Η Επέλαση της AI (και) στο blogging!

Μια νέα πραγματικότητα;

[Προκαταβολικά ζητώ συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο.
Ξέρω ότι όλοι έχετε δουλειές και υποχρεώσεις. 

Διαβάστε και σχολιάστε με την ησυχία σας.

Μόνο μην την ξεπετάξετε με σχόλιο του τύπου ΟΑΦ (=Όμορφη Ανάρτηση, Φιλάκια!)]

Σήμερα ανοίγω ένα μεγάλο κεφάλαιο που π ι θ α ν ό ν  μπορεί να μην μας αφορά 

ακόμα σε μεγάλο βαθμό, αλλά σίγουρα θα μας απασχολήσει στο μέλλον.

Πόσο σύντομα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, 

ίσως αστάθμητους για την ώρα. Εμένα όμως, με τρομάζει κάπως η ιδέα

και είμαι εδώ για να μοιραστώ μαζί σας ανησυχίες και φόβους

-ίσως και κάποιες καχυποψίες μου 😉. Ίσως και όχι. 
(Για την ώρα μάλλον θα τις κρατήσω για μένα)

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η τεχνητή νοημοσύνη είναι πολύτιμο εργαλείο 

για πολλούς πλέον.

Κι εγώ η ίδια χρησιμοποιώ τον Τζιπιτή για συγκεκριμένες εργασίες 

-κυρίως ψάχνει για μένα την ξένη αρθρογραφία για θέματα 

που αφορούν την υγεία, τη διατροφή και τα συμπληρώματα.

Φυσικά, έχω μελετήσει αρκετά και είμαι σε θέση να αναγνωρίζω τις αλήθειες 

ή τυχόν ανακρίβειες. Δεν ακολουθώ στα τυφλά. 
Για παράδειγμα, πρόσφατα ξεκίνησα να ζητάω από το Chat5 

να τσεκάρει τα άρθρα που γράφω για την ομάδα του καρκίνου του μαστού 

στην οποία είμαι ενεργή και βοηθάω,

αλλά τα κείμενα τα γράφω εγώ και ζητάω απλά τον τελευταίο έλεγχο.

Δεν θα έβαζα επουδενί την υπογραφή μου σε κείμενο 

π ο υ   δ ε ν   ε ί ν α ι   δ ι κ ό   μ ο υ.

Αυτό βέβαια έχει να κάνει με εμένα, με τις δικές μου αξίες και νοοτροπία.

Και δεν θα με αφορούσε τι κάνουν οι άλλοι, αν δεν είχα κατά νου 

τα διαδικτυακά μας δρώμενα, 

κυρίως τα διαγωνιστικά, όπως τα δρώμενα στο Κείμενο της Μαρίας

ή το δικό μου Συμπόσιο Ποίησης,

δρώμενα όπου προάγουν αδιαμφισβήτητα την ευγενή άμιλλα,

μα και την πρωτογενή ξεκάθαρα δική μας φωνή!

Κρατήστε το αυτό. Θα μας απασχολήσει στην πορεία.

Καταλαβαίνω -δεν είμαι στον αθώο κόσμο μου κλεισμένη. 

Οι δυνατότητες της ΑΙ είναι τεράστιες, ο πειρασμός δε, μεγάλος

-μην πω τεράστιος!

Αν τον δοκιμάσεις μάλιστα, μπορεί να γλυκαθείς.

Στην αρχή έχει πλάκα. Στην πορεία αποκτάει ενδιαφέρον.

Στο να γίνει εθισμός εξαρτάται από εσένα και ....τα ψυχικά σου τραύματα!

Ω, ναι! Όπως όλοι οι εθισμοί, μας καλύπτουν κάτι που δεν μπορεί να μας το δώσει

το μέσα μας, οπότε το παίρνουμε από όπου μας προσφέρεται, έξω μας!

Με εμπειρία σε εθισμούς στον παρελθόν, γνωρίζω πολύ καλά τι λέω!

Πολλοί συγγραφείς μπορεί να χρησιμοποιούν την ΑΙ για έρευνα 

κι αυτό δεν είναι καθόλου κακό, απεναντίας, είναι εργαλείο και βοήθημα μεγάλο.

Αν το κυνηγήσουμε, θα είναι σαν να δαιμονοποιούμε γενικά 

τη χρήση του διαδικτύου, και ξέρουμε ότι κάτι τέτοιο πια δεν υφίσταται. 

Όλοι λίγο πολύ "χρησιμοποιούμε" το διαδίκτυο, αλλά 

όλα εξαρτώνται από τη χρήση που κάνουμε!

Είναι άλλο, όμως, να χρησιμοποιήσεις ένα εργαλείο για να σε ξεκλειδώσει,

να σου παρέχει βοηθήματα για να κινηθείς, 

κι άλλο να του παραγγείλεις να γράψει για σένα.

Ακόμα και αν το "ταΐσεις" ιδέες, λέξεις εκφράσεις, πλοκή,

δεν θα είναι δικό σου κείμενο.

Μπορεί να είναι μια σύνθεση, ένα μωσαϊκό, αλλά δεν θα είναι 

πηγαίο και ανθρώπινο!

Δεν είναι, πλέον, "αθώα χρήση εργαλείου". 

Είναι νοθεία και κλοπή.

Δεν κλέβει περιεχόμενο, κλέβει, όμως, αυθεντικότητα

και ηθικά -γνώμη μου- δεν είναι δίκαιο και σωστό. 

Αν δεν είχα τα δρώμενα, ενδεχομένως να μη το έκανα θέμα,

αφού δεν νιώθω ότι αν κάποιος δημοσιεύσει με AI θα μου κλέψει τη δόξα. 

Όχι, ότι θα το επικροτούσα, απλά δε θα έμπαινα στη διαδικασία 

να αναφερθώ σε αυτό.
Δεν είμαι συγγραφέας, δεν δηλώνω ποιήτρια.

Θα μπορούσα να γελάσω, σίγουρα να λυπηθώ, πάντως όχι να θυμώσω.

Παρ' όλα αυτά, ανησυχώ!

Υποστηρίζω ανοιχτά ότι πρέπει να επιμείνουμε στην ανθρώπινη συγγραφή,

ώστε να καθυστερήσουμε αυτό που έρχεται και είναι τρομακτικό: 

να μην μπορούμε να έχουμε πρωτεγενή ανθρώπινη δημιουργία, 

να συρρικνωθεί η αληθινή παραγωγή, 

να πάψει να υπάρχει η αλήθεια γύρω μας,

να μην αναγνωρίζουμε πλέον τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο!

Α και πιθανόν να διαγωνιζόμαστε μελλοντικά

 πάνω στο ΠΟΙΟΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΑΙ!

Για την ώρα ο κίνδυνος δεν είναι απ' όλους ορατός.

 Αυτό όμως, δεν σημαίνει, ότι δεν υπάρχει!

"Έλα μωρέ, δεν παίζει! Είμαστε ενήλικες!"

Είμαι ενήλικας, να σημειώσω εδώ, δεν σημαίνει ότι είμαι και ώριμος.

Δεν εξυπακούεται! 

Το ότι γράφουμε, στα πλαίσια του blogging, δεν μας κατατάσσει σε μια ελίτ 

που όλοι έχουν τους ίδιους ηθικούς και αξιακούς κώδικες. 

Φυσικά και δεν κατηγορώ κανέναν, δεν κάνω κυνήγι μαγισσών.

Θέλω να υπερασπιστώ αυτό που μας ένωσε εδώ: 

το ανθρώπινο, το βιωματικό, το αληθινό. 

Αυτό που καμιά μηχανή δεν μπορεί να αντιγράψει.

Η τεχνητή νοημοσύνη όμως διαρκώς βελτιώνεται.

Πότε φθάσαμε στο ChatGPT 5, ούτε που το πήραμε είδηση.

Εμείς οι ίδιοι ανατροφοδοτούμε τις μηχανές, με τις απαιτήσεις μας, 

τις αναζητήσεις μας και τα δεδομένα που παίρνουν από αυτές

και έτσι, τα συστήματα διαρκώς βελτιώνονται! 

Η εποχή που δεν θα αναγνωρίζουμε πλέον το αυθεντικό 

από το μηχανικό κατασκεύασμα, ίσως να μην είναι καθόλου μακριά.

Κι αν αυτό δεν σας έχει προβληματίσει, σας ζητάω να το κάνετε.

Να φανταστείτε έναν κόσμο όπου δεν χρειάζεται να σκέφτομαι,

να προβληματίζομαι, να λύνω εγώ τα θέματα που προκύπτουν 

και από την άλλη να πάψω να δημιουργώ νέα πράγματα 

από αγάπη και μεράκι!
Τι σόι κόσμος θα είναι αυτός;

Κι άντε, εμείς μάθαμε αλλιώς. Εκπαιδεύσαμε τον εγκέφαλό μας.

Οι νέες γενιές; 

Τι υλικό θα έχουν πια μέσα στο κεφάλι τους.

Θα έχουν έξυπνες συσκευές. Εξυπνάδα όμως θα έχουν;

Και αν εμείς είμαστε μικροί κι ελάχιστοι

και δεν μπορούμε να μπούμε φραγμό στο μέλλον, 

μήπως να κοιτάζαμε πώς θα το διατηρήσουμε λίγο ακόμα;

Αγαπήσαμε το μπλόκινγκ, γιατί κουβαλούσε την προσωπική μας φωνή,

τα χαρακτήριζε η μοναδικότητά μας,

υπήρχαν οι ψυχές πίσω από τα κείμενα.

Θέλω λοιπόν, σήμερα να προβληματιστούμε, 

να δώσω σε όλους μας λίγη τροφή, για σκέψη και συζήτηση!

Και να κάνω μία έκκληση να μείνουμε αυθεντικοί, 

να πούμε ΝΑΙ στην πρόοδο,

αλλά ΟΧΙ στη χρήση έτοιμου υλικού, σαν να ήταν δικό μας.

Και έρχομαι σε ένα σημαντικό κεφάλαιο για τη δική μας μπλογκογειτονιά.

Τα δρώμενα! 

Τα διαγωνιστικά, ακόμα περισσότερο!

Γνωρίζετε την αγάπη και τη φροντίδα που έχω δώσει ως τώρα στο Συμπόσιο.

Για όσο συνεχίζεται, θα είμαι ΠΑΝΤΑ παρούσα να το περιφρουρώ,

πριν καν σκάσει μύτη κίνδυνος.

Οπότε, μπορεί να προτρέχω, αλλά φυλάω τα ρούχα σας! 😜

Άλλον τρόπο δεν είχα, από το να πάρω σεμινάρια:

πώς να διακρίνω το αυθεντικό από το ΑΙ κατασκεύασμα!

Με τα μέχρι τώρα δεδομένα, φυσικά. Για το μέλλον, δεν ξέρω!

Και είμαι σε θέση να γράφω σήμερα αυτές τις σκέψεις, γιατί γνωρίζω 

και θέλω να σας υποψιάσω -για την ώρα!😉

Θέλω, λοιπόν, να θυμηθούμε, γιατί γράφουμε, γιατί αγαπάμε την ποίηση.

Τι είναι στην τελική ποίηση!

💖

Η ποίηση, σίγουρα, δεν είναι, δεν μπορεί να είναι ένα 

κατασκευασμένο προϊόν!

-Είναι ορατό το μηχανικό, το μη ανθρώπινο!

Βγαίνει από τις ψυχούλες μας μέσα, 

και γεννιέται από τις εμπειρίες, τις μνήμες, τις πληγές, τις χαρές μας.

Η ποίηση δεν ζητάει τελειότητα. 

Ζητάει αλήθεια,

και η αλήθεια, φίλοι μου, δεν κατασκευάζεται!

Μονάχα ο άνθρωπος μπορεί να κλάψει γράφοντας, ή διαβάζοντας, 

να θυμηθεί μια μυρωδιά καλοκαιριού,

να ψάξει στο σεντούκι της μνήμης,

να χαμογελάσει με μια φράση που του ξέφυγε,

να έχει ή να νιώσει ένα ξάφνιασμα, 

να βρει κάτι που δεν περίμενε ποτέ να διαβάσει, 

να έχει λυγμό ή καταγγελτικό λόγο.

Το ανθρώπινο, δεν είναι ψυχρή τοποθέτηση λέξεων.

 Το ανθρώπινο έχει ζωή, εμπειρία, συναίσθημα και το νιώθεις:

Σε ταρακουνάει συθέμελα!

Σε κρατάει μέσα του

ακόμα και με τις πιο απλές λέξεις!

💖

Σχωράτε με!

Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες για την ποίηση.

Η αγάπη μου και η προσήλωση στην αυθεντική ποίηση 

είναι κάτι που δεν κρύβεται.

33 Συμπόσια ποίησης συνιστούν ....ουπς, μπερδεύτηκα με την παλιά διαφήμιση! 😁

Copyright © Airis

Για την ώρα, ειδικά στην ποίηση, ευτυχώς, 

είναι αναγνωρίσιμη η γραφή της ΑΙ.

Για το μέλλον, λέω να ξεκινήσουμε από τώρα τις προσευχές και τα τάματα! 

Όχι, πλάκα κάνω! 

Δεν ξέρω, όμως, και τι μέλλει γενέσθαι,

ούτε γνωρίζω και πόσοι συμμερίζεστε αυτές τις ανησυχίες.

Μόνο μην μου γράψετε, "δεν γίνονται αυτά στο χώρο μας, πριτζιπέσσα", 

(Σας είπα, γνωρίζω! 😉)

Κλείνοντας, πιστεύω ότι οι περισσότεροι στο χώρο του blogging, 

γράφαμε και συνεχίζουμε να το κάνουμε, από μεράκι.

Γράφουμε πρωτίστως για μας,

βάζοντας στο χαρτί, ή πιο σωστά, στην οθόνη μας κομμάτια του εαυτού μας.

Δεν μας ενδιαφέρει το έξω (να εντυπωσιάσουμε)

όσο το μέσα μας (να μοιραστούμε αυτό που μας καίει!).

Εύχομαι να συνεχίσουμε έτσι,

πηγαίνοντας κόντρα στα σημεία των καιρών!

Κι όσον αφορά το Συμπόσιο...

εκεί θα γίνω από πριτζιπέσσα ...σκύλα, με την άδειά σας!

Copyright ©  ChatGPT

Κλείνοντας (μια ακόμα μαμουθοανάρτηση) ελπίζω:

α) να μην με περάσατε για τρελή -είμαι!

β) να μην πιστεύετε ότι προτρέχω, χωρίς λόγο -έχω!

γ) να μην πιστεύετε ότι θα αφήσω ποτέ στο Συμπόσιο

να υπάρξει αδικία!

-Έχω τον τρόπο μου! Πάντα βρίσκω τρόπο! 😉

Σας φιλώ!

Αριστέα

υγ: Οι φωτογραφίες/gif που κοσμούν την ανάρτηση είναι από το διαδίκτυο