Γενέθλια σπονδή

 Για τα πρότερα χρόνια σπονδή στο χώμα χύνω το κρασί 
Που τα χείλη ποτέ ξανά δεν θα γλυκάνει
Θα μείνουν για πάντα στο σημείο μηδέν
Σε κείνη τη μέρα που ξεστράτισα απ' το παραδρόμι του αδιεξόδου
Προγκώντας με παιδική αφέλεια θαρρώ τον δράκο που παραφύλαγε εκεί
Μια χαρακιά επάνω μου, μόνιμο πια διαπιστευτήριό μου

Λένε πως νικήτρια στέφθηκα
Και ιαχές στο απόηχό τους ακόμα πού και πού ακούγονται
Λένε πως πυγμή και θάρρος έδειξα και άλλα τέτοια που συνηθίζουν οι άνθρωποι
Για να χρυσώνουν τα δύσκολα

Δεν συμμερίζομαι τίποτα από αυτά
Δεν με ενδιαφέρει που λένε πως σε βράχους σκαρφάλωσα και κύματα δάμασα

Αυτά στους ποιητές ταιριάζουν
Και στους ονειροπόλους

Εγώ προχώρησα με τα μαθήματα σφιχτά πιασμένα στα χέρια
Σαν μαθητούδι της πρώτης βαθμίδας κάθισα
Προπαίδεια και αλφαβητάρι από την αρχή να μάθω -σαν να μην ήξερα
Να γράφω και να σβήνω μέχρι τρύπα στο χαρτί μου πάλι να κάνω -Θυμάσαι μαμά;

Και συνεχίζω, μετρώντας πάλι από την αρχή
Από το ένα μέχρι όσο τα καταφέρω
Με βήματα αργά, λαχτάρα για ζωή και θάρρος
Μικρό παιδί που χαίρεται με τις σαπουνόφουσκες
Θα μεγαλώσω πάλι απ' την αρχή, μα ίδια δεν θα 'μαι ποτέ ξανά!

Θα έχω για πάντα μια χαρακιά, τις μνήμες και μια δεύτερη χάρις

Αριστέα

Σήμερα, δυο χρόνια από την μαστεκτομή μου και δύο χρόνια αποχής 

από το αλκοόλ, χαίρομαι και γιορτάζω τα νέα μου γενέθλια.

Τα παλιά, δυο μέρες πριν, είναι μόνο για την οικογένεια!

Εκείνη η ζωή θα μείνει για πάντα στα 53,

κι εγώ, όπως είχα δηλώσει και πέρυσι, ξαναμετρώ από την αρχή.

Ήδη περπατώ καμαρωτή, σε νέους δρόμους, αέναα μαθητευόμενη,

με πολλή όρεξη, αγάπη και χαρά. 

Αγνή, παιδική χαρά, για τη δεύτερη ευκαιρία που είχα!

Δεν έχουν όλοι μια τέτοια ευκαιρία, δεν είναι όλοι τυχεροί.

Οπότε, δυο χρόνια μετά, έχω ένα όραμα, μία επιθυμία:

να βοηθάω όλους όσοι θέλουν να δουν, όλους όσοι αποφασίσουν

να φτιάξουν μόνοι τους την τύχη τους! 

Η ζωή δεν είναι πολλή, όσα χρόνια κι αν καταφέρεις και ζήσεις,

αλλά σίγουρα είναι Ωραία.

Μεγαλώστε όμορφα, μεγαλώστε με υγεία!

Αριστέα

Ωδή στα πολύπαθα καλοκαίρια ⛔ [Ένα ποίημα για το καλοκαίρι]

Γιατί υπάρχουν κι εκείνα, τα άλλα καλοκαίρια
Που δεν είναι γεμάτα με θάλασσα και ξεγνοιασιά
Που δεν προλαβαίνεις να γευτείς αλμύρα και δροσερό αεράκι
Που μετράς τις μέρες των καταναγκαστικών έργων
Ωσάν κρατούμενος, άδικα, μετά από τα αναπάντεχα φιάσκα της ζωής.

Γιατί υπάρχουν κι εκείνα τα καλοκαίρια που πονάς 
Που αγωνίζεσαι να κρατηθείς 
Που θες απλά να επιβιώσεις
Που στρέφεσαι στις προσευχές 
Γιατί δεν υπάρχουν άλλες προσφυγές

Γιατί δεν είναι όλα ρόδινα σε τούτη τη ζωή
Δεν χαρίστηκε σε όλους αυτή η εποχή
Δεν γεννήθηκαν όλοι για κρατήσεις σε σεζ λονγκ, εκεί που σκάει το κύμα
Που αξίζουν το μισό μηνιάτικο του εργάτη της βιοπάλης
Μπορεί και ολόκληρο, κάτι φορές

Γιατί η ζωή έρχεται πακέτο με τις αδικίες
Από τη στιγμή που παίρνεις την πρώτη ανάσα σου κουβαλάς τη μοίρα σου
Άλλοι χορεύουν κι άλλοι παλεύουν 
Άλλοι αράζουν κάτω από ομπρέλες με ένα παγωμένο μοχίτο
Κι άλλοι κατακαίγονται στον ήλιο για να βγάλουν τον επόμενο χειμώνα

Μα για όσα πολύπαθα καλοκαίρια επέρασες
Σου αξίζει ανταμοιβή, από το μέσα σου να 'ρθει και να σε γαληνέψει
Ας είναι πάνω στην άμμο, χωρίς κοκτέιλ και ανέσεις, να αράξεις
Τα μάτια σου άστα να τρέξουν ψηλά, τα αστέρια μετρώντας
Είναι η δική σου ανταμοιβή, ο δικός σου πλούτος.

(Στη γη σα γυρίσουμε, όλοι γυμνοί θα μείνουμε.) 

@ριστέα

Η ωδή στα πολύπαθα και όχι ανάλαφρα καλοκαίρια 

αφιερώνεται από καρδιάς σε όλους όσοι πονούν και υποφέρουν, 

μέσα στην κάψα του καλοκαιριού,

αντί να βρέχονται από το κύμα της θάλασσας, 

πίνοντας ουζάκια και παίζοντας ρακέτες, ξερωγώ!

Πέρασα δύο τέτοια καλοκαίρια και η ίδια. 
Το ένα ήταν το καλοκαίρι του "αλλού πατώ και αλλού βρίσκομαι":
Μαστεκτομή, χημειοθεραπείες, χάσιμο μαλλιών, ναυτίες, αδυναμία, πόνοι.
Με τη σειρά που ήρθαν, όχι αξιολογικά!

Το περσινό, πάλι, καλοκαίρι στιγματίστηκε από τους πόνους της 

ορμονοθεραπείας, τις εξάψεις και το κάψιμο των αυτιών.

Δυο χρόνια στη θάλασσα δεν μπήκα. 

Πέρσι, ούσα πάντα τυχερή και ευλογημένη, την ατένισα κάμποσες φορές, 

στην ξαπλώστρα, κάτω από την ομπρέλα, χάρη στην φιλενάδα μου, που έκανε 

ταξίδι κάθε φορά για να έρθει να με πάρει (και να με γυρίσει στο σπίτι)

μόνο και μόνο για να με ευχαριστήσει!

Υπάρχουν τόσα άλλα χειρότερα, που το να μην κάνεις μπάνια 

δεν είναι και το τέλος του κόσμου.

Το να έχεις έναν άνθρωπο, όμως, που νοιάζεται για σένα και τη χαρά σου

είναι ο κόσμος όλος!

Εύχομαι ολόψυχα αυτό το καλοκαίρι κανείς να μην είναι μόνος.

Ακόμα κι αν είναι, ακόμα και αν πονάει, να θυμάται ότι όλα 

μπορεί να είναι προσωρινά.

Κι αν χάσεις μερικά καλοκαίρια, μπορείς να ζήσεις άλλα.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πόδια να βρέξουν στο κύμα, 

μάτια να δουν τον έναστρο ουρανό τις καλοκαιρινές βραδιές.

Υπάρχουν συνάνθρωποι μας αυτή τη στιγμή, που δεν έχουν σπίτι να κατοικήσουν, 

δεν έχουν έναν δικό τους άνθρωπο να γείρουν πάνω του,

δεν έχουν ιδέα πώς να συνεχίσουν να ζουν, ή πού.

Τους τα πήρε όλα ο πόλεμος.

Για αυτό ας απολαύσουμε ό,τι έχουμε!

♥

"Ένα ποίημα για το καλοκαίρι!"🌞

 Εν μέσω της παγκόσμιας ανησυχίας για τους 12 ακτιβιστές του Μαντλίν
και της αγωνίας όλων μας για τους Παλαιστίνιους που υποφέρουν 

τόσο ΑΔΙΚΑ και ΣΚΛΗΡΑ

το "Ένα Ποίημα για το καλοκαίρι!" 

ανοίγει σήμερα την αυλαία του.

Γιατί σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς 

η δημιουργία, η καθημερινότητα και η ζωή μας δεν μπαίνουν στον πάγο!

Η αφεντιά μου φέρνει σήμερα δύο παλαιότερες απόπειρές μου

να αποδώσω τα καλοκαίρια που αγάπησα.

Πάμε να τις θυμηθούμε;

Ελαιογραφία μου, βασισμένη σε εικόνες 
των αναμνήσεων μου

Τα καλοκαίρια που αγάπησα

Τα καλοκαίρια που αγάπησα
είχαν το χρώμα της γης κι αέρα νοτισμένο με αρμύρα..
Είχαν βράχους σκαμμένους από της θάλασσας τα άγρια βίτσια 
κι εξερευνήσεις σε μέρη απάτητα του κορμιών μας

Τα καλοκαίρια που αγάπησα
ήταν γεμάτα ανεμελιά,
γεμάτα ήλιους και φεγγάρια
και βόλτες καθημερινές. 
Χωρίς χάρτες και προορισμό
Όλοι οι δρόμοι ήταν δικοί μας
Όλοι οι χρόνοι ήταν δικοί μας

Καμία έννοια
κανένας φόβος
Μονάχα ζωή
Μονάχα το λιμάνι μας 
Κι ο έρωτας!

Τα καλοκαίρια που αγάπησα
ήταν γεμάτα από αντρική κολόνια,
ιδρώτα και ανάσες 
στη γυμνή μου σάρκα
Ηδονικές στιγμές στο πανδοχείο "τα αστέρια"
και τρέξιμο με χαχανητά και λιγώματα,
σαν νιώθαμε τα ξένα βλέμματα πάνω μας!

Τα καλοκαίρια που αγάπησα
στης ψυχής τα βράχια έσκαψαν εσοχές
και εκεί φυλάχτηκε 
ο θησαυρός των πειρατικών μου ταξιδιών.

Στο τελείωμα της ζωής μου
το σεντούκι αυτό θα έχω σιμά μου,
γλυκιά συντροφιά,
να μου θυμίζει πόσο πολύ εχόρτασα τα καλοκαίρια,
πόσο πολύ αγάπησα!

@ριστέα

izabela urbaniak summertime

"Τα καλοκαίρια της αθωότητας"

Νύχτες καλοκαιριού, ταξιδιάρες νύχτες....
Το μυαλό σκαλίζουν, ανασύροντας γεύσεις και μυρουδιές 

Πολύχρωμα πανιά σηκώνουν, αρμενίζοντας στις θύμισες
Ιχνηλατώντας δρόμους στο χτες, 
στα καλοκαίρια της αθωότητας

Ασπρόμαυρες εικόνες στο λευκό πανί της μνήμης
Προβολείς πάνω σε παιδικές φιγούρες που τρέχουν ξυπόλητες
μέσα σε σταροχώραφα, αμπέλια κι αραποσιτιές
Δροσίζονται σε τρεχούμενα νερά 
και γεύονται τα δώρα της φύσης
(ακόμα νιώθω τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου καλαμποκιού)

Καλοκαίρια σε σέπια, στο δισάκι της μνήμης
Σε αμμουδένιες παραλίες, χωρίς σεζ λογκ κι ομπρέλες
Γεμάτες φωνές, γέλια και παιδικά κουβαδάκια
Κι οι κιοφτέδες στη θάλασσα οι πιο νόστιμοι του κόσμου όλου
(ακόμα έχω τη γεύση του δυόσμου στο στόμα...)

Καλοκαίρια μακρινά, γιομάτα ξεγνοιασιά και φιλίες
Μακρινές ποδηλατάδες και ομαδικά παιχνίδια
Φεγγαρόφωτο κυνηγητό μέχρι να φωνάξει η μάνα
Αποχωρισμός με το ζόρι κι ανανέωση του ραντεβού...
(ακόμα νιώθω πως αύριο θα συναντήσω τα παιδιά στην αλάνα)

Καλοκαίρια που στριμώχτηκαν στο ξεφτισμένο άλμπουμ της λήθης
Για λίγο μόνο πόσο ζητώ, στο ασπρόμαυρο κάδρο μέσα να μπω
στο δεντρί μου σκαρφαλωμένη,
προσπαθώντας να αγγίξω την κορυφή του κόσμου μου...
δαγκώνοντας το πιο ζουμερό σύκο απ΄όλα
(και τι δεν θα έδινα να λερωθώ με τα ζουμιά του....) 

@ριστέα

izabela urbaniak summertime

Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες ανήκουν στη συλλογή Summertime

 της Πολωνέζας φωτογράφου Izabela Urbaniak.

Ξεκίνησε το 2012, όταν άρχισε να φωτογραφίζει 

τα παιδιά της με τους φίλους τους

καθώς περνούσαν όμορφες καλοκαιρινές στιγμές στην πολωνική ύπαιθρο.

Τις λατρεύω αυτές τις νοσταλγικές φωτογραφίες της.

🌞

Θυμίζω τους όρους του δρώμενου:

✔ μπορείτε να γράψετε όσα ποιήματα θέλετε 

με άρωμα καλοκαιριού

✔ δημοσιεύετε στο μπλογκ σας
✔ μπαίνετε στο ομαδικό μέιλ και μας ενημερώνετε με λινκ,

ώστε να μπορούμε εύκολα να παρακολουθούμε τις σχετικές αναρτήσεις

Όποιος θέλει να μπει στην παρέα μας στην πορεία, ας με ειδοποιεί στο μέιλ

για να τον προσθέτω στην ομαδική μας ενημέρωση

✔ γράφουμε από 10 Ιουνίου έως και 30 Αυγούστου

✔ έχετε γράψει κάτι στο παρελθόν; Φέρτε το πάλι στο φως
✔ Στις 31/08 με τη λήξη, θα κάμω κλήρωση όλες τις συμμετοχές

✔ Οι δύο πρώτοι τυχεροί θα πάρουν δωράκι από τα χεράκια μου.

Όσες οι αναρτήσεις σας τόσες φορές θα μπείτε στην κληρωτίδα! 

✔Γράφουμε σε έμμετρο ή ελεύθερο στίχο 

ή χαϊκού

για το καλοκαίρι που αγαπήσαμε, το καλοκαίρι που νοσταλγούμε

το καλοκαίρι που θέλουμε να ζήσουμε,

ή το καλοκαίρι που ζούμε...

Νέο δρώμενο στη μπλογκογειτονιά μας 📣

Τι θα λέγατε να μην αφήσουμε τη δημιουργικότητά μας σε λειτουργία πτήσης, 

όλο το καλοκαίρι, λόγω ζέστας;
Να συντονιστούμε στο καλοκαιρινό μουντ και χωρίς πίεση να εκφραστούμε, 

όσες φορές μας έρθει, ποιητικά όμως 

για αυτή την ανάλαφρη εποχή;

Ωραία! Όσοι ψήνεστε, ακολουθάτε 😜

Εγώ δίνω το σύνθημα κι εσείς:

✔ δηλώνετε σε αυτή την ανάρτηση την πρόθεσή σας να συμμετέχετε,

ώστε να σας προσθέσω σε ένα ομαδικό μέιλ
✔ μπορείτε να γράψετε όσα ποιήματα θέλετε 

με άρωμα καλοκαιριού

✔ δημοσιεύετε στο μπλογκ σας
✔ μπαίνετε στο ομαδικό μέιλ και μας ενημερώνετε με λινκ,

ώστε να μπορούμε εύκολα να παρακολουθούμε τις σχετικές αναρτήσεις

✔ γράφουμε από 10 Ιουνίου έως και 30 Αυγούστου

✔ έχετε γράψει κάτι στο παρελθόν; Φέρτε το πάλι στο φως

✔ Στις 31/08 με τη λήξη, θα κάμω κλήρωση όλες τις συμμετοχές

✔ Οι δύο πρώτοι τυχεροί θα πάρουν δωράκι από τα χεράκια μου.

Όσες οι αναρτήσεις σας τόσες φορές θα μπείτε στην κληρωτίδα!

Γράφουμε σε έμμετρο ή ελεύθερο στίχο 

ή χαϊκού

για το καλοκαίρι που αγαπήσαμε, το καλοκαίρι που νοσταλγούμε

το καλοκαίρι που θέλουμε να ζήσουμε,

ή το καλοκαίρι που ζούμε...

Θαλασσινή αύρα, καυτός ήλιος, κορμιά στην άμμο και

ό,τι άλλο ποθεί η ψυχούλα σας!

Το δρώμενο θα έχει και τίτλο 

(το μπάνερ μας θα είναι η πρώτη εικόνα που έχω στην ανάρτηση)

"Ένα Ποίημα για το καλοκαίρι!"

Τι λέτε;

Ψήνεστε;

Καλό και ευλογημένο μήνα να έχουμε!

Σας φιλώ

Αριστέα

υγ: Ουσιαστικά, το δρώμενο θα τρέχει μόνο του, αφού η ενημέρωση θα γίνεται

από εσάς, στο ομαδικό μέιλ.
Εγώ θα κρατώ κάθε ανάρτηση, με τη σειρά εμφάνισης και στο τέλος

θα κάμω την κλήρωση!
Είναι ο μόνος τρόπος που βρήκα για να ταιριάζει με τον πιεσμένο χρόνο μου.

____________________________________________

Οι συμμετοχές σας:

* Αυλαία, by Airis
1. Κατερίνα Βερίγκα,Τα κύματα

2. Ποιώ Έλένη, Ένα αέναο καλοκαίρι θα σου φέρω 

3. Μαρίνα Τσαρδακλή, Καλοκαιρινή ευτυχία

*Airis, Ωδή στα πολύπαθα καλοκαίρια

4. Χριστίνα Λέλη, Για ποια καλοκαίρια μου μιλάς;

5. Σμαραγδένια, Πόσα καλοκαίρια ακόμα; 

6. Μαρίνα Τσαρδακλή, Πολυτελείς στιγμές

7. Σμαραγδένια, Ποιούμε Χαϊκού

8.Ποιώ Ελένη, Χαϊκού για το καλοκαίρι 

9. ANNA FLO, Του καλοκαιριού η ώρα!

25 Λέξεις ~ Άντεξα!

 

Σε βαθιά σκοτάδια περιπλανήθηκα 

Σκληρά δοκιμάστηκα

Εγώ, η α-τυχήσασα

Άντεξα όμως

Γιατί ενδόμυχα γνώριζα

Πως ο ήλιος στο ραντεβού του είναι συνεπής 

Θεός λυτρωτής

Κι αυτό, είναι ευ-τυχία

@ριστέα

Με αυτό το ολιγόλεκτό συμμετείχα στο αγαπημένο διαγωνιστικό δρώμενο 

25 Λέξεις, 

της Μαρίας Νικολάου, στο μπλογκ Το Κείμενο, 

όπου με αφορμή την εικόνα που μας δίνεται κάθε φορά

και το πλαίσιο των λίγων στίχων (25 λέξεις, περίπου)

δημιουργούμε ελεύθερα και συναγωνιζόμαστε, πάντα, με ευγενή άμιλλα.

Συγχαρητήρια σε όλους όσοι συμμετείχαν. 

Το έχω πει πλείστες φορές, δεν είναι εύκολη η μικρή φόρμα,

οπότε θαυμάζω απεριόριστα όσους γράφουν με λίγες λέξεις

και μας δίνουν κάτι μεγάλο!
Σαν τη νικήτρια, Αλεξάνδρα/Woman in blogs, για παράδειγμα  

που είναι και μια επιστροφή στην μπλογκογειτονιά μας

που αγκαλιάστηκε με αγάπη, γιατί μας είχε λείψει η παρουσία της 

και η γραφή της!

♥

υγ: Εγώ η "ατυχήσασα", γιατί άλλο θα έγραφα, παρά για το γεγονός 

ότι βγήκα από τα σκοτάδια που σκέπασαν κάποια στιγμή το δρόμο μου;

Ο ήλιος, πάντα θα είναι για μένα σημείο αναφοράς και τεράστια λατρεία!

Προχωράω στο φως, (ήταν σίγουρο, εξαρχής, ότι με περίμενε 

στο τέλος του τούνελ)

χωρίς σκιές και φόβο,

και σαν άλλος Σάκηςςςς τραγουδώ

ά ν τ ε ξ α !

Και πιστεύω ότι πάω όλο και καλύτερα, αρχής γενομένης 

από τη ζούπερ φυσική κατάσταση!

Σας φιλώ!

Αριστέα