Χριστούγεννα σε 4 πράξεις ~ Πράξη 2η: Μικρές προσδοκίες

 

"Η Μνήμη γίνεται ιστορία.

Οι μέρες κοντοζυγώνουν. Άραγε τι περιμένουμε; Τι ελπίζουμε να έρθει; 

Τι επιθυμούμε να αλλάξει σε μας και γύρω μας. 

Ποιες οι ευχές μας, ποια τα όνειρά μας.

Ένα τηλέφωνο που δεν απαντήθηκε, μια συγγνώμη που ίσως ακουστεί 

ή δεν ειπώθηκε ποτέ. 

Μια φωτιά που πρέπει να ανάψει στο τζάκι ή στη ξυλόσομπα. 

Ένα κουδούνισμα στην πόρτα για την επιστροφή ενός αγαπημένου. 

Μια είδηση που λυτρώνει, μια προσευχή.

Η προσμονή είναι μια υπόσχεση μικρή, μεγάλη, αληθινή."
Τάδε έφη, John Pit

Χτυπάει το ξυπνητήρι.

Νωχελικά ανοίγει τα μάτια και δείχνει 9:00. 

Δεν βιάζεται να σηκωθεί. Τι να κάνει νωρίτερα; Παιδιά δεν έχει να κλαίνε. 

Είναι Χριστούγεννα εξάλλου!

Έχει να γίνει όμορφη, να διαλέξει ωραία ρούχα, να βαφτεί,

να πάρει τα δώρα της, το χαμόγελό της και να πάει στο σπίτι της μαμάς.

Χουζουρεύοντας, κάνει συνδυασμούς στο κεφάλι της...

Να βάλει τακούνια ή να ντυθεί πιο σπορ;

Αλήθεια, θα ταιριάζουν τα δώρα της σε όλους; 

Θα τους χαροποιήσει; 

Ανακάθεται στα χριστουγεννιάτικα μαξιλάρια και με μια γούνινη, καρώ 

κουβέρτα να τυλίγεται ζεστά γύρω της, παίρνει το βιβλίο της 

και διαβάζει μερικές σελίδες.

Δεν έχει πραγματικά κάτι να τη βιάζει.

Θα πάρει αργότερα στο δίσκο το πρωινό της στο σαλόνι,

θα σερφάρει τόσο-όσο και μετά θα ετοιμαστεί για να πάει λίγο νωρίτερα, 

για να βοηθήσει. Ε, μην την πουν και τεμπέλα!

Στο σπίτι της μαμάς, αργότερα, όλα είναι ζεστά και στολισμένα!
Οι κατσαρόλες πάνω στη φωτιά αχνίζουν! 

Η κοτούλα βράζει, η σούπα ετοιμάζεται, η πίτα ψήνεται στο φούρνο.

"Θα φουσκώσω εγώ τα μπαλόνια", φωνάζει!

Ένα παραφουσκώνεται και μπαμ! σκάει στα μούτρα της!

Τρομάζει! 

💣

Χτυπάει το ξυπνητήρι!

Πανικόβλητη ανοίγει τα μάτια. Δείχνει 6:45. 

Η ώρα που ξυπνάει κάθε μέρα.

Είναι Χριστούγεννα, αλλά στον δικό της γαλαξία αυτό 

δεν σημαίνει κάτι διαφορετικό:

Θα σηκωθεί, μισοκοιμισμένη, θα πάει να σηκώσει τα μεγάλα της "μωρά", 

να τα ντύσει, να τους φτιάξει πρωινό, να ταΐσει τις αδέσποτες γατούλες,

να στρώσει κρεβάτια, να πλύνει τα λερωμένα...
Τρέχοντας, θα επιστρέψει να πάρει το δικό της πρωινό.

Είναι η ιερή της στιγμή, μία από τις λίγες φορές της μέρας που παίρνει ανάσα.

Θα ξαναπάει, σύντομα πίσω, να μαγειρέψει. Για τα "μωρά" της!

Τώρα είναι αυτή η μανούλα!

Κανείς άλλος δεν θα έρθει σήμερα. 

Λείπουν όλοι σε εξωτικούς προορισμούς, για τα Χριστούγεννα.
Τους φτιάχνει καφέ, το φρούτο τους, ένα γλυκό ίσως, ένεκα της ημέρας.

Θα βάλει μουσική και θα ανάψει τα φωτάκια πάνω από το τζάκι τους.

Να τους κάνει λίγο πιο γιορτινή τη μέρα.

Θα τους ακούσει να μιλάνε, ο μπαμπάς να εξιστορεί τα δικά του, 

από την Αμερική, όπως πάντα. 

Τις ξέρει τις ιστορίες του, αλλά τις ακούει και πάλι.

Η μαμά θα προσπαθήσει να πει κάτι. 

Αδύνατον πλέον να καταλάβει κανείς ένα νόημα, κάτι. 

Θα προσποιηθεί ότι την καταλαβαίνει, ότι είναι χαρούμενη.

Όλα είναι φανταστικά!

Θα έρθει στο δικό της σπίτι, μετά και θα φτιάξει, ακούραστα, 

το δικό της καθημερινό γεύμα. Πάντα το ίδιο.

Θα βάλει το χριστουγεννιάτικο σερβίτσιο, απαλή μουσική, 

ένα κολονάτο ποτήρι με νερό και θα ευχηθεί στον εαυτό της!

🎅

Τι προσμένει; 
Τι ελπίζει, 
Τι ποθεί περισσότερο;

🎅

Τα Χριστούγεννα πέφτουν Πέμπτη φέτος!

Τι καλά, σκέφτεται! Δεν έχει γυμναστική το πρόγραμμα 

-αν είχε, δεν θα την ανέβαλε, ο κόσμος να χαλνούσε! 

Φέτος, θέλει να φτιάξει το χριστουγεννιάτικο τσαγάκι της 

-με κανέλα, γαρίφαλο κι άρωμα πορτοκαλιού-

και να ξεκινήσει ένα καινούργιο βιβλίο.
Τόσα την περιμένουν υπομονετικά στη βιβλιοθήκη της...

Ένα λογοτεχνικό βιβλίο - να ταξιδέψει θέλει!

Να κάνει κάτι που έχει ΠΟΛΥ καιρό να κάνει!

Ίσως ανάψει και το τζάκι, ξανά! 

Κι ας χαλάσει πρόσκαιρα, κάπως, το στολισμό του!
Να καθίσει λίγη ώρα ήρεμη, σαν τίποτα να μην έχει αλλάξει.

Δεν περιμένει θαύματα. Δεν γίνεται το θαύμα που ποθεί.

Οι μεγάλες προσδοκίες φέρνουν τις μεγάλες απογοητεύσεις

είχε πει ο Βούδας, εξάλλου!

Προσμένει μόνο να απολαύσει τις στιγμές της.

Της αρκεί.

Δεν έχει καθόλου προσδοκίες.

Φευ! Το μυαλό που χάνεται δεν ξαναφτιάχνεται, 

με όλα τα γιατρικά του κόσμου! 

Ούτε και προσμονή μεγάλη έχει.

Δεν βιάζεται να περάσουν οι μέρες. 

Δεν θα αλλάξει κάτι την ημέρα της μεγάλης γιορτής.

Απολαμβάνει τόσο πολύ το "πριν" τη γιορτή... 

💓

Θέλει μόνο να μείνει λίγες ώρες ήρεμη, να διαβάσει χαλαρά

και να ταξιδέψει στους δικούς της κόσμους.

Για λίγο μόνο.

Την άλλη μέρα, 6:45 η ζωή συνεχίζει στους δικούς της ρυθμούς.

Ήταν η δεύτερη συμμετοχή μου στο δρώμενό: 

"Χριστούγεννα σε τέσσερις πράξεις 

/ Η προσμονή"

του αγαπημένου μας Γιάννη!

Αναμείνατε για τις επόμενες δύο πράξεις 

-εύχομαι να τις καταφέρω κι αυτές,

καθώς έχουμε κι ένα Συμπόσιο να τρέχει, 

φίλοι Συμποσιούχοι μου! 

Άντε, κάμετε κι αυτά τα Χριστούγεννα το θαύμα σας!'

Σας φιλώ
@ριστέα

Το παρόν Blog, δεν χρησιμοποιεί ΑΙ (τεχνητή νοημοσύνη) για την συγγραφή και δημιουργία των αναρτήσεων! Οι αναρτήσεις απαρτίζονται από σκέψεις, συναισθήματα και απόψεις μου! Συνδεόμαστε διαδικτυακά, αλλά επιμένουμε να γράφουμε ανθρώπινα!!