Τώρα που νυχτώνει νωρίς
Και φθινοπωριάζει ολούθε μέσα μου το σύμπαν
Μαζεύω τις σκιές μου
Προτού προλάβω να μαζέψω τα κομμάτια της μέρας μου
Τα φώτα στους δρόμους ανάβουν
Μα αυτό δεν βελτιώνει διόλου τα πράγματα
Η μελαγχολία υπερτονίζεται
Η θλίψη πηγαινοέρχεται σαν κομπάρσος, χωρίς κείμενο
Τα θλιμμένα φώτα στους δρόμους
Μου θυμίζουν πόσο εύκολα σκοτεινιάζει ο άνθρωπος
Πόσο εύκολο είναι να χάσω τις ισορροπίες μου
Και να λακίσω
(Το χω πράξει με επιτυχία, εξάλλου, παιδιόθεν!)
Και φθινοπωριάζει ολούθε μέσα μου το σύμπαν
Μαζεύω τις σκιές μου
Προτού προλάβω να μαζέψω τα κομμάτια της μέρας μου
Τα φώτα στους δρόμους ανάβουν
Μα αυτό δεν βελτιώνει διόλου τα πράγματα
Η μελαγχολία υπερτονίζεται
Η θλίψη πηγαινοέρχεται σαν κομπάρσος, χωρίς κείμενο
Τα θλιμμένα φώτα στους δρόμους
Μου θυμίζουν πόσο εύκολα σκοτεινιάζει ο άνθρωπος
Πόσο εύκολο είναι να χάσω τις ισορροπίες μου
Και να λακίσω
(Το χω πράξει με επιτυχία, εξάλλου, παιδιόθεν!)
Τώρα που νυχτώνει νωρίς
Και το φθινόπωρο επιμένει να μου κλέβει ώρες
Οι φόβοι ξετρυπώνουν νωρίτερα
Ζητούν χώρο στη ζωή μου
Διεκδικώντας τη δική τους ζωή
Και κοντράρονται ευθέως με τις ελπίδες μου
Ποιος νικάει;
Ποιος χάνει και ποιος κεφάλι παίρνει στην αναμέτρηση;
Κι αν λάκισα πλείστες φορές, άλλες τόσες άντεξα!
Κι αν νύχτωσε έξω
Κι αν όλα μαζί σαν βράχοι ορθώνονται μπροστά μου
Να σκαρφαλώσω κάθε βράδυ προσπαθώ με κόπο
Και ασθμαίνοντας να ψάξω για τη λάμψη του φεγγαριού
(Με θηρία κι αν πάλεψα εγώ, στο σκοτάδι θα κιοτέψω;)
Ποιος νικάει;
Ποιος χάνει και ποιος κεφάλι παίρνει στην αναμέτρηση;
Κι αν λάκισα πλείστες φορές, άλλες τόσες άντεξα!
Κι αν νύχτωσε έξω
Κι αν όλα μαζί σαν βράχοι ορθώνονται μπροστά μου
Να σκαρφαλώσω κάθε βράδυ προσπαθώ με κόπο
Και ασθμαίνοντας να ψάξω για τη λάμψη του φεγγαριού
(Με θηρία κι αν πάλεψα εγώ, στο σκοτάδι θα κιοτέψω;)
Αριστέα
Μέρες φθινοπώρου
Μέρες φθινοπώρου
δίπλα στη θάλασσα,
την αδερφή της ψυχής
που τόσο αγαπώ.
Περπατάω κοντά σου,
πλάι σου.
Ο αέρας, δυνατός
παίρνει τα μαλλιά μου
τα στροβιλίζει.
Παίρνει και τις σκέψεις
μακριά, όσο γίνεται
πιο μακριά.
Είναι μέρες
που τα πάντα
γύρω μου μοιάζουν ασφυκτικά.
Που όλα τα όνειρα
τσακίζονται στα βράχια
του ανέξοδου,
του αδιέξοδου.
Μόνο κοντά σου
ηρεμώ κάπως
την αντάρα
του μέσα μου κόσμου.
Γι' αυτό σ' αγαπώ...
