Θυμάμαι ακόμα τα συναισθήματα που είχα πάντα τέτοια μέρα μικρή.
Την πρώτη μέρα στο σχολείο.
Κάθε νέας σχολικής χρονιάς.
Κάθε νέας σχολικής χρονιάς.
Χαρά, ενθουσιασμός, περιέργεια,
αδημονία, και έντονη επιθυμία να πάρω τα καινούργια βιβλία.
Σε όλες τις τάξεις έτσι ήταν πάντα.
Κανονικά θα έπρεπε να είχα μισήσει το σχολείο.
Στο δημοτικό, έπρεπε να φθάσω στην πέμπτη
για να γνωρίσω το δάσκαλο που μου άφησε
ανεξίτηλη μέσα μου την επιθυμία να γίνω παιδαγωγός στη ζωή μου.
Και μοναδικός να πω!
Και μοναδικός να πω!
Από την άλλη, η μαμά μην γνωρίζοντας από ψυχολογία
λες κι έκανε ότι περνούσε από το χέρι της να
φοβάμαι και να αντιπαθώ το σχολείο.
Λάθος λεξιλόγιο, απειλές προκειμένου να κάνω επανάληψη
τους καλοκαιρινούς μήνες στα σχολικά βιβλία
και φυσικά ένα μικρό κυνήγι όταν με έβλεπε
με εξωσχολικά βιβλία γιατί πίστευε ότι με αποσπούσαν από
το ουσιώδες διάβασμα.
Δεν γνώριζε η καλή μου.☺
Λογικά θα έπρεπε να ακούω σχολείο και να βγάζω σπυράκια.
Για κάποιο άγνωστο λόγο εγώ αγαπούσα το βιβλίο και τη μάθηση.
Έτσι ακόμα και στις πρώτες τάξεις που είχα κάθε λόγο
να φοβάμαι το σχολείο εγώ πήγαινα πάντα με χαρά.
(Το τι ξύλο με τον ξύλινο χάρακα, ή τη βέργα
είχα φάει ως την δ' δημοτικού, από την ίδια δασκάλα, δεν περιγράφεται)
Επειδή εγώ είμαι λίγο πειραγμένο άτομο ξέρω ότι δεν είναι έτσι
για τα περισσότερα παιδιά.
Κι αποφάσισα να συγκεντρώσω εδώ κάποιες οδηγίες για τους γονείς
(ή για τους μελλοντικούς γονείς).
Θα μου πεις έτσι όπως είναι στις μέρες μας τα πράγματα
(σχολεία με ακατάλληλα κτίρια, με ελλείψεις εκπαιδευτικών
κι όχι μόνο, αλλά και με το bullying να περνάει ανθηρή περίοδο)
τι να σου κάνει και ο γονιός;
Καλά για αρχή μην το τρομάξεις ποτέ για το σχολείο.
Αν πρόκειται για πρωτάκι, καλό είναι να έχουν προηγηθεί αρκετές συζητήσεις .
Δεν παρουσιάζουμε ποτέ ονειρικό το σχολείο.
Η πιθανή διάψευση μπορεί να τραυματίσει την εμπιστοσύνη του
στο πρόσωπό σας, αλλά και να το απογοητεύσει.
Οι προσδοκίες φέρνουν απογοητεύσεις εξάλλου.
Τονίστε τα θετικά με ηρεμία και πειστικότητα.
Αν δεν πιστεύετε εσείς αυτά που λέτε γιατί να σας πιστέψει
το βλασταράκι σας;
Το σχολείο είναι αυτό που είναι.
Με όλα του τα στραβά και τις δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν
είναι ο χώρος όπου το παιδί θα περάσει δώδεκα χρόνια της ζωής του.
Θα δημιουργήσει φιλίες.
Θα μάθει τον εαυτό του.
Θα μάθει τον κόσμο.
Παρουσιάστε με απλά λόγια τη ζωή του και την καθημερινότητά του.
Να μην φαντάζει τρομακτικό στα ματάκια του
αν πρόκειται για "πρωτάκι".
Συζητείστε μαζί του. Ακόμα κι αν δεν είναι η πρώτη του χρονιά.
Θυμίστε του για ποιον λόγο πάει,
ποια είναι τα καθήκοντά του, ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά του.
Θυμηθείτε πόσα έμαθε ως εκείνη τη στιγμή στο σχολείο.
Χαρείτε με την εξέλιξη του ... χάρη στο σχολείο,
Κάποιες φορές στήριξη χρειάζονται και οι γονείς.
Έχετε ακουστά για το άγχος των γονιών;
Άγχος αποχωρισμού...
Θα του λείψει το μικρούλι τους.
Και δυστυχώς του το μεταφέρουν...
Αμ δεν είναι αγάπη αυτή καλοί μου άνθρωποι.
Εξάρτηση είναι!
Άντε να γίνει ανεξάρτητο μετά το παιδί σας!
Προετοιμαστείτε λοιπόν κάποιοι ψυχολογικά ...
Αλλά θυμηθείτε: λίγες ωρίτσες θα λείπει.
Δεν πάει στον πόλεμο☺
Μην στέκεστε σε κάγκελα, μην κολακεύεστε όταν κρέμεται
από τη φούστα σας, μην απομακρύνεστε όμως και βίαια.
Για αυτό καλό είναι να έχει μάθει καιρό πριν στους
αποχαιρετισμούς και την έλλειψη σας.
Αν το παιδί δεν σας αποχωρίζεται και κλαίει υπερβολικά
να θυμάστε ότι κάτι δεν έχετε κάνει καλά. Εσείς!
Μην το μαλώνετε.
Μην το ντροπιάζετε.
Το "ολόκληρος άντρας δεν κάνει να κλαις"
το έλεγαν οι μαμάδες μας.
Η δική μου είναι 75. Δικαιολογείται καθ'όλα.
Εσείς;
(Ρητορική η ερώτηση)
Περάστε όμορφες στιγμές την προηγούμενη μέρα.
Αποφασίστε μαζί και προετοιμάστε τι θα φορέσει,
ώστε να μην ψάχνετε το πρωί.
Ποιος θα το πάρει την πρώτη μέρα;
Φροντίστε αυτό να γίνει από σας ή πρόσωπο
που το γνωρίζει ήδη το παιδί σας.
Θυμηθείτε:
Οι γαλήνιες αντιδράσεις μας συνήθως έχουν πιο καλή επίδραση
πάνω στα παιδιά μας, από έξαλλες επευφημίες.
Μιλήστε έπειτα στο σπίτι για τη μέρα του.
Για το πώς ένιωσε.
Δώστε βάση στα συναισθήματά του.
Και αυτό ισχύει και για τα επόμενα χρόνια...
Όταν το παιδί επιστρέφει από το σχολείο χρειάζεται να αποβάλει
κούραση, πίεση, άγχος.
Μην το πιέζετε να μάθετε άμεσα πώς ήταν η μέρα του,
ή ακόμα χειρότερα αν εξετάστηκε, αν έγραψε διαγώνισμα,
αν πιάστηκε αδιάβαστο.
Βάση στα συναισθήματα και μετά όλα τα άλλα.
☺
Και θυμηθείτε:
Το να είναι χαρούμενο το παιδί μας στο σχολείο
είναι πολύ πιο σημαντικό ακόμα και από την ίδια τη μάθηση.
Καλή σας μέρα
@ριστεα
Το "Άλλαξέ το" #2 σας περιμένει...
Για κάποιο άγνωστο λόγο εγώ αγαπούσα το βιβλίο και τη μάθηση.
Έτσι ακόμα και στις πρώτες τάξεις που είχα κάθε λόγο
να φοβάμαι το σχολείο εγώ πήγαινα πάντα με χαρά.
(Το τι ξύλο με τον ξύλινο χάρακα, ή τη βέργα
είχα φάει ως την δ' δημοτικού, από την ίδια δασκάλα, δεν περιγράφεται)
Επειδή εγώ είμαι λίγο πειραγμένο άτομο ξέρω ότι δεν είναι έτσι
για τα περισσότερα παιδιά.
Κι αποφάσισα να συγκεντρώσω εδώ κάποιες οδηγίες για τους γονείς
(ή για τους μελλοντικούς γονείς).
Θα μου πεις έτσι όπως είναι στις μέρες μας τα πράγματα
(σχολεία με ακατάλληλα κτίρια, με ελλείψεις εκπαιδευτικών
κι όχι μόνο, αλλά και με το bullying να περνάει ανθηρή περίοδο)
τι να σου κάνει και ο γονιός;
Καλά για αρχή μην το τρομάξεις ποτέ για το σχολείο.
Αν πρόκειται για πρωτάκι, καλό είναι να έχουν προηγηθεί αρκετές συζητήσεις .
Δεν παρουσιάζουμε ποτέ ονειρικό το σχολείο.
Η πιθανή διάψευση μπορεί να τραυματίσει την εμπιστοσύνη του
στο πρόσωπό σας, αλλά και να το απογοητεύσει.
Οι προσδοκίες φέρνουν απογοητεύσεις εξάλλου.
Τονίστε τα θετικά με ηρεμία και πειστικότητα.
Αν δεν πιστεύετε εσείς αυτά που λέτε γιατί να σας πιστέψει
το βλασταράκι σας;
Το σχολείο είναι αυτό που είναι.
Με όλα του τα στραβά και τις δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν
είναι ο χώρος όπου το παιδί θα περάσει δώδεκα χρόνια της ζωής του.
Θα δημιουργήσει φιλίες.
Θα μάθει τον εαυτό του.
Θα μάθει τον κόσμο.
Παρουσιάστε με απλά λόγια τη ζωή του και την καθημερινότητά του.
Να μην φαντάζει τρομακτικό στα ματάκια του
αν πρόκειται για "πρωτάκι".
Συζητείστε μαζί του. Ακόμα κι αν δεν είναι η πρώτη του χρονιά.
Θυμίστε του για ποιον λόγο πάει,
ποια είναι τα καθήκοντά του, ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά του.
Θυμηθείτε πόσα έμαθε ως εκείνη τη στιγμή στο σχολείο.
Χαρείτε με την εξέλιξη του ... χάρη στο σχολείο,
Κάποιες φορές στήριξη χρειάζονται και οι γονείς.
Έχετε ακουστά για το άγχος των γονιών;
Άγχος αποχωρισμού...
Θα του λείψει το μικρούλι τους.
Και δυστυχώς του το μεταφέρουν...
Αμ δεν είναι αγάπη αυτή καλοί μου άνθρωποι.
Εξάρτηση είναι!
Άντε να γίνει ανεξάρτητο μετά το παιδί σας!
Προετοιμαστείτε λοιπόν κάποιοι ψυχολογικά ...
Αλλά θυμηθείτε: λίγες ωρίτσες θα λείπει.
Δεν πάει στον πόλεμο☺
Μην στέκεστε σε κάγκελα, μην κολακεύεστε όταν κρέμεται
από τη φούστα σας, μην απομακρύνεστε όμως και βίαια.
Για αυτό καλό είναι να έχει μάθει καιρό πριν στους
αποχαιρετισμούς και την έλλειψη σας.
Αν το παιδί δεν σας αποχωρίζεται και κλαίει υπερβολικά
να θυμάστε ότι κάτι δεν έχετε κάνει καλά. Εσείς!
Μην το μαλώνετε.
Μην το ντροπιάζετε.
Το "ολόκληρος άντρας δεν κάνει να κλαις"
το έλεγαν οι μαμάδες μας.
Η δική μου είναι 75. Δικαιολογείται καθ'όλα.
Εσείς;
(Ρητορική η ερώτηση)
Αποφασίστε μαζί και προετοιμάστε τι θα φορέσει,
ώστε να μην ψάχνετε το πρωί.
Ποιος θα το πάρει την πρώτη μέρα;
Φροντίστε αυτό να γίνει από σας ή πρόσωπο
που το γνωρίζει ήδη το παιδί σας.
Θυμηθείτε:
Οι γαλήνιες αντιδράσεις μας συνήθως έχουν πιο καλή επίδραση
πάνω στα παιδιά μας, από έξαλλες επευφημίες.
Μιλήστε έπειτα στο σπίτι για τη μέρα του.
Για το πώς ένιωσε.
Δώστε βάση στα συναισθήματά του.
Και αυτό ισχύει και για τα επόμενα χρόνια...
Όταν το παιδί επιστρέφει από το σχολείο χρειάζεται να αποβάλει
κούραση, πίεση, άγχος.
Μην το πιέζετε να μάθετε άμεσα πώς ήταν η μέρα του,
ή ακόμα χειρότερα αν εξετάστηκε, αν έγραψε διαγώνισμα,
αν πιάστηκε αδιάβαστο.
Βάση στα συναισθήματα και μετά όλα τα άλλα.
☺
Το να είναι χαρούμενο το παιδί μας στο σχολείο
είναι πολύ πιο σημαντικό ακόμα και από την ίδια τη μάθηση.
Καλή σας μέρα
@ριστεα
Το "Άλλαξέ το" #2 σας περιμένει...