Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Ιστορίες του Καφενέ #2. Ένας αλλιώτικος... καφές!


Ένας ξεχωριστός καφές λίγο πριν το νήμα...
Σερβίρει ο φίλος καπετάνιος και ποιητής, Δημήτρης Ασλάνογλου.
Τις φωτογραφίες τις πήρα από τη σελίδα του στο φέις

 Καφές Γλυκός, αλλά Σκέτος

Όταν ανοίγεις τα μάτια, στου πρωινού ξυπνήματος τη τέρψη και δεν ψάχνεις το ρολόι, τότε μόνο αισθάνεσαι, ότι δεν έχεις ξυπνήσει, αλλά συνεχίζεις να κοιμάσαι και να ονειρεύεσαι με ανοιχτά μάτια και σκέψη ανάλαφρη από κάθε έννοια και σκοτούρα.
Έτσι ένοιωσε στο πρώτο του ξύπνημα στο σπίτι, μετά από δώδεκα μήνες μπάρκο, όταν ανοίγοντας τα μάτια, είδε γύρω του, τους τοίχους του δωματίου του, με τις αγαπημένες φωτογραφίες κρεμασμένες, να γεμίζουν τη σκέψη με ευχάριστες αναμνήσεις.
Φωτογραφία: Για να ʼχεις παράθυρο στο κόσμο,
πρέπει νάχεις ξεκλείδωτη τη πόρτα της καρδιάς σου...
Δ.Λ.Α.
Είδε τη λάμψη της αυγής, από το σκαστό παντζούρι και ο νους του έπλασε αμέσως την εικόνα του τοπίου, που βρίσκεται απ' έξω. Με ανοιχτά τα μάτια άρχισε να ζητάει ν' ακούσει, ντύνοντας το όνειρο που ζούσε, τους ήχους, που πάντα νοσταλγούσε όσο έλειπε.
Άκουσε το κύμα να χτυπά στα βράχια κι όχι στα πλευρά του πλοίου, άκουσε τον αγέρα να σφυρίζει μέσ' απ' τις γρίλιες κι όχι από τα ξάρτια του άλμπουρου και τα προστατευτικά της βαρδιόλας του πλοίου. Αυτά ακούει, όποιος τα θεμέλια του σπιτιού του βρέχονται από τη θάλασσα. Τι άλλο από όνειρο μπορεί νά'ναι αυτό. Τι άλλο από γαλήνη ψυχής και μαγεία σκέψης, μπορεί να το χαρακτηρίσει κάποιος.

Γύρισε στο σπίτι, μετά το πρώτο του μπάρκο και η καρδιά του ψάχνει να βολευτεί ξανά στη ζεστή φωλιά, που την μεγάλωσε και την δυνάμωσε, μέχρι τη στιγμή, που έφυγε μακριά.
Μέσα στ' ακούσματα αυτά, ξεχώρισε τη φωνή της μάνας, που μίλαγε με το πατέρα, στο από κάτω δωμάτιο, για πράγματα καθημερινά, μα πάντα ευχάριστα να τα ακούς. Ξεκίναγε ο πατέρας να πάει στη αγορά και ρωτούσε...

-       Τι θέλεις να φέρω εκτός από ψωμί, ξαναπέστα μου, γιατί τα ξέχασα.
-       Να φέρεις ντομάτες και κανένα φρούτο, ότι έχει καλό κι αν βρεις βλίτα πάρε, αρέσουν στο παιδί, να του κάνω μια βρασιά για σαλάτα. Κανόνισε μέχρι να πας, να τα έχεις ξεχάσεις. Απάντησε η μάνα.
Αυτός ο μικρός διάλογος, τού'χε μείνει αξέχαστος και να που τον ξανάκουγε. Οι ίδιες κουβέντες, όποτε ήταν ο πατέρας στο σπίτι. Ναυτικός κι ο πατέρας κι όταν άρχισε να ταξιδεύει ο γιος, τότε ο πατέρας έμεινε πίσω στη σύνταξη. «Κάποιος άνδρας πρέπει να μείνει πίσω, να φυλάει τις γυναίκες», έτσι του έλεγε από τότε, που ήταν μικρό παιδί. Αξέχαστη θα μείνει η φράση, όταν τον αποχαιρετούσε:
-       «Τώρα που φεύγω, του έλεγε, εσύ θα είσαι ο άνδρας του σπιτιού, μην το ξεχνάς ποτέ. Το νου σου στη μάνα και στις αδελφές σου».

Ποτέ του δεν το ξέχασε, αλλά ο άνδρας μέσα στο σπίτι, όταν έλειπε ο πατέρας, φορούσε φουστάνια, ήταν το πρώτο κουμάντο σε όλα και τον έλεγαν «Μάνα».
Πως μπορεί μια μάνα να καταλαβαίνει, πότε πονάει το παιδί της, πότε διψάει, πότε πεινάει, πότε κοιμάται, πότε ξυπνάει. Δεν μπόρεσε να το καταλάβει ποτέ του, ίσως γιατί δεν μπόρεσε ποτέ του, να γίνει «Μάνα». Ο Θεός τον έταξε, να γίνει κάποτε «Πατέρας».
-       Να φτιάξω καφέ; Θα κατέβεις; ακούστηκε η φωνή της προς το δωμάτιό του.
Πως κατάλαβε ότι ξύπνησε, δεν είχε βγάλει κιχ, μέσα στις ονειρεμένες σκέψεις του. Δυστυχώς, δεν εξηγούνται τα ανεξήγητα των ενστίκτων.
-       Ρίχνω νερό στο πρόσωπο και κατεβαίνω, απάντησε.
Ο καφές, περίμενε στο τραπέζι με το δροσερό νερό στο ποτήρι κι ένα πιατάκι με τρία φρέσκα σύκα.
-       Είχα πει στο Κυρ-Γιώργη, που μας φέρνει το τυρί, να μου φέρει και σύκα από το χωριό του. Είσαι τυχερός που έχουνε γίνει, μου βρήκε και μου έφερε μερικά χτες, για σένα.
Πόσο τυχερός μπορεί νάναι κάποιος, όταν μερικά σύκα συνοδεύουν το πρωινό του καφέ. Δεν ένοιωσε απλά τυχερός, ένοιωσε απέραντα ευγνώμονας, από τη παντοτινή και μοναδική φροντίδα της μάνας, που πάντα ντύνει και την παραμικρή λεπτομέρεια σε κάθε επιθυμία του παιδιού της. Επιθυμία, που πολλές φορές κοιμάται, αλλά μόνο η μάνα ξέρει, να την ξυπνάει και να την κάνει απόλαυση. Ούτε που σκέφτηκε εκείνος, ότι θέλει να φάει σύκα, όμως το σκέφτηκε εκείνη κι έκανε την επιθυμία του απόλαυση, για κάτι το τόσο απλό και όμορφο, που σίγουρα είχε πολύ καιρό να νοιώσει.

Είναι φορές, που θέλεις να πεις κάτι και το μυαλό σου δεν βρίσκει τις λέξεις, δεν βρίσκει την πρώτη λέξη της φράσης, που θες να πεις. Τότε καλύτερα να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο, γιατί η ελευθερία γεννά τη γενναιότητα κι η γενναιότητα την ευτυχία.
Πόσο ευτυχισμένος ένοιωσε, όταν ελεύθερα, έσφιξε τη Μάνα στην αγκαλιά του, δίνοντάς της ένα φίλι στο μάγουλο, δίπλα στα χείλη.
-       Νάσαι καλά μάνα, είχα αρκετό καιρό να φάω σύκα και μόνο εσύ ξέρεις, το πόσο μου αρέσουν. Της είπε με όση τρυφερότητα μπορούσε.
Το πρωινό φιλί, λένε, μαζί με μια σφικτή αγκαλιά, σε κάνει να αισθάνεσαι, ότι αυτός ή αυτή, που αγκαλιάζεις και φιλάς, είναι τόσο σημαντική ή σημαντικός για σένα, που για όλη την μέρα, δεν το ξεχνάς ποτέ. Όταν δε, είναι αγκαλιά και φιλί για μακρoχρόνιο αποχωρισμό, την ίδια πάλι δουλειά κάνει. Απλά, δεν τα θυμάσαι για μια μέρα μόνο, τα θυμάσαι πάντα, όσο λείπεις από κοντά του ή από κοντά της αντίστοιχα.
Έλεγαν ακόμα οι παλαιοί  και το εξής σοφό, συμπληρωματικά με την αγνή  πρωινή αγκαλιά και το φίλημα:
« Έρωτα πρέπει να κάνεις όποτε και όπου το νοιώσεις. Όμως σαν τον πρωινό έρωτα δεν θα βρεις όμοιό του. Κι αυτό γιατί τον θυμάσαι όλη μέρα και το βράδυ θέλεις να τον επαναλάβεις».
Βέβαια με αυτό το σκεπτικό, πρέπει να κάνουμε έρωτα δύο φορές την ημέρα. Θεωρώ, ότι οι παλαιοί γνώριζαν ποιο είναι το ιδανικό, εμείς το γνωρίζουμε;

