Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014

Ιστορίες του Καφενέ #2 Φιλοξενία έκπληξη!


Σήμερα έχω μία ιδιαίτερη φιλοξενία!
Σε καφενείο παραδοσιακό μας σερβίρει....
κρασί σε πορτοκαλί κατρούτσο  (ή καρτούτσο) κι όχι καφέ,
ο Τάσος Κ. (πρώην λαθρεπιβάτης, γνωστός από τις 
συμμετοχές του στα Συμπόσια και στο Γέλιο βγήκε από τον παράδεισο.

Απολαύστε τον!
(Η επιμέλεια των φωτογραφιών είναι δική του)



Η βασίλισσα

Στο μικρό καφενείο, που πουλούσε και λίγα πράγματα παντοπωλείου στο συνοικισμό της επαρχιακής πόλης, η αντάρα που γινόταν ήταν μεγαλύτερη από τον όγκο δουλειάς και τον κόσμο που εξυπηρετούσε. Στο μικρό χώρο υπήρχαν κοντά - κοντά 7-8 τραπεζάκια και κάθονταν απλοί μεροκαματιάρηδες άνθρωποι που απολάμβαναν ξεκούραση και κουβέντα μέχρι να νυχτώσει και να πάνε για ύπνο. Κάπνιζαν, μίλαγαν δυνατά, συζητούσαν διάφορα πράγματα, σε μια ατμόσφαιρα που θύμιζε πολύβουο παζάρι. Όταν δε στο πικάπ έπαιζε κάποιο ζεμπέκικο με νόημα τότε ο διάδρομος γινόταν πάλκο και ο τύπος με τον νταλκά που σηκωνόταν και χόρευε συνοδευόταν με ρυθμικά παλαμάκια από όλους.

Πολλές φορές τόφερνε ο δρόμος μου να περνώ απέξω. Αν είχα όρεξη κατέβαινα και έμπαινα για λίγο για να γευτώ από την ξένοιαστη και φιλική ατμόσφαιρα. Παρέα καθόμουν με όποιον εύρισκα και φυσικά ο χρόνος μου περνούσε γρήγορα και ευχάριστα. Το μαγαζί πάντοτε ήταν γεμάτο. Σέρβιρε καφέ, αναψυκτικά, κρασί με λίγα ορεκτικά στο τηγάνι, τέτοια πράγματα. Σπεσιαλιτέ ήταν το μπακαλιαράκι.




Δεν άργησα να παρατηρήσω ότι στο γωνιακό τραπεζάκι καθόταν μια παρέα από 4 άτομα. Πάντοτε στο ίδιο μέρος και πάντα οι ίδιοι. Άνθρωποι του μόχθου και αυτοί είχαν δέσει μεταξύ τους και καθημερινά μετά το ηλιόγερμα βρίσκονταν εκεί. Κανένα δεν ενοχλούσαν ούτε και συμμετείχαν στις μεγάλες συζητήσεις που πολλές φορές άναβαν με συμμετοχή από όλους τους θαμώνες. Κάποια φορά που δεν περιορίστηκα μόνο στο ξερό καλησπέρισμα αλλά τους πλησίασα και τους χαιρέτησα με χειραψία δεν μου πρότειναν να καθίσω μαζί τους. Τόξερα όμως ότι είχαν τη δική τους επικοινωνία και φυσικά δεν τους παρεξήγησα.
Είχα όμως την ευκαιρία να τους παρακολουθήσω από απόσταση. Κάθονταν πάντοτε στις ίδιες θέσεις. Με πλάτη στο παράθυρο καθόταν ο Τρύφωνας. Το όνομά  του το έμαθα αργότερα όταν μου δίδαξε την τέχνη του ψησίματος της «βασίλισσας». Με το που έμπαιναν στο καφενείο ερχόταν κατευθείαν ένα κιλό κρασί σε πορτοκαλί κατρούτσο, τέσσερα ποτήρια και ένα πιάτο με ελιές Καλαμών. Δεν παράγγελναν τίποτα άλλο. Έπιναν και κουβέντιαζαν ασταμάτητα. Το απολάμβαναν. Κοιτάζονταν μόνο μεταξύ τους. Γελούσαν και χαριεντίζονταν. Τι να έλεγαν κάθε μέρα...

Όταν κόντευε να τελειώσει το κατρούτσο σηκωνόταν ο Τρύφωνας πήγαινε εκεί που είχε ο καφετζής τις ρέγκες διάλεγε μία πήγαινε στο απέναντι ντουράκι και άρχιζε να την ψήνει. Οι άλλοι από μέσα τον παρακολουθούσαν. Την έφερνε μέσα ψημένη και συνέχιζαν το πιοτό.
Μια μέρα έπεσα πάνω στο άναμμα της φωτιάς.
«Αυτή που βλέπεις είναι η βασίλισσα....»





Πήρε δυο φύλλα εφημερίδας τα έστριψε έγιναν μακρινάρι και τους έβαλε φωτιά. Η λαμπάδα μεγάλη. Στερέωσε το πιρούνι σε ένα δίχαλο ξύλο φτιαγμένο για αυτή τη δουλειά για να μην καίγεται ο ψήστης και άρχισε. Έφερνε τη ρέγκα ψηλά στο ύψος που άρχιζε ο καπνός, μετά την ακούμπαγε στη φλόγα, δίπλα της σε απόσταση επαφής, μετά την πέρναγε πάλι μέσα στη φλόγα φευγαλέα, τη γύρναγε από όλες τις πλευρές και σε 1,5 - 2 λεπτά ήταν έτοιμη και ομοιόμορφα ψημένη.
« ότι ψήθηκε το καταλαβαίνεις από τη μυρουδιά» μου είπε.
Εγώ καταλάβαινα ότι η ρέγκα όταν αρχίζει να ανοίγει η πέτσα και να τσιτσιρίζει τότε έχει ψηθεί.

Την καθάρισε τέλεια και στο κεφάλι άφησε και υποψία κρέατος από το σβέρκο. Ήταν ο καλός μεζές όπως μου είπε γιατί το γλείφεις μέχρι να του πάρεις όλη τη νοστιμιά.
« αυτή είναι η βασίλισσα. Τα αυγά της τα τρώμε τελευταία....» επανέλαβε θέλοντας να τονίσει την μεγάλη αξία της.

« η άλλη είναι ο δικηγόρος» με ορμήνεψε.
« η σερνικιά ντε...Αυτή έχει άλλη νοστιμιά...»

« πόσο κάθεστε στο καφενείο» η δική μου απορία.
« ίσαμε να τελειώσει το κρασί....»

Με την είσοδο της βασίλισσας μοσχοβολούσε όλο το μαγαζί. Στο τραπέζι άπλωναν την λαδόκολλα για να απορροφά τα λάδια, έκοβαν τη ρέγκα μικρά κομμάτια έστυβαν ένα λεμόνι και έπιναν ίσαμε να τελειώσει το κρασί....
Ένα κιλό ο καθένας, ίσως να λέω και λίγο.....

Τα χρόνια πέρασαν και ο Τρύφωνας δυστυχώς έφυγε πρόωρα.
Τη θέση του στο τραπέζι δεν την πήρε άλλος. Στο ψήσιμο όμως τον αντικατέστησε με την ίδια μαεστρία ένας από τους φίλους του. Κρατούσε και αυτός την ίδια ιεροτελεστία. Για την βασίλισσα και το δικηγόρο. Όσο για τα αυγά της βασίλισσας, με αυτά ολοκλήρωναν τα γεύμα τους.

Μπήκα στο καφενείο και μετά το καλησπέρισμα πλησίασα και τους χαιρέτησα. Χαμογελαστά κάποια στιγμή πάνω στο λόγο τους πείραξα.
«όσο να τελειώσει το κρασί...»
Κατάλαβαν ότι κάτι παραπάνω ήξερα, μου έδωσαν καρέκλα και με κέρασαν ένα ποτήρι. Άπλωσα με το χέρι και πήρα ένα κομμάτι ρέγκα. Λύσσα ήταν. Ήπια μονορούφι και δεύτερο ποτήρι...
Ρέγκα με κρασί. Τα φχαριστήθηκα. Ένοιωσα ότι το ήθελα από καιρό....

Σε λίγο όταν η κουβέντα άρχισε να περιστρέφεται στη δική τους καθημερινότητα ένοιωσα αμήχανα. Σαν να είχα κάνει κατάληψη στο χώρο τους. Σηκώθηκα τους αποχαιρέτησα και έφυγα. Τους άφησα να συνεχίζουν να πίνουν. Όσο να τελειώσει το κρασί....

Αργότερα αναλογίστηκα πως η παρέα δεν τελειώνει ποτέ, το ίδιο και το κρασί.... Ο Τρύφωνας είχε αφήσει διαθήκη να μην τελειώνει ποτέ το κρασί...


Τάσος Κ.


# ντουράκι είναι μικρός αναβαθμός μέχρι ένα μέτρο ύψος, πεζούλι.





Τάσο σε ευχαριστώ για την υπέροχη συμμετοχή σου!

Καλή σας μέρα
και καλή αυριανή
@

40 σχόλια:

  1. πραγματικα υπεροχη συμμετοχη.νοσταλγικη και συγκινητικη.μπραβο στο δημιουργο και στην πυργοδεσποινα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όμορφη μερα και στους δύο σας. Αν και έλειπε η μυρωδιά του καφέ απο την ιστορία, ωστόσο δεν έλειπε η έντονη μυρωδιά της ρεγγας, που στόλισε με γλαφυρότητα το παρειστικο πνεύμα και την ομορφη περιγραφή των χώρων. Εκεί που οι αγνες ψυχές δένουν τη ζωή τους και ατενίζουν με υπέροχα συναισθήματα το κάθε τους βήμα σε αυτή. Αγνή, γνήσια και γεμάτη μυρωδιές ζωής η ιστορία σου Τάσο, με εικόνες που πολλοί μας επιθυμούμε να έχουμε στη ζωη μας. Νασαι καλά να μας χαρίζεις τετοιες Εικόνες και τελειες διαθήκες κρασοντυμενες. Ειναι γιατί πίνοντας ενα κρασάκι ο κόσμος πάντα εχει περισσότερο ενδιαφέρον. Εγω τουλάχιστον αυτό νομίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ τόσο τη Χριστίνα όσο και τον καπετάνιο. Έγραψαν ταυτόχρονα τόσο καλά λόγια που .... έδωσαν ρυθμό στους επόμενους και μεταξύ μας ένοιωσα μια έκπληξη για την τόσο θερμή υποδοχή που μου έγινε από όλους...
      Χριστίνα χαίρομαι που δεν ξέχασες να αναφερθείς στην πυργοδέσποινα, όπως αποκαλείς την Αριστέα. Απορώ με το κουράγιο της να ασχολείται με τόσα πολλά πράγματα και με επιτυχία...
      Καπετάνιε, νομίζω ότι η σημερινή εποχή αποζητάει το λιτό και το μετρημένο..... Αρκεί να μην σου το επιβάλουν άνωθεν γιατί τότε αρχίζει το πρόβλημα?

      Διαγραφή
    2. Δημήτρη υπέροχο σχόλιο! Συμφωνούμε απόλυτα! :)))

      Διαγραφή
  3. Σαν να έβλεπα ταινία... Παλιά καλή ελληνική ταινία! Ευχαριστώ για το ωραίο ταξίδι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υπέροχη συμμετοχή !!!!! Μπράβο , Τάσο !!!!!!! Περιμένουμε κι άλλες ιστορίες σου !!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 9 λέξεις και 18 θαυμαστικά. Τα κρατάω όλα και χιλιοευχαριστώ........

      Διαγραφή
  5. Καλησπέρα και στους δύο
    Τι ξενάγηση κι η σημερινή!!!
    Μπράβο Τάσο εξαίρετος!!!
    Τρελαίνομαι για ρέγκα ψημένη
    στην εφημερίδα...και για στιγμές
    αυθεντικές κι ανθρώπινες

    Καλή αυριανή
    Σας γλυκοφιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Ελένη με την παρουσία της και την καταπληκτική της γραφή μας κέρδισε όλους στο τελευταίο συμπόσιο. Αυτό δεν το ξεχνάμε?
      Ελένη, είναι γεγονός ότι οι ανθρώπινες και καθημερινές στιγμές είναι εκείνες που μας ταιριάζουν περισσότερο και μέσα από αυτές πάμε παρακάτω...

      Διαγραφή
    2. Φιλάκια πολλά γλυκό μου Ελενάκι ! ♥

      Διαγραφή
  6. Απαντήσεις
    1. Γιώργο,
      Μου θυμίζεις κάτι από τον εαυτό μου. Περνούσα (και περνώ από διάφορα μπλοκ) διάβαζα και μονολεκτικά έκανα την κριτική μου. Είναι καλό να μένει και τα αποτύπωμα όπως έκανες εσύ. Σε ευχαριστώ.

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Γενικά στη ζωή μου δεν είμαι το πιο ομιλητικό άτομο..

      Διαγραφή
  7. Τάσο, μπράβο για τη γήινη γραφή σου!
    Με ταξίδεψε χρόνια πίσω σε όσα μου διηγούνταν ο πατέρας μου...
    Στους ανθρώπους του μόχθου, όπως όμορφα το είπες, οι οποίοι δεν πολυσκέφτονταν τα πράγματα, καθώς οι απαιτήσεις της καθημερινότητας ήταν σκληρές. Το μόνο που γνώριζαν άριστα ήταν η δουλειά και ο κόπος δίχως παράπονο! Οι περισσότεροι εκείνης της γενιάς βγήκαν κερδισμένοι παρά το ότι δούλευαν τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Ήξεραν όμως και να γλεντούν την ζωή κι όχι να μιζεριάζουν. Έτσι, με τα λίγα...
    Ανάσα που και που αυτή η μάζωξη σε κάποιον καφενέ για ένα ποτηράκι κρασί ή και παραπάνω...

    Έχεις πάρει φόρα!
    Άντε, να σε ξαναδιαβάσουμε!

    υ. γ.
    Ελπίζω να μας ενημερώσεις για εκείνο το βιβλίο που είναι να εκδοθεί αλλά και για την ιστοσελίδα που θα φτιάξεις. Έχουμε γίνει κολλιτσίδες κι εμείς τα "άστεγα" στους φίλους μπλόγκερς. Δε λέω ότι γράφω, τουλάχιστον εγώ, τα σπουδαία κείμενα, αλλά καμιά φορά μπορεί να προκύψει κάτι καλό και να σ' ενδιαφέρει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα σε όλους και χρόνια πολλά....
      Η Παναγιά να σκέπει τους Ανθρώπους....

      Γλαύκη,
      Αυτό το γήινη γραφή είναι κορυφαίο !!! Έχεις αντιληφθεί το πόσο σε εκτιμώ. Η σκέψη σου και η γραφή σου με εκφράζουν.
      Το βιβλίο είναι έτοιμο. Έχει γίνει και η σελιδοποίηση. Αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι είναι ένα οικογενειακό κειμήλιο. Αναζητάμε μερικές συγκεκριμένες φωτογραφίες, κάποια έγγραφα από τα Αρχεία του Κράτους, από το Υπουργείο Στρατιωτικών και από δύο ξένες Πρεσβείες. Θέλουμε την τεκμηρίωση σε αυτά που αναφέρονται. Σε δύο περίπου μήνες θα εκδοθεί.
      Το ιστολόγιο επίσης είναι έτοιμο. Πληρώνω ήδη εδώ και δύο χρόνια στη Google ενοίκιο. Δεν μπορούσα να ξεκινήσω λόγω ειλημμένων υποχρεώσεων.
      Σου προτείνω να κόψεις την κορδέλα σε ένα μήνα και να συνεργαστούμε στη ροή των αναρτήσεων. Μην το βλέπεις δύσκολο άλλωστε δεν θα είναι ειδησεογραφικό αλλά θέσεων και αντιθέσεων.
      - «δέχομαι τους όρους σου...» και για λοιπές συμμετοχές...

      # το mail μου το παίρνεις από την Αριστέα για επικοινωνία...
      # αριθμός βιβλίων θα δοθεί με αφιέρωση σε «σχολιαστές» της σημερινής ανάρτησης...

      Διαγραφή
    2. Καλημέρα και χρόνια πολλά σε όλους!!!
      Χρόνια πολλά κι ακόμα περισσότερα σε όσους γιορτάζουν εδώ στην μπλογκογειτονιά!!!

      Τάσο, με σκλαβώνουν τα λόγια σου και θα είναι χαρά μου να συνεργαζόμαστε όποτε δίνεται η ευκαιρία. Άμα δεν μπορείς να συντηρήσεις ένα δικό σου μπλογκ (θέλει πολύ χρόνο και θα με εξορίσουν από το σπίτι στο τέλος...) γίνεσαι ζητιανάκι άστεγο σε όσους έχουν μεγάλη καρδιά και δείχνουν διαρκώς σημαντική γενναιοδωρία!!!
      Ευχαριστώ όλους τους φίλους εδώ ξανά που με έχουν φιλοξενήσει κατά καιρούς!!! Είναι τιμή μου τόσο για την προσφορά τους όσο και για τη δική σου!!!
      Τους όρους φυσικά μόνο εσύ θα τους βάλεις...
      Λεπτομέρειες στο μέιλ (θα το πάρω από το Αριστάκι)...

      Όσο για το βιβλίο καλοδεχούμενο, αλλά μήπως υπερβάλλεις; Να αγοράσουμε και τίποτα!!!
      Σ' ευχαριστώ όπως και να 'χει για όλα και εύχομαι να πάνε τα πάντα καλά!!!

      υ.γ.
      Αριστάκι, σ' ευχαριστώ για το χώρο!!! Άντε, να εγκαινιάσουμε και του Τάσου!!!

      Διαγραφή
    3. Χρόνια πολλά Γλαύκη μου! Η χαρά είναι δική μου , είτε είσαι φιλοξενούμενη είτε σχολιάζεις σε μάκρος, γιατί τα σχόλια σου είναι πάντα κείμενα για ανάρτηση !
      Φιλάκια πολλά :)))

      Διαγραφή
  8. Υπέροχη περιγραφή μιας εποχής,που ενώ έλειπαν τα χρήματα, περίσσευε η συντροφικότητα και κυριαρχούσε η Ανθρωπιά!!!
    Σίγουρα βρέθηκα εκεί, γιατί πώς να εξηγήσω αλλιώς, τις μυρωδιές που νιώθω πως έχω πάνω μου;;
    Bάζω Άριστα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τάσο πολύ μου άρεσε η εκδοχή σου, μη σου πω πως το ευχόμουν να γραφεί μια ιστορία που θα έχει μυρωδιές από κρασάκι, μεζέδες και αγαπημένες εικόνες απ' τα παλιά. Η προετοιμασία ψησίματος της ρέγκας, έχει πολλά κοινά με αυτήν του καφέ. Ιεροτελεστία και προσμονή μέχρι να ψηθούν καλά και να μοσχοβολίσει ο τόπος απ' τ' αρώματα τους.
    Χάρηκα πολύ που διάβασα την ιστορία σου κι εύχομαι γρήγορα να αποκτήσεις δικό σου χώρο, για να μας κερνάς... τα δέοντα!
    Χρόνια Πολλά και στους δυο σας για την αυριανή μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πολυ ομορφη συμμετοχη! Εμαθα για το ψησιμο της ρεγγας κ λιγουρευτηκα την παρεα κ το κρασακι τους.. Μπραβο Τασο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα,
      κάθε ανθρώπινη ιστορία του... «πάντα να ανταμώνουμε...» έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά που μας λένε και κάτι μέσα από τη ζωή...

      Διαγραφή
  11. Στις δύο Μαρίες χρόνια πολλά, και χαρούμενα!
    Επίσης χρόνια πολλά σε όλες και όλους όσοι γιορτάζουν. Πάντα να δέχονται ευχές και φίλους. Η καρδιά τους και το σπίτι τους να είναι ανοικτό?
    Εύχομαι σε όλους αύριο να στρώσουν στο σπιτικό τους γιορτινό τραπέζι και να νοιώσουν θαλπωρή....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πολλά θερμά ευχαριστώ σε όλους και ιδιαιτέρως στον Τάσο που στάθηκε στο πόδι μου επάξια!
    Τα προβλήματα με τη σύνδεση μου συνεχίζονται...3 ώρες ήμουν χωρίς πρόσβαση στο ιντερντετ ...ελπίζω να έχω αύριο και να περάσω να απαντήσω στον καθένα χωριστά!
    Αν πάλι δεν έχω σύνδεση καλή αυριανή σε όλους και χρόνια πολλά στους φίλους και φίλες που γιορτάζουν!♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλημέρα!
    Μετά απ' αυτήν τη γαστριμαργική ιστορία, νιώθω άτυχος που λόγω της ημέρας θα φάμε κοψίδια και όχι όσπιρα, για να τα συνοδεύσουμε με ρέγγες.
    Βέβαια, τέτοια εποχή δε βρίσκεις ρέγγα στο εμπόριο, αλλά ευτυχώς βρίσκεις στις "ιστορίες του καφενέ"!
    Αυτός ο Τρύφωνας τα φταίει όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαζ εγώ έχω να φάω ρέγκα έτσι ψημένη από το δημοτικό!
      Πόσο πίσω με πήγε η ιστορία του Τάσου!
      Αλήθεια...τι απέγιναν οι ρέγκες;;

      Διαγραφή
    2. Στη θέση τους είναι οι μισές.
      Για τις άλλες μισές ευθύνομαι εγώ...

      Διαγραφή
  14. Ωραία συμμετοχή!
    Όντως χωρίς καφέ, αλλά ποιος είπε ότι στον καφενέ φτιάχνουν μόνο καφεδάκια. Το κρασί και το τσίπουρο έχουν και αυτά την τιμητική τους.
    Η ιστορία σου με ταξίδεψε σε άλλες εποχές που η φιλία, το δέσιμο, η ανθρωπιά, η κούραση, το φιλότιμο, ο μόχθος της εργατιάς ήταν κυρίαρχα, μα πάνω απ΄ όλα αυτά η αγκαλιά-φιλοξενία που΄άνοιγε μόλις καταλάβαιναν ότι τους αποδέχεσαι και θέλεις να είσαι ένας από αυτούς!
    Καλή σου μέρα Τάσο και χρόνια πολλά λόγω των ημερών.
    Αριστέα για άλλη μια φορά υπέροχη οικοδέσποινα!
    φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χρόνια πολλά!!!!
    Διαφορετική συμμετοχή θα έλεγα...αλλά εξίσου ωραία!!!
    Τις χαίρομαι κάτι τέτοιες παρέες...!
    Καλό βράδυ και στους δυο σας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Από τις ελάχιστες ιστορίες του καφενέ που έχω προλάβει να διαβάσω και αντί για καφέ βρίσκω κρασί, αντί για κουλουράκι ρέγγα!!! Αιφνιδιάστηκα! Αλλά πήγα σε μέρη που έχω καιρό αν βρεθώ... Συνάντησα νοερά ανθρώπους που, αν και ξένοι, μου φέρθηκαν σα σε αδελφή και που ποτέ δεν θα ξανασυναντήσω... Οπότε χαλάλι!
    Να 'ναι καλά ο συγγραφέας της ιστορίας (δεν τον είχα ξαναδιαβάσει), αλλά κι εσύ, Αριστέα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Α δεν είναι να λείψω μια μέρα εγώ, χάνω με τη μία επεισόδια. Πάλι δεν έχω χρόνο, θα το μελετήσω άλλη στιγμή. Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χεχε! Εδώ θα είναι και θα σε περιμένει Χριστίνα μου!
      Φιλάκια πολλά και χρόνια πολλά!

      Διαγραφή
  18. Επανέρχομαι μετά από ημέρες και θέλω να ευχαριστήσω όλους που πέρασαν και διάβασαν για τον Τρύφωνα και την παρέα του που με μια ρέγκα και πολλή μεράκι έγραψαν Ιστορία.

    Ζούμε και σήμερα εποχές πρωτόγνωρες σε σχέση με τον τρόπο που είχαμε συνηθίσει και νομίζω ότι τέτοιες ιστορίες είναι και διδακτικές. Δίνουν έναν άλλο βηματισμό στο γίγνεσθαι τόσο το Οικονομικό όσο και το Κοινωνικό. Ας μην χάσουμε την Κουλτούρα μας, ας προστατέψουμε τους εαυτούς μας από τη λαίλαπα που θέλει να συμπαρασύρει τα πάντα προς τα κάτω. Ας μεθύσουμε με ένα ποτήρι κρασί και με ένα καλωσόρισμα στην αυλή μας.
    Αναζητούσα από καιρό ποιά φωτογραφία θα έβαζα στο προφίλ μου. Στέριωσα με την αυλόπορτα που θέλω να είναι ξεμαντάλωτη και από μέσα να περιμένει ένα τραπέζι με τις καρέκλες.

    Διαβάζω σιγά – σιγά όλες τις ιστορίες του καφενέ και προτρέπω και όλους όσους διάβασαν την ιστορία του Τρύφωνα να διαβάσουν και όλες τις άλλες. Όλες είναι μοναδικές. Νομίζω ότι η γοητεία έγκειται στο ότι υπάρχουν διάφοροι τύποι γραφής και δεν το κρύβω ότι φεύγοντας από μία θέλω η επόμενη να είναι διαφορετική!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή