Υπάρχουν στίχοι που μένουν μέσα μας......

Υπάρχουν στίχοι που μένουν μέσα μας χαραγμένοι για πάντα.

Που τους ανασύρουμε συχνά 

ή σε δύσκολες και ιδιαίτερες στιγμές μας.

"κι αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που χάνεις...."

Πόσες φορές δεν έχω μονολογήσει το στίχο του Καβάφη σε δικές μου 
πικρές στιγμές;
Έτσι μου ήρθε η ιδέα, με αφορμή τη χθεσινή Παγκόσμια μέρα Ποίησης,
αλλά και την έναρξη του 3ου Συμποσίου Ποίησης
να καταγράψω τους δικούς μου αγαπημένους στίχους.

Όταν παλεύω με τους δαίμονες μου (κι αχ μαίνεται τακτικά 
ο πόλεμος μέσα μου) μου υπενθυμίζω σχεδόν αυστηρά....

"Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου"

Στις απογοητεύσεις μου ποτέ δεν ξεχνώ να με εμψυχώνω....

"Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι΄

τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα"

Μα δεν θέλω να κορδώνομαι,

για αυτό και τότε με μαλώνω με τους στίχους από το

Μάρτιαι Ειδοί και το οικτρό τέλος του Καίσαρα

"Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή.

Και τες φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις

αν δεν μπορείς, με δισταγμό και προφυλάξεις

να τες ακολουθείς. Κι όσο εμπροστά προβαίνεις,

τόσο εξεταστική, προσεκτική να είσαι."

Στις ιδιαίτερες στιγμές που γυναίκα ενθυμούμαι πως είμαι

γλυκά σιγοψιθυρίζω....

"Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με—
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ’ αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι."

Κι όταν θέλω στο δρόμο που χάραξα να μένω

απαγγέλνω...

"Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου....."

"επειδή αγαπώ και στην αγάπη ξέρω να

μπαίνω σαν Πανσέληνος...."

ακόμα κι όταν πρόκειται για την Ποίηση....

Στο σημερινό αφιέρωμα στην Ποίηση 

με σειρά εμφάνισης παρουσιάστηκαν στίχοι από τα ποιήματα

του Κωνσταντίνου Καβάφη

Απολείπειν ο θεός Αντώνιον (1911)

Ιθάκη (1911)

Το πρώτο σκαλί (1899)

Μάρτιαι Ειδοί (1911)

Επέστρεφε (1912)

Όσο μπορείς (1913)

και τέλος δυο στίχοι 

από το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη
Η λατρεία μου για την Ποίηση του Καβάφη δεν κρύβεται....

Καλή σας μέρα
Καλό Σαββατοκύριακο να έχετε!

@ριστέα

___________________________________________________

Η  Ιστορία αγάπης

που ξεκίνησε ο φίλος Πέτρος και συγγράφουμε 15 γυναίκες

βρίσκεται και πάλι σε εξέλιξη

Παρακολουθήστε όσοι έχετε χάσει τις συνέχειες εδώ:

►Μια συνάντηση, Πέτρος, Ακυβέρνητος

►Ακολουθώντας το ένστικτο, @ριστέα, Η Ζωή είναι ωραία

►Ακατανίκητη έλξη , Χριστινάκι (Βutterfly)

►Η παρεξήγηση, Κατερίνα Βαλσαμίδη από το Άποψη Τέχνης

►Χάθηκαν όλα; Έλενα Λ. από το Μια καλημέρα

►Η συμφιλίωση , Κική από το ΕΚΦΡΑΣΟΥ

►Πεπρωμένο, Χριστίνα από το Dear e-diary

►Η λύτρωση, Κλαυδία, η άστεγη (φιλοξενήθηκε από την Petra)

►Καφενείο "Ο Παράδεισος" Μαρία Κανελλάκη, στο Απάγκιο της

►Μια ανάσα ελπίδας, Έλλη, γνωστή ως Funkey Monkey

►Η απουσία, Μαρία στο mytripsonblog (me maria)
►Η απόφαση,Κατερίνα Βερίγκα, από το Positive Thinking Greece
►Στην κόψη του ξυραφιού, Μαριλένα από το marilenaspotofart

Σήμερα η συνέχεια από την Γεωργία μας

►Ο φύλακας άγγελος, Γεωργία γνωστή κι ως Αρμονία

Η σκυτάλη τώρα στην Κάτια μας από το Marilise2
Και το κλείσιμο της ιστορίας μας από τη Μαρία Νι 
που γράφει στο Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά