Αέναη απορία ( Η συμμετοχή μου στο 19ο Παίζοντας με τις λέξεις)

Είτε γίνω στάχτες

είτε χώμα

Η ψυχή, αργά ή γρήγορα,

θα ταξιδέψει

Δεν έχω το χάρισμα να βλέπω τα μελλούμενα,

ούτε τα περασμένα

Κάτι όμως μέσα μου, βαθιά, φωνάζει

Άκου όσους πριν από σένα μίλησαν

Για πνεύμα

Και για ύλη

Για αέναες ιδέες

Στον κόσμο τούτο πρόσκαιρα

ευρέθης

Μια στάλα ύπαρξη

Μια κουκιδίτσα

Μα η ψυχή σου, κομμάτι δομικό

στο χτίσιμο του Σύμπαντος

'Εζησες τίμια;
Μην έσπειρες διχόνοιες;
Έδωσες χαρά;
Ή μήπως πόνο;
Έμαθες;
Ή έμεινες για πάντα στα σκοτάδια σου;
Έσωσες;
Ή εχάθης;

Εσύ θα δώσεις άφεση

Εσύ και τιμωρία

Κανείς άλλος δεν έχει την εξουσία

.......................................................

Κάτω στη γη, στο μεταξύ,

Κάντο εικόνα

Σαν βρέφη που είναι κατά βάθος οι περισσότεροι, 

θα κλαίνε

και θα μαλώνουν για τα παιχνίδια τους

Λίγο πιο πέρα, στο ίδιο κάδρο

Κάποια λουλούδια θα στολίζουνε την πλάση

Κάποια αγρίως θα τα κόβουν

Πολλοί θα τα στολίζουν στις σάλες τους

Λίγοι θα τα μυρίζουν

Και κάποιοι μοναδικοί θα ψάχνουν 

ποιος τα φύτεψε

Γιατί;



Ήταν η συμμετοχή μου στο 19ο Παίζοντας με τις λέξεις 

που ακούραστα και με μεράκι διοργανώνει η Μαρία μας

στο My trips on blog.

Ολόψυχα την ευχαριστώ για τη φιλοξενία

αλλά και για τις ευκαιρίες που συνεχίζει να μας δίνει.
Θερμές ευχαριστίες και σε όσους αγάπησαν....
τις φιλοσοφικές ανησυχίες μου.

Καλό μήνα!
@ριστέα