🌸 “ Μαγική” φιλοξενία 🌸

Σήμερα με μεγάλη χαρά φιλοξενώ 

τις δύο συμμετοχές της Αννούλας μας 

(η οποία δεν χρειάζεται νομίζω πλέον συστάσεις)

στο 20ο Συμπόσιο ποίησης.

Από το καμίνι και τη φωτιά, στη μαγεία της λατρείας των γονιών 

για τα μικρά τους,

η Άννα έδωσε το στίγμα της για τη ψυχή,

μέσα από τις δυσκολίες και την αγάπη των γονιών.

Παίδες εν καμίνω 

Σκολιά μονοπάτια

Η ζωή μαστορεύει

Και ο πόνος χαλκεύει

Την ισχύ της ψυχής .

Το καμίνι του βίου

(Άμα δεν σε τελειώσει) 

Στη φωτιά θα σε λιώσει

Και ατσάλι θα βγεις.

Μαγεία

Δυο φτερουγίσματα, μόνα και ξένα

Σε τροχιά κάποτε σμίξαν κοινή

Σε χρόνια ηλιόλουστα ή συννεφιασμένα

Μαζί εχάραξαν πτήσης γραμμή.

Βοριάδες πάλεψαν και καταιγίδες

Μ' όνειρα χτίσανε ζεστή φωλιά.

Γέλια και δάκρυα, χίλιες παγίδες

Μα πάντα μ' έναν παλμό τα φτερά.

Γιατί είναι ανίκητη κείνη η μαγεία 

Που τιτιβίσματα εκπέμπουν γλυκά 

Σαν στην ψυχή των γονιών η λατρεία 

Δύναμη γίνεται κι όλα νικά..

Άννα, Πάρος


Αννούλα μου, από καρδιάς σε ευχαριστώ, για όλα!....