Λήξη 23ου Συμποσίου Ποίησης ~ Η γιορτή μας

Αγαπημένοι φίλοι και φίλες.
Το 23ο Συμπόσιο Ποίησης 
ολοκληρώνει σήμερα τον προορισμό του.

Ένα Συμπόσιο γεμάτο αρώματα...
θλίψης, (είμαι άρρωστη, το ξέρω☺) αλλά και αισιοδοξίας, χαράς, γέλιου
(παρά τη θανατερή θεματική του)!

Με πεθάνατε βέβαια να πω μέχρι να έχω νικητή,
αφού η πρωτιά άλλαζε διαρκώς χέρια.
Μέχρι την τελευταία στιγμή!

Θα ήθελα πρώτα απ' όλα να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους όσοι

στηρίξατε κι αυτό το Συμπόσιο με τις ποιητικές σας δημιουργίες,

αλλά κυρίως όσους ξεκλέψατε χρόνο, εν μέσω Μεγάλης Εβδομάδας, 
για να μελετήσετε και να αξιολογήσετε τις πολλές
αλλά και μεγάλες συμμετοχές μας, 

Χωρίς εσάς δεν θα υπήρχε Συμπόσιο!

29 φίλοι 
καταπιαστήκατε με τον θάνατο,και μεγαλουργήσατε, ενώ
30 φίλοι 
του Συμποσίου περάσατε και βαθμολογήσατε
και με τις ψήφους σας, κάνατε αυτό το Συμπόσιο να ξεχωρίζει
με το πόσο μικρές ήταν οι διαφορές.
Σε αυτό ίσως ευθύνεται η γερή σοδειά από εξαίσιες συμμετοχές, 
ίσως ευθύνεται η αύξηση των βαθμών.
Η απόκρυψη των σχολίων αφήνεται σήμερα στον σχολιασμό σας.
Σας άρεσε; Σας κράτησε σε αγωνία;
Προσωπικά, με ταλαιπώρησε αρκετά, 
θεωρώ όμως πιο δίκαιο το νέο σύστημα.

Αν δεν έχω κάνει λάθος στην καταμέτρηση,
νικητής του 23ου Συμποσίου είναι 
παραπαπάμ....
⏬
⏬
⏬
⏬

ο αγαπημένος μας φίλος

Giannis Pit

με το ποίημα στη θέση 5, 
"Του στερνού σου ταξιδιού η μεγάλη νύχτα", 
με 23 βαθμούς.

Γιάννη μου, θερμά συγχαρητήρια για την πρωτιά σου!
Τελικά, το Συμπόσιο δεν είναι μόνο γυναικεία υπόθεση!

Πάμε να το θυμηθούμε...

Του στερνού σου ταξιδιού η μεγάλη νύχτα

Πόσα βήματά σου τρεμοστέναξαν στο διάβα του χρόνου.

Λες και η ζωή, σου έταξε ένα μαυροπόρφυρο ταξίδι στους αναστεναγμούς της.

Σαν οι μοίρες, εκείνη την ώρα που γλυκοχάραξε η πρώτη αυγή στα μάτια σου

να ζωγράφισαν πάνω σου τα δικά τους ξόρκια.

Ριγμένος αχόρταγα στο φέγγος της, άπλωσες με τα στιβαρά σου χέρια τα όνειρά σου.

Στης βιοπάλης στενάζοντας τα απομεσήμερα ακούμπησες τον ιδρώτα σου.

Όμορφα, απλά, σαν το γήτεμα της πρώτης νιότης σιγοκυλούσαν στο αίμα σου.

Αξίες, ιδανικά, οράματα, φλόγα και φέγγος. Όλα στη ματιά σου, στης λαλιάς σου

την απαλόθερμη ηχώ. Οι φράσεις της απαίτησης, της διεκδίκησης ο κόσμος.

Και να που πρώιμα άγουρος ο πρώτος έρωτάς σου.

Μεγάλο το ταξίδι του, αφηνιασμένιο άτι.

Εκεί κι ο πρώτος σου καρπός, η πρώτη σου η κόρη.

Που να’ βρει άραγες τη διάταξη η ράγα της ζωής σου;

σε ποιο συρμό να φορτωθεί; Σε ποιο ταξίδι να κυλίσει;

Αμάχη δύσκολη, πικρή, τον χωρισμό τον έφερε στου δρόμου σου καρτέρι.

Όμως, οι Μοίρες έγνεθαν ιστό,στης στράτας σου τη ρότα,

ήρθαν απρόσκλητα ξανά του έρωτα τα βέλη,

φέγγος καινούργιο δυνατό να δώσουν στην καρδιά σου.

Και ήρθε εκείνη, όμορφη, ζεστόχρωμη καρδιά

ασάλευτα αισθήματα και πάλι να ξυπνήσει.

Και να σωπάσει θέλησε της πίκρας σου τα λόγια.

Εκείνη! Αφροσταλίδα όμορφη, με το γλυκό το πρόσωπο και τ’ άλικα τα χείλη.

Μια αγκαλιά γεμάτη φως αλάργα να σε πάρουνε στο νέο σου ταξίδι.

Μια ολόθερμη αγάπη, ένας έρωτας να κρυφοζεί παντού σε κάθε ρούγα της ζωής.

Κυνηγημένος! Αδιέξοδος! Απ όλους και με όλα. Καταδικασμένος απ τις κενές

ψυχές μιας άδειας ηθικής.

Μολύβι, βαρυστέναγος ο Θάνατος κατηφορίζει.

Στην ώρα εκείνη της ζωής της, την πιο μεγάλη,

μες στα μαβιά του χέρια άρπαγας χωρίς σκέψη καμία,

στου Άδη τις μαβιές αυλές τη νιότη της κουρσεύει.

Πως γίνεται η αγάπη κάδρο ακίνητο κι ανέκφραστο να γίνει;

Πως είναι ο θάνατος να παίρνει τη ζωή σου;

Πως είναι εκείνη η ρόδινη αγκαλιά ανάμνηση να γίνει;

Το παιδί σου. Το φέγγος της αγάπης σας,

Η ζεστόχρωμη ανάσα της, της αγκαλιάς ο πόθος.

Και στη δική σου την καρδιά το απάνεμο λιμάνι.

Σε εκείνο οι στερνές σου εικόνες, της σκέψης σου οι προσμονές,

του λογισμού σου οι ορισμοί για τις μεγάλες ώρες.

Όμως οι μοίρες οι παράξενες, όριζαν τα δικά τους.

Και το δικό τους γέλιο ύστερο, στο μέλλον ακουμπούσαν

λες και εκείνες έγνεθαν του δρόμου σου το διάβα.

Κρυφογελούσαν ένοχα στης σκέψης σου τον πόθο.

Και σαν εκεί, ο Θάνατος ήρθε με τη σκιά του

καρτέρι να στήσει ατέρμονο στης ζήσης σου το χρόνο,

χρωμάτισε τη νύχτα που όρισε στερνό σου το ταξίδι.

Μια νύχτα μολυβόμαβια στου φεγγαριού τη θλίψη.

Και δες στην απονύχτερη αίσθηση της τελευταίας ματιάς σου,

ω στην ώρα τούτη που αποζητάς την ύστατη τη σμίξη

μες στο θολό σου όνειρο τη μορφή του γιου σου καρτεράς τα μάτια σου να κλείσει.

Πόθος ύστατος, για της ζωής σου το δείλι εκφρασμένος.

Όμως γελασμένος εκείνος που θαρρεί πως των στιγμών

το όρισμα μπορεί να διαφεντεύει.

Πατέρα! Που να το περίμενες στου νου σου τις ορμήνιες.

Η πρώτη κόρη σου εκείνη, στη λήθη ξεχασμένη,

απ της ζωής σου την ηχώ παράμερα αφημένη.

Δικά της χέρια σφάλισαν για πάντα τη ματιά σου.

Δικό της φιλί ολόθερμο σου σφράγισε τα χείλη.

Και η δική της αγκαλιά εξόδιος στο ύστερο το τέλος.

Ενάντια στο όρισμα παλιάς της θέλησής σου.

Το γιο σου οδηγητή καρτέραγες στο μακρινό ταξίδι.

Εκείνη όμως έστερξε να σ’ αποχαιρετίσει.

Τα δύο παιδιά σου αντίκρυ σου, στης μνήμης σου το σέβας.

Κάθε που γέρνοντας τιμούν φλογόφεγγο το δείλι,

αγάπης γεννήματα και τα δυό, ευλαβικά ταγμένα

την νύχτα σου να μερέψουνε στο έσχατο ταξίδι.

Για την ιστορία, 
στη δεύτερη θέση φέρατε με τις ψήφους σας 
και με δύο μόλις ψήφους λιγότερες, δύο ποιήματα:
στη θέση 6, το Ἐν  ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς
[όπου πίσω από αυτό κρυβόταν 
ο πρωτοεμφανιζόμενος φίλος και συντοπίτης, Γρηγόρης Βούλγαρης]
και στη θέση 8, την αποδομημένη σοκολατόπιτα, 
[νομίζω ότι πολλοί θα υποψιάστηκαν ότι πίσω από αυτή τη συμμετοχή 
ήταν η Μαρία Κανελλάκη, με μια συμμετοχή εξαιρετικά αφιερωμένη σε μένα!!!]

και με μόλις έναν βαθμό λιγότερο στην τρίτη θέση, 
το ποίημα στη θέση 14, Παρανόηση, της Μεμαρίας μας.

Καλωσορίζω και τους πρωτοεμφανιζόμενους φίλους στο Συμπόσιό μας, 
Ben Provis, Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη, Μαρία Πλατάκη 
και Γρηγόρη Βούλγαρη.

Ας γίνουν λοιπόν όλες οι συστάσεις 

Μαζί με τις συστάσεις

και οι στίχοι που αγάπησα εγώ από κάθε συμμετοχή.

Συμμετοχές από 1-6 τις βρίσκουμε ► εδώ

1.Μνήμη, Δημήτρης Ασλάνογλου  (8 β)

Μνήμη, που ψηλαφίζοντας, μετάξι ξετυλίγεις

Μνήμη, που γράφεις με μυαλόπετρες, ασέλιδα βιβλία

Μνήμη, που με τους δείκτες ρολογιών, το πόνο τονε πνίγεις

2.Χαμένη ευκαιρία, Γλαύκη (6 β)

Πρόλαβες το φιλί πριν την αναχώρηση;

3.Άδωνις, Ανέσπερη (6 β)

Μια Κυριακή, συνάντησε το θάνατο.

Λυτρώθηκε. 

Ποιος την αντέχει την υποταγή και την ανελευθερία; 

4.Ο άγγελός μου, Mia (7 β)

Μα είναι Πάσχα.

Προσμένω Ανάσταση.

Έλα, μην αργείς.

5.Του στερνού σου ταξιδιού η μεγάλη νύχτα , Giannis Pit (23 β)

Πώς γίνεται η αγάπη κάδρο ακίνητο κι ανέκφραστο να γίνει;

Πώς είναι ο θάνατος να παίρνει τη ζωή σου;

Πώς είναι εκείνη η ρόδινη αγκαλιά ανάμνηση να γίνει;

6.Ἐν  ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς, Γρηγόρης Β. (21 β)

Οι  γρύλοι αρχίζουν το λυπητερό τους τραγούδι: 

Μόνο η ομορφιά μετράει. Μόνο η ομορφιά μετράει. Μόνο η ομορφιά μετράει. 

Συμμετοχές από 7-17 τις βρίσκουμε ► εδώ

7.Σβήνει, Μαρία Έλενα (1 β)

Η καρδιά στην ακρογιαλιά

κλείνει μέσα της τον πόνο και την αγάπη

με το κύμα της μας χαμογελάει

και σβήνει το δάκρυ απ΄τη ζωή μου.

8.αποδομημένη σοκολατόπιτα, Maria Kanellaki  (21 β)

−πεθαίνω για να ζω

ήταν το σύνθημά μου

κι όποιος δεν αποδόμησε

σωστά το νόημά μου

ενημερωτικό σημείωμα

του στέλνω με μια ρήση:

«Φοβόταν τρομερά το θάνατο

γιατί δεν είχε ακόμα ζήσει» (*)

(*) Φραντς Κάφκα

9.Θέλω να ζω!, ANNA Flo (8 β)

βαρίδια της καρδιάς δεν νοσταλγώ

δεν έχω την ανάγκη κανενός

10.Αιώνιο Ερώτημα, Μαρία Πλατάκη (5 β)

Κάθε μέρα πεθαίνω

Φοβάμαι το Θάνατο

Μια μέρα ένα πρωί

ένα απόγευμα

ένα βράδυ

11.Σαν αεράκι,  Άιναφετς (7 β)

Ένα τίποτα είναι ο θάνατος

γιατί μπορεί νάσαι ζωντανός

και μέσα σου από καιρό, νεκρός.

12.Τελεία, Γιούλη  (6 β)

Φευ!

φάκελοι εκρού

στο χρώμα του νεκρού

γραφειοκρατική μπίχλα

η ψυχή στ'αρχεία

φτυσμένη ροζ τσίχλα.

13. Πρόβα μπαλέτου , Lysippe (17 β)

Δάκρυα στάζουν υποδόρια

"Μη", "Σταμάτα", "Μαμά, πού είσαι, μαμά" σχίζουν τον αέρα

Νεκρά πουλιά αθωότητας

Ψυχή λεηλατημένη

14.Παρανόηση, Memaria (20 β)

Δεν ήταν πως δεν ήθελες ποτέ σου να πεθάνεις,

τη ζωή είχες εσύ για εχθρό, φοβόσουνα να ζήσεις. 

15.Βίρα τις άγκυρες, Marina Tsardakli  (17 β)

Ας είναι νύχτα τουλάχιστον

η ώρα που θα κόψει η Άτροπος το νήμα

να με ταξιδέψει ο Βαρκάρης στη φεγγαράδα.

Να γίνουν οι στιγμές μου

άστρα λαμπρά στον μαύρο μανδύα του θανάτου.

Κι αν κάποιο πέσει,

να 'ναι το μοιρολόι Της για το φευγιό μου.

16.Χωρίς Όρια, Mary Pertax (14 β)

Πόρτες σφαλίστε πίσω μου, κλείστε και χαραμάδες,

του ανθρώπου η άπονη καρδιά κι εσένα ακόμα Χάρε

από την Γη σαν κορεστεί, θάρθει να σ' εκθρονίσει! 

17.Το μήνυμα, Κλαυδία  (13 β)

Τι να σας πω, ένα σύγκρυο μ΄έπιασε κι ένας τρόμος

γιατί  μου ήρθε ξαφνικά, πως έληξε ο χρόνος…

Με βρήκε απροετοίμαστη ετούτο το χαμπέρι

οφείλω να ενημερωθώ….. και από πρώτο χέρι,

δεν μου ΄χει τύχει να βρεθώ ξανά, στην ίδια θέση,

είμαι τελείως άσχετη…..κι αυτό δεν μου αρέσει.

Συμμετοχές από 18-29 τις βρίσκουμε ► εδώ

18.Έρως νεκρική ακολουθία,  Ben Provis (9 β)

Κουράστηκα, φυγάς

σε λαγούμια Ονείρων

μη με βρει η Αλήθεια,

στη μέγγενη του «Πρέπει»

19.Στη χώρα των ποιητών, BUTTERFLY (16 β)

Το νου σου, ταξιδευτή.

Στη χώρα των ποιητών 

εισέρχεσαι χωρίς ενδύματα.

Εισέρχεσαι αδύναμος, ισχνός.

Εδώ δεν έχει καταφύγιο 

για τους σώφρονες.

20.Άλωση. Ανάλωση. Κατανάλωση. 

Εκ του «εάλω» όλα. , αννετά...κι (10 β)

Ήθελε να πεθάνει.

Χωρίς μνήμες.

Χωρίς αποσκευές.

Μια δέσμευση ολάκερη η ζωή 

μια φλούδα γη εδώ, μια φλούδα γη εκεί

να πόσο κάνει η ανταρσία.

21.Η βουλή του Αρχάγγελου, Μaria Κolovou Roumelioti  (3 β)

Μα ο Χάρος ήτανε τυφλός μ’ αβάστακτη την φούρια

και όρμισε αλύπητα στα ολάνθιστα λουλούδια…

22. Κοινή Μοίρα, Ελευθερία-Έρη (9 β)

Η Ελπίδα,

η ανέσπερη Χαρά

κι η Σταυρωμένη Αγάπη..

εκεί είναι η μοίρα μας,

κοινή για όλους!

23.Έτσι σε θέλω!, Σμαραγδένια Ρούλα (2 β)

Αν θέλεις σώνει και καλά μπέρτα να φοράς,

ας είναι τουλάχιστον στα χρώματα του ουράνιου τόξου.

24.Στα κύματα της νιότης σου, Christina Andromeda (2 β)

Στα νιάτα σου θα πέθαινες για μιαν ευχή μονάχα.

Στο άπειρο να αντάμωνες την πιο γλυκιά πατρίδα

25.Ο φόβος του Θανάτου, Woman in Blogs (2 β)

Φτάνω πάντα αποβραδίς.

Πριν ξημερώσουν τα χέρια σε γροθιές και σ' αγκαλιά η σκέψη,

πριν δει ο ήλιος την υπογραφή και γίνει φωτιά η λέξη.

26.Με στόχο τ' απέραντο, Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου (17 β)

Κι εκεί στου σακακιού σου το πέτο, ζερβά

ένα ματσάκι μη με λησμονείς θα σου στολίσω

να σε σκεπάζουν οι θύμησες 

στης κάθε μέρας το γέρμα. 

27.Α-θάνατη ζωή, Makis Del  (6 β)

Πόσες φορές πεθαίνουμε ζώντας;

Πόσους ανθρώπους "θάβουμε" ξανά και ξανά;

Μίσος, Φθόνος, Υποκρισία, Θυμός

Χιλιάδες μικροί θάνατοι η πολύτιμη ζωή μας

28.Μετά το θέατρο, Άννα, Πάρος (9 β)

Μικροί φονιάδες, 

μάς σκοτώνουν κι από λίγη πίστη κάθε μέρα. 

  Μικροί κλέφτες, 

μάς ληστεύουν κι από λίγη ελπίδα.

  Τελώνες ομοτράπεζοι, 

φορολογούν τη χαρά μας.

  Φαρισαίοι ομόκλινοι, 

σφαγιάζουν τα όνειρά μας.

29.Νέμεσις, Μαρία Νικολάου (15 β)

Μέχρι τότε ας αποθηκεύουμε τις τύψεις μας 

σε μικρούς καθημερινούς θανάτους,

ελπίζοντας πως θα επιζήσουμε.

Όλοι είναι νικητές άσχετα από βαθμούς.

Ακόμα κι αν δεν προτιμήθηκαν από τους φίλους-αξιολογητές μας. ☺

Πολλά συγχαρητήρια σε όλους σας!

Κάθε ένας από εσάς έδωσε κάτι διαφορετικό,

κάτι όμορφο, κάποιους στίχους διαμάντια!

Και τα 29 ποιήματα ήταν υπέροχα!

💕

Ο νικητής παίρνει όπως πάντα ένα δωράκι 

από τα χεράκια μου.

Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε τη βαθμολογία,

και με την αρίθμηση όσων ψήφισαν πιο κάτω,

μπορείτε να δείτε ποιοι σας προτίμησαν

(Επίσης, να τσεκάρετε αν έκανα λάθη στη μεταφορά. 😅 )

Με τη σειρά που ψήφισαν 

κι όχι όπως εμφανίστηκαν στην ανάρτηση του Συμποσίου:

1. DIMITRIOS ASLANOGLOU

2. georgia vasiliou

3. marypertax

4. αννετά...κι

5. Μαρία Έλενα

6. Γρηγόρης

7. Mia

8. ποιώ - ελένη

9. Nasia

10. Marina Tsardakli

11. Μαρία Νικολάου

12. BUTTERFLY

13. Lysippe

14. Γλαύκη

15. Η γωνιά της Αννίκας

16. ANNA FLO

17. to e-periodiko mas

18. Maria Kanellaki

19. Άιναφετς

20. Σμαραγδάκι- Ρούλα

21. Makis Del

22. Giannis Pit.

23. Κλαυδία

24. Woman in Blogs

25. Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου

26. Christina Andromeda

27. Memaria

28. Σοφία ΜΒ

29. Άννα, Πάρος

30. Ελευθερία Έρη

Κλείνοντας αυτή την ανάρτηση μαμούθ,
θέλω να τονίσω και πάλι ότι το Συμπόσιο κρατιέται ζωντανό για σας,
και χάρη σε σας.
Κάθε φορά, λέω, "δεν το ξαναπερνάω αυτό θεέ μου", 
"τέλος, είμαι μαζοχάκι",
και πάντα μετά ξεχνώ κούρασες και αγωνία, θυμάμαι μόνο 
τη χαρά μου και τον ενθουσιασμό σας,
και στρέφω το βλέμμα με χαρά στο επόμενο!
Να'στε καλά όλοι εσείς που το αγαπάτε και το στηρίζετε!

Εύχομαι ολόψυχα Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!
Αριστέα

υγ: Αν και δεν ταιριάζει στο πνεύμα και στο κλίμα της ημέρας....
Γιάννη, σπάστα! ☺