Family Stories #2 ~ Λήξη και κλήρωση

Family Stories #2...

....ήταν το δρώμενο που μας κράτησε συντροφιά όλο τον Νοέμβρη.

Επέμενα και για δεύτερο γύρο γιατί πιστεύω ότι έχουν ζουμί 

οι οικογενειακές ιστορίες.

Στο μέλλον, μην παραξενευτείτε λοιπόν αν τις δείτε πάλι εδώ.

Είμαι βέβαιη ότι έχουμε πολλά να δώσουμε ακόμα.

Προσωπικά γέλασα, συγκινήθηκα, συγκλονίστηκα και γενικά

πέρασα όμορφα αλλά και τρυφερά διαβάζοντάς σας!

Ευχαριστώ θερμά όλους όσοι συμμετείχαν,

με φανταστικές ιστορίες ή με βιώματά τους!

Συγκεντρώθηκαν 15 συμμετοχές.

Πάμε να τις θυμηθούμε:

1.Αλλόκοτα παιδιά, Αλεξάνδρα στο a button on the moon

2.Οικογενειακές ιστορίες τύπου: 

"Μάνα φεύγω, πάω εργαστήρι" / "Ζώνη να βάλεις!" maria kanellaki

στο απάγκιο

3.Ο ατσίδας...,Τάσος Γ. Κάβουρας, φιλοξενία από την οικοδέσποινα

4.*Οικογενειακές ιστορίες* σαν παραμύθι...., Αριάδνη , στο Only you

5.Οικογένεια Λεντιβουλαριίδες ή αλλιώς.."Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;"

Memaria, στο mytripsonblog 
6.Εμπόριο οικογενειακών ιστοριών...
από τη Μαρία Νικολάου, στο Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά
7.Ανθρώπινες Εξομολογήσεις σε μια Δύσκολη Νύχτα, 
Γιάννης Πιτ, στο Ηδύποτον
8.Ντέμης, το χρυσόψαρο, Γιούλη, φιλοξενία από την οικοδέσποινα
9.Πόλεμος στην οικογένεια! χαϊκού από την Αλεξάνδρα,
στο a button on the moon
10.Το σκυλάκι σου και το παιδάκι σου όπως το μάθεις..., airis
11.Η οικογένεια των bloggers, Μαρίνα Τσαρδακλή, στο
Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
12.A little family story 👪 , airis
13.H Ε. κι εγώ, Δέσποινα, στο Despina's Studio
14.Μικρή - μεγάλη, Αλεξάνδρα, στο a button on the moon
15.με το σπαθί και με το παραμύθι,Αλεξάνδρα, στο Woman's magazine

Φυσικά κι ακολούθησε (η καθιερωμένη) κλήρωση:

Και νικήτρια είμαι εγώ! Αχ, τι καλά! ☺

Επιτέλους ... έχω τύχη η 👸 !

Λοιπόν, κόβω τα αστεία...ακολουθεί η Αλεξάνδρα μας και

της εύχομαι ολόψυχα καλότυχη να είναι πάντα

(και πολυγραφότατη!)

Σε αυτόν τον δεύτερο γύρο μόλις διαπίστωσα, ότι είχε 4 συμμετοχές! 

Μπράβο Αλεξάνδρα μου για τις εμπνεύσεις σου!

Τα υπόλοιπα, στο μέιλ.

Πάω να ετοιμάσω Συμπόσιο!

Μην ξεχάστε να διαβάσετε τις πρόσφατες ιστορίες

ή όσες χάσατε.

Ο δεύτερος γύρος είχε λίγες, αλλά ήταν όλες διαμάντια! 

Σας φιλώ

@ριστέα

25 Λέξεις #10: Μια εικόνα, δύο ολιγόλεκτα!

Στιγμές μαγικές
Στο δισάκι του νου της
Βαθιά ποστιάζει

Κορμοί σαν κορμιά
Στο μυαλό σαν ταινία
Έρωτος γύρισμα

@ριστέα

Μια παρέα φίλων.

Χρόνια αχώριστοι.

Περνούν την κάθε ημέρα σαν κυριακάτικη εκδρομή.

Παίζουν με τον άνεμο, σκορπίζουν χαμόγελα και

είναι ευγνώμονες στον Δημιουργό των πάντων.

Γιούλη

◙

Ήταν οι συμμετοχές μας,

 η δική μου και της φίλης, συντοπίτισσας κι άστεγης Γιούλης, στις

 25 Λέξεις #10

 που διοργανώνει άψογα κάθε φορά η Μαρία Νικολάου,

στο Κείμενο.

◙

Διαβάστε από χτες στις οικογενειακές ιστορίες

την υπέροχη κι αληθινή ιστορία της Δέσποινας

H Ε. κι εγώ, 

στο Despina's Studio

και την ανατριχιαστικά όμορφη ιστορία της Αλεξάνδρας 

Μικρή - μεγάλη,

στο a button on the moon

ενώ σήμερα

η Αλεξάνδρα, στο Woman's magazine

μας έχει την ιστορία

με το σπαθί και με το παραμύθι,

Ευχαριστίες και αποτελέσματα κλήρωσης, για τα 6χρονα του μπλογκ

Ολόθερμες ευχαριστίες για τις πολύ όμορφες ευχές 
που μου αφήσατε χτες και σήμερα στην ανάρτηση για τον εορτασμό των 
6 χρόνων στο κουρμπέτι της μπλογκόσφαιρας!
Όπως πάντα με συγκινήσατε με τα ζεστά σας λόγια.

Λόγω του ότι τρέχουν διάφορα άλλα τις επόμενες μέρες,
(αύριο κι άλλη κλήρωση και μεθαύριο το εορταστικό 14ο Συμπόσιο Ποίησης)
η κλήρωση έγινε απόψε, ανάμεσα στους φίλους που σχολίασαν
χτες και σήμερα στην εορταστική μου ανάρτηση.
Με μία μικρή καθυστέρηση η κλήρωση.... 
(φωτογράφιζα το στολισμένο μου δέντρο και ξεχάστηκα η Χαζέα! 😂)
Και τσουκ πρόλαβε και ο φίλτατος Άρης Άλμπης να μπει στην κλήρωση.

Όσοι ευχήθηκαν λοιπόν:

❤
Ελένη Φλογερά
ANNA Flo
Mia Petra
Nasia
My Little Cosy World
Ariadni St.
Bre Melaxrinaki
Marina Tsardakli
Maria Kanellaki
Άιναφετς
Katerina Verigka
Woman in Blogs
Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
georgia vasiliou
ποιώ - ελένη
Αρτίστα του βωβού...
Γλαύκη
Πέτρος Κ.
Eleana-My Home My Memories
Σμαραγδάκι Ρούλα
ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ
Μαρία Νικολάου
Giannis Pit
Τάσος Γ. Κάβουρας
Memaria
nikol
Velvet
lamprini sol
Ρένα Χριστοδούλου
Κλαυδία
Κέρινα Ποιήματα
BUTTERFLY
marilena spotofart
Despinas Studio
Άρης Άλμπης

και τα αποτελέσματα της κλήρωσης:

Παρακαλείται ο Άρης Άλμπης, εκτός από τα στοιχεία του

να μου δώσει και τους αριθμούς του τζόκερ -τουλάχιστον!

Τι; Δεν πάει έτσι;

Μιλάμε όταν είδα το όνομα γούρλωσα μάτια κι έκλαγα από τα γέλια!

Αυτό θα πει ...τύχη!

Έτσι καλότυχος να είσαι πάντα φίλε Άρη!

Θα επικοινωνήσουμε στο μέιλ.

Καλό σας βράδυ.

@ριστέα

◙

Αύριο τέτοια ώρα ακολουθεί η κλήρωση για τις 

Οικογενειακές ιστορίες #2.

Διαβάστε απόψε στις οικογενειακές ιστορίες

την υπέροχη κι αληθινή ιστορία της Δέσποινας

H Ε. κι εγώ, 

στο Despina's Studio

και την ανατριχιαστικά όμορφη ιστορία της Αλεξάνδρας 

Μικρή - μεγάλη,

στο a button on the moon

◙

Κι εδώ η δική μου, από προχτές
A little family story 👪 

☆ 6 χρόνια η μία, 4 η άλλη...βάλαμε ρεφενέ και γιορτάζουμε παρέα! ☆

Τρία χρόνια μετά την επιτυχία του εκρηκτικού διδύμου 

@iris & Mia Petra,

(κλικ στις δυο κοινές αναρτήσεις μας πριν 3 χρόνια, αν θες να θυμηθείς)

τα κορίτσια ξαναχτυπούν!

Ενώνουν και πάλι τις δυνάμεις τους για να γιορτάσουν 

 τα γενέθλια των μπλογκ τους!

Βλέπετε Νοέμβρη μήνα, με τα κρύα, εμείς είχαμε την κάψα να γίνουμε διάσημες,

(δεν πιστεύω... να το πιστέψατε;)

αφήνοντας τα χνάρια μας στην μπλογκόσφαιρα.
Στις 11 Νοεμβρίου η Petra, σαν σήμερα εγώ,

(που παράτησα την πατσαβούρα, ετσετερά ετσετερά,... 
μην τα λέμε πάλι,

τα είπα όλα σε κείνη την ανάρτηση,

κάθε χρόνο την ίδια δουλειά θα κάνουμε μανούλα μου;).

6 χρόνια εγώ, 4 χρόνια η Πετρούλα κι είμαστε ακόμα εδώ,

κάτι σαν οι τελευταίες Μοϊκανές, έτσι που "κατάντησε"το μπλόκινγκ,

εδώ και πολύ καιρό! (πείτε μου ότι δεν έχετε πάρει είδηση;)

Βάλαμε ρεφενέ που λέτε και παίζουμε μπάλα και στα δύο μπλόγκς

γιορτάζοντας, δίνοντας δώρα αλλά και μια ακόμα συνέντευξη 

η μία στην άλλη, ανταλλάσσοντας απόψεις για τα σημεία των καιρών!

Αριστέα: Βρε καλώς την! Πώς περνούν τα χρόνια ε;

Πότε μεγάλωσαν... τα μπλογκς μας (όχι εμείς! ☺),

πότε είχαμε κάνει εκείνη την τρελή, κοινή ανάρτηση ε; 
Πολύχρονα τα μπλογκάκια μας Πετρούλα μου!

Πέτρα: Αριστέα, χρόνια πολλά και να χαίρεσαι το blogόσπιτό σου!
Έξι χρόνια μετά, στο "κουρμπέτι", 
έχεις κι εσύ την ίδια αίσθηση με μένα, ότι ο εχθρός των blogs είναι το facebook;
 Διότι εγώ νομίζω ότι το facebook είναι η μεγαλύτερη πληγή, 
ωστόσο (αν κι έχω κι εγώ), δεν "ποντάρω" καθόλου σε εκείνο.
 Δεν ξέρω πως να το πω, αλλά νιώθω ότι "χάνω την ταυτότητά μου" ως blogger 
μες στο facebook. Το βρίσκω πολύ απρόσωπο. 
Αριστέα: Νομίζω ότι δεν είναι μόνο αίσθηση πια. Είναι βεβαιότητα.
Και συμφωνώ καθ' όλα μαζί σου!
Πολλές φίλες ή έκλεισαν το μπλογκ τους ή απλά το εγκατέλειψαν 
κι έχουν μετακομίσει μόνιμα εκεί.
Περί ορέξεως βέβαια κολοκυθόπιτα. 
Ποια είμαι εγώ πού θα υποδείξω συμπεριφορές;
Αλλά έχω μία άποψη για το φέις (παρ΄όλο που έχω κι εγώ) και δεν αλλάζει εύκολα.
Αυτό το γρήγορο, που φεύγει και χάνεται, 
(αφού δεν υπάρχει η δυνατότητα να βρίσκεις αρχειοθετημένες αναρτήσεις) 
[ό,τι προλάβεις και δεις είναι, ή καλύτερα, ότι επιλέξει το ΦΒ και σου δείξει]
τα like που γίνονται σχεδόν αυτοματοποιημένα,
χωρίς να ανοίξουν στις περισσότερες των περιπτώσεων 
να διαβάσουν τι έχεις γράψει 
(διαπιστωμένο αυτό!)
απίστευτη σπατάλη χρόνου, αν κολλήσεις στην αρχική σελίδα,
προσωπικά όλα αυτά (κι ακόμα άλλα) εμένα με χαλάνε.
Δεν μου ταιριάζουν.
Για αυτό προτιμώ το μπλογκ και μένω εδώ... σταθερά!

Πέτρα: Και για πες αλήθεια, πολύ θα με ενδιέφερε να μάθω,
γιατί έκανες το blog σου και τι αντιπροσωπεύει για σένα!
Αριστέα: Καλά στην αρχή δεν είχα ιδέα πού "έμπλεκα"!
Ξεκίνησα για μένα. Ήθελα απλά να γράφω.
Να συγκεντρώνω κάπου τα γραφτά μου, 
(να τα βλέπω μάλλον μόνη μου) 
και να τα καμαρώνω
(σαν γύφτικο σκεπάρνι που λένε και στο χωριό μου)
Δεν περίμενα ότι θα με διαβάζουν, εξάλλου δεν πίστευα ότι
θα ενδιαφέρουν κανέναν όσα γράφω! 
(σιγά τα λάχανα κιόλας εδώ που το σκέφτομαι!)
Το έχω πει ξανά εξάλλου, στην αρχή ήμουν μονόχνωτη. Κάργα!
Για δύο χρόνια έγραφα για μένα και δεν σχολίαζα σε άλλα μπλογκς.
Διάβαζα βέβαια, αλλά ντρεπόμουν να σχολιάσω.
 Η Μεμαρία ήταν αυτή που με "έμπασε"
κατά κάποιο τρόπο στο πνεύμα... Από τις πρώτες φίλες που έκανα,
(και η πιο παλιά)
την ακολούθησα και είδα πώς έχει το πράγμα.
Από τη Μεμαρία γνώρισα το Παίζοντας με τις λέξεις, τη Φλώρα μας
και μετά τους περισσότερους, παλιούς και καλούς φίλους!
Κάπως έτσι άρχισα να γράφω μικρές ιστορίες, να δημοσιεύω ποιήματά μου,
να βγαίνω από το καβούκι μου, να θέλω να εξελίσσομαι,
να βάζω βαθμούς δυσκολίας από μόνη μου...
Το μπλογκ μου είναι το κίνητρο μου για να μην τελματώσω.
Είναι το κίνητρο να ψάχνω και να ψάχνομαι, να θέλω να γίνομαι καλύτερη,
να έχω επαφή με το γράψιμο, να δημιουργώ.
Ταυτόχρονα είναι το σημείο εκκίνησης πολλών και καλών φιλικών σχέσεων!
Κι αυτό εξάλλου είναι για μένα το καλύτερο κομμάτι του!
Και φυσικά είναι ένας τρόπος να ξεδίνω ανέξοδα, να γλιτώνω 
χρήματα από τους γιατρούς (στους τρελογιατρούς αναφέρομαι)
να κάνω/ουμε χαβαλέ, να περνάμε όμορφα..

Πέτρα: Και καλά βρε μανίτσα, αφού λες όσα λες 
{και μας τα λες και ωραία, κάτι σαν την...ζωή ας πούμε(!) }
γιατί τελευταίως κλειδώνεσαι στον "πύργο" σου και πετάς
τα κλειδιά τής επικοινωνίας απέξω;
Αριστέα: Καταρχάς δεν είναι τώρα τελευταία αυτό! 
Κρατάει ίσαμε 2 χρόνια αυτή η κολόνια! 
Κλειδώνω για να μην.... χαθώ!
Από τα μπλογκς που αγαπώ δεν χάνομαι όμως! Περνώ.
Έχω χάσει ανάρτησή σου; Όχι βέβαια! 
Αλλά εδώ, σε μένα, αν το θέμα δεν σηκώνει σχόλια,
τι να λέμε; Όμορφη ανάρτηση φιλάκια; Μα δεν είναι σπατάλη χρόνου; 
Το κλείσιμο των σχολίων είναι ο τρόπος μου να υπάρχω 
και μέσα από τη σιωπή μου!
Οι φίλοι, οι πραγματικοί φίλοι, δεν θυμώνουν 
και πάντα βρίσκουν  το δρόμο και την πόρτα όταν ανοίγει! 
Δεν είναι πολλοί... Αλλά είναι σταθεροί!
Και τους αγαπώ!
Γιατί αυτή η σχέση είναι αμφίδρομη!
Κι ελπίζω οι λίγοι που μείναμε να συνεχίσουμε δυναμικά!

Και κλείνοντας, για να μην σε/σας κουράζω άλλο, θα κάμω τον 
συνηθισμένο μου απολογισμό.
Δεν είναι σε στατιστικά φυσικά, αν περίμενες κάτι τέτοιο. 
Δεν με ενδιαφέρουν νούμερα, στατιστικά, ποσοστά κι άλλα τινά!
Στο δημοτικό είμαστε εξάλλου;
Για μένα μετράνε άλλα: Το Συμπόσιο, τα δρώμενα, η δημιουργία.
Και αυτά ζωή να έχουν τα άτιμα...διαρκώς αυξάνονται:

☛ Δεκατρία Συμπόσια Ποίησης,
☛  δύο διαγωνισμούς "Άλλαξέ το",
☛  δύο "Γέλια που βγήκαν από τον Παράδεισο",
☛  τρεις "Καφενέδες",
☛  δύο "Ιστορίες της Νύχτας",
☛  ένα "Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι",
☛  μία "Μικρή χριστουγεννιάτικη ιστορία",
☛  ένα "Μέρες Άνοιξης",
☛ μια "Κοινωνία Ώρα Αγάπης",
☛  δύο "family stories"
☛ και τέσσερις μπλογκερικές συγγραφικές συνεργασίες.
(όλα αυτά βρίσκονται αριστερά στο μπλογκ)

Φυσικά αν για κάτι καμαρώνω ιδιαιτέρως είναι τα 13 Συμπόσια Ποίησης
(με  το 14ο να σκάει μύτη σε τέσσερις μέρες)
τα οποία εσείς με την αγάπη σας φίλοι μου και τις αξιόλογες πένες σας
το αναδείξατε σε θεσμό στο χώρο!
Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας,
απλά και ταπεινά. 

Φιλιά κατάμουτρα!
@ριστέα, 
η μπουκλωτή πυργοδέσποινα!


Έλα και το κομμάτι από το οποίο πήρε το όνομά του το μπλογκ

Δεν ξεμπέρδεψες ακόμα καθότι...
αν η μισή συνέντευξη βρίσκεται γιατρέ εδώ πέρααααα, η άλλη μισή στης 
στης Πέτρας βρίσκεται! 
☛ Κλικ εδώ ΤΩΡΑ! ☚

Σημ. Η κλήρωση θα γίνει για όσους σχολιάσουν ως αύριο βράδυ
στις 8 μμ, όπως πάντα ☺

A little family story 👪 (Στην αδερφούλα μου αφιερωμένη... εξαιρετικά!)

Σήμερα δεν έχει καφέ.
Μάλιστα βγαίνω καθυστερημένα στον "αέρα" και χωρίς να έχω 
προλάβει, να απαντήσω σε σχόλια, ή να περάσω από σας φίλοι μου.

Σήμερα ο μήνας έχει 27.

Το ξέρω ότι το ξέρετε. Εκείνο που δεν ξέρετε 

και δεν σας ενδιαφέρει εδώ που τα λέμε, είναι ότι το 27 το λατρεύω.

Ένεκα των γενεθλίων μου. Αλλά και των γενεθλίων της αδερφής μου.

Που, by the way, είναι σήμερα. 

Ελάχιστα μεγαλύτερη από μένα. 

Αλλά που πάντα ήταν σαν δεύτερη μάνα μου.

Όταν ήμασταν μικρές είχε αναλάβει να με φροντίζει
(αφού η μαμά είχε αναλάβει τις εξωδουλειές, τα φρεζαρίσματα κ.α).

Με πήγαινε και με έφερνε από το φροντιστήριο των αγγλικών 

(εγώ ξεκίνησα στη δευτέρα δημοτικού, αυτή πήγαινε στην πέμπτη δημοτικού

κι όμως ένιωθε πολύ μεγαλύτερη ώστε να με συνοδεύει 

στο δρόμο, μην πάθω κάτι). 

Με τάιζε όταν δεν έτρωγα (και ήμουν πολύ δύσκολο παιδί στο φαγητό).

Με έστελνε να διαβάσω (γιατί εγώ πρώτα σαχλαμάριζα και μετά έτρεχα...

όπως κάνω ακόμα και τώρα στη ζωή μου!).

Αργότερα προσπαθούσε να με μάθει να φτιάχνω γλυκά 

(η καλύτερη ζαχαροπλάστρια... εγώ πάλι ανεπίδεκτη μαθήσεως!)

Κι ενώ είχαμε δύο κρεβατόκαμαρες στη διάθεσή μας, 

-στη μία υπήρχαν δύο μονά κρεβατάκια και στην άλλη ένα διπλό-

εμείς κοιμόμασταν παρέα, στο διπλό.

Μέχρι που παντρεύτηκε κι έφυγε.

Και πήγε... από κάτω μου!

Οπότε καταλαβαίνετε... στην ουσία δεν έχουμε χωρίσει ποτέ.

Έλειψα εγώ μόνο, όταν σπούδαζα.

Και παρ' όλο που ήταν παντρεμένη και είχε αποκτήσει 

το πρώτο μου ανίψι, εγώ της έλειπα!

Έχω ακόμα φυλαγμένα  τα γράμματά της, βλέπετε τότε δεν υπήρχαν κινητά, 

ούτε σταθερό δεν είχα στο φοιτητικό μου σπίτι, 

οπότε αλληλογραφούσαμε!

Μου έστελνε τα κατορθώματα του (πρώτου) ανιψιού, πότε περπάτησε,

πότε είπε μαμά, τις βλακείες που έκανε ο μικρός,

τα νέα της Τόλμης και γοητείας (ω, ναι, ήταν το '88 

τότε που γινόταν ο χαμούλης στη χώρα μας με τον Ριτζ!)

μου ζωγράφιζε δεκάρικα και κατοστάρικα (δραχμές φυσικά)

και μου έλεγε ότι μου τα έστελνε για να πάρω κρουασάν ....

Τα σκέφτομαι με τόση γλύκα και τρυφερότητα τώρα!

Και συγκινούμαι...

Με άφηνε πάντα να κάνω τα πάντα με τα ανίψια μου.
Να τα έχω σαν δικά μου παιδιά.
Να τα διαβάζω, να τα ταΐζω, να τα κάνω μπάνιο.
Να κοιμόμαστε μαζί.
Τα έπαιρνα μαζί μου, σε δουλειές, σε ψώνια, στη θάλασσα.
Δεν ανησυχούσε ποτέ όταν τα είχα εγώ.
Τυφλή εμπιστοσύνη,
Κι αυτό είναι το καλύτερο δώρο που μου έκανε ποτέ!

Στην πορεία περάσαμε πολλά και διάφορα.

Πάντα μαζί! 
Και στα καλά και στα δύσκολα!

Δουλέψαμε και μαζί κάμποσα χρόνια -η καλύτερη εργοδότρια ever!

Γελούσαμε και χορεύαμε διαρκώς, όταν δεν είχε δουλειά.

Επί των ημερών εκείνων εξάλλου έκαμα το μπλογκ

και σουλατσάριζα ολημερίς στην μπλογκόσφαιρα!
Με την άδειά της!
Μπορεί να λέει ότι τα χέρια της δεν πιάνουν και να τρέχει σε μένα
για οποιαδήποτε λεπτοδουλειά ή ακόμα και για ένα περιτύλιγμα δώρου,
αλλά στο χορό, στη φωνή, στο κέφι και στο μπρίο, 
δεν της βγαίνει άλλη!

Δεν ξέρω αν είναι έτσι όλοι οι τοξότες,
εγώ αυτούς που έχω στη ζωή μου, τους θαυμάζω για αυτό:

είναι η ψυχή της παρέας!

Είναι και το μικρό ζούδι της οικογένειας βλέπετε τοξοτάκι!

Αλλά και πολλές μπλογκοφίλες καθ'όσον γνωρίζω!

Και δεν ξέρω αν είναι έτσι όλες οι τοξοτίνες - μαμάδες-

αλλά η αδερφή μου ως μαμά ήταν και είναι άξια!

Της βγάζω το καπέλο...που δεν έχω! ☺

Πάντα κοντά στα παιδιά της, αλλά όχι ασφυκτικά.
Επιτρεπτική, τόσο-όσο!
Με όρια. Όχι φωνές ή αγριάδα!

Ρωτούσε και συζητούσε μαζί μου για κάθε θέμα που προέκυπτε

και άκουγε πάντα με προσοχή κι ενδιαφέρον ό,τι καινούργιο της έλεγα

γύρω από την παιδαγωγική ψυχολογία.

Όχι, δεν τα εφάρμοζε άκριτα. Τα προσάρμοζε.

Κι αυτό είναι υπέρ της φυσικά!

Ούτε πιεστική υπήρξε για το διάβασμα και το σχολείο, 
ούτε απαίτησε χι επιδόσεις από τα παιδιά της.

Ο μεγάλος σπούδασε. Ο μικρός δεν ήθελε.

Δεν ένιωσε ποτέ ότι θίχτηκε κάποιο γόητρο.

Καμαρώνει και για τα δυο της παιδιά, το ίδιο!

Ήταν πάντα φιλική μαζί τους -όχι φίλη τους!

Όπως πρέπει να είναι μια μητέρα!

Είχε βλέπετε μάθει πάνω σε μένα! ☺

Και τώρα που ετοιμάζεται για το ρόλο της γιαγιάς (χεχε!)

της εύχομαι ολόψυχα να τα πάει έτσι σούπερ,

όπως ήταν σαν κόρη, σαν αδερφή, σαν μαμά!

Με τους γιους της (και την κοπελιά του μικρού "ζουδίου"
που μετράει χρόνια στη ζωή του!)
Λείπει από τη φωτογραφία μόνο η νυφούλα μας,
που εκείνο τον καιρό, λίγο μετά τα Χριστούγεννα, μπήκε στη ζωή μας! ☺

♥
Την αδερφούλα μου τη λατρεύω.
Κι έπρεπε κάποια στιγμή να κάμω και σ' αυτήν ένα αφιέρωμα εδώ, ε;
Ε το' καμα!
♥
Σας φιλώ!
Α, μην δίνετε σημασία στα κλειστά σχόλια...
Περάστε αύριο να μου ευχηθείτε, μαζί με τα γενέθλια του μπλογκ!
Μην τα χάσετε!
♥

@ριστέα