Όταν ξεσπάσει η μπόρα!

Θυμήθηκα σήμερα κάτι που είχα γράψει κάποτε, 
είκοσι χρόνια πριν....


Όλα κινούνται , όλα αλλάζουν

Αιώνες πριν κι άλλοι πολλοί το'χαν φωνάξει

Τίποτα δε δένεται σε τούτη τη ζωή, ούτε ασφαλίζεται για πάντα

Κι όσοι νομίζουν ότι άραξαν κι έδεσαν

πικρά πλανώνται....
Αργά η γρήγορα ξεσπάει η μπόρα

Και στα καράβια που οι ναύτες των κοιμούνται
γιατί σφιχτά έδεσαν τα σχοινιά, τα παλαμάρια
η ταραχή κουνάει πιότερο. Και σαν ξυπνήσει ο καπετάνιος
τι να προλάβει
Ούτε κουπί, ούτε πανί...
όλα, τρικυμιασμένα!

Μονάχα ο ξάγρυπνος, ο ανήσυχος εκείνος καραβοκύρης,
που ανοιχτά κρατούσε τα μάτια της ψυχής του
και το κουπί δεν άφηνε απ' το χέρι,
Μονάχα εκείνος θα κάτσει ήσυχα και σταθερά να σώσει το σκαρί του.
Γιατί περίμενε, πως κάποτε στη θάλασσα
θα ξέσπαγε και η τρικυμία!

@ριστέα

________________________________


Μου ήρθε σήμερα στο νου, μαζί με άλλες σκέψεις 
γύρω απ' όσα (μας) συμβαίνουν.
Και μετά από αυτή τη σχετικά ψύχραιμη θέση που διάβασα,
αρχίζω να ξεκαθαρίζω μέσα μου πως μια άτακτη φυγή
δεν είναι σοφή λύση κι ας μην έχω να χάσω πολλά
αφού έτσι κι αλλιώς χαμένη είμαι.
Όμως το θέμα δεν είναι προσωπικά τι θέλω εγώ και τι μου ταιριάζει.
Αλλά τι είναι καλύτερο για το σύνολο.
Ένα σύνολο που είναι παγωμένο.
απογοητευμένο και που πάλι καλείται να πληρώσει τη νύφη.
Αλλά αδέρφια,
είμαστε σίγουροι όλοι για το τι θέλουμε και πώς θα το πετύχουμε;
Αν κάποιος είναι βέβαιος 100%  να βγει μπροστά, μην κρύβεται, 
να τον βάλουμε στη θέση του άλλου, 
του ανίκανου όπως τον κράζει μια μεγάλη μερίδα του 61% πλέον,
μπας και  δούμε φως στο τούνελ.
Αλλιώς, όπως λένε και στους καθολικούς γάμους,
"ας σωπάσει για πάντα!"


"Σταλεγάκηδες" και "ξερόλες"  είναι αντιπαθητικές 
κατηγορίες ανθρώπων για μένα!

Καλημέρα
@