Πέμπτη 1 Ιουνίου 2017

Σήμερα στο βλογ παίζει μπάλα η Lysippe!


το κείμενο αναρτήθηκε από τη Lysippe, 
Αναστασία για τους φίλους, 
"αλεπουδίτσα" για μένα ( από τον Μικρό. Πρίγκιπα)
στον  προσωπικό της λογαριασμό στο facebook 


"Βλέπεις έναν νέο γύρο διαγωνισμού ποίησης να 'ναι στα σκαριά. Διαβάζεις: υποχρεωτική λέξη μάνα - μητέρα - μαμά. Σου γεννιέται η επιθυμία να πάρεις μέρος. Ακουμπάς πίσω, ξύνεις κεφάλι να κατεβάσεις καμιά ιδέα. Πώς να σκορπίσεις τόση σπουδαιότητα και τόσα συναισθήματα σε περισσότερες λέξεις, ενώ χωρούν μόνο σε μία; 

Τα πρώτα γράμματα δεν αργούν να συσπειρωθούν και να φτιάξουν λέξεις. Τις παρατάσσεις με φροντίδα, τη μία δίπλα στην άλλη. Βλέπεις αυτό που έφτιαξες. 


"Μήτρα 
αενάως κυοφορούσα 
αγάπη: Μητέρα"

Καλό σου φαίνεται, αλλά σαν πολύ εύκολα και γρήγορα δεν βγήκε; Δεν σε ικανοποιεί. Κι ένας λόγος είναι ότι δεν έχεις κάνει καλή εκκαθάριση στο αποθηκάκι τού μυαλού σου, και μπροστά μπροστά σκουντουφλάς πάνω στη γυαλάδα των άλλων: των άλλων είναι καλύτερα, και νομίζεις πως υπολείπεσαι. "Για τη χαρά τής συμμετοχής, στο φινάλε" μονολογείς - και κάπου βαθιά μέσα σου φωλιάζει αναπάντεχα η σκέψη τού "τουλάχιστον, να μη πάει άπατο". Και το στέλνεις! 

Φτάνει η ημερομηνία που παρουσιάζονται όλα όσα μαζεύτηκαν όλες αυτές τις ημέρες. Βλέπεις το μικρό σου δημιούργημα να το ξεχωρίζουν, και χαίρεσαι - άλλοι ψηφίζοντάς το κιόλας, άλλοι δίχως να το ψηφίζουν, μα να το αναφέρουν σ' αυτά που τους έμειναν και τους άγγιξαν. Και κάπως έτσι το βλέπεις να ξεμακραίνει, και σου ανακοινώνεται -με τη λήξη- πως κατάφερε κι έφτασε μέχρι τη 3η θέση. 

Κι η χαρά είναι σαφώς μεγάλη. Αλλά είναι κι αυτός ο άνθρωπος από πίσω, που, ενώ έχεις σταματήσει το γράψιμο, δεν σταματάει να σου δίνει μικρά σκουντήματα, για να συνεχίσεις να δημιουργείς - και για ένα παραπάνω λόγο: ότι πιστεύει σε σένα. Και πάντοτε διακριτικά κι όμορφα. Θέλει ταλέντο κι αυτό, ξέρεις. Κι όχι επειδή ο διαγωνισμός είναι δικό του παιδί. Δεν συνηθίζει τέτοιες πρακτικές, ούτε τις έχει ανάγκη. Αγνά κι άδολα - τόσο απλά. 

Και κάπως έτσι το αγαπάς αυτό. Και θες να συνεχίσεις, έστω κι αν έχεις σταματήσει το σπορ, ή απλά κάνοντας ένα (μη συνειδητοποιημένο) διάλειμμα. Κι αυτός ο άνθρωπος, αν μη τι άλλο, είναι μια καλή αφορμή για να συνεχίσεις να το κάνεις. 

Airis, υποκλίσου, σε χειροκροτούν."

