Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019

"Θεούληδες"


Κάνω το λάθος να σερφάρω σε λάθος ιστότοπους. Από κείνους που βρίθουν στην σκατοψυχιά, που η γλώσσα των σχολιαστών κάτω από τα άρθρα και τα βίντεο συνθλίβει την ανθρώπινη υπόσταση, από κείνους που σε κάνουν να νιώθεις ντροπή για το ανθρώπινο είδος, αγωνία για την πορεία μας...

Η είδηση των τελευταίων ημερών παίζει παντού: Ένας άνθρωπος που πριν ενάμιση χρόνο έχασε σύζυγο και παιδί σε ένα τρομακτικό ατύχημα, αποφασίζει να συνεχίσει τη ζωή του. Με μια νέα σύντροφο. Θέλει στον πόνο να φέρει χαρά. Τι πιο αισιόδοξο; Τι πιο φυσιολογικό όταν γνωρίζουμε ότι στη ζωή οι χαρές και οι λύπες εναλλάσσονται διαρκώς; Και στην τελική, κανένας δεν φοράει τα παπούτσια του άλλου για να γνωρίζει που τον χτυπούν και τι βιώνει. 

Σύμφωνα με τη δέσμη σχολίων (της ίδιας πάνω-κάτω μορφής) που πετυχαίνω κάτω από το βίντεο μιας κουτσομπολίστικης εκπομπής, αυτός ο άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα της ευτυχίας. Ο κόσμος του το απαγορεύει. Τα υβριστικά σχόλια εκαντοντάδες. Οι κατάρες πάνε κι έρχονται. Ο κόσμος αποφασίζει πόσο καιρό πρέπει να θρηνήσεις, πόσο καιρό πρέπει να πενθήσεις, πόσο να μείνεις ολομόναχος ...Ίσως και για πάντα. 

Έχουμε άποψη για όλα φίλε μου, για την αποκατάσταση του άλλου, τη ζωή του, τα πάντα του. Χωρίς αιδώ κρίνουμε και καταδικάζουμε...

Το στομάχι μου έχει γίνει ένα κουβάρι. Ο κόμπος στο λαιμό δεν μου επιτρέπει να καταπιώ όσα διαβάζω. Πνίγομαι. Η δύναμη του διαδικτύου είναι και η αδυναμία του. Μας έδωσε μια πλασματική εξουσία. Γίναμε "θεούληδες" και τιμωρούμε κατά βούληση. Και κάθε μέρα πάμε από το κακό στο χειρότερο. Ασχολούμαστε με τις ζωές των άλλων, αντί να κοιτάζουμε τα δικά μας χάλια! Στην πραγματικότητα, δεν θέλουμε να ασχοληθούμε με τη δική μας ζωή. Είναι πιο εύκολο να μας νοιάζει ένας άγνωστος, να έχουμε άποψη για τη ζωή του και τα λάθη του. Αποφεύγουμε βλέπετε τις δικές μας συναισθηματικές μάχες. 

Το ''λάθος" μου μου έδωσε τελικά τροφή για σκέψη. 
Σας αφήνω... Αρκετά ασχολήθηκα κι εγώ με τους "άλλους"!



Ήταν η συμμετοχή μου στο 
17ο Παίζοντας με τις λέξεις,
που λόγω ανωτέρας βίας δεν είχα ανεβάσει 
όταν έπρεπε!