Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Ιστορίες του Καφενέ #3 : Ο παρατηρητής

black and white, book, coffee, lovely, silence, tumblr

Την έβλεπε κάθε Κυριακή πρωί, σε ένα μικρό καφενέ που είχε ανακαλύψει τυχαία, στο ίδιο τραπεζάκι, να πίνει τον καφέ της, να ξεφυλλίζει ένα βιβλίο, να πληρώνει και να φεύγει. Πάντα την ίδια ώρα. Πάντα τις ίδιες κινήσεις.
Στην αρχή δεν είχε δώσει ιδιαίτερη σημασία. Μετά από μερικές Κυριακές που βρέθηκε στον ίδιο καφενέ, για να σκοτώσει περισσότερο τον χρόνο του, άρχισε να την παρατηρεί. Πότε του έγινε έμμονη ιδέα, δεν το θυμάται καθαρά.
Η παρατήρηση της ήταν για αυτόν πια, δεύτερη φύση.

Καθόταν στο ίδιο τραπεζάκι. Ο καφετζής, σαν να υπήρχε ένα είδος σιωπηρής συμφωνίας μεταξύ τους, της το κρατούσε άδειο μέχρι να έρθει. Παράγγελνε πάντα τον ίδιο καφέ: ελληνικό, διπλό, σκέτο. Ο καφετζής ρωτούσε πάντα τι θα πάρει και αυτό γινόταν σχεδόν με ιεροτελεστία. Έπειτα έβγαζε από την τσάντα της ένα κουτάκι μικρό και μετρούσε στη χούφτα της τρία μικρά, άσπρα κουφετάκια. Τα έριχνε με θεαματικό τρόπο μέσα στο αχνιστό ρόφημα και κοιτούσε έπειτα το φλιτζάνι της, λες και είχε μοναδικό ενδιαφέρον η δολοφονία των μικρών άσπρων κουφετιών. Στη συνέχεια, κοιτούσε πάντα το ρολόι της σαν να κρατούσε χρόνο. Ναι, τελικά μετρούσε το χρόνο και αφού κατέβαζε τις πρώτες γουλιές, άνοιγε το βιβλίο της κι έβγαζε από μέσα μια καρτ ποστάλ, που λειτουργούσε ως σελιδοδείκτης μάλλον. Τον άφηνε προσεκτικά στη μια γωνιά του τραπεζιού και γύρω της έφτιαχνε με προσοχή το φλιτζάνι της, το ποτήρι με το νερό. Όλα έπρεπε να έχουν τη σωστή θέση πάνω στο τραπεζάκι της. Διάβαζε (ή μήπως παρίστανε πως διάβαζε) ώσπου σταματούσε και ανυπόμονα φυλλομετρούσε τις σελίδες. Κάποια στιγμή άφηνε το αντίτιμο του καφέ στην άλλη άδεια γωνία του τραπεζιού, έκλεινε προσεκτικά το βιβλίο, προσέχοντας ο σελιδοδείκτης-καρτ ποστάλ να μην είναι ούτε πολύ μέσα, ούτε πολύ έξω, κοιτούσε ξανά το ρολόι της κι έφευγε, αθόρυβα, όπως αθόρυβη ήταν όλη της η παρουσία, όση ώρα καθόταν στο καφενεδάκι.



cafe, cafee, chocolate, coffe, coffee, cozy, cup, drink, fall, food, hot, kahve, mug, photography, simple, simplicity, smoke, steam, steamy, tea, tumblr, yum

Σκέφτηκε κάποια στιγμή να ρωτήσει τον καφετζή ... Ποια ήταν; Γιατί ήταν πάντα μόνη; Γιατί της κρατούσε το ίδιο τραπέζι; Γιατί είχε σημασία για αυτήν η κάθε κίνηση της όσο ήταν στο χώρο του καφενέ; Άραγε ερχόταν κι άλλες μέρες εκτός από κάθε Κυριακή πρωί; Μετά όμως σκεφτόταν μην τον περάσει για κανέναν περίεργο ο καφετζής και μετάνιωνε για τις σκέψεις του αυτές.
Κι έτσι συνέχιζε επί μήνες να κάθεται κι αυτός στην ίδια βολική του θέση και να παρατηρεί...

Είχαν περάσει τρεις Κυριακές. Το τραπέζι στη γωνία έμενε άδειο. Όταν και την επόμενη Κυριακή, δεν είδε την αγαπημένη του φιγούρα, δεν άντεξε άλλο.. "Ωχου ! Ας με περάσει και για ανώμαλο. Σε τελευταία ανάλυση είναι απλό κοινωνικό ενδιαφέρον...." σκέφτηκε σιωπηρά.


-Να σας ρωτήσω κάτι κύριε...;

-Λευτέρης.. Ορίστε παλικάρι μου..
-Κύριε Λευτέρη, μια κοπέλα, που ερχόταν εδώ κάθε Κυριακή και καθόταν σε κείνη τη γωνιά, δεν έρχεται πια; Άλλαξε μέρα; Γνωρίζετε κάτι... Έτσι κοιτούσα το τραπέζι και αναρωτήθηκα...

Ο κύριος Λευτέρης δεν αποκρίθηκε. Μόνο απομακρύνθηκε. Επέστρεψε αμέσως μετά και απίθωσε μια εφημερίδα πάνω στο τραπεζάκι. 

-Στη κάτω μεριά, στη σελίδα είκοσι δύο.
cafe, grunge, guy, hipster, indie, newspaper, photography, reading, tumblr, vintage
Η είδηση έπιανε το  μισό κάτω μέρος του φύλλου. Είχε τη φωτογραφία της κοπέλας. Ναι, αυτή ήταν αν και η φωτογραφία της ταυτότητας την αδικούσε πολύ. Ο τίτλος έκανε την καρδιά του να ριγήσει. 
"Βρέθηκε μετά από μέρες, παγωμένη και μόνη".

Έτρεξε την είδηση αχόρταγα, αν και δεν έλεγε και πολλά. Άλλη μια ψυχή που ξεψύχησε έρημη στο σπίτι όπου διέμενε, μόνη μετά το θάνατο των δικών της. Ένας σκύλος ήταν η μοναδική της συντροφιά. Συγγενείς και να υπήρχαν δεν την επισκέπτονταν. Την έλεγαν Έλσα.

Οι γείτονες τη σκιαγραφούσαν......

"Τη βλέπαμε λίγες φορές, όταν έβγαζε το σκυλάκι έξω, ή όταν πήγαινε να ψωνίσει. Δεν είχε πολλά πάρε-δώσε με τη γειτονιά. "

"Περίεργη ήταν. Ούτε καλημέρα δεν έλεγε καλά καλά. Νομίζω ότι ήταν σνομπ, είχε τη μύτη ψηλά, πώς το λέτε εσείς στο χωριό σας ;"
"Ωχού, στριμμένη ήταν. Στραβόξυλο εντελώς! Αν της πείραζες κάτι έξω από το σπίτι της ούρλιαζε σαν ζώο..."
"Εγώ νομίζω ότι ήταν σαν μικρό παιδί. Κάποιοι έλεγαν ότι μπορεί να είχε καθυστέρηση. Αλλά εγώ την έβλεπα στο μπακάλικο, ήξερε να πληρώνει. Βέβαια, δεν σε κοιτούσε ποτέ στα μάτια.."
"Μα και οι γονείς της, κλειστοί άνθρωποι βρε αδερφέ μου! Όσο ζούσαν, δεν μιλούσαν για την κόρη τους. Ούτε με τη γειτονιά είχαν σχέσεις."

Το ρεπορτάζ τελείωνε πως η γυναίκα που βρέθηκε νεκρή και σε συνθήκες αποσύνθεσης, ζούσε με ένα επίδομα της πρόνοιας, αφού από νεαρή ηλικία είχε διαγνωσθεί αυτισμός.



coffee, newspaper, rain

Έκλεισε την εφημερίδα αποσβολωμένος. Αυτισμός λοιπόν. Τώρα μπορούσε να καταλάβει πολλά....
Αλλά και πάλι, ποια ήταν η Έλσα; Ήταν ένα στραβόξυλο; Μια περίεργη; Ένα μεγάλο παιδί, που έκανε συγκεκριμένα πράγματα, σε συγκεκριμένες ώρες, με την ίδια πάντα σειρά;

Δεν θα μάθαινε ποτέ. Η γυναίκα είχε φύγει και κανείς δεν θα μάθαινε ποτέ ποια ήταν πραγματικά. 

Αν και την παρατηρούσε για μήνες και ο ίδιος δεν θα μπορούσε να πει κάτι για αυτήν τελικά... 
Όχι γιατί δεν μίλησαν ποτέ. Όχι γιατί δεν άφηνε κανέναν να δει μέσα της. 
Γιατί απλά δεν αρκεί να παρατηρείς συνήθειες και συμπεριφορές για να μάθεις. Για να γνωρίσεις κάποιον. Νομίζεις ότι γνωρίζεις. Συμπληρώνεις τα κενά όμως σύμφωνα με τη δική σου υποκειμενική ματιά.
Μια συλλογή πληροφοριών, είναι μια συλλογή πληροφοριών. Τίποτα περισσότερο. 

Όχι. Δεν γνωρίζεις έναν άνθρωπο από τις συνήθειες του. Δεν ξέρεις και ίσως να μην μάθεις ποτέ τις σκέψεις του, τις ανάγκες του, τις επιθυμίες του.
Θυμήθηκε τους γείτονες και τα συμπεράσματα τους και συννέφιασε!

Αλήθεια, αν κάποιος παρατηρούσε τον ίδιο, τι θα μπορούσε να συμπεράνει σκέφτηκε, ρουφώντας τον δικό του καφέ...



Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στις Ιστορίες του Καφενέ #3.
Καλή σας μέρα
@ριστέα

90 σχόλια:

  1. Αλλη μια όμορφη γραφή!!!Καλή επιτυχία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Τέτα μου, αν και δεν είναι διαγωνισμός...
      Φιλιά :)))

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Αριστέα μου γλυκιά!
    Υπέροχη και η δική σου καδεφιαστή ιστορία!
    Ειλικρινά θεωρώ οτι ο τρίτος γύρος του καφενέ ειναι ιδιαίτερα πρωτοπωριακός και καινοτόμος.
    Τις τελευταίες μέρες διαβάζω ολων σας τις συμμετοχες και πραγματικα εχω εντυπωσιαστει με την ποικιλομορφη συμμετοχη σας. Ενω ειναι διαφορετικα ειναι και ιδια στην δυναμικη τους! Συγχαρητηρια και σε σενα και σε ολους!
    Φιλακια πολλα πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ το ίδιο πιστεύω Κικίτσα μου, όλοι έχουν δώσει πολλές, διαφορετικές και δυνατές ιστορίες και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό!
      Να'σαι καλά!
      Φιλιά! :))

      Διαγραφή
  3. Αριστέα μου καλημέρα!!Η επιστροφή μου συναντιέται με αυτή την όμορφη ιστορία σου!!Δεν γνωρίζω για τις ιστορίες του ΚΑΦΕΝΕ, αλλά θα φροντίσω να τις μάθω!!
    Δεν ξέρω αν πρόκειται για μυθοπλασία ή αληθινή ιστορία, αλλά έχεις δίκιο...Μια συλλογή πληροφοριών, είναι μια συλλογή πληροφοριών. Τίποτα περισσότερο.

    Δεν γνωρίζεις έναν άνθρωπο από τις συνήθειες του. Δεν ξέρεις και ίσως να μην μάθεις ποτέ τις σκέψεις του, τις ανάγκες του, τις επιθυμίες του.

    Για αυτό καλό είναι να μην κρίνουμε από την εικόνα του τον καθένα, αν δεν τον γνωρίσουμε!!Φιλιάααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που σε βλέπω ξανά Δέσποινα, είδα και τα νέα σου!
      Να σου ζήσει η μπέμπα ( κι από δω!)
      Η ιστορία μου ήταν εντελώς φανταστική :)))
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  4. Καλημερα Αριστέα . Πόσο αληθινό μπορεί να είναι ένα παραμύθι. Αν είναι παραμύθι θα θέλαμε να είναι αλήθεια. Αν είναι αλήθεια , λέμε πως μοιάζει με παραμύθι. Είναι πάντως σίγουρο ότι κάνεις δεν ξέρει τι κρύβεται πίσω από έναν άνθρωπο, ιδιαίτερα αν εκείνος επιδιώκει στη ζωή του τη κκάλυψη θεωρώντας ότι η έκθεση δεν ενδιαφέρει κανένα.
    Ομορφη, ανάλυση μιας περιεργειας που ίσως να ήταν και ερωτικό ενδιαφέρον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ιστορία μου είναι μεν φανταστική αλλά ήθελα να να είναι μια Αληθινή ιστορία με την έννοια, να υπάρχει κάπου εκεί έξω!
      Χαίρομαι που σου άρεσε!
      Την καλημέρα μου και την αγάπη μου :))

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα Αριστέα μου
    Πολύ ανθρώπινη η ιστορία σου
    Πάντα θα στιγματίζεται η διαφορετικότητα
    ή η κοινωνία θα την πλησιάσει;
    Αναρωτιέμαι πόσο θα ζούμε ακόμα στην προϊστορία

    Φιλάκια πολλά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Ελένη μου!
      Πολλά τα θέματα που ήθελα να θίξω, ένα από αυτά είναι και η διαφορετικότητα στην κοινωνία μας και πώς την αντιμετωπίζουμε :))
      Φιλιά!♥

      Διαγραφή
  6. Αριστέα μου, αριστοτεχνικά δοσμένη η ιστορία σου και το θέμα που θίγεις αγγίζει όλους μας! Η σύγχρονη κοινωνία περιλαμβάνει δυστυχώς πολλούς παρατηρητές και λιγότερους ανθρώπους! Μας ταρακούνησες και καλά έκανες!!! Σ' ευχαριστώ για το τόσο όμορφο ανάγνωσμα.
    Φιλιά πολλά
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μαρίνα μου!
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε και που έπιασες αυτό που είχα εγώ στο νου κυρίως!
      Φιλιά πολλά :))

      Διαγραφή
  7. Δυστυχώς αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει Αριστέα μου!
    Είμαστε πολύ επιφανειακά όντα και δεν κοιτάμε ποτέ πιο μέσα.
    Η πρώτη εντύπωση νομίζουμε ότι μας δίνει το δικαίωμα να σχηματίσουμε άποψη και να την λέμε και στους άλλους.
    Αν δεν το κάναμε θα ήταν τόσα πράγματα διαφορετικά.
    Αλλά δεν έχει κανείς το θάρρος να ψάξει κάτω από την επιφάνεια.
    Οτι αφρίζει όμως, όπως μου έλεγε η γιαγιά μου, δεν είναι πάντα σαπούνι!
    Με συγκίνησες Αριστάκι μου γλυκό την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η επιπολαιότητα και η βιαστική κρίση είναι στο αίμα πολλών Ελενάκι μου, δυστυχώς! Και ναι: Αν δεν το κάναμε θα ήταν τόσα πράγματα διαφορετικά.! Συμφωνούμε απόλυτα!
      Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου :))

      Διαγραφή
  8. Πόσο απερίσκεπτα βάζουμε ετικέτες, πόσο απάνθρωπα αποστρέφουμε το πρόσωπο, πόσο ανέντιμα κατηγορούμε σε άλλους κάποιον συνάνθρωπο, που δεν μας ενόχλησε, που δεν έχουμε να του καταμαρτυρήσουμε κάτι, αλλά που αυθαίρετα βγάλαμε συμπέρασμα.
    Θέτεις ένα σημαντικό ζήτημα της κοινωνικής ζωής, Αριστέα. Και το περιγράφεις τόσο παραστατικά και ευσύνοπτα.
    Όλο το διήγημα βέβαια, κεντημένο στον καμβά τής Μοναξιάς.
    Όχι μόνο καλογραμμένο και πειστικό. Και Διδακτικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Άρη, τα λόγια σου με τιμούν !
      Σε ευχαριστώ από καρδιάς για το όμορφο σχόλιο σου!
      Την καλημέρα μου και την αγάπη μου :)))

      Διαγραφή
  9. Ομορφη ιστορια ρε παιδι μου! Συναισθηματικη! Με πολυ καλή ροη και πολλές αλλα και σκληρές αλήθειες...Ωραιο μηνυμα πέρασες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μάκη! Να'σαι καλά!
      Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου :)))

      Διαγραφή
  10. Γιατί μένουμε στο να παρατηρούμε από απόσταση εγώ αναρωτιέμαι και δεν πλησιάζουμε αυτόν που μας ενδιαφέρει; Γιατί ο Παρατηρητής προτίμησε τη μοναξιά του και το να κοιτάει την κοπέλα από το να κάνει μια προσπάθεια να έρθει κοντά της; Είναι ένα μεγάλο θέμα της καθημερινότητας αυτό που τόσο ευαίσθητα και συναισθηματικά έθιξες. Το πόσο εύκολα κολλάμε μια ταμπέλα χωρίς να έχουμε την παραμικρή ιδέα για το ποιος κρύβεται από κάτω...
    Όπως πάντα καλογραμμένη η ιστορία σου, μας συγκίνησε και μας προβλημάτισε... Παρατηρώ πως σε αυτό τον κύκλο οι ιστορίες του καφενέ είναι η μία πιο ιδιαίτερη από την άλλη! Πολλά μπράβο θα πω σε όλους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ κοριτσάκι μου, δεν μπορούμε πάντα να το κάνουμε, ούτε έχουμε το δικαίωμα να προχωρούμε κάποιες φορές....
      Για αυτό όμως θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ΔΕΝ γνωρίζουμε πραγματικά επομένως θα πρέπει να ξέρουμε ότι τα συμπεράσματα μας θα είναι επιπόλαια και ίσως άστοχα!\χαίρομαι που πρόσεξες κι εσύ το ανεβασμένο επίπεδο! Πετάει η ομάδα και χαίρομαι διπλά εγώ!
      Φιλιά πολλά και καλημέρες!!! :)))

      Διαγραφή
  11. Μια ιστορία, που έρχεται την επομένη της αυτοκτονίας μιας μάνας και του γιου της στην Χαλκίδα, από οικονομική απόγνωση...
    Η διήγηση, μου έφερε στο μυαλό την φράση: μην βιάζεσαι να κρίνεις κάποιον, αν δεν ξέρεις τι φορτίο κουβαλάει!
    Πάντως, γενικότερα μιλώντας, είμαστε περίεργα όντα...ενδιαφέρεσαι για κάποιον σε λένε κουτσομπόλη ή περίεργο, δεν ενδιαφέρεσαι, σε λένε αδιάφορο και παρτάκια!!
    Θα έλεγα, να είμαστε περισσότερο ανθρώπινοι, να ενδιαφερόμαστε αλλά να έχουμε και το θάρρος να μιλάμε για τα προβλήματά μας...
    Το κείμενό σου Αριστέα, πέρα από όλα τα άλλα, μου δείχνει- με τις μικρές λεπτομέρειες που το στολίζουν- πως κι εσύ είσαι αρκετά παρατηρητικό άτομο...την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθινό! Ποτέ δεν ξέρουμε τι κρύβεται πίσω από μία πόρτα, μία ψυχή, ένα Άνθρωπο!
      Κοίτα κι εγώ έχω ακούσει ότι είμαι αδιάφορη. Γιατί δεν ρωτάω εύκολα! Η διακριτικότητα είναι από τα κυρίαρχα στοιχεία του χαρακτήρα μου.
      Αλλά αυτό που σημείωσες είναι το πιο σωστό Ανταίο μου: πιο ανθρώπινοι! Να ανοιγόμαστε εμείς... Να έχουμε το θάρρος να μιλήσουμε, να ζητήσουμε βοήθεια.
      Έμαθα να παρατηρώ από την επιστήμη μου. Αργότερα έμαθα ότι η παρατήρηση μπορεί να με βοηθήσει στην κατανόηση του κόσμου...να μου δώσει πολλά στοιχεία. Αλλά μέχρι εκεί! Να μην συμπληρώνω μόνη τα κενά!
      Έχω πάντα στο νου ότι η άποψη μου κατά πάσα πιθανότητα είναι εντελώς υποκειμενική!
      Την καλημέρα και την αγάπη μου Ανταίο!
      Φιλιά! :))

      Διαγραφή
  12. Δεν ξέρω από που εμπνεύστηκες την ιστορία σου αλλά θα μπορούσε να είναι αληθινή!
    Και δυστυχώς στις μέρες μας το φαινόμενο της απομόνωσης και της απομάκρυνσης των ανθρώπων.
    Το κείμενό σου κρύβει πολλά αισθήματα!
    Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις!Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Λάουρα!
      Να΄'σαι καλά!
      Πολλά ζεστά φιλιά :)))

      Διαγραφή
  13. Ομολογώ πως ήταν ανατριχιαστικό, με μια μεγάλη δόση αλήθειας: λίγοι ξέρουν τι πραγματικά συμβαίνει στη ζωή του καθενός μας, όταν κλείνει η πόρτα του σπιτιού (αν υπάρχει...) πίσω μας... Η παιδεία μας όμως, δεν έχει φτάσει σε επίπεδα ενδιαφέροντος για το διπλανό μας και εξαντλείται κυρίως στα κουτσομπολίστικα επίπεδα δυστυχώς... :((

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς Πετρούλα μου: λίγοι ξέρουν ! Πολλές φορές ούτε καν οι δικοί σου άνθρωποι!
      Και ναι, το κουτσομπολιό είναι ένα θέμα...ΤΕΡΑΣΤΙΟ!
      Φιλιά πολλά κι αγκαλιές :)))

      Διαγραφή
  14. Ευαίσθητο το θέμα του αυτισμού και καλά έκανες και το έθιξες, Αριστέα!
    Μας μετέφερες μέσω της διήγησης και ένα μεγάλο κομμάτι των σπουδών σου.
    Στάθηκα στο περιεχόμενο της δεύτερης παραγράφου, όπου γίνεται συνοπτική ανάλυση της αυτιστικής συμπεριφοράς.
    Μέσα από την παρατήρηση και τη συλλογή πληροφοριών, εξάγονται πολύτιμα συμπεράσματα για τους επιστήμονες και όχι μόνο…
    Οφείλουμε να παρατηρούμε τα πάντα…
    Διαφέρουμε ως προς τον τρόπο με τον οποίο αξιοποιούμε τις πληροφορίες…
    Οι γείτονες με διάθεση κουτσομπολίστικη, ενώ ο παρατηρητής, ίσως και να έλυνε κάποιες απορίες του παρατηρώντας τις εμμονές της Έλσας…
    Άρα να μου επιτρέψεις να συμπληρώσω ,πως μια συλλογή πληροφοριών, πολλές φορές μπορεί να σου λύσει έναν γρίφο…
    Σ’ ευχαριστούμε για το περιεχόμενο της δικής σου διήγησης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημερούδια χαρά μου!
      Προσπάθησα να βασιστώ σε όλη την πληροφόρηση που έχω γύρω από τον αυτισμό ώστε να είναι αληθοφανής η περιγραφή της ηρωίδας μου!
      Φυσικά και η παρατήρηση είναι ΕΡΓΑΛΕΙΟ όχι μόνο για τους ειδικούς ( και η δουλειά μου βασίζεται εξάλλου στην παρατήρηση,,,στην κοινωνική έρευνα μάλιστα απαιτείται!) αλλά και για τον απλό άνθρωπο.
      Η παρατήρηση μπορεί να μας δώσει γνώση. Για τον κόσμο που μας περιβάλλει, για τη φύση, για τους ανθρώπους, Από τις συμπεριφορές μαθαίνουμε πολλά πράγματα. Δυστυχώς όμως αν δεν συζητήσουμε μπορεί να πέσουμε πολύ μακριά. Ακόμα και ένας ψυχολόγος που κάνει ψυχανάλυση δεν είναι πάντα σε θέση να διεισδύσει μέσα βαθιά στον άλλον, αν ο άλλος δεν τον αφήσει! Γιατί πάντα θα υπάρχουν αυτοί που δεν ανοίγονται με τίποτα!
      Από κλειστά βιβλία και επιφυλακτικότητα.... άλλο τίποτα!
      Την καλημέρα μου και την αγάπη μου :))))

      Διαγραφή
  15. Aριστέα μου η ιστορία σου , μ΄εβαλε στη θέση του παρατηρητή σου αλλά και στη θέση της κοπέλας και διαπίστωσα ότι έκανα πολύ διαφορετικές σκέψεις.....όντας παρατηρητής και υποκείμενο προς παρατήρηση.....περιέγραψες αλήθειες της συμπεριφοράς μας και της κοινωνίας μας και με γέμισες ερωτηματικά....νομίζω ότι έχουμε και πρόβλημα αυτογνωσίας και πρόβλημα χειρισμού ευαίσθητων καταστάσεων γιατί η παιδεία μας είναι ανεπαρκής και η κοινωνία μας εντελώς προσηλωμένη στο εγώ.....και το έχω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι να σκορπίζω... ερωτηματικά! Με την έννοια ότι ο προβληματισμός είναι σπουδαίο πράγμα!
      Να'σαι καλά Κλαυδία μου!
      Τα φιλιά μου και τις καλημέρες μου :)))

      Διαγραφή
  16. Ανθρώπινη, ιστορία, ο Αυτισμός έχει πάντα την ιδιομορφία του,
    Ο κάθε ένας αυτιστικος είναι το κέντρο του κόσμου, της ύπαρξής του.
    Είναι έξυπνοι σε πολλά πράγματα που για εμάς μας φαίνοντε ακατανόητα,
    Αλλα μου άρεσε η τελευταια σου φράση.
    (Αλήθεια, αν κάποιος παρατηρούσε τον ίδιο, τι θα μπορούσε να συμπεράνει σκέφτηκε, ρουφώντας τον δικό του καφέ...)

    ιδού το αίνιγμα!!
    Αγαπητή μου Αριστέα Συγκινητική ανθρώπινη ιστορία σου

    χαιρετισμούς

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς Γαβρίλη μου... το αίνιγμα στο τέλος δείχνει και το σκοπό μου. Η ιστορία μου ήταν ...αλληγορική κατά κάποιο τρόπο! :))
      χαίρομαι που σου άρεσε!
      Την αγάπη μου από την πατρίδα ! :))

      Διαγραφή
  17. Καθηλωτική η ιστορία σου Αριστέα σου. Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Είναι αρκετά μπερδεμένο.

    Θεωρώ πως αν καταλάβεις ότι κάτι δεν πάει καλά, μπορείς να επέμβεις ή να ζητήσεις να επέμβουν οι ειδικοί. Χωρίς να υπάρχει κάποιο εξωτερικό σήμα, πως θα ψάξεις να δεις τι συμβαίνει;
    Ο ίδιος ο ήρωας σκέφτηκε: “Ας με περάσει και για ανώμαλο”. Και καλώς ή κακώς έτσι είναι. Δεν μπορείς να πιάσεις κουβέντα με μια άγνωστη στον καφενέ (εκτός αν είναι άλλα τα κίνητρα) μόνο και μόνο για να διαπιστώσεις αν έχει προβλήματα.
    Αν δεν έχει προβλήματα θα το πάρει διαφορετικά και ο παρατηρητής εύκολα μπορεί να γίνει «ρόμπα».
    Αν έχει προβλήματα, όπως το κορίτσι με τον αυτισμό, δεν νομίζω να μπορεί να την πλησιάσει κάποιος μη ειδικός. Κάποιος που δεν γνωρίζει να χειρίζεται παρόμοιες καταστάσεις μάλλον θα παρεξηγήσει και τις απαντήσεις που θα πάρει.

    Σίγουρα οι περίοικοι είχαν τον πρώτο λόγο, αφού δεν υπήρχε το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον.