Anastasia- Lysippe


Προσωπικά δεν νιώθω ότι χρειάζομαι χειροκροτήματα, επαίνους, καμία μνεία.
Κάνω κάτι που λατρεύω. 
Με την καρδιά μου.
Έμαθα στη ζωή μου (βιωματικά αλλά και λόγω σπουδών) ότι η ενθάρρυνση είναι 
μια σπουδαία κι αναγκαία τεχνική και μέσο διαπαιδαγώγησης,
που κρύβει μέσα της πολλή αγάπη. 
Απέραντη αγάπη!

Αν αγαπάς κάποιον τον βοηθάς, όχι να γίνει καλύτερος,
(ποιος μπορεί αλήθεια να το κρίνει αυτό;)
αλλά να πιστέψει μέσα του, να θέλει να αλλάξει,
να προχωρά, να προσπαθεί.
Αυτά μπορούν έπειτα να βοηθήσουν στην εξέλιξή του.
Αγνά κι άδολα το σπρωξιματάκι,  όπως έγραψε και το Λυσιππάκι μου
και το ευχαριστώ τα μάλα για το υπέροχο λόγο που μου αφιέρωσε!
Το λιγότερο που μπορώ να κάνω εγώ είναι να της δώσω
μια ανάρτηση, τα σχόλια ανοιχτά και την αγάπη μου/σας!

Δική σας!

[Αχ, πείτε της να γράφει πιο συχνά! Πληζ!
Όχι γι' αυτές τις τρεις σειρές που έγραψε μόνο για το Συμπόσιο,
(που παρεμπιπτόντως είναι χαϊκού ... μετρήστε : 17 συλλαβές είναι)
αλλά για όσα μας είχε δώσει στο παρελθόν
και πιστέψτε με ήταν πολλά και ποιοτικά!
Αλλά.... τα έσβησε 😩]

Σας φιλώ 
@ριστέα


Το χαϊκού της συμμετείχε στο 16ο Συμπόσιο Ποίησης



Κι ένα ευχάριστο νέο:
Μόλις κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις 24γράμματα το βιβλίο
Ιστορίες της διπλανής κρίσης
[Υπότιτλος: Μικρά [αντιασφυξιογόνα] αφηγήματα]
από την αγαπημένη μας Μαρία Κανελλάκη 
(σε όλα τα βιβλιοπωλεία και on line)

Καλοτάξιδο της εύχομαι!




43 σχόλια:

  1. Όμορφη και τρυφερή η ανάρτηση Αριστέα μου!
    Τόσο τα δικά σου λόγια, όσο και εκείνα της Lysippe περιέχουν μια ευαισθησία άλλο πράγμα!
    Συγχαρητήρια για το Συμπόσιο Ποίησης, τόσο σε εσένα όσο και σε όλα τα παιδιά που συμμετέχουν! Συνεχίζει ακάθεκτα να χαρίζει τόσο ποιοτικές και εκπληκτικές σκέψεις.. :)
    Μακάρι, η Lysippe μας να επιστρέψει στο blogging, διότι λείπει πολύ ο χαρισματικός της λόγος!
    Φιλάκια και καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παλομίτσα μου, δεν θα σου πω κάτι διαφορετικό. Δεν θα σου πω πρώτη φορά, πόσο με κάνουν να χαμογελώ αυτά που λες, γιατί ξέρω πόσο τα εννοείς. Ούτε θα σου πω πρώτη φορά, πόσο χαρούμενη με κάνει το γεγονός πως αυτά που αισθάνομαι και παίρνω από σένα για σένα αντιστοιχίζονται στα όσα πραγματικά είσαι - το είδα κι από κοντά και το κλείδωσα καλά μέσα μου. Σ' ευχαριστώ πολύ γι' αυτό!

      Διαγραφή
  2. Πολύ γλυκιά ανάρτηση, Αριστέα μου. Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου στο Συμπόσιο Ποίησης. Έχεις πολύ καλή πένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αναστασία-Lysippe!
    (το"αλεπουδίτσα"ας μείνει μεταξύ σας! χιχι)
    συγχαρητήρια κι από μένα για τη τρυφερή συμμετοχή σου!
    Να ακούς τη"μανούλα" του"Συμποσίου"
    να γράφεις πιο συχνά!
    Άλλωστε εσύ η ίδια το είπες ότι σκουντάει"διακριτικά και όμορφα"..
    Έτσι κάνει,ναι!!
    Εγώ είμαι"άστεγο"και με αφήνει να αλωνίζω στον χώρο της και νιώθω τόσο χαρούμενη!
    Μη της χαλάς,λοιπόν,το χατήρι!..
    Εύχομαι να ανταμώσουμε στο επόμενο"Συμπόσιο"!☺
    Τα φιλιά μου και στις δύο!
    (Γιούλη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με κάνει να χαμογελώ το ότι βλέπω πως συμφωνείς κι εσύ σ' αυτό, Γιούλη. Νομίζω πως, όσοι συχνάζουμε εδώ, μοιραζόμαστε τα ίδια συναισθήματα για την Αριστέα μας. Όσο για να την ακούω και να γράφω περισσότερο... Μμμ... Εδώ κάπως τα χαλάμε. Γιατί ξέρει πως (τουλάχιστον, για άμεσα άμεσα) δεν πρόκειται να την ακούσω, μα επίσης ξέρει πως αυτή είναι ο λόγος που υπάρχουν χαραγμένες λέξεις μου εδώ, στο Συμπόσιο, οπότε κάπως της το αντισταθμίζω.

      Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ για το σχόλιό σου. Κι εννοείται πως θα χαρώ πολύ κι εγώ ν' ανταμώσουμε στο επόμενο Συμπόσιο - κι αν όχι στο επόμενο, τότε σε κάποιο.

      Διαγραφή
  4. Είδες πλέον Αριστέα μου, πως όσο πιο πολύ δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα, τόσο αυτό σου επιστρέφεται στο χιλιαπλάσιο!
    Είσαι άξια πυργοδέσποινα και ξέρεις να τιμάς τους φίλους της καρδιάς σου!
    Μπράβο και στις δυο σας!
    ΑΦιλάκια καρδιάς πάντα! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι, Στεφανία. "What goes around... comes around" λένε. Και πόσο πιο ωραίο γίνεται όταν υπάρχει η αμοιβαιότητα σ' αυτό, στο τώρα, μεταξύ εσένα και κείνου/ης.

      Διαγραφή
  5. Μιας και έχω την τύχει αυτό το ιδιαίτερο χαρισματικό πλάσμα να το έχω γνωρίσει από κοντά, θα μου επιτρέψεις να της αφιερώσω το σχόλιο;;
    Δύο χρόνια τουλάχιστον παλεύω να την πείσω να γυρίσει πίσω.. (μέχρι και Καρρά θα της βάλω- γύρισεεε- πλακίτσα γιατί εκτός των άλλων με το κορίτσι μας, μας συνδέει και μια μουσικοσυμπεθεριά. Ανταλλάσσουμε όλα αυτά τα χρόνια άπειρα τραγούδια. Είναι από τα αυθεντικά παιδιά που υπάρχουν στο χώρο του blogging, που νιώθω ευγνώμων για την φιλία μας.. Την θαυμάζω πολύ, την ευχαριστώ που είναι κοντά μου και πάντα με καταλαβαίνει και εύχομαι ό,τι μα ό,τι κι αν κάνει να είναι ευτυχισμένη!! Και να έχει γύρω της ανθρώπους που να την εκτιμούν.

    Σ'ευχαριστούμε πολύ πυργοδέσποινά μας για την ενθάρρυνση, μιας και μου έχεις δώσει σημασία και ώθηση πολλές φορές και το έχω γράψει και δημοσίως..
    Σε φιλώ καλή δύναμη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εντάξει, πολύ γέλασα με τον Καρρά. χαχα

      Για τα υπόλοιπα τι ν' απαντήσω; Το ξέρεις πόσο πολύ με αγγίζεις και με συγκινείς. Κι ισχύει και για σένα ό,τι είπα και στην Παλομίτσα παραπάνω. Ήσασταν η πρώτη μου εμπειρία στο γνωριμία-απ'τα-blogs, κι ειλικρινά πολύ χαίρομαι, γιατί βρήκα κάτι αληθινό.

      Διαγραφή
  6. "Αλεπουδίτσα" μας, συγχαρητήρια για τη λιγόλογη μα εκρηκτική σου συμμετοχή που δεν άφησε κανέναν μας ασυγκίνητο. Το πότε θα θα ξαναγράψεις, εξαρτάται απ' τη διάθεση σου. Γράφεις με την ψυχή σου κι αυτή θα σου δώσει το "Πάμε πάλι". Είμαι σίγουρη πως η απόφασή σου να διακόψεις (για κάποιο διάστημα), ήταν προϊόν ώριμης σκέψης, την οποία οφείλουμε όλοι να σεβαστούμε.
    Φιλιά γλυκά και στις δυο σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου. Σε διάβασα με χαμόγελο. Να 'σαι καλά.

      Και δοθείσης ευκαιρίας, να σου αφήσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για το βιβλίο σου, που ανοίγει τα φτερά του κι είναι έτοιμο να πετάξει. Καλοτάξιδο! Κι αν μου επιτρέπεις: ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΗΣΕΣ! Θαυμάζω τον τρόπο με τον οποίο βγάζεις έξω αυτό που 'χεις μέσα σου. Και τα όρια/πλαίσια του blog δεν ήταν αρκετά γι' αυτό. Έπρεπε να πάει και λίγο πιο πέρα.

      Διαγραφή
  7. Θεωρώ πως ήταν από τις πιο δυνατές συμμετοχές του συμποσίου.
    Εξάλλου ήταν και στις επιλογές μου. Ένα κομψοτέχνημα λόγου σμιλεμένο στις λεπτομέρειες.
    Εγώ μαγεύτηκα.
    Συγχαρητήρια Αναστασία μου !
    Για τα μεταξύ σας λόγια τι να πω;
    Και καμαρώνω και ζηλεύω 😊
    Την αγάπη μου 💗🌷

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεταξύ άλλων σχολίων μου στο facebook, όπου και μπήκε αρχικά αυτό το κειμενάκι, ήταν πως χάρηκα, βλέποντας το πόσο ψηλά μπόρεσε να φτάσει, μόνο και μόνο επειδή μου θύμισε πως το δικό μας το λίγο, μπορεί να 'ναι το πολύ κάποιου άλλου. Γιατί στα δικά μας μάτια μπορεί να φαίνεται απλό, αν όχι κι ασήμαντο, ενώ στα υπόλοιπα μάτια να λαμπιρίζει όσο τίποτε άλλο - όπως λειτούργησε κι αυτό το σχόλιό σου σ' αυτό, κι όχι μόνο το ότι το ξεχώρισες εξ αρχής.

      Δεν μπορώ να μη σ' ευχαριστήσω θερμά γι' αυτό, και να μη σου πω πόσο χαίρομαι που αλληλοξεχωρίσαμε η μία την άλλη.

      Διαγραφή
  8. Καλημέρα και καλό μήνα κορίτσια μου
    Αναστασάκι μου τα συγχαρητήρια μου για το μικρό σου διαμαντάκι!!!!
    Ήταν ένα υπέροχο Συμπόσιο!!!!

    Σας φιλώ πολύ πολύ ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χάρηκα πολύ
      Μαράκι μου καλοτάξιδο
      Άμεσα θα το αποκτήσω
      Κορίτσι μου έπρεπε!!!!!!!!!!!!!

      Διαγραφή
    2. Ελένη μου, το ν' αποκαλείς ε σ ύ διαμαντάκι αυτό που σκάρωσα, κάνει την ουρά μου να φουντώνει ακόμα πιο πολύ (αλεπουδίτσα γαρ!).

      Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ, κι αντεύχομαι έναν μήνα καλό, χαρούμενο & χαμογελαστό.

      Διαγραφή
  9. Καλό μήνα Αριστέα μου!
    Πόσο χαίρομαι που είναι ανοιχτά (ακόμα) τα σχόλια σου, για να ευχηθώ επίσης και από εδώ καλοτάξιδο να είναι το βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη και να φέρει σε όλους μια ανάσα ποιότητας!
    ΑΦιλάκιααααααααα! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλημερα! Καλο μηνα και ενα ομορφο καλοκαιρι μολις εφτασε στην πορτα μας!
    Πολυ λυπαμαι που ειμαι τοσο μακρια απο την ομορφη μπλογκογειτονιτσα....
    Μου λειπετε πολυ....
    Μπραβο Αναστασια-Lysippe για τα ομορφα σου και να ακους της "μανουλας" τα σκουντηγματα....ξερει εκεινη και δινει ολη της την αγαπη!!!
    Σας φιλω γλυκα ολους!!! <3 <3 <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο χαίρομαι που σε βλέπω, vailie μου. Ελπίζω να 'σαι καλά & ν' αδράξεις με τον καλύτερο και πιο αξιοποίησιμο τρόπο το όμορφο καλοκαίρι που έφτασε στη πόρτα μας.

      Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου! :)

      Διαγραφή
  11. Τη συμμετοχή της Lysippe την ξεχώρισα και την αγάπησα αμέσως, φάνηκε άλλωστε αυτό και στη βαθμολογία μου.

    Καλοτάξιδο να είναι και το βιβλίο της αγαπημένης μας, Μαρίας! Της εύχομαι ολόψυχα τα καλύτερα!

    Καλό μήνα να έχουμε και καλό καλοκαιρι! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν φάνηκε λέει; Και σ' ευχαριστώ πολύ γι' αυτό, Κικίτσα μου.

      Καλό & χαρούμενο μήνα να 'χεις!

      Διαγραφή
  12. Τί ευχάριστο νέο!
    Θα περηφανεύομαι ότι μιλάω στο μπλογκ της
    με την ίδια τη συγγραφέα!😄
    Μπράβο στη Μαρία,
    της αξίζει!
    (Γιούλη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, βρε Γιούλη, με τα ωραία σου. Μ' έκανες και γέλασα. Τι ωραίο & τρυφερό σχόλιο!

      Διαγραφή
  13. Καλό Μήνα Αριστέα μου. Κάθε επίσκεψη εδώ στο σπιτικό σου γεμίζει άρωμα την καρδιά. Να είσαι περήφανη για αυτό που κάνεις και προσφέρεις.
    Εξαίρετο το ποίημα της Lysippe επίσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ κι επαυξάνω για το κονάκι της, Γιάννη. Έτσι ακριβώς!

      -Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο και τα καλά σου λόγια. Να 'σαι καλά.

      Διαγραφή
  14. Να ρωτήσω κάτι; Που υπογράφουμε για να γράφει η Λυσίππη σε έναν δικό της χώρο; Αν αντιστέκεται πολύ, θα βάλω μπροστά τα κονέ να οργανώσω συναυλίες στο Σύνταγμα. Λυσιππάκι, να γράφεις μάτια μου και να μας δίνεις την χαρά να σε διαβάζουμε γιατί έχεις υπέροχη γραφή κι είναι κρίμα να μας την στερείς.
    Αριστάκι, δεν ξέρω για χειροκρότημα, γιατί ξέρω ότι είσαι ταπεινός άνθρωπος, αλλά εγώ νιώθω πως πάντα σου χρωστάμε ένα ευχαριστώ για τον τρόπο που μας αντιμετωπίζεις. Γι αυτό στο γράφω πάντα, όχι για τα μάτια του κόσμου, αλλά γιατί το αξίζεις. Γιατί είμαστε άνθρωποι, έχουμε προβλήματα, καμιά φορά δεν έχουμε διάθεση και ούτε μια φορά δεν έχεις αφήσει κάτι να σε σταματήσει από το να μας υποδεχτείς γεμάτη χαρά και να μας πεις έναν καλό λόγο για ότι καταθέτουμε. Κι αυτό είναι μεγάλο.
    Σας στέλνω μεγάλο φιλί :) Καλό μας Ιούνιο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, Μαρινάκι μου. Σ' ευχαριστώ, και πιο πολύ για το δεύτερο σκέλος τής απάντησής σου. Πολύ το χάρηκα, γιατί -πραγματικά- έτσι είναι ακριβώς. Κι αυτό δεν το συναντάς τόσο συχνά.

      Όσον αφορά εμένα, εντάξει, πολύ γέλασα. Α ρε κορίτσι. Πολύ σ' ευχαριστώ. Πάντα μου ξυπνάς ωραίες θύμησες, από τότε που το είχα ακόμη ανοιχτό. Το χιούμορ σου, τα σοβαρά σου, ότι ήσουν απ' τις πρώτες πρώτες που ήρθαν κι έμειναν. <3

      Διαγραφή
  15. Αλήθεια, έχω τόσα πολλά που θέλω να πω. Δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω, και πώς να τα χωρέσω όλα σε λέξεις.

    Ας κάνω, όμως, μια προσπάθεια. Κι ας ξεκινήσω λέγοντας πως δεν μου αρέσει καθόλου η δημόσια έκθεση των συναισθημάτων για κάποιον. Δεν χρειάζεται ν' ανεβαίνει η ένταση της φωνής και ν' ακούγεσαι σε όλους - πετυχαίνεις και μια φθήνια μ' αυτό, αν μη τι άλλο. Όμως, είναι μερικές φορές που σε ξεπερνάει αυτό που νιώθεις, νιώθεις να ξεχειλίζει και ν' αναβλύζει από μέσα σου. Και το να το πεις φωναχτά είναι αυτό που αποζητά η ψυχή σου για να νιώσεις πως ναι, αυτός ήταν ο σωστός τρόπος για να "ξεσπάσει" όλο αυτό.

    Κι είναι λίγο και το ότι θες να πηγαίνεις κόντρα στους καιρούς που δεν νιώθουν, και πεισματικά να γίνεσαι μέρος στο να προσπαθείς να ομορφαίνεις τον κόσμο - να κάνεις τη ρόδα να γυρίζει. Σα να κρατάς ένα κομμάτι τού παζλ και να νιώθεις την ανάγκη και την υποχρέωση μαζί να το τοποθετήσεις εκεί που ταιριάζει, για να φανεί περισσότερο η εικόνα, και να σκορπίσεις λίγο από γλύκα. Γιατί πολλοί είναι αυτοί που θα σταθούν και θα χτυπήσουν το άσχημό σου, μα, κατά ένα μαγικό τρόπο, τα καλά σου στοιχεία, οι αξίες σου, αυτά που σε κάνουν να ξεχωρίζεις, παύουν να υπάρχουν, δεν είναι ορατά... Δεν ξεστομίζουν τον παραμικρό καλό λόγο, βρε αδελφέ. Τι 'ναι τούτο το πράμα;! Κι αυτό δεν σ' αρέσει. Κι επιμένεις με όλες σου τις δυνάμεις να υπογραμμίζεις το καλό και την ομορφιά που βλέπεις. Είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις, για να εκφράσεις το ευχαριστώ σου. Το ευχαριστώ σου, για το κομμάτι τού παζλ που έβαλαν εκείνοι.

    Κάπως έτσι γεννήθηκαν και τα παραπάνω λόγια. Ποτισμένα μ' ευγνωμοσύνη για την Αριστέα, που ξέρει πώς να 'ναι κοντά. Γιατί, όπως είπε και η Μαρίνα παραπάνω, παρόλα τα προβλήματα, τις έγνοιες και τις προκλήσεις που μπορεί να κρύβει η καθημερινότητά της, δεν σταματά να 'ναι με μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους μας. Και να μας ενθαρρύνει να συνεχίζουμε.

    Και μετά δεν είναι μόνο αυτό, αλλά είναι κι η σχέση σου μαζί της, που αναπόδραστα τρυπώνει κι επηρεάζει - και ζητά κι αυτή να εκφραστεί. Το πόσο εύκολα συναντήθηκες μαζί της κι έκτοτε συνεχίζετε να περπατάτε μαζί - και να νιώθετε. Και μες σ' αυτή τη κοινή διαδρομή σας, να νιώθετε το θάρρος να 'στε κι οι δυο ο εαυτός σας. Με τα χαζά, τα σοβαρά, τα ελαττώματα, τις αρετές... Όλα αυτά που έχετε μοιραστεί, κι όσα μπόρεσες εσύ αβίαστα να συλλέξεις απλά κοιτώντας, παρατηρώντας και ζώντας την. Χωρίς να υπάρχει κατάκριση, διάφορα γιατί. Μόνο αποδοχή για όσα είσαι. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο κι ειλικρινές "σε γουστάρω".

    Πόσα ακόμα μπορώ να κάτσω και να γράφω. Μα κάπου πρέπει να κλείσω, όμως, τη φλύαρη παράνοιά μου. Δείξτε λίγη κατανόηση, ναι; Απλά ήθελα να σας βάλω λίγο μέσα στο κεφάλι μου, για να νιώσετε τους λόγους που θέλησα να εκφράσω ένα ευχαριστώ για όσα παίρνω και για όσα είναι εκείνη. Κι αυτός είναι ο μόνος τρόπος που ξέρω και μπορώ να το κάνω.

    ΥΓ. Ευχαριστώ για τα σχόλιά σας. Θ' απαντήσω στον καθένα σας χωριστά το συντομότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κι εγώ, που δεν έχω διαβάσει όσα έσβησε; Δεν είναι αδικία; Αλλά ποιος με σκέφτεται...
    Να μαζέψουμε υπογραφές, όπως λέει η Μαρίνα! Μετά από τέτοιο χαϊκού!!!
    Καλό καλοκαίρι, κορίτσια! ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχα! Έχεις κι εσύ τα δίκια σου, Αλεξάνδρα μου (ελπίζω να μη κάνω γκάφα και σε προσφωνώ με ό,τι να 'ναι όνομα - μ' έχω ικανή!), γιατί αν θυμάμαι καλά γνωριστήκαμε τότε που μ' έπιασε η μανία να το κλείσω, κι έτσι δεν προλάβαμε να έχουμε λίγη παραπάνω διάρκεια μεταξύ μας.

      Σ' ευχαριστώ, σ' ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  17. Αναστασία καλησπέρα..
    Η διαγωνιζόμενη «κυοφορούσα» λέει πολλά και μπράβο σου..!!
    Διακρίνεται από έμπνευση και λεπτότητα..
    Διάβασα το σκεπτικό της συμμετοχής σου και έχω να προσθέσω ότι πάντοτε η πρώτη εκδοχή είναι και η πιο δυνατή. Συνεπώς καλά έκανες που το έστειλες όπως αρχικά το είδες..
    Και τώρα για να σε πειράξω και λίγο, πως άντεξες και το έκανες τόσο «κούτσικο» αφού όταν γράφεις έχεις τόσα που θέλεις να πεις..
    Άρα, καλά κάνουν και σε προτρέπουν οι φίλες σου για να γράφεις πιο συχνά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, συνονόματε, το σχόλιό σου με κάνει να φουσκώνω από περηφάνια. Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ. Για το ότι η πρώτη εκδοχή είναι κι η πιο δυνατή, δεν έχεις κι άδικο. Κι η υπενθύμιση αυτού έγινε με τον καλύτερο τρόπο.

      Γέλασα με το πείραγμά σου. Έλα ντε; Πώς έγινε αυτό; Και μάλιστα κατ' εξακολούθηση συμβαίνει τελευταίως, καθώς αγκομαχώ να βγάλω περισσότερες λέξεις πια, ενώ όσο διατηρούσα το blog συνέβαινε το αντίθετο: τις λίγες λέξεις τις έβρισκα ασφυκτικές, δεν με χωρούσαν και με δυσκόλευαν στον χειρισμό τους - αποζητούσα την λεκτική άπλα. Μάλλον είναι αυτό που λένε: ό,τι αφήνεις, σε αφήνει.

      Διαγραφή
  18. (αλεπουδίτσα...δεν πας και στην προηγούμενη ανάρτηση να απαντήσεις κάποια σχόλια που έχω αφήσει αναπάντητα; ...Δεν προλαβαίνω ☺)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Πολλά πολλά συγχαρητήρια και ναι, να γράφεις συχνότερα!:)

    Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αν και καθυστερημενη.. οπως τις περισσοτερες φορες.. να γυρεψω συγνωμη ..για το αργό της επισκεψης μου Αναστασία μου.. το μικρό σου διαμαντι.. οπως το ειπε η Ελενη μας.. που ξερει απο ποιηση.. και μενα μου εκανε ενα μεγαλο κλικ.. πως τα καταφερες μεσα σε λιγες λέξεις να βαλεις ολο το μεγαλειο της μητροτητας.. !!!! τα συγχαρητηρια μου .. οπως και στο Αριστακι μας.. για το σπρώξιμο.. το κανει και σε μενα..να σκουνταει...χα..χα..που δεν το έχω και πολύ...στην ποίηση όποια και να ναι..!!
    και νομιζω οτι κανει πολύ καλα .. βγαζει όλα τα καλα που εχουμε .. αυτο το συμπόσιο..που ξερει πολύ καλα να το κανει το κορίτσι μας..!! φιλάκιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν χρειάζεται να ζητάς συγνώμη, Ρούλα μου. Η πόρτα παραμένει ανοιχτή για όποιον θελήσει να 'ρθει, όποτε και να 'ναι. Άνθρωποι είμαστε, δουλειές κι άλλα πράγματα έχουμε... Αλίμονο!

      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα υπέροχα λόγια σου. Μ' έκανες να χαμογελάσω. Όσο για το υπόλοιπο σκέλος, δεν μπορώ να μη συμφωνήσω. Πραγματικά, το Συμπόσιο βγάζει ό,τι καλύτερο έχουμε μέσα μας(και, χώρια αυτού, πόσο μας βελτιώνει και στο μολύβι μας!!!), κι αυτό φαίνεται. Και, συν τοις άλλοις, διακρίνεται για τη ποιότητα και το επίπεδό του (και δεν αναφέρομαι μόνο στις συμμετοχές που μαζεύονται). Και σ' αυτό συμβάλλουν όλοι οι εδώ φίλοι, και πρώτα πρώτα η οικοδέσποινά μας.

      Σε φιλώ, και σ' ευχαριστώ και πάλι, Ρούλα μου. Να 'σαι καλά! :))

      Διαγραφή
  21. Καλοταξιδο να είναι το πρωτο βιβλιο της αγαπημενης μας Κανελλακη.. ηταν καιρός να γινει .. ειμαι περηφανη γι αυτην την γειτονια Αριστακι μου ..εχουμε πολλά διαμαντια...να ταξιδεψει στις καρδιες οσων το διαβασουν.. και καλη συνεχεια στο επομενο Μαρακι μου ..φιλω σε..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Εγώ αλεπουδίτσα του μπουκλακίου δεν ζητώ να γυρίσεις, το απαιτώ!!!!!
    Ακούς καραμελένιο αμοράκι;;;;; ♥♥
    Τα φιλιά και την αγάπη μου!! Είναι περιττό να σο υπω πόσο ταλαντούχα σε θεωρώ, ελπίζω να το ξέρεις!!! ♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα! Μα τις χίλιες μπούκλες τού μπουκλακίου, το ξέρω. Ταιριάζουν τα γούστα, ή οι οπτικές μας - αν θες. Τόσο πολύ που ήξερα από πριν πως από σένα θα είχα το λιγότερο ένα βαθμουλάκι. Νομίζω αυτό τα λέει όλα, έτσι;

      Σε φιλώ πολύ πολύ, Μαριλενάκι μου!

      ΥΓ. Αυτό το "καραμελένιο αμοράκι" μου 'χε λείψει αφάνταστα. :D <3

      Διαγραφή