Άσκηση

-Πού με πας δάσκαλε;
-Εκεί που θες και δεν το γνωρίζεις.
-Είναι μακρύς ο δρόμος;
-Πολύ...
-Πότε θα φθάσω στο τέρμα;
-Δεν υπάρχει τέρμα. Μόνο δρόμος.
-Απελπισία.
-Ευκαιρία!
-Κι αν χαθώ στην ομίχλη;
-Θα υπάρχουν οδοδείκτες. Όσα έχεις μάθει, θα σε καθοδηγούν.
-Τι έχω να περιμένω;
-Ανατολές. Ξεκινήματα. Απογοητεύσεις. Σειρήνες. Ανακαλύψεις. 
 Αποτυχίες. Δημιουργία. Απώλειες. Φως. Σκοτάδι. Ζωή.
-Πρόκληση, ε;
-Πρόσκληση.
-Σε γιορτή;
-Σε γιορτή, σε εκδρομή, σε κηδεία
-Σε κηδεία;
-Κάθε αλλαγή συμπορεύεται με απώλειες.
-Θα χάσω κάτι δικό μου;
-Θα χάσεις το βόλεμα.
-Δεν ξέρω αν θέλω.
-Αξίζει το ρίσκο.
-Και τι βάζω ενέχυρο;
-Εσένα.
-Χάνω πολλά τότε. Δεν μου αρέσει να χάνω...
-Θα κερδίσεις όμως.
-Τι;
-Εσένα!

Η "άσκησή" μου αυτή πήρε μέρος στο 

''16o Παίζοντας με τις λέξεις'' της Μαρίας μας.
Για μένα ήταν μια πραγματική άσκηση.
(Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε! 😉 )
Για το λόγο αυτό περίμενε υπομονετικά για να βγει στον αέρα.
Καθόλου δεν βιάστηκε....

Ευχαριστώ πολύ τη Μαρία για όλα. Πραγματικά!
Μετά από καιρό έπιασα χαρτί και μολύβι κι έγραψα.

Ελπίζω να γράψω και για το 21ο Συμπόσιο Ποίησης που τρέχει.
Εσύ θα πάρεις μέρος;

Σας φιλώ
@ριστέα