Το απόσταγμα της βδομάδας #3

Αγωνιζόμαστε καθημερινά, τρέχουμε, αγωνιούμε
και δεν απολαμβάνουμε παρά ελάχιστα στο τέλος της ημέρας,
λες και κυνηγάμε όλη μας τη ζωή

τον Απολεσθέντα Παράδεισο.

Περιμένουμε να τον βρούμε επί γης για να βαφτιστούμε ευτυχισμένοι!

Κι όμως!

Έχουμε δίπλα μας μικρούς, θαυμαστούς παραδείσους 

(με μικρό το πι, μα τεράστια η αξία τους)

που τις περισσότερες φορές αγνοούμε ξεδιάντροπα και συστηματικά.

Μια ιερή στιγμή ξεκούρασης,

το τρεχούμενο νερό πάνω στο ταλαιπωρημένο μου σαρκίο,

ένα δροσερό αεράκι της στιγμή της κάψας,

μια ουράνια γεύση στον ουρανίσκο μου,(μία είπα, εντάξει;)

ένα βιβλίο ταξιδιάρικο ή μεθυστικό, ένα βιβλίο 

που με διδάσκει πολλά κι ας με παιδεύει...

ο γαλήνιος, καταπράσινος κήπος μου,

μια τρυφερή αγκαλιά,

ένα χαμόγελο,
ένα χάδι,

μια συμφιλίωση,

μια ελπίδα!

Εσένα;

Ποιοι είναι οι δικοί σου μικροί παράδεισοι;



Καλή σας μέρα!

@ριστέα


Φωτό από favim.com

__________________________________________________

ΥΓ: Οι ιστορίες Καφενέ γύρος β'
σε περιμένουν....
Εσύ θα πάρεις μέρος;