Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Μακάρι να μπορούσα να σου χαρίσω αυτό το πανέμορφο φεγγάρι...

Ο Ρυόκαν, δάσκαλος του Ζεν ζούσε πολύ απλά σε μία μικρή καλύβα στους πρόποδες ενός βουνού. Ένα απόγευμα επισκέφτηκε την καλύβα ένας κλέφτης, αλλά είδε πως δεν υπήρχε τίποτε για να κλέψει.
Γυρνώντας ο Ρυόκαν βρήκε τον κλέφτη και του είπε: "Ίσως έχεις έρθει από μακριά για να με επισκεφτείς και δεν πρέπει να γυρίσεις πίσω με άδεια χέρια. Σε παρακαλώ πάρε τα ρούχα μου ως δώρο". Ο κλέφτης μπερδεύτηκε. Πήρε όμως τα ρούχα και έφυγε.
Ο Ρυόκαν στεκόταν γυμνός και κοίταζε το φεγγάρι. "Αχ καημένε φίλε" συλλογίστηκε, "μακάρι να μπορούσα να σου χαρίσω αυτό το πανέμορφο φεγγάρι..."




Πόσοι από μας θα μπορούσαμε έστω κ μια φορά να σκεφτούμε έτσι; Να μας πονάνε , να μας αδικούν , να μας φέρονται άσχημα κ εμείς να σκεφτόμαστε τι καλύτερο θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει...
Ναι φαίνεται ακατανόητο κ ενάντια σε όλα όσα μας δίδαξαν από μικράκια .... η καλοσύνη δε περνάει στις μέρες μας .. η αχαριστία ζει κ βασιλεύει ......
Πόσο ζηλεύω τη γαλήνη του Ρυοκαν .... 

2 σχόλια:

  1. πανέμορφη ιστορία @iris. ταιριάζει πιστεύω και το κάτωθι γνωμικό "Είναι θλιβεροί οι καιροί, όταν η εντιμότητα ονομάζεται αφέλεια και η ειλικρίνεια λέγεται ηλιθιότητα" ~ Πσέρβα-Τετμάιερ Κ. Καλό μήνα μάτια μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ω τι όμορφοι στίχοι!
    Καλό μήνα και σε σένα! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή