Σάββατο 16 Ιουνίου 2018

Μια καθυστερημένη φιλοξενία


Γάτος

Στους κάδους των απορριμάτων
προσμένει τον επιούσιο
Το κυνηγετικό ένστικτο ξυπνά
όταν σακούλες πετιούνται στον αέρα.
Τότε κι εκείνος σάλτο κάνει
να τις τσακώσει!
Μιζέρια της βρώμικης πόλης...
Κορίτσι
είχα μάθει απ'τον παππού πως Εκείνος
για όλα τα πλάσματα του Κόσμου μεριμνά.
Μα ίσως, παππού, κατοικεί πολύ ψηλά
στα μπαμπακένια σύννεφα
και δεν ακούει της κοιλιάς
γατιών κι ανθρώπων τα γουργουρητά.
Θεός υπάρχει;
Αναρωτιέμαι πλέον γυναίκα βλάσφημη.
Προσευχές, προσευχές, προσευχές
τάματα ασημένια και χρυσά
Τον γυρεύουν
Πού βρίσκεται;
...
Ένα αγοράκι δίνει το κουλούρι του
κρυφά στο γάτο.
Να Τος! 




Καθυστερημένα, κατά ένα Συμπόσιο Ποίησης κι έξι μήνες σχεδόν,
ανεβάζω τη συμμετοχή της άστεγης φίλης και συντοπίτισσας, Γιούλης,
για τη μόνιμη στήλη της στο μπλογκ, 
(μέχρι να αποκτήσει κάποτε τη δική της στέγη).

🐦
Ευχαριστώ ολόψυχα όλους όσοι περνάτε 
πάντα από τις φιλοξενίες μου,
παρά τη δική μου απόσταση από το μπλόκινγκ.