Το τράβηξα λίγο από τα μαλλιά κι αυτό γιατί η σχέση γιου και μάνας, κρύβουν κάτι το ερωτικό μέσα τους, όπως και κόρης με πατέρα αντίστοιχα. Δεν είναι δυνατόν, να εξηγηθεί αυτός ο ερωτισμός. Ο ερωτισμός, που χαράζει γραμμές στον ψυχισμό των ανθρώπων, γραμμές με συναισθήματα ανεξήγητα, μα πάρα πολύ έντονα.
Ποτέ του δεν ένοιωσε σαν άνδρας, ότι η «Μάνα» του γερνούσε. Πάντα την ένοιωθε νέα, πάντα όμορφη, πάντα να θέλει να την αγκαλιάζει και να την φιλά. Τούρχεται στο μυαλό ο λόγος του παππού, που έλεγε όταν τραβούσε κάνα  ποτηράκι παραπάνω:
« Αν θες να μείνεις πάντα νέος, να αγαπάς, όσο πιο πολύ αγαπάς, τόσο πιο νέος μένεις». Είχε δίκιο ο παππούς, γιαυτό δεν γερνάει η μάνα στα μάτια του, επειδή η αγάπη, που βγαίνει από την καρδιά της για κείνον, την δείχνουν πάντα νέα.
Φέρνει τη ματιά του στον καφέ. Αναρωτιέται, πόσους καφέδες έχει πιει στη ζωή του, από πόσα μέρη του κόσμου, από πόσα καφενεία και καφετέριες, από πόσα φλυτζάνια και κούπες. Ψάχνοντας την απάντηση, σηκώνει το φλιτζάνι μπρος τα χείλη του και τραβάει την πρώτη ρουφηξιά. Ένα ζεστό αεράκι του τυλίγει το κορμί, μια αίσθηση ολοκλήρωσης τον χαϊδεύει απ' τη κορφή έως τα νύχια. Μια κορύφωση ανεξήγητης αγαλλίασης, ξεχειλάει απ' τη καρδιά του.
Με λόγια καθάρια, που αβίαστα ανεβαίνουν από τα σωθικά του, σαν το νερό της πηγής, που ξεπηδά μόλις το τρυπάνι χτυπήσει τη φλέβα της, γύρισε προς τη μάνα του και της είπε...
    - Ο καφές σου Μάνα, είναι ο πιο γευστικός, ο πιο αρωματικός, ο πιο γλυκός στο κόσμο κι ας μου τον φτιάχνεις σκέτο.

Δ.Λ.Α.
Φωτογραφία: Σ'  αυτο το πιθάρι παντρεψα δύο νησιωτικές ομορφιές. Το γεράνι και την μποκαμβιλια. Μόνα του μεγαλώνουν κι ομορφαίνουν την βεράντα, εγω μόνο τα κλαδευω και το λίπασμα τους ειναι τα κατακάθια του ελληνικού καφέ που τους βάζω μία φορα το χρόνο.

Μην χάσετε σήμερα τη me (maria) και την ιστορία της
Στον καφενέ του Χωριού

Οι ως τώρα δημοσιευμένες ιστορίες μας

Δημήτρης Ασλάνογλου , Coffee time
Christina Andromeda, Καφεναί
Μαρία Κανελλάκη , Το αυγό του Προέδρου
Γιώργος-Hengeo, το Παζλ των Ψυχών
Κατερίνα Βαλσαμίδη, Ο Τελευταίος καφές !
Χριστίνα (Butterfly) Το χρέος 
Δ. Ασλάνογλου,(2η συμμετοχή) Καφές Γλυκός αλλά Σκέτος
me (maria), Στον καφενέ του Χωριού


26 σχόλια:

  1. Παντα με συγκινουσε η οποια αναφορα στη ΜΑΝΑ! Τωρα ομως που ειμαι κι εγω μανουλα, καταλαβαινω διπλα καποια πραγματα και συγκινουμαι ακομα πιο πολυ! Να εισαι καλα Δημητρη, εξαιρετικο πραγματικα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα, ότι προσφέρει η μανα έχει μοναδική γλύκα, γιατί πηγάζει από τα πιο αγνά φιλοκαρδια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα και στους δύο
    Πολύ τρυφερή και γεμάτη αγάπη
    η ιστορία σου Δημήτρη μου την απόλαυσα
    όπως ένα χάδι από τα χέρια της μάνας!!!

    φιλάκια πολλά ♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ελένη,
      καθε σκέψη και καθε λόγος της μάνας προς το παιδί της, είναι κι αυτό ένα χάδι, που σου μένει αξέχαστο.

      Διαγραφή
  4. Υπέροχος και τούτος ο καφές σερβιρισμένος από τα χέρια της ΜΑΝΑΣ!
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπέροχος για υπέροχα μάτια που θέλησαν να τον διαβάσουν.
      να'σαι καλά Ελένη
      Καλημέρα!

      Διαγραφή
  5. Πάλι στοχεύσατε στην καρδιά μας και ο στόχος πέτυχε κέντρο!!!
    Ξετύλιξα τις αναμνήσεις μου και βρέθηκα να σκέφτομαι ένα θρυλικό καφενείο του Πειραιά τον Τζελέπη (αν το γράφω σωστά),που οι ναυτικοί της οικογένειάς μου έπιναν πικρό καφέ όταν έφευγαν για μπάρκο και τον πιο γλυκό του κόσμου όταν ξεμπαρκάριζαν!
    Και με την πρώτη και με την δεύτερη ιστορία σας ξαναζώ κάτι που όμως δεν έχω βιώσει!
    Να είστε καλά να γράφετε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι γιατί αποδεικνύεται ότι η γεύση του καφέ δεν συνδέεται ποτέ με τα υλικά που έχει μέσα, αλλά με την διάθεσή σου αλλά και με τα χερια που στον σερβερουν.
      Καλημέρα Ινώ

      Διαγραφή
  6. Καπετάνιε τι έγραψες πάλι! Πόσο συγκινητική,ιδιαίτερη-ξεχωριστή η ιστορία σου. Μπόρεσα και ένιωσα λίγο από αυτά που νιώθει κάποιος που ξενιτεύεται στις θάλασσες, μπόρεσα να νιώσω τη χαρά της επιστροφής όταν γυρνάει, τόσο περιγραφικα τα γράφεις!
    Πόσο με συγκίνησε η ΜΑΝΑ, μου θύμισε κάτι από τη δική μου (ανεξήγητο πως ξέρουν ότι ξυπνάς, ότι δεν είσαι καλά, ότι κάτι έπαθες εκεί μακρια που είσαι).
    Να είσαι καλά καπετάνιε μου, να μας στολίζεις τα ματάκια μας με περισσότερα γραπτά σου γιατί το χεις!
    Αριστέα μου υπέροχη η επιλογή να φιλοξενήσεις τούτον τον ιδιαίτερο καφέ!
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αγαπημένη φίλη, μάνα ειναι μόνο μία και δεν αλλάζει αυτό. Αν πούμε ότι αλλάζει ίσως θα'ναι για όσους δεν γνώρισαν μάνα. ομως κι αυτοί φτιαχνουν μια μανα μεσα τους, Μία μάνα, οπότε κι εδώ είναι Μία. Όσοι πιστεύουν στις κακές και καλές μάνες είναι πολύ δυστυχισμένοι. Όσοι πιστευουν σε Μία και μοναδική,εχουν τη μαγιά της ευτυχίας μέσα τους.
      νασαι καλά, τη καλής μου! !

      Διαγραφή
  7. Σκέτος, μα βαρύ γλυκός ο καφές σου Δημήτρη! Με αρώματα και σερμπέτια, με ομοιοκατάληκτες μνήμες και μια Μάνα που έχει μάθει να είναι ο Καραβοκύρης της οικογένειας. Πρόσωπο ιερό...
    Ο διάλογος που αναφέρεις, μου είναι πολύ οικείος. Κι είναι οι ίδιες παραγγελιές που έδινα κι εγώ, ούσα μητέρα πια... Η αγάπη που εισπράττουμε είναι η παρακαταθήκη για τα δικά μας παιδιά.

    Την καλησπέρα μου και στους δυο σας! Υπέροχος κι αυτός ο καφές!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη Μαρία, τα είπες όλα μέσα σε 5 γραμμές, εγώ όμως. δεν ειμαι μάνα κι είπα ν της αφιερώσω περισσότερες. Η περιγραφή καθημερινών εικόνων μας βοηθά να μπορούμε να τις επαναλάβουμε. Αυτο πιστεύω είναι καλο να συμβαίνει όταν οι εικόνες αυτές μας δινουν μια νοσταλγία, δύναμη ψυχής αλλά και τρόπο να φτιάξουμε άλλες ακομη ομορφότερες. Σε αλλη περίπτωση παλι, να μην ξαναβιωσουμε αν γίνεται. Η επιλογή είναι δική μας αλλά η εικόνα της περιγραφής είναι απαραίτητη.
      Νασαι παντα καλά, την Καλημέρα μου!

      Διαγραφή
  8. Υπέροχο κείμενο, γεμάτο συγκίνηση, γλύκα, τρυφερότητα!!! Καφές μερακλίδικος! Τον ευχαριστήθηκα πολύ :)) Να είσαστε καλά Αριστέα και Δημήτρη! Σας φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Ειρήνη, οσα ένιωσες, πραγματικά θελησαν να περασουν μέσα από τις γραμμές μου, γιατί ηταν και δικα μου συναισθήματα! !
      Καλή σου μέρα! !

      Διαγραφή
  9. Υπέροχη ιστορία!!!!!!!! Ειδικά εκεί που περιγράφεις για την αγκαλιά και το φιλί............!
    Καλό βράδυ και στους δυο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μια μεγάλη αγνή αγκαλιά κι απο μένα κι ας μην μοιάζει με της μάνας!
    Καλημέρα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Σας ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα σχόλια που χαρίσατε στον φίλο Δημήτρη ! Να'στε καλά , τα φιλιά μου και την αγάπη μου σας σστέλνω!

    @Δημήτρη μου , χαίρομαι πάντα να σε φιλοξενώ. Χαίρομαι ακόμα περισσότερο γιατί τα κείμενα σου έχουν πάντα κάτι να μας πουν , πόσο μάλλον αυτή η ιστορία που ήταν ένας ακόμα ύμνος στην Ελληνίδα μάνα!
    Σε ευχαριστώ που κοσμείς τη σελίδα μου τόσο όμορφα!
    τα φιλιά μου! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστέα μου, επειδή η σελίδα σου μοιάζει με ήρεμο λιμάνι, θάθελα να σου αφιερώσω λίγους στίχους από ένα ποιήμά μου...
      Χρυσόψαρο (απόσπασμα)
      Το λιμάνι που σʼ αγγάλιασε, το δόξασες,
      το παλαμάρι που σε πλεύρισε, το φώλιασες.
      Κραυγές σε πνίγουνε από τις ρούγες,
      ελπίδα ψάχνουνε οι πληγωμένες, ανθρώπινες φτερούγες.
      Ένας αητός φοβήκε, απʼ τις ψυχρές, απάνθρωπες
      κι απαίσιες φιγούρες.
      Δ.Λ.Α.

      Σ' ευχαριστώ για τη ζεστή σου φιλοξενία!!

      Διαγραφή
  12. Πάω να φτιάσω καφέ και πρωινό και επιστρέφω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου άρεσε πολύ το νοσταλγικό σκηνικό της οικογενειακής επανασύνδεσης. Σίγουρα είναι πολύ τυχερός αυτός που έχει βιώσει τέτοια συναισθήματα για τους γονείς του. Βέβαια δεν μπορώ να μην καυτηριάσω και το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές στα ανδρικά διηγήματα υπάρχει και μια μικρή αναφορά στο σεξ,κάτι που δεν συμβαίνει τόσο συχνά στα γυναικεία. Δεν ξέρω αν αυτό έχει να κάνει με την φυσική γυναικεία συστολή ή αν όντως μιλάμε μια ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα και τις βασικές τους ανάγκες.

      Πολύ ωραίο Δημήτρη όμως, είδα πρόσφατα και το Μικρά Αγγλία και με έκανες να νιώσω κάπως.

      Φιλάκια Αριστάκι!

      Διαγραφή
    2. Χριστίνα, επειδή είδες τη Μικρά Αγγλιά, το ομορφότερο ελληνικό έργο που έχω δει στη ζωή μου, Θα σου θυμίσω τη σκηνή που η μάνα φτιάχνει το καφέ στο γιό της και της λέει κι αυτός. "Σαν το καφέ σου μάνα, κανένας στο κόσμο" κι εκείνεη του απαντάει..."Γιέ μου η μοναξιά θέλει καλό μπρίκι".
      Νάσαι καλά!!

      Διαγραφή
  13. Τα κείμενα του κ Δημήτρη μέσα από τις λέξεις του χάδια πάντα αποπνέουν μια μητρική στοργή κι αγάπη. Και πως να μην μας συγκινήσει η τρυφερή του ιστορία;;
    Να στε καλά κ Δημήτρη με τις νοσταλγικές σας ιστορίες!!
    Αριστέα μου πάντα ζεστή οικοδεσπότης!!
    Σας φιλώ και καλό μήνα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μου άρεσε αυτή η νοσταλγική ματιά. Όσο για τη διαίσθηση της μάνας, αυτή είναι πάντα αλάνθαστη και ας μας "τρελαίνει" κάποιες φορές με την υπερπροστασία της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ολανθιστη η αυλη σου παλληκαρι μου για μια ακομη φορα , τονλουρακι ελειπε ....... ξερεις εσυ . χιλια φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή