Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Ιστορίες του καφενέ #3 : Νοθεία στον καφέ


Με τη φιλοξενία της ιστορίας του αγαπητού φίλου Δημήτρη Ασλάνογλου,
συνεχίζουμε σήμερα τον Καφενέ μας.

ΝΟΘΕΙΑ ΣΤΟ ΚΑΦΕ

Ξεκίνησα κάποτε ένα ποίημά μου.
«Θυμάσαι και παραμιλάς, μέσ' απ' τη πίκρα ενός καφέ.
Μοιάζεις με το χρυσόψαρο, δεν μίλησες ποτέ».

Όποιος ψάχνει το παράδεισο, λένε πως βαδίζει προς την ουτοπία. Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι, που πολλές φορές, τους ακούς να λένε, «έζησα στιγμές, που μοιάζαν με Παράδεισο». Γιατί λοιπόν τις άφησαν αυτές οι στιγμές να τελειώσουν; Είναι μήπως, γιατί όλα τα όμορφα τελειώνουν και μάλιστα πολύ γρήγορα;

Ίσως γιατί είμαστε καταδικασμένοι να μπαίνουμε και να βγαίνουμε από το παράδεισο.
Είναι πάλι φορές, που το μάτι ενός κυκλώνα μοιάζει με τη ματιά ενός άστεγου. Μια πόλη βυθισμένη μέσα στη βία, μοιάζει με φυλακή σκέψεων και συναισθημάτων. Μία ριπή του ανέμου, μοιάζει με καπνογόνο γυάλινου ματατζή, που φοβάται μήπως και ραγίσει, από τις δυνατές φωνές ενός πλήθους και ξεσπά επάνω του με βία για να το κάνει να σωπάσει.
Αυτές τις στιγμές, η σκέψη ψάχνει μια ανάμνηση, ψάχνει μια ανάσα, ένα ασάλευτο δέντρο να κλέψει τη σκιά του, ψάχνει μια θράκα, να κλέψει λίγη από τη ζεστασιά της. Μόλις την νοιώσει την ανάμνηση, η ομίχλη ανοίγει και φτιάχνονται εικόνες, ακούγονται φωνές, ζωγραφίζονται χαμόγελα και αναδύονται αισθήσεις από χάδια τρυφερά.

-     Μην πίνεις το καφέ με ζάχαρη, γιατί χάνεις όλη του τη γλύκα.
Άκουσα κάποτε, τη φωνή του Μπαρμπα-Μιχάλη του καφετζή, να αντιλαλεί βροντερά μέσα στη μικρή αίθουσα του καφενείου, απευθυνόμενος σε ένα νεαρό, που ήταν μάλλον και ανιψιός του. Οικονομία θέλει να κάνει στη ζάχαρη, είπα μέσα μου και συνέχισα με μικρές, κοφτές ρουφηξιές, να γεμίζω το χώρο ανάμεσα στα δόντια μου και τα χείλη μου, με σερμπέτι καφέ, σαν να έγλειφα ένα γλειφιτζούρι.

-     Μπάμπα- Μιχάλη ο πικρός ο καφές, είναι γιά πικρά στόματα του είπα, μπαίνοντας σφήνα, ενώ ο γλυκός, είναι για τους γλυκούς και σοροπιαστούς, να κάτι σαν κι εμένα δηλαδή.

-     Σωστά το λες, νεαρέ μου, αν δεν είσαι εσύ το σορόπι στην ηλικία σου, τότε τι να πούμε εμείς, που πολλές φορές τα βράδια μιλάμε με τον συνονόματο Μπαρμπα-Μιχάλη και προσπαθούμε να τον ξεγελάσουμε, κάθε φορά, για να φύγει μόνος του, χωρίς εμάς. Αν θες να ξέρεις όμως, αυτός, που έφτιαξε πρώτος τον καφέ και του άρεσε πολύ, δεν είχε ζάχαρη μαζί του, σκέτο τον έφτιαξε και τον ήπιε. Ο επόμενος από αυτόν, για να τον αμφισβητήσει, έριξε και ζάχαρη. Λοιπόν πες μου, αυτός, που έριξε τη ζάχαρη, καφέ ήπιε ή ζαχαρόνερο με καφέ; Περί ορέξεως βέβαια, ουδείς λόγος, όπως του αρέσει του καθενός. Εγώ αλλού θέλω να καταλήξω με την αναφορά μου στο καφέ. Μας αρέσει πλέον να διαφοροποιούμαστε από το λεγόμενο «Γνήσιο» και να το παραποιούμε με διάφορους τρόπους. Χάνεται η γνησιότητα από την ζωή μας, όλοι μας πλέον, παίρνοντας το κάτι, που νομίζουμε ότι είναι γνήσιο, θέλουμε να το παραλλάξουμε, στη προσπάθειά μας να του αφαιρέσουμε τα δήθεν ελαττώματά του. Δεν λέω πολλές φορές είναι ανεκτή αυτή η προσπάθεια, όμως καλό θά' ναι να γνωρίζουμε την γνησιότητα πρώτα και μετά να προσπαθούμε   να προσθέσουμε κι εμείς την δική μας πινελιά, σε κάθε τι που χρειάζεται βελτίωση.
Η γνησιότητα μπορεί να έχει ελαττώματα, όμως έχει και πολλές αρετές.

Μία από αυτές είναι η αρετή της ειλικρίνειας. Ποτέ δεν σου λέει ψέματα ο σκέτος καφές. Είναι πάντα πικρός, καλομυρωδάτος ή κακομυρωδάτος, ανάλογα την ποιότητά του. Και σε ρωτώ, τι το ειλικρινές, δεν είναι σπάνιο, ενάρετο και αξιοαγάπητο.

Άλλη μία αρετή της γνησιότητας είναι η καλοσύνη. Είναι αποδεκτό από όλους τους γιατρούς ότι αν πίνεις καφέ, είναι πιο επικίνδυνος όταν έχει ζάχαρη. Άρα ο μη γνήσιος καφέ είναι και περισσότερο κακός.

Η αξιοπρέπεια, μια άλλη αρετή, είναι σίγουρα κρυμμένη κι αυτή στη γνησιότητα. Μην προσπαθείς να με στολίσεις με χίλια στολίδια, σου λέει ο καφές, χάνω την αξιοπρέπειά μου μέσα στη νοθεία, που μου επιβάλεις.

Αμ' ο ζήλος του; Όταν προσπαθεί με τη γνησιότητά του, να σου περάσει όλες του τις μυρωδιές  και τις ουσίες, έτσι ώστε να αποφασίσεις ανεπηρέαστος για το αν είναι καλά καβουρντισμένος ή ακόμα και καλά ψημένος. Εσύ τον καταρρίπτεις αυτό το ζήλο, πάλι με τη νοθεία της πρόσθεσης, της ζάχαρης, της κρέμας, της κανέλας ακόμη και του ουίσκι.
Πως λοιπόν θα χαρείς τη γνησιότητά του, την ποιότητά του, καλή ή κακή, όταν του αφαιρείς όλες του τις αρετές, για μερικά ελαττώματά του. Την πικράδα του, τη μαυρίλα ακόμα και τη στυφάδα του.

Τώρα τι σχέση έχει ο παράδεισος, η βία των πόλεων, οι φωνές του πλήθους, που κυνηγάει ο ματατζής, με την ανάμνηση των φιλοσοφιών του Μπαρμπα-Μιχάλη, για το γνήσιο καφέ;
Έχει απόλυτη σχέση, γιατί αν είχαμε την γνώση των αρετών, που κρύβει η γνησιότητα σε κάθε τι που μας περιβάλλει, ανεξάρτητα από οποιοδήποτε ελάττωμά τους, δεν θα ψάχναμε να νοθέψουμε τις γνήσιες αρχές της ζωής μας, όπως είναι η καλοσύνη, η γενναιοδωρία, ο ζήλος, η ευγενής άμιλλα, η αλήθεια, με παραποιημένες μορφές, που νομίζουμε ότι μας βολεύουν και μας κάνουν ευτυχισμένους προσωρινά. Στην ουσία, μας μεταλλάσσουν και μας κάνουν σύγχρονες προβατίνες «Ντόλυ», χάνοντας την γνησιότητά μας, χάνοντας με λίγα λόγια την ανθρωπιά μας.

Μπορεί η φιλοσοφία του Μπαρμπα-Μιχάλη, να επιδέχεται πολλές αμφισβητήσεις, εμένα πάντως με έπεισε και τον καφέ μου, το πίνω σκέτο.

Δημήτρης Ασλάνογλου


Για όσους παρακολουθούν τις ιστορίες του καφενέ
οι ως τώρα δημοσιευμένες ιστορίες μας είναι:

1.Οδοιπορικό στα καφενεδάκια της μνήμης , από Κεράσια και Κρίνοι
2. Στήριξε με στ' όνειρο, Ινώ, Σκιάθος
3. Κάπου στο παλιό καφέ, Evonita
4.Όταν γράφει η ζωή. e - periodiko mas official (από την Μαρίνα)
5.Σ' ένα πλωτό καφενεδάκι, Πύλαρος ( Γαβριήλ Παναγιωσούλης)

53 σχόλια:

  1. Αριστέα μου τον καφέ μου τον πίνω με ολίγη ζαχαρίτσα, αλλά τα λόγια του μπάρμα-Μιχάλη με έπεισαν...από σήμερα σκέτο για την χαμένη γνησιότητα.
    Εξαιρετικό κείμενο με πολλές αλήθειες!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί το γνήσιο είναι η μήτρα γιατί η μήτρα είναι κατά τεκμήριο μοναδική. Καλημέρα Ελένη. Καλή απόλαυση στο καφέ σου τον σκέτο πλέον.

      Διαγραφή
  2. Εξαιρετικό κείμενο! Μέσα σε ένα φλυτζανάκι καφέ, χίλιες αλήθειες...
    Την καλημέρα μου και στους δυο σας! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα. Γουλιά - γουλιά και στη ζωή μας παίρνουμε τις αλήθειες της και τις μυρωδιές της. Χίλιες γουλιες, χίλιες αλήθειες. Ο καφές της ζωής σου ναναι ατελείωτος αγαπητή μου και να τον χαίρεσαι από καρδιάς.

      Διαγραφή
  3. Μοναδικός ο καφές σας, κ. Ασλάνογλου!
    Κάθε λέξη του κειμένου σας μπορώ να τη γευτώ, αλλά κυρίως να τη νοιώσω, αφού πίνω καφέ πάνω από 30 χρόνια, μα ούτε ένα κόκκο ζάχαρης δεν μπορώ ν' ανεχτώ στις γουλιές μου...

    Να είστε καλά!
    Την καλημέρα μου σ' εσάς και την Αριστέα μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η σοβαρότητα της προσφώνηση σου στο όνομά μου,, αλλά και η η εμπειρία σου χρονικά στην απολαυση του καφέ, με αναγκάζουν να σου ζητήσω να με προσφωνεις απλά Δημήτρη. Το ίδιο σοβαρά θαναι τα πράγματα για δύο ανθρώπους που πίνουν καφέ πάνω από 30 χρόνια. Εγω ίσως να πίνω περισσότερα χρόνια καφέ. Μην με παρεξηγεις, ένας γέρος πάντα ζητά να τον θεωρούν μικρό. Είναι από τα τελευταία κουσούρια που αποκταμε στη ζωή.
      Σε ευχαριστώ για το σχόλιο και συνεχίζοντας αστειευομενος ξανά λέω είμαι στον ενικό ένας κι όχι πολλοί. Νάσαι πάντα καλά.

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα Αριστάκι και γλυκέ Δημήτρη
    Με άγγιξε το κείμενο γιατί είχε
    την γεύση του πικρού καφέ
    Άλλωστε κι εγώ από "ιδεολογία" πίνω πάντα
    σκέτο τον καφέ μου...

    φιλία πολλά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και φιλία και φιλιά ισχύουν και τα δύο...

      Διαγραφή
    2. Ελένη μου Καλημέρα. Μου φαίνεται ότι η κουβέντα "πιες τον καφέ σου σκέτο για να νιώσεις τη γλύκα του" έχει πολλούς οπαδούς. Με φιλία τα φιλιά είναι φιλικά. Με φιλιά η φιλία είναι για φίλημα.

      Διαγραφή
  5. Καλημερα και στους δυο αγαπημενους μου φιλους! :)
    Τον ελληνικο καφε μπορω να τον πιω σκετο και να τον απολαυσω! Τους υπολοιπους θελω λιγο ζαχαριτσα! :)
    Μου αρεσαν πολυ ολες οι αρετες που ξεπροβαλλαν σιγα σιγα μα και τοσο δυναμικα συναμα!
    Απολαυστικοτατη αναρτηση σαν την πρωτη γουλια καφε και μεθυστικη σαν το αρωμα του! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Κική. Οι αρετές μπορεί να προβάλλουν από τις λέξεις όμως λείπουν από τις πράξεις. Μαζί με πολλά άλλα που λείπουν από τη ζωή μας, κάποτε χάραξα το παρακάτω...

      ΑΠΟΥΣΙΕΣ

      Λείπει η νύχτα
      Κείνη, που φέγγουν τα μάτια της ψυχής
      Λείπουν τα λόγια
      Κείνα, που λένε τους όρκους της σιωπής
      Λείπει το δάκρυ
      Κείνο, που λέει αλήθεια μόνο
      Λείπουν τα χέρια
      Κείνα, που δίνουν το χάδι στο πόνο
      Λείπεις εσύ
      Που μ’ ένα θαύμα σου, ξεχνώ το χρόνο

      Διώξε αν μπορείς, αυτό που περισσεύει στη ζωή σου.
      Μόνο έτσι θα μάθεις, τι πραγματικά σου λείπει.
      Δ.Λ.Α.
      ΄Καλό μεσημέρι νάχεις!!!

      Διαγραφή
  6. "σκετος" καφες αλλα "γλυκος" οπως η ζωη !!
    καλημερα σε ολους σας !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η Γλυκειά ζωή Μαρία, που έχει και το παρακάτω γνώρισμα. Γιαυτό μοιάζει με τον πικρό γνήσιο καφέ.
    «Στέκεις κοντά στις εικόνες της ζωής;
    Κλαις μαζί της.
    Τη βλέπεις από μακρυά;
    Γελάς μ’ αυτή»
    Δ.Λ.Α.
    Καλό μεσημέρι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αχ! κύριε Δημήτρη!
    Ιερή λέξη η αυθεντικότητα και πρέπει να την επιδιώκουμε.
    Όσο όμως κι αν προσπαθήσουμε, τη νοθεία πάντα θα τη βρίσκουμε δίπλα μας…
    Να, εκεί δίπλα στο μπρίκι, μέσα στη χύτρα της κουζίνας!
    Γίνονται κάτι νοθείες εκεί…. Και όχι εν αγνοία μας!!!
    Απολαυστικό το κείμενο. Μέσα από τα γευστικά μονοπάτια, βρίσκουμε τον αρχέγονο δρόμο της ψυχής μας.
    Τον δρόμο της γνησιότητας! Αυτόν που χάσαμε…
    Εγώ βάζω ελάχιστη και γνήσια (μαύρη). Πειράζει;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χαχαχα. Ινω μου απολαυστικός ο σχολιασμός σου. Να χαμηλώσω τα φώτα να να φανταστούμε το μπρίκι, που με απάθεια δεχεται κάθε επέμβαση στη γνησιότητα. Αφού λοιπόν βάζεις και λίγη και μαύρη, σαν γνήσια περνάει το τεστ. Αλλωστε με χαμηλωμενα φώτα, δεν φαίνεται καθόλου. Τίποτα δεν πειράζει μόλις γεννηθεί. Μετά μεγαλώνοντας αρχίζει να παίρνει την μορφή της μετάλλαξης. Βέβαια όλα είναι ανοικτά στην αμφισβήτηση, αλλά ο προβληματισμος που επέρχεται είναι αρκετός. Με δυό λέξεις να μην δεχόμαστε απροκάλυπτα κάθε " εξελιξη" χωρίς σωστή θεώρηση.
    Νάσαι καλά Ινω κι αν κάποτε στη προσπάθεια σου να φτάσεις στα έγκατα της ψυχής σου, σταθείς κάπου για καφέ, προσπάθησε να τον πιεις σκέτο. Θα σε βοηθήσει να δεις τουλάχιστον τη διαφορά μεταξύ σκετου και με ολίγη. Πάντως αυτοί που τον πίνουμε σκέτο, έχουμε και ιδιοτροπίες. Ούτε το κουταλάκι δεν θέλουμε ναχει ακουμπήσει σε βάζο με ζάχαρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σκέτος και για μένα πάνω από 30 χρόνια, μυρωδάτος όχι βαρύς, σε όμορφη παλιά κούπα με ασορτί πιατάκι.....τον απολαμβάνω καθημερινά και όταν υπάρχει παρέα, η απόλαυση είναι διπλή....
    Το εξαιρετικό κείμενο, το απόλαυσα σαν τον καλοκαμωμένο μυρωδάτο καφέ, με όμορφη παρέα, κουβεντούλα και χαμόγελα....ε.....κι ένα κουλουράκι κανέλλας (πειράζει;;;;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλό βράδυ Κλαυδια. Βάλε κουλουράκι βάζω σκέτο μυρωδάτο καφέ. Η κούπα από την Αριστέα με το ανάλογο ντεκουπαζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Επιστρέφω και πιο πίσω να διαβάσω ότι έχω χάσει ως σήμερα
    γιατί πραγματικά η ιστορία του καφενέ αυτού με ξελόγιασε...
    με μάγεψε... με τις ουσίες που έβγαζε καθώς η γλώσσα και η μύτη προσπαθούσαν να αποκωδικοποιήσουν το εξαιρετικό χαρμάνι του κειμένου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Φλώρα, δέξου από καρδιάς τους παρακάτω στίχους μου.Ίσως να σε βοηθήσουν να αποκωδικοποιήσεις το χαρμάνι των λέξεων που αραδιάζονται στο κείμενό μου. Γιατί όταν γράφω, έτσι νιώθω.

      ΤΟ ΠΑΡΕ-ΔΩΣΕ

      Θέλω καταμεσής του πέλαγους να σταθώ
      Στη μνήμη μου να φέρνω
      Όλα εκείνα που έχω πάρει
      Θέλω κρασί ανέμελος να πίνω και να μεθώ
      Στη λησμονιά να ρίχνω
      Ότι έχω δώσει ή μούχουν πάρει

      Από ασημόκαρφο θηκάρι
      Να σύρω του σπαθιού το «ευχαριστώ»
      Περίλαμπρα να υψώσω με καμάρι
      Ν’ ανθίσει στη καρδιά το «σ’ αγαπώ»

      Μιλώ σαν παίρνω, σιωπώ σαν δίνω.

      Δ.Λ.Α.
      Τώρα παίρνω την εξουσία από τα μάτια σας που διαβάζουν τις λέξεις μου.
      Νάσαι πάντα καλά!!

      Διαγραφή
    2. Δεν βρίσκω λόγια για να σου απαντήσω.
      Τόσο όμορφα λόγια
      για μια απάντηση σε μένα;
      Ποτέ δεν το περίμενα.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για ότι μου έδωσες.

      Διαγραφή
  13. Θα σταθώ μόνο στην πρώτη σας φράση:
    (Όποιος ψάχνει το παράδεισο, λένε πως βαδίζει προς την ουτοπία.)

    Παράδεισος υπάρχει, όμως έχει μια ιδιαιτερότητα, ο ανθρώπινος κορεσμός τον σκοτώνει.
    Χάρηκα

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Γαβριήλ καλή σου μέρα,
      Στο κείμενό μου γράφω το εξής : Όποιος ψάχνει το παράδεισο, λένε πως βαδίζει προς την ουτοπία. Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι, που πολλές φορές, τους ακούς να λένε, «έζησα στιγμές, που μοιάζαν με Παράδεισο».

      Με δύο λόγια δίνω και τις δύο θεωρήσεις. Εγώ είμαι αυτός που πιστεύει ότι...
      «Χωρίς τους γύρω μας, δεν θα υπήρχε ούτε κόλαση, ούτε παράδεισος.
      Αγάπα τους όλους, πίστεψε σε αρκετούς, μην ενοχλείς κανένα»
      Όπως επίσης κι ότι ...

      «Ίσως ανάμεσά μας, να υπάρχουν πολλά κομμάτια,
      από ένα σπασμένο Παράδεισο.
      Αν τα βρούμε και τα ενώσουμε, ίσως να νοιώσουμε την αίγλη του»

      Διαγραφή
  14. Και οι καφέδες να ψήνονται!Πολύ ωραίο κείμενο!Μπράβο!!
    Όλο ευχάριστες εκπλήξεις είσαι Δημήτρη!
    Αριστέα περαστικούλια!!
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Λάουρα. Η έκπληξή σου εύλογη, γιατί δεν είναι δυνατό να σκεφτείς ότι τα μάτια μου είδαν και μίλησαν όπως παρακάτω...
      "Γιατί στα ταξίδια μου, στις θάλασσες του κόσμου, είδα πολλών ειδών ναυάγια, γυρμένα στις ακτές.
      Γιατί στα ταξίδια μου, στις θάλασσες των ανθρώπων, είδα κι εκεί ναυάγια σαν τη φιλία, τον έρωτα, την καταξίωση, την εμπιστοσύνη, την προσδοκία, να στέκουν ερειπωμένα στις ακτές της σκέψης.
      Μερικά από αυτά ήταν και δικά μου, θύματα προδομένων ονείρων.
      Ναυάγιο, μνημείο ζωής αλλά και πυξίδα αποτροπής.
      Όμορφη μέρα νάχεις!!

      Διαγραφή
  15. Οι μικροί και μεγάλοι "θησαυροί" που παρελαύνουν από εδώ Αριστέα με τους δημιουργούς τους "αυτοπροσώπως" είναι εξαιρετικοί.
    Δεν ξέρω αλλά έχω την εντύπωση ότι τούτος εδώ ο χώρος είναι κάτι πολύ παραπάνω από μια γκαλερί τέχνης.
    Καλή συνέχεια παιδιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Γιάννη (σε γράφω με δύο Νι χωρίς παρεξήγηση), θέλω να πιστεύω ότι μέσα σ' αυτό το μπλόκ επικρατεί η παρακάτω άποψη, που την ζωγράφισα με λέξεις ως εξής:
      "Το χαρτί είναι πάντα λευκό (μαθητής) και το μολύβι (σχολείο) φτιαγμένο να χαράζει. Το χέρι (δάσκαλος) τα πιάνει και τους δίνει αξία χαράζοντας τις λέξεις(γνώση). Ελάχιστες οι φορές, που έφταιξε το χαρτί ή το μολύβι γιά τα γραμμένα. Τις περισσότερες φορές φταίει το χέρι, που τα έγραψε".
      Ίσως γιατί ο δάσκαλος κάνει καλή δουλειά, ίσως γιατί ο δάσκαλος θέλει να γινεται μαθητής και το αντιστροφο, κάθε φορά.
      Αλλά πάλι μαθητές σαν εσάς που θα βρεθούνε? Σας θαυμάζω με τις αντοχές σας.
      Νάσαι καλά Γιάννη!!

      Διαγραφή
  16. Γλυκιές μυρωδιές σκέψης, που τις ένιωσα ως τη "γλώσσα" του νου!
    Εξαιρετικό κείμενο με αυθεντικούς προβληματισμούς, χωρίς υπεκφυγές
    ή φλυαρίες που απλώς σε "καθησυχάζουν".
    Αναζητητής της αλήθειας, γουλιά γουλιά, αφήνεις ν' αναδύονται τα αρώματα αυτοπροσδιορισμού κι ανέλιξη νοοτροπίας στο βύθισμα
    της ζωής.
    Ανασυγκροτώ τις "γεύσεις" που πήρα απόψε, Δημήτρη!
    Να έχεις ένα ήρεμο ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Κατερίνα, αλήθεια θα πίστευες στο παρακάτω πλέξιμο γιά την αλήθεια??

      ΑΛΗΘΕΙΑ

      Αλήθεια, του χρόνου θυγατέρα
      Αλήθεια, η γνώμη των χρησμών
      Αλήθεια, η σπάνια η μητέρα
      Αλήθεια, η κρύπτη των ιερών

      Αλήθεια, ο τελικός ο νικητής
      Αλήθεια, του ψεύδους ο ανιχνευτής
      Αλήθεια, η δάδα η λαμπερή
      Αλήθεια, στην αυταπάτη μισητή

      Αλήθεια, τ’ άγγιγμά σου ελευθερώνει
      Αλήθεια, τ’ άκουσμά σου μας λυτρώνει
      Αλήθεια, χρώμα ολόλευκο, εξομολόγησης
      Αλήθεια, πέπλο ολόχρυσο, μνημόνευσης

      Αλήθεια γυμνή, πάντα φωτίζεις
      Αλήθεια μισή, πάντα τραυλίζεις
      Αλήθεια στυγνή, πάντα ραπίζεις
      Αλήθεια κρυφή, πάντα βασανίζεις

      Τα λόγια της αλήθειας, θέλουν να μοιάζουνε λιτά
      Τα λόγια τα όμορφα, δεν είναι πάντα αληθινά
      Δ.Λ.Α.
      Αν είναι έτσι η αλήθεια γιατί λέμε ότι την ψάχνουμε συνέχεια και αγωνιζόμαστε να την αναδείξουμε??
      Ίσως επειδή "η αλήθεια είναι τόσο μεγάλη,που εμείς προσπαθούμε πάντα να την κρύψουμε, βάζοντας μπροστά της πολλά ψέμματα".
      Σε ευχαριστώ γιά την ομορφιά που βγάζεις με τα σχόλιά σου και σου εύχομαι στη ζωή σου, να νιώθεις, όλες της τις γεύσεις με γνησιότητα κι αγνότητα.

      Διαγραφή
    2. “Αλήθεια γυμνή, πάντα φωτίζεις”
      με έννοια και αξία που αντανακλά την κυρίαρχη θέση και προοπτική της!
      Αχ! αυτή η κόρη του Δία,
      που σε κάποιους παράγει την πραγματικότητα και σε άλλους γεννά το ψέμα. Εμείς όμως, σαν απλοί υπερασπιστές και λάτρεις της Αλήθειας, πάντα θα ιχνηλατούμε, για απτές
      αχτίδες της, με “χαλύβδινες” ίνες υπομονής.
      Πώς να περιγράψω και πως να εκφράσω τον θαυμασμό μου, Δημήτρη, γι’ αυτό, το τόσο γενναίο, τόσο ισχυρό και τόσο ευρηματικό κείμενο, της “Αλήθειας” σου.
      Μεγαλόπρεπη τιμή αφήνω, στο δημιουργικό σου ταλέντο!
      Σ’ ευχαριστώ, που ενεργοποιείς μέσ’ από μια εντυπωσιακή ροή έκφρασης, τους αρμούς σκέψης και συναισθημάτων.
      Να είσαι πάντα καλά και να βιώνεις την ομορφιά που σκορπάς,!
      Εύχομαι να έχεις, ένα χαρούμενο κι ευήλιο τριήμερο!

      Διαγραφή
    3. Πολλά φιλιά, γεμάτα στοργή και μια αγκαλιά γεμάτη ζεστασιά.

      Διαγραφή
  17. Είμαι της άποψης ότι πρέπει πάντα την γεύση να την νιώθεις, χωρίς προσθήκες, χωρίς νοθείες.
    Ωραίος ο καφές σου Δημήτρη, την μυρωδιά του συνόδευαν αλήθειες! :)
    Εξαιρετικό κείμενο!
    Καλημέρα και στους δυο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ αγαπητή μου, χαίρομαι όταν μοιράζομαι σκέψεις γνήσιες με γνησιους ανθρώπους

      Διαγραφή
  18. Πόσο σοφό!!
    Τελικά αλλοιώνουμε τη γεύση όσων δεν αγαπάμε...και το λέω για τον καφέ και μόνο, μια και αυτό το παράδειγμα δίνεις.
    Όσοι τον ανακατεύουμε με ζάχαρες και άλλα, είναι γιατί τελικά δεν είμαστε και τόσο του καφέ όσο νομίζουμε... και μέχρι εκεί είναι αποδεκτό, μια και η γεύση είναι κάτι υποκειμενικό..
    Όταν όμως η νοθεία μπαίνει στις γνήσιες αρχές μας, τότε πραγματικά μεταλλασσόμαστε!!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, είναι γιατί γράφω, γιά να νοιώθω ότι μπορώ να αντιστέκομαι με γνησιότητα, σε κάθε τι που ζητά να με καταστρέψει.
      νάσαι πάντα καλά!!

      Διαγραφή
  19. αυτό θα πει καφές με ηθικό δίδαγμα!!! :) εμένα ο δικός μου είναι μέτριος, μια τόση δα κουταλιά ζαχαρίτσα πόσο να αλλοιώσει τη γνησιότητα! ευχαριστούμε για το κείμενο που μας χαρίσατε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα. Προτιμάς αποχρώσεις του "καφέ" γιατί το μέτριο είναι πάντα σχετικό. Πάντως το γνήσιο είναι πάντα "καφέ".
      Νάσαι καλά!!

      Διαγραφή
  20. Τι όμορφο κείμενο......με ηθικό δίδαγμα! Αν και δεν πίνω καφέ, η αλήθεια είναι πως τελευταία στα ροφήματα μου αποφεύγω την ζάχαρη για να νιώθω την πραγματική γεύση τους....!
    Καλή Σαρακοστή :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα και καλή Σαρακοστή.Τα ηθικά διδάγματα μέσα στο πέρασμα των χρόνων, πιστεύω ότι, μένουν πάντα ίδια. Όμως όποτε τα διακρίνουμε νιώθουμε, ότι έιναι διαφορετικά πάντα.Μιά παροιμία λέει. " έπεζε η ζάχαρη στο μέλι και κάτι τρέχει". Καλό είναι αντί γιά ζάχαρη να χρησιμοποιούμε μέλι.

      Διαγραφή
  21. (ούτε)Τον καφέ δε μπορώ να τον πιω μέτριο
    Καλή σαρακοστή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή Σαρακοστή Μορφέα,Αν κινήσαι έξω από το μέτριο, είναι σίγουρο ότι ΄ποτέ δεν αρνήσαι να προσφέρεις τον θαυμασμό σου επιβεβαιώνοντας πάντα τον κόσμο γύρω σου.

      Διαγραφή
  22. Εξαιρετική ανάρτηση με πολύ ωραίο παραλληλισμό! Και πόσο αληθινή! Λίγοι αντέχουν τα αρετές τόσο καθαριες και προσπαθούν ίσως και υποσυνείδητα να τις νοθευσουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αγαπητή des tzav είναι μιά αλήθεια η πρότασή σου. Δεν αντέχουν τις αρετές καθάριες και προσπαθούν να τις νοθεύσουν. Σ' αυτή τους τη προσπάθεια όμως μένουν τελείως στέρφοι από αρετές και μοιάζουν άξιοι περιφρόνησης. Είναι γιατί ο κόσμος μας έφτασε να τα περηφρονεί όλα. Ακόμα κι αυτόν που έχει λίγες αρετές και ίσως πολλά ελαττώματα.Εδώ πιστεύω είναι το λάθος μας. Δεν εστιάζουμε να βοηθήσουμε έναν άνθρωπο με λίγες αρετές και ας έχει πολλά ελαττώματα. Γιατί να μην τον πείσουμε, ότι μπορεί να αυξήσει τις αρετές του. Αντίθετα του επισημαίνουμε μόνο τα ελαττώματά του, ποτέ τις αρετές του κι εκείνος μέσα από τέτοια καθεστώτα, χάνει και τις λίγες αρετές που έχει,στη προσπάθειά του να τις παραποιήσει γιά να γίνει αρεστός, Νομίζοντας έτσι, ότι θα φτιάξει με το τρόπο αυτό κι άλλες. Καταντάει χωρίς καμμία αρετή και μένει στη περιφρόνηση και στη θλίψη. Έπαινος λοιπόν στις λίγες αρετές και βοήθεια να αναδειχτούν κι άλλες. Τα ελλατώματα των αρετών αν τα βλέπουμε δεν τα πειράζουμε τα αφήνουμε γιά να είναι πάντα γνήσιες οι αρετές, προσπαθόντας να προσεγγίσουμε κι άλλες αρετές που δεν τις έχουμε αγγίξει ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Όχι λοιπόν στη νοθεία του καφέ!Σκέτος, γνήσιος, αυθεντικός.
    Εξαιρετικό κείμενο, κάθε γουλιά καφέ και μια κουβέντα με αληθινή ουσία για τις αξίες της ζωής.Εξαιρετικές και οι απαντήσεις στα σχόλια. Να΄στε πάντα καλά κ.Δημήτρη, να μας χαρίζετε τέτοια όμορφα κείμενα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Όχι λοιπόν στη νοθεία του καφέ!Σκέτος, γνήσιος, αυθεντικός.
    Εξαιρετικό κείμενο, κάθε γουλιά καφέ και μια κουβέντα με αληθινή ουσία για τις αξίες της ζωής.Εξαιρετικές και οι απαντήσεις στα σχόλια. Να΄στε πάντα καλά κ.Δημήτρη, να μας χαρίζετε τέτοια όμορφα κείμενα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Πω πω τι καφέ ήπια σήμερα!
    Κάποτε τον καφέ μου (παραδοσιακό διπλό ελληνικό) τον έπινα πετιμέζι! Όμως άκουσα έναν άνθρωπο να λέει "Δεν καταλαβαίνεις την γεύση του καφέ αν κάνεις προσθήκες" και με έβαλε σε σκέψεις και το επεξεργάστηκα και έφτασα τα τελευταία 17 χρόνια (τότε ήμουν 17) να τον πίνω σκέτο. Και είναι όπως τα λες Δημήτρη!
    Η γνησιότητα, οι αρετές, η καλοσύνη, η αλήθεια δεν χωράνε νοθείες.
    Κάθε περιγραφή σου στην κούπα του καφέ, μου έφερνε στο νου πρόσωπα και καταστάσεις.
    Υπέροχος καφές με ακριβές ερμηνείες!!!!!
    Καλό μήνα σε σένα και στην όμορφη οικοδέσποινα :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Kαλό μήνα αγαπητή Λάχεσις. Είναι πράγματι όπως τα λες, όταν μας έρχονται στη μνήμη ο τρόπος που αποκτήσαμε καποιες συνήθειές μας.Συνήθειες και μνήμες που κάποτε με έκαναν να γράψω..."Δεν θέλω να ξεχνάω το «χτες»,
    γιατί το «αύριο» θα μου το φέρει μπροστά μου και θα το ξαναζήσω.
    Θέλω να θυμάμαι, γιά να λέω ότι αύριο θα ζήσω μία «καινούργια μέρα».
    Και κάτι ακόμα που δηλώνει την επεξεργασία των σκέψεων κατά το περασμα των χρόνων...
    "Ασημένιο παιχνίδι, είν’ η τρέλα των νιάτων,
    μα χρυσώνει και γιαίνει, μόνο με γηρατειά".
    Νάσαι πάντα καλά!!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αγαπητέ φίλε Δημήτρη έτσι κι εγώ έμαθα να πίνω τον καφέ μου σκέτο!όχι πικρό σκέτο!μου είχε κάποτε ένας θείος μου αν πίνεις τον καφέ γλυκό δεν πίνεις καφέ πίνεις νερό με ζάχαρη με μια δόση λίγου καφέ..
    θέλω τα πάντα χωρίς νοθείες....έτσι είναι...
    καλό μήνα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Καλημέρα Δεσποινα. Ευχαριστώ για το σχόλιο, είναι πράγματι γοητευτικη ή γνησιότητα σε όλα της τα μήκη και τα πλάτη. Είναι γιατί μαθαίνοντας την γνησιότητα, μαθαίνουμε ευκολότερα να κάνουμε και σωστές πράξεις. Ότι βαδίζει πλάι στο γνήσιο είναι πολλές φορές και σωστό.
    Νάσαι καλά πάντα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Είχα περιέργεια για τη συμμετοχή σου! Και πριν διαβάσω το κείμενο, άρχισα να κάνω υποθέσεις! Καμία σχέση! Για μια ακόμη φορά με ξάφνιασες τόσο ευχάριστα!
    Και, αν και δεν μπορώ να φανταστώ τον καφέ μου δίχως ζάχαρη, απόλαυσα τους συμβολισμούς!
    Η γνησιότητα πρέπει να μας δείχνει το δρόμο και όταν λοξοδρομούμε να το ξέρουμε!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Σ' ευχαριστώ πολύ, που άφησες την έκπληξή σου στο σχόλιό σου, με την άποψη ότι η απόκλιση από την γνησιότητα πρέπει να έιναι ελεγχόμενη και εκούσια. Έτσι πιστεύω κι εγώ, τουλάχιστον έχουμε γνώση των συνεπειών της απόκλισης και δεν είμαστε στο έλεος της άγνοιας που θεωρούμε ότι μας βολεύει. Δεν φαντάζεσαι τον καφέ χωρίς ζάχαρη, γιατί δεν φαντάζεσαι΄πόσο κακό κάνει η ζάχαρη. Ή μαλλον το φαντάζεσαι αλλά δεν θέλεις να το αποδεχτείς. Αστειεύομαι μέχρι να γίνουν σοβαρά τα πράγματα που αφορούν την ζάχαρη. Νάσαι πάντα καλά και να λοξοδρομείς όταν το χρειάζεσαι κι όταν το θέλεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή