Κουράστηκες λες από τον πολύ τον ήλιο
Και ευλογία είναι τα σύννεφα που συνωστίζονται και τον κρύβουν
Την πρώτη μπόρα που έρχεται, θεόσταλτο δώρο την αποκαλείς
Και τη ψυχρούλα που ζητάει την προσοχή σου, αναπόφευκτη
Μια ζακέτα τα βράδια είναι το χάδι που σου λείπει
Και μέσα μπαίνεις νωρίς να κρυφτείς, με πρόφαση το σκοτάδι
Δεν θες να καταλάβουν ότι μέσα σου πάλλονται τρικυμίες
Και καταιγίδες, με χαλάζι και κεραυνούς
Κρύβεσαι, πίσω από τα λογοτεχνικά σχήματα και τις λέξεις
Αλλά η αλήθεια σε χαρακώνει, σαν χαρτί που κόβει τον παράμεσο
Έλα, παραδέξου το!
Μέσα σου ξέρεις την αλήθεια, αλλά βολεύεσαι!
Αφού ξέρεις να ξεχωρίζεις τα στοιχεία από τα στοιχειά
Και στον καθρέφτη σου να μιλάς χωρίς προσχήματα
Άσε τις μυρωδιές, τα χρώματα και τα κοσμητικά
Μισείς θανάσιμα τις αλλαγές
Και σε χειμερία νάρκη, για άλλη μία φορά, θέλεις να πέσεις
(Αλήθεια, η συνήθεια αυτή δεν σε έχει κουράσει;)
Μα να θυμάσαι: Οι αρκούδες ξυπνάνε πάντα πεινασμένες
Αριστέα
Κάνω την αρχή στο νέο μας δρώμενο
Αυτό γράφτηκε χτες, ενώ είχα ήδη γράψει κάτι άλλο, μέρες πριν.
Θα περιμένει τη σειρά του.
Αυτό ζητούσε να βγει.... σαν αρκούδα μετά τον χειμώνα!
Του 'καμα τη χάρη!
Πάμε να γράψουμε κόντρα στους νέους καιρούς που βιώνουμε,
ανθρωπινά, αληθινά, χωρίς δεκανίκια!
Καλό φθινόπωρο να έχουμε
γεμάτο με ό,τι ποθεί η ψυχούλα του καθενός
-εμένα, ξεκούραση!
Σας φιλώ!
@
Το παρόν Blog, δεν χρησιμοποιεί ΑΙ (τεχνητή νοημοσύνη) για την συγγραφή και δημιουργία των αναρτήσεων! Οι αναρτήσεις απαρτίζονται από σκέψεις, συναισθήματα και απόψεις μου! Συνδεόμαστε διαδικτυακά, αλλά επιμένουμε να γράφουμε ανθρώπινα!!
Καλή μας αρχή! Και την έκανες την καλή αρχή και με το παραπάνω. Ξέρεις να ξεχωρίζεις τα στοιχεία από τα στοιχειά...αλλά βολεύεσαι! Πόσο δυνατό Αριστέα μου αυτό το ψάξιμο του εαυτού μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα κορίτσι μου
Χαίρομαι που εστίασες σε αυτό τον στίχο, Άννα μου. Και ναι, είναι σημαντικό να μπορούμε να διακρίνουμε τα στοιχεία (της φύσης) από όσα μας στοιχειώνουν μέσα μας.
ΔιαγραφήΣε φιλώ! ♥
Ωραία Αριστέα μου λαχταρώ με τους στίχους σου το αεράκι, το ζακετάκι, και το σκοτάδι. Πολύ όμορφα ξεκινήσαμε! Φιλιά πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ, Μαίρη μου!
ΔιαγραφήΧαίρομαι που σε έχουμε στην παρέα μας, αυτή τη φορά!
Πολλά φιλιά!
♥
Αυτή η ζακέτα και το χάδι, με σμπαράλιασαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πήγες σε άλλη διάσταση, Αριστέα μου.
Αυτό που μετουσιώνεις το προσωπικό βίωμα σε κοινή εμπειρία, με ξεπερνάει.
Ζόρικο, στοχαστικό, υπαινικτικό. Τόλμημα για εσένα να κάνεις το τραύμα ποίηση, μέγα κέρδος για όλους εμάς που μυούμαστε σε τέτοια "ταξίδια".
Καλή συνέχεια στο δρώμενο! Να ξεκουραστείς 🧡
Έπρεπε να πέσω για να ξαναρχίσω να γράφω μάλλον! Πόσο όμως λυτρώνει το γράψιμο, όταν κάνεις το βίωμα στίχους κι αν σμπαραλιάσουν κι έναν έστω, έχεις πετύχει κάτι! 😉
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά, Κανελλένια μου!
♥
Αριστέα, επ' ευκαιρίας στείλε ένα μνημόνιο στη αρκούδα να έχει τον νου της...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛιτό, ευθύ γεμάτο αλήθεια!
Μου άρεσε πολύ!
Ό,τι να βγει στο φως δεν κρατιέται , οπότε κι εμείς δεν το αφήνουμε κάπου καταχωνιασμένο, καθώς είναι σα να πιέζουμε το καπάκι στην κατσαρόλα ενώ μέσα της γίνεται χαμός!
Φιλιά πολλά, καλή αρχή μα... και συνέχεια!
Η χύτρα έκαμε μπαμ και χύθηκαν όξω τα ζουμιά, Γλαύκη μου!
ΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε!
Σε φιλώ!
♥
Πέρασε η φθινοπωρινή μούσα, βρήκε την πόρτα μισάνοιχτη και τρύπωσε μέσα. Στην αρχή νόμισα πως διάβαζα ένα κείμενο φτασμένου λογοτέχνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αρχή που μας έκανες είναι υπέροχη!!! Έβαλες ψηλά τον πήχη Αριστέα μου.
Καλό φθινόπωρο λοιπόν, που όπως φαίνεται δεν θα μας απογοητεύσει.
Πολλά φιλιά!
Ω, θα σου έλεγα ότι κοκκίνισα, Μαρία μου, μα ήδη είμαι κόκκινη από το έκζεμα που έχει φουντώσει (ε, τόσα περνάω τελευταία, δεν θα φούντωνε κάτι;) οπότε, πόσο πιο κόκκινη να γίνω;
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Πολλά φιλιά!
♥
Ορίστε, δεν είχα υπολογίσει και τη δική σου αρχή. Θαρρώ τρία ποιήματα με το "καλημέρα" στη Φθινοπωρινή φορεσιά μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέξεις και βιώματα της ψυχής σου, γραμμένα λυρικά χωρίς ταμπέλες και φτιασίδια. Λέξεις και αισθήματα, λέξεις και αναμονές.
Και ένα φινάλε περίτεχνο με πολλά τα μηνύματα.
Αριστέα μου, χαίρομαι που σε αυτό το δρώμενο έχουμε και τα δικά σου ποιήματα.
Πάμε λοιπόν.
Ήταν σαν να το περιμέναμε καιρό αυτό το σύνθημα, Γιάννη μου! Έχουμε ανάγκη να γράψουμε, αφορμή θέλουμε μάλλον!
ΔιαγραφήΚι εγώ χαίρομαι που μπορώ και γράφω ξανά, Γιάννη μου! Νόμιζα ότι είχα κλείσει ή κλειδώσει. Τελικά, μία ώθηση χρειάζεται και μπουμ!
♥
Είναι αλήθεια μαγικό όταν ένα ποίημα νιώθεις πως γράφτηκε για σένα. Από την άλλη αυτό ίσως να είναι η τέχνη, να γράφεις κάτι και να αγγίζει όλους. Τέλος Πάντων εμένα με έβαλε μπροστά στον καθρέφτη. Δεν μου αρέσουν οι αλλαγές. Μα κάπου υπάρχει και αυτό το πεινασμένο μάτι που λαμπυρίζει στη φρέσκια τροφή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφο αυτό που έγραψες, Μάνια μου! Ντάξει, μην τρελαθούμε, για τέχνη έχω δρόμο ακόμα, εγώ βγάζω τη ψυχούλα μου με λίγο πιο περίτεχνο τρόπο θα έλεγα! Αχ, κι εγώ έχω ένα θεματάκι, μεγάλο μάλιστα με τις αλλαγές (μετά όταν εγκλιματίζομαι, απορώ γιατί δεν τις ήθελα, συνήθως, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία!)
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο!
Σε φιλώ!
♥
Τι όμορφο ποίημα, Αριστάκι γλυκό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε στίχους γραμμένους με λυρισμό, αλλά και ειλικρίνεια και αλήθεια ψυχής.
Χωρίς να προσκαλούν να ταυτιστείς, αλλά περισσότερο να νιώσεις και να αναλογιστείς! Τουλάχιστον εγώ έτσι το ένιωσα!
Ιδιαίτερα οι τελευταίοι στίχοι, τόσο δυνατοί, μένουν στο μυαλό σαν τροφή για σκέψη!
Σε ευχαριστούμε για το έναυσμα σε ένα ακόμη όμορφο δρώμενο.
Πάμε να το χαρούμε, με εσένα μπροστάρισσα και φθινοπωρινά vibes στο σκηνικό της διαδικτυακής μας γειτονιάς.
Πολλά φιλιά !
Σε ευχαριστώ πολύ, Μαρινάκι μου!
ΔιαγραφήΣιγά μην δεν ένιωθε το πλάσμα με την μεγαλύτερη ενυναίσθηση έβερ! Το εννοώ και το πιστεύω!
Καλή συνέχεια να έχουμε, αγαπάκι μου!
Φιλάκια πολλά!
♥
Τα στοιχεία από τα στοιχειά, τι όμορφο λογοπαίγνιο! Αλλά να σου πω και το άλλο; Τόσο κακό είναι πια να βολευόμαστε, σε αυτό που μας κάνει να νιώθουμε όμορφα, οικεία και ασφαλείς;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην πρώτη μπόρα που έρχεται, θεόσταλτο δώρο την αποκαλώ και με αδημονία την περιμένω......ελπίζω να προλάβω αυτή τη φορά να στείλω στη συντροφιά μας τους στίχους μου γιά το λατρεμένμο Φθινόπωρο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τι όμορφες ποιητικές και βιωματικές σκέψεις ξεκίνησες Αριστάκι μου το φθινοπωρινό δρώμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Κανελλάκι πιο πάνω έγραψε αυτό που ένιωσα και εγώ διαβάζοντας το ποίημα σου, αλλά δεν ήξερα πως να στο εκφράσω! οπότε συμφωνώ και επ αξάνω με ότι έχει γράψει εκείνη!
Να ξεκουράζεις την ψυχούλα σου και θα χαιρόμαστε να ξυπνήσει εκείνη η αρκούδα πεινασμένη για ποίηση!
Την αγάπη μου στέλνω σου ολόψυχα! 🤗🧡
Καλό φθινόπωρο ψυχή μου! φιλιααα! 🍂🍁
Ένα πολύ όμορφο ποίημα, με δυνατές εικόνες που βγάζουν ένα συναίσθημα που όλοι έχουμε βιώσει κάποια στιγμή έστω. Ένιωσα έντονα αυτό το αίσθημα να κρυφτεί η εσωτερική τρικυμία, αυτή η αλήθεια που επιμένει να υπάρχει κι ας κλείνεις τα μάτια και σε κόβει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυνατό και αληθινό. 🧡