτι ρούχα ξεχασμένα στο σύρμα μου βδομάδες
Ζηλεύω την ησυχία του μοναχού
Και τη σιωπή της κουφής γάτας μου
Δεν θέλω άλλους ήχους να με πετούν σαν εκτόξευση πυραύλου από τη θέση μου
Δεν θέλω βρώμικα πόδια να πατούν μέσα στο κεφάλι μου

Δεν θέλω άλλο

Δεν θέλω άλλο!

Πρωτοδημοσιεύτηκε στο προφίλ μου στο φέις, 

όπως γράφτηκε με μια ανάσα,

ως μια ανάγκη 

να βγάλω από μέσα μου αυτό που βιώνω τελευταία.

Θέλησα να υπάρχει και στο μλογκ μου,

για αυτό και θα κλείσω τα σχόλια 

αφού προσεχώς έχω άλλη ανάρτηση για το 

φθινοπωρινό μας δρώμενο.

Σας φιλώ

@

Προειδοποίηση ⛔ [Ένα ποίημα για το φθινόπωρο 🍂]

Κουράστηκες λες από τον πολύ τον ήλιο 

Και ευλογία είναι τα σύννεφα που συνωστίζονται και τον κρύβουν

Την πρώτη μπόρα που έρχεται, θεόσταλτο δώρο την αποκαλείς 

Και τη ψυχρούλα που ζητάει την προσοχή σου, αναπόφευκτη 

Μια ζακέτα τα βράδια είναι το χάδι που σου λείπει 

Και μέσα μπαίνεις νωρίς να κρυφτείς, με πρόφαση το σκοτάδι 

Δεν θες να καταλάβουν ότι μέσα σου πάλλονται τρικυμίες 

Και καταιγίδες, με χαλάζι και κεραυνούς

Κρύβεσαι, πίσω από τα λογοτεχνικά σχήματα και τις λέξεις 

Αλλά η αλήθεια σε χαρακώνει, σαν χαρτί που κόβει τον παράμεσο

Έλα, παραδέξου το! 

Μέσα σου ξέρεις την αλήθεια, αλλά βολεύεσαι!

Αφού ξέρεις να ξεχωρίζεις τα στοιχεία από τα στοιχειά

Και στον καθρέφτη σου να μιλάς χωρίς προσχήματα 

Άσε τις μυρωδιές, τα χρώματα και τα κοσμητικά 

Μισείς θανάσιμα τις αλλαγές

Και σε χειμερία νάρκη, για άλλη μία φορά, θέλεις να πέσεις

(Αλήθεια, η συνήθεια αυτή δεν σε έχει κουράσει;)

Μα να θυμάσαι: Οι αρκούδες ξυπνάνε πάντα πεινασμένες

Αριστέα

Κάνω την αρχή στο νέο μας δρώμενο

Ένα ποίημα για το φθινόπωρο

Αυτό γράφτηκε χτες, ενώ είχα ήδη γράψει κάτι άλλο, μέρες πριν.

Θα περιμένει τη σειρά του.

Αυτό ζητούσε να βγει.... σαν αρκούδα μετά τον χειμώνα!

Του 'καμα τη χάρη!

Πάμε να γράψουμε κόντρα στους νέους καιρούς που βιώνουμε,

ανθρωπινά, αληθινά, χωρίς δεκανίκια!

Καλό φθινόπωρο να έχουμε

γεμάτο με ό,τι ποθεί η ψυχούλα του καθενός 

-εμένα, ξεκούραση! 

Σας φιλώ!

@

Το παρόν Blog, δεν χρησιμοποιεί ΑΙ (τεχνητή νοημοσύνη) για την συγγραφή και δημιουργία των αναρτήσεων! Οι αναρτήσεις απαρτίζονται από σκέψεις, συναισθήματα και απόψεις μου! Συνδεόμαστε διαδικτυακά, αλλά επιμένουμε να γράφουμε ανθρώπινα!!

Ένα Ποίημα για το φθινόπωρο 🍂

 Το λιγουρευόσασταν;
Ε, το νέο μας δρώμενο έρχεται παρ΄ όλη την καλοκαιρία που ακόμα 
επικρατεί - γιατί με το ζόρι βαστάω και τη Μαρίνα μας

από το να ξεχυθεί να γράφει για πεσμένα φύλλα στην εντατική και 

αστραπόβροντα στο τλ του φατσοβιβλίου-

και παρ' όλα τα βασανάκια τα δικά μου,

γιατί γνωρίζω ότι θα τρέξει μόνο του, όπως το καλοκαιρινό μας δρώμενο!

Εγώ δίνω το σύνθημα κι εσείς:

✔ δηλώνετε σε αυτή την ανάρτηση την πρόθεσή σας να συμμετέχετε,

ώστε να σας προσθέσω στο ομαδικό μας μέιλ
✔ μπορείτε να γράψετε όσα ποιήματα θέλετε 

με άρωμα φθινοπώρου

✔ δημοσιεύετε στο μπλογκ σας
✔ μπαίνετε στο ομαδικό μέιλ και μας ενημερώνετε με λινκ,

ώστε να μπορούμε εύκολα να παρακολουθούμε τις σχετικές αναρτήσεις

✔ προσπαθούμε να διαβάζουμε και να σχολιάζουμε τις συμμετοχές

-δεν γράφουμε μόνο για να μας διαβάζουν οι άλλοι

✔ γράφουμε από 15 Σεπτεμβρίου έως και 30 Οκτωβρίου
(θα ακολουθήσει άλλο δρώμενο αμέσως μετά ☺)

✔ έχετε γράψει κάτι στο παρελθόν; Φέρτε το πάλι στο φως

✔ Στις 01/10 με τη λήξη, θα κάμω κλήρωση όλες τις συμμετοχές

✔ Οι δύο πρώτοι τυχεροί θα πάρουν δωράκι από τα χεράκια μου.

Όσες οι αναρτήσεις σας τόσες φορές θα μπείτε στην κληρωτίδα!

Γράφουμε σε έμμετρο ή ελεύθερο στίχο 

ή χαϊκού

με χρώματα, ήχους ή μυρωδιές του φθινοπώρου,

ιστορίες που ξετυλίγονται στα πρωτοβρόχια, 

ή σε παλιούς σχολικούς αγιασμούς,

οτιδήποτε πονάει ή μας αγγίζει 

και πάει με το μουντ της εποχής.

Η λέξη φθινόπωρο δεν είναι υποχρεωτικό φυσικά να αναφέρεται.

Ας έχουμε την αίσθηση να πλανάται!

Το δρώμενο θα έχει τίτλο 

"Ένα Ποίημα για το φθινόπωρο"

και το μπάνερ μας θα είναι η πρώτη εικόνα που έχω στην ανάρτηση. 

πηγή εικόνας

Το δρώμενο, (όπως και κάθε δρώμενο από δω και πέρα)

 διεξάγεται με τον νέο μας ορόσημο, ήτοι:

ΜΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΑΣ.

Δεν τιμά κανέναν μας.

Να μην νομίζει μόνο κανείς ότι δεν γίνεται αντιληπτός/ή.

Είναι θέμα ηθικής και ωριμότητας!

Τελεία και Παύλα!

Ας προσπαθήσουμε να είμαστε εμείς, 

αυθεντικοί, γνήσιοι κι ανθρώπινοι

κι ας είμαστε ατελείς!

Και να σας πω κάτι; 

Χίλιες φορές το απλό!

Από τις επάλξεις του πυργόσπιτου 

Για την Μπλοκογειτονιά μας

Αριστέα

Θυμίζω ότι οι εικόνες, αν δεν έχουν το λογότυπό μου

ή προστασία δικαιωμάτων είναι από το διαδίκτυο

υγ: Το δρώμενο θα τρέχει μόνο του, αφού η ενημέρωση θα γίνεται

από εσάς, στο ομαδικό μέιλ.

Εγώ θα κρατώ κάθε ανάρτηση, με τη σειρά εμφάνισης και στο τέλος

θα κάμω την κλήρωση!

Είναι ο μόνος τρόπος που βρήκα για να ταιριάζει με τον πιεσμένο χρόνο μου.

______________________________________________

Οι συμμετοχές σας:

* Αυλαία,by Airis Προειδοποίηση

1. Κατερίνα Βερίγκα Η μικρή σου Πρωτοχρονιά 

2. Μαρία Κανελλάκη, Τσεκ άουτ 

3. Μαρία Νικολάου, Να πέφτεις όμορφα 

4. Μάνια, Το βάρος ενός μανικιού ΑΙ 

5. ANNA FLO, Ένα φθινόπωρο αποζητώ! 

6. Γλαύκη, Πάμε απ' την αρχή, ποτάμι μου βαθύ; 

7. marypertax, Άκου!... βρέχει... 

8. Μαρίνα Τσαρδακλή, Τα θέλω του φθινοπώρου  

9. Giannis Pit, Στοχασμοί Φθινοπώρου 

*Airis, Μέρες φθινοπώρου 

10. Μαρία Νικολάου, Βάλε το μαγιό σου από μέσα 

11.Ελένη Φλογερά, Φθινοπώριασε στην καρδιά μου 

12. ANNA FLO, Παρέα με τη βροχή! 

13. Μαρίνα Τσαρδακλή. Μέρες φθινοπωρινές 

14. Μαρία Γ., Φθινοπωρινό Φως 

15. marypertax, Κι αυτό το κεραμίδι, στάζει... 

 

Το παρόν Blog, δεν χρησιμοποιεί ΑΙ (τεχνητή νοημοσύνη) για την συγγραφή και δημιουργία των αναρτήσεων! Οι αναρτήσεις απαρτίζονται από σκέψεις, συναισθήματα και απόψεις μου! Συνδεόμαστε διαδικτυακά, αλλά επιμένουμε να γράφουμε ανθρώπινα!!

Ενημερωτικό σημείωμα: Ξέρω τι έκανες το περσινό καλοκαίρι!

Ηabitus est altera natura! 

(=η συνήθεια είναι δεύτερη φύση)

Δεν τη γλιτώνετε με τίποτα! 

Δεύτερη φύσις μου, τα ενημερωτικά, που λέτε!

Ε, άλλοι έχουν δεύτερη φύση τη χρήση ΑΙ, 

να μην έχω κι εγώ κάτι να μου βρίσκεται;

Σε απόλυτη εναρμόνιση με την προηγούμενη ανάρτηση 

ενημερώνω ότι 

ξέρω τι έκανες το περασμένο καλοκαίρι 😏

-τούτο δω που εκπνέει, βασικά!

Καθαρά και ξάστερα!

Κι επειδή, άλλοι είναι αθώοι και ρομαντικοί,

άλλοι ανυποψίαστοι, άλλοι αποσβολωμένοι,

αναλαμβάνω δράση και εξηγώ:

► όταν, από το απλά γράφω ένα ποίημα με τη βοήθεια της ΑΙ,

► περνάω, στο ε! ας με βοηθήσει και σε μια ανάρτηση, 

σιγά, πόσο εγκληματικό να είναι αυτό, 

► συνεχίζω όλο και περισσότερο  με τα δεκανίκια της ΑΙ 

(η καθημερινή παραγωγή χρειάζεται βοήθεια, εξάλλου)

► και φθάνω πια να "ρίχνω" μία ανάρτηση στην έρμη την εφαρμογή 

για να παραγγείλω το επιθυμητό σχόλιο 

τότε μιλάμε για το απόλυτο "cross the line"!

Είναι εθισμός και είναι πρόβλημα!

Πώς αντέχεις να ξεγελάς τους άλλους;

Μην το κάνεις άλλο! 

Σε φίλους που συμμετέχεις παρέα σε κάτι κοινό, μην το κάνεις! 

Είναι ανήθικο!

Κι όποιος έχει σκοπό από τη μικρή, αλλά θαυμαστή παρέα μας 

να ακολουθήσει, 

ενημερώνω πως στο επόμενο δρώμενο 

(και σε κάθε δρώμενο του μπλογκ)

δεν θα δέχομαι συμμετοχή με τη βοήθεια της ΑΙ.

Θα στέλνω επιτόπου μέιλ και θα ενημερώνω.

Μην νομίζεις μόνο ότι δεν είσαι αντιληπτός/ή! 

Στο χώρο σου μπορείς να γράφεις και να κάνεις ό,τι θέλεις!

Όταν συμμετέχουν κι άλλοι θα τηρείς κανόνες και όρους, 

θα σέβεσαι και θα τιμάς όλους τους μπλόγκερς!

Όχι άλλα ποιήματα σε δρώμενα με ΑΙ!

Όχι άλλα σχόλια με ΑΙ!

Μην με δοκιμάσει κανείς!

Αμείλικτη!

@

➖

Όποιος πραγματικά δεν χρησιμοποιεί την ΑΙ για τα κείμενά του,
τα ποιήματά του και τα σχόλιά του
και θέλει να τοποθετήσει στο μπλογκ του το σχετικό banner 
να μου στείλει μέιλ!