Ελευθερία
Λίγο πριν το τέλος του δρώμενου,
μία ακόμα συμμετοχή μου στο διαδικτυακό μας δρώμενο,
παρέα με τη συμμετοχή της Ελευθερίας
για το δρώμενο
Συνεχίζουμε ποιητικά και ανθρώπινα, ως αύριο 30/10.
Την Παρασκευή θα έχουμε τη λήξη και την κλήρωση μας.
♥
Σας φιλούμε
Αριστέα-Ελευθερία
Το παρόν Blog, δεν χρησιμοποιεί ΑΙ (τεχνητή νοημοσύνη) για την συγγραφή και δημιουργία των αναρτήσεων! Οι αναρτήσεις απαρτίζονται από σκέψεις, συναισθήματα και απόψεις μου! Συνδεόμαστε διαδικτυακά, αλλά επιμένουμε να γράφουμε ανθρώπινα!!
Καλημέρα Αριστέα και Ελευθερία, με τα όμορφα ποιήματά σας και τις εξομολογητικές σας διαθέσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι πως τώρα που νυχτώνει νωρίς βιώνω και εγώ όσα τόσο όμορφα ανέλυσες, Αριστέα μου.
Μελαγχολώ, τρομάζω αλλά ταυτόχρονα δυναμώνω.
Νυχτώνει νωρίς αλλά ξημερώνει και νωρίς, και το πρωί ο ήλιος των ημερών με γεμίζει θάρρος.
Εύχομαι και πιστεύω και βλέπω στο ποίημά σου, προς το κλείσιμο κυρίως, να το βιώνεις κι εσύ.
Δεν κιότεψες ούτε θα κιοτέψεις!
Ελευθερία μου, πολύ όμορφη η συμμετοχή σου!
Ονειρική, τρυφερή, στάζει αγάπη.
Οι στίχοι σου γίνανε εικόνες στα μάτια μου
και με κάνουν να χαμογελώ.
Είθε όλες οι μέρες του χρόνου να καταλήγουν στο σ' αγαπώ!
Φιλιά και ευχές σας στέλνω!
Πολύ γλυκό ποίημα, Αριστέα μου, γεμάτο αγάπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα ωραίες μου Κυρίες! Δίδυμοι λυρικών στοχασμών σήμερα πρωί, να μας δώσει στη μέρα όμορφη γεύση και τρυφερή υφή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας απόλαυσα και τις δύο στα ποιήματά σας, που κουβαλούν όντως μια γλυκόπικρη αίσθηση μελαγχολίας αλλά βλέπεις έτσι κι αλλιώς, το έχει αυτό η εποχή.
Σας φιλώ, κορίτσια μου και τις δύο.
Η καθεμιά με το προσωπικό της ευδιάκριτο στίγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τώρα που νυχτώνει νωρίς" διαπιστώνεις πως υπάρχει πάντα δίπλα σου μια αδερφή ψυχή που ηρεμεί τις έσωθεν αντάρες.
Υπέροχες κι οι δυο σας!
Καλή συνέχεια!...
Πολύ ωραια και τα δυο. Περιγραφές του ψυχικού κόσμου αυτήν την εποχή υπέροχες. Και τα δυο ποιήματα με άγγιξαν βαθιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο κυρίες μου
Καλό τέλος στο φθινοπωρινό μας δρώμενο
Πολύ ωραίο Αριστέα μου. Με μια εσάνς μελαγχολίας που υπάρχει τώρα που νυχτώνει νωρίς και την προκαλεί γενικά το φθινόπωρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε δυνατά αισθήματα, ολοζώντανες εικόνες και μια ατμόσφαιρα, που στο τέλος κάπως γαληνεύει ...
Σε ευχαριστούμε για μια ακόμα δυνατή συμμετοχή που μίλησε στην ψυχή μας.
Πολλά φιλιά γλυκιά μας οικοδέσποινα!
Κορίτσια όμορφα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑριστέα μου το ποίημα σου είναι υπέροχο. Τι να πρωτοπώ; θα κρατήσω τον υπέροχο στίχο, που ζήλεψα ''Η θλίψη πηγαινοέρχεται σαν κομπάρσος, χωρίς κείμενο''.
Ελευθερία μου για αυτό και γω αγαπώ την θάλασσα. Κοπάζει η φουρτούνα μέσα μας, πλάι της.