Σήμερα στο βλογ παίζει μπάλα η Lysippe!

το κείμενο αναρτήθηκε από τη Lysippe, 

Αναστασία για τους φίλους, 

"αλεπουδίτσα" για μένα ( από τον Μικρό. Πρίγκιπα)

στον  προσωπικό της λογαριασμό στο facebook 

"Βλέπεις έναν νέο γύρο διαγωνισμού ποίησης να 'ναι στα σκαριά. Διαβάζεις: υποχρεωτική λέξη μάνα - μητέρα - μαμά. Σου γεννιέται η επιθυμία να πάρεις μέρος. Ακουμπάς πίσω, ξύνεις κεφάλι να κατεβάσεις καμιά ιδέα. Πώς να σκορπίσεις τόση σπουδαιότητα και τόσα συναισθήματα σε περισσότερες λέξεις, ενώ χωρούν μόνο σε μία; 

Τα πρώτα γράμματα δεν αργούν να συσπειρωθούν και να φτιάξουν λέξεις. Τις παρατάσσεις με φροντίδα, τη μία δίπλα στην άλλη. Βλέπεις αυτό που έφτιαξες. 

"Μήτρα 

αενάως κυοφορούσα 

αγάπη: Μητέρα"

Καλό σου φαίνεται, αλλά σαν πολύ εύκολα και γρήγορα δεν βγήκε; Δεν σε ικανοποιεί. Κι ένας λόγος είναι ότι δεν έχεις κάνει καλή εκκαθάριση στο αποθηκάκι τού μυαλού σου, και μπροστά μπροστά σκουντουφλάς πάνω στη γυαλάδα των άλλων: των άλλων είναι καλύτερα, και νομίζεις πως υπολείπεσαι. "Για τη χαρά τής συμμετοχής, στο φινάλε" μονολογείς - και κάπου βαθιά μέσα σου φωλιάζει αναπάντεχα η σκέψη τού "τουλάχιστον, να μη πάει άπατο". Και το στέλνεις! 

Φτάνει η ημερομηνία που παρουσιάζονται όλα όσα μαζεύτηκαν όλες αυτές τις ημέρες. Βλέπεις το μικρό σου δημιούργημα να το ξεχωρίζουν, και χαίρεσαι - άλλοι ψηφίζοντάς το κιόλας, άλλοι δίχως να το ψηφίζουν, μα να το αναφέρουν σ' αυτά που τους έμειναν και τους άγγιξαν. Και κάπως έτσι το βλέπεις να ξεμακραίνει, και σου ανακοινώνεται -με τη λήξη- πως κατάφερε κι έφτασε μέχρι τη 3η θέση. 

Κι η χαρά είναι σαφώς μεγάλη. Αλλά είναι κι αυτός ο άνθρωπος από πίσω, που, ενώ έχεις σταματήσει το γράψιμο, δεν σταματάει να σου δίνει μικρά σκουντήματα, για να συνεχίσεις να δημιουργείς - και για ένα παραπάνω λόγο: ότι πιστεύει σε σένα. Και πάντοτε διακριτικά κι όμορφα. Θέλει ταλέντο κι αυτό, ξέρεις. Κι όχι επειδή ο διαγωνισμός είναι δικό του παιδί. Δεν συνηθίζει τέτοιες πρακτικές, ούτε τις έχει ανάγκη. Αγνά κι άδολα - τόσο απλά. 

Και κάπως έτσι το αγαπάς αυτό. Και θες να συνεχίσεις, έστω κι αν έχεις σταματήσει το σπορ, ή απλά κάνοντας ένα (μη συνειδητοποιημένο) διάλειμμα. Κι αυτός ο άνθρωπος, αν μη τι άλλο, είναι μια καλή αφορμή για να συνεχίσεις να το κάνεις. 

Airis, υποκλίσου, σε χειροκροτούν."

Anastasia- Lysippe

Προσωπικά δεν νιώθω ότι χρειάζομαι χειροκροτήματα, επαίνους, καμία μνεία.

Κάνω κάτι που λατρεύω. 
Με την καρδιά μου.

Έμαθα στη ζωή μου (βιωματικά αλλά και λόγω σπουδών) ότι η ενθάρρυνση είναι 

μια σπουδαία κι αναγκαία τεχνική και μέσο διαπαιδαγώγησης,

που κρύβει μέσα της πολλή αγάπη. 
Απέραντη αγάπη!

Αν αγαπάς κάποιον τον βοηθάς, όχι να γίνει καλύτερος,

(ποιος μπορεί αλήθεια να το κρίνει αυτό;)

αλλά να πιστέψει μέσα του, να θέλει να αλλάξει,

να προχωρά, να προσπαθεί.

Αυτά μπορούν έπειτα να βοηθήσουν στην εξέλιξή του.
Αγνά κι άδολα το σπρωξιματάκι,  όπως έγραψε και το Λυσιππάκι μου
και το ευχαριστώ τα μάλα για το υπέροχο λόγο που μου αφιέρωσε!
Το λιγότερο που μπορώ να κάνω εγώ είναι να της δώσω
μια ανάρτηση, τα σχόλια ανοιχτά και την αγάπη μου/σας!

Δική σας!

[Αχ, πείτε της να γράφει πιο συχνά! Πληζ!
Όχι γι' αυτές τις τρεις σειρές που έγραψε μόνο για το Συμπόσιο,
(που παρεμπιπτόντως είναι χαϊκού ... μετρήστε : 17 συλλαβές είναι)
αλλά για όσα μας είχε δώσει στο παρελθόν
και πιστέψτε με ήταν πολλά και ποιοτικά!
Αλλά.... τα έσβησε 😩]

Σας φιλώ 
@ριστέα


Το χαϊκού της συμμετείχε στο 16ο Συμπόσιο Ποίησης

Κι ένα ευχάριστο νέο:
Μόλις κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις 24γράμματα το βιβλίο
Ιστορίες της διπλανής κρίσης, 
[Υπότιτλος: Μικρά [αντιασφυξιογόνα] αφηγήματα]
από την αγαπημένη μας Μαρία Κανελλάκη 
(σε όλα τα βιβλιοπωλεία και on line)

Καλοτάξιδο της εύχομαι!
♥