    Ναι υπάρχει αποξένωση, ναι υπάρχει περιθωριοποίηση, ναι δεν νοιαζόμαστε για τα προβλήματα των άλλων (ευτυχώς όχι όλοι), αλλά πολλές φορές το αληθινό-ανθρώπινο ενδιαφέρον παρεξηγείται.
    Και στο τέλος καταλήγουμε στο “τι με νοιάζει εμένα”.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό που σημείωσες Πέτρο μου είναι το ένα από τα θέματα που είχα στο νου. Ένα γεγονός που όντως υφίσταται. Άνθρωποι δίπλα μας που υποφέρουν και φεύγουν γιατί κανείς δεν ανακατεύεται! Και οι προβληματισμοί σου είναι πέρα ως πέρα σωστοί ! Και καλό είναι να σκεφτούμε όλοι μας... αν κάποιος δίπλα μας χρειάζεται βοήθεια, μέχρι που μας παίρνει να βοηθήσουμε;

      Το άλλο κομμάτι ( που για μένα ήταν κυρίαρχο πάντως όταν ξεκινούσα να γράψω) είναι το πόσο γνωρίζουμε κάποιον απλά και μόνο γιατί έχουμε παρατηρήσει την εξωτερική του συμπεριφορά. Αρκεί η από μακριά γνώση για να καταλάβεις; Για να κρίνεις;
      έχεις γνώση της υποκειμενικότητας της κρίσης σου;
      Αυτά ήταν τα δικά μου ερωτήματα!
      Νομίζω ότι μαζί δίνουμε όλα τους προβληματισμούς πιο ολοκληρωμένα!

      Την αγάπη μου και τα φιλιά μου! :)))

      Διαγραφή
  19. Ο παρατηρητής σου (η ιστορία, όχι ο ήρωάς της) είναι γεμάτος οξυδέρκεια και αλήθειες...
    Κανείς μας δεν ξέρει, και ούτε μπορεί να καταλάβει τον άλλον, παρατηρώντας μόνο κάποιες συνήθειές του.

    Φιλιά πολλά και καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που συμφωνούμε Μαρία μου!
      Φιλιά πολλά και την καλημέρα μου :)))

      Διαγραφή
  20. Ωραία η ιστορία σου, Αριστέα, όμως θα συμφωνήσω με την ανάλυση του Πέτρου. Κάποια θέματα είναι πολύ λεπτά. Κι άλλο είναι η ασθένεια του αυτισμού κι άλλο η αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα σε παραπέμψω όμως Σοφία μου να διαβάσεις το δικό μου σχόλιο/απάντηση στον Πέτρο!
      Όντως όμως κάποια θέματα είναι λεπτά!
      Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου :)))

      Διαγραφή
  21. Αριστέα μου το έχω ξαναπεί, χωρίς ίχνος κολακίας, άλλωστε δεν υπάρχει και λόγος. Η Προσφορά σου με τις πρωτοβουλίες αυτές είναι πάρα πολύ σημαντική στην συγκέντρωση τέτοιων μικρών θησαυρών από δημιουργούς κάθε είδους.
    Θα μπορούσες να αναλάβεις μάλιστα και ένα είδος "φεστιβαλ" πάνω σε όλα αυτά.
    Όσον αφορά και το δικό σου κείμενο, όταν ο άνθρωπος είναι της τέχνης και των χεριών, θαρρώ δεν του λείπει και η έκφραση.
    Πάντα καλά κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου, τα λόγια σου με τιμούν και με συγκινούν παράλληλα!
      Σε ευχαριστώ από καρδιάς...
      Φιλιά :)))

      Διαγραφή
  22. Είναι απ' τις ιστορίες που αναρωτιέσαι "κι αν της μιλούσε όσο την έβλεπε στο καφενείο; Θα προλάβαινε το κακό; Θα μπορούσε να προλάβει τη δραματική εξέλιξη;..."
    Επειδή φωτογραφίζεις αληθινές ιστορίες συνανθρώπων, η ιστορία σου με καθήλωσε και με προβλημάτισε. Πάντα αναρωτιέμαι γιατί μας λείπει το θάρρος να εκφράσουμε αυθόρμητα αυτό που νιώθουμε ή να πούμε έστω μια "καλημέρα". Ίσως και να ήταν πιο ανθρώπινη η κοινωνία μας...
    Μπράβο ρε Αριστάκι μου! Χειρίστηκες ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, με ρεαλισμό αλλά και διακριτικότητα. Διαφορετικός ο καφές σου, με πολλά μηνύματα προς όλους μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Μαρία μου!
      Χαίρομαι όταν οι ιστορίες μου προβληματίζουν. ίσως λόγω σπουδών να θέλω να είναι τέτοιες! Αλλά με χαροποιεί όταν μια ιστορία μου δεν είναι απλά και μόνο για τη ψυχαγωγία!
      Φιλιά πολλά και την αγάπη μου :)))

      Διαγραφή
  23. Αριστέα μου, διαβάζοντας την ιστορία σου σκέφτηκα κάποια και ήθελα να σου γράψω κάτι αλλά φτάνονατς στο τέλος, με το τέλος αυτό που είχε η ιστορία, λέω να μην το κάνω... όχι εδώ, όχι ακόμα. Αν παρατηρούσαμε με ενδιαφέρον και όχι με κουτσομπολιό θα βλέπαμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Μόνο αυτό θα πω! Υπέροχη και αληθινή (γιατί συμβαίνουν αυτά γύρω μας, τουλάχιτσον για όσους παρατηρύν).
    Την ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α θα αναμένω πάντως όπου θες να το συζητήσουμε Μαρία μου :))
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε η ιστορία μου!
      Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου :)))

      Διαγραφή
  24. Τώρα εξηγούνται πολλά. Σε ένα σεμινάριο που είχα πάει για παιδιά με αυτισμό, έλεγαν αυτό ακριβώς, ότι τα θέλουν όλα με συγκεκριμένη σειρά και εκείνα τα παιδιά που είναι στην κατηγορία των πολύ έξυπνων αυτιστικών, έχουν τρομερή μανία με το μέτρημα, μετρούν τα πάντα γιατί τους ανακουφίζει.
    Αυτό το θέμα που έθιξες γενικά (και αν επέλεξες τον αυτισμό, θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο!!), είναι τεράστιο! Το να βάζουμε ταμπέλες στους άλλους όπως εδώ πχ "περίεργη" κλπ, είναι κάτι που ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος απαγορεύεται να κάνει. Δεν μπορούμε καν να φανταστούμε πώς περνάει ο άλλος ή τι μπορεί αν του συμβαίνει, αν δεν τον γνωρίζουμε προσωπικά και δεν έχουμε μιλήσει μαζί του!

    Δε χρειάζεται καν να πιάνουμε τον άλλον στο στόμα μας και να του κολλάμε μια ταμπελίτσα, ειδικά όταν δεν τον ξέρουμε και δεν του έχουμε μιλήσει ποτέ. Απλά τα πράγματα.

    Φιλιά πολλά Αριστέα μου! Σε ευχαριστώ γι' αυτή την έμπνευση που είχες! Κάποια πράγματα πρέπει να τονίζονται....
    Καλό σου βράδυ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. προσπάθησα κι εγώ να αξιοποιήσω όλη τη γνώση που είχα και μέσω της θεωρίας αλλά και τη δική μου εμπειρία από την εργαστηριακή μου άσκηση στη σχολή!
      Η επιλογή του αυτισμού μου έδωσε ένα κομμάτι της ιστορίας μου. Ήταν ΕΝΑ θέμα.
      Αλλά για μένα όχι το κυρίαρχο στο μυαλό μου.
      Τα βιαστικά συμπεράσματα και την υποκειμενικότητα της κρίσης μας είχα στο μυαλό μου.
      Απλά να το έχουμε στην ακρούλα του μυαλού μας.
      Χαίρομαι που σου άρεσε!
      Πολλά φιλιά κορίτσι μου ! :))

      Διαγραφή
  25. Συγκλονιστική ιστορία Αριστέα μου... Σφίχτηκε η καρδιά μου βέβαια αλλά αυτή είναι ακριβώς το επίτευγμα σου! Συμβαίνουν γύρω μας καθημερινά τέτοιες ιστορίες και εμείς το μόνο που κάνουμε είναι να κρίνουμε και να κολλάμε ταμπελιτσες! Φτωχή ανθρώπινη φύση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Δέσποινα!
      να'σαι καλά!
      Πολλά ζεστά φιλιά :)))

      Διαγραφή
  26. Μου αρεσε η ιστορια σου,πριγκηπισσουλα μου!!! :-)
    Γιαυτο κ εγω πολλες φορες πιανω κουβεντα με αγνωστους κ χαιρομαι που εχουν κατι να μου πουν!!!
    Πιο μικρη οταν ημουν απεφευγα να σηκωσω ακομα κ το τλφ για να μην χρειαστει να μιλησω σε ξενο. Τωρα οταν δεν μιλησω σε ενα εντονο βλεμμα ή μια κινηση ή στη θεα καποιου που μου εκανε εντυπωση, νιωθω σαν να εχασα μια μαγικη στιγμη στο χρονο... πως σταματαει το καρε για δευτερολεπτα κ μετα παει παρακατω ? (Καπως ετσι... εντελως κινηματογραφικα! :-ρ)
    Ετσι φροντιζω να αδραττω τη στιγμη κ ναναι ωφελιμο....
    Αγκαλιτσα κ καλο ξημερωμα!!! :-*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχαχα! Για σένα είμαι σίγουρη Βαϊλάκι μου: πλησιάζεις ζεστά ! Χωρίς περιέργεια όμως! Έχεις τέτοια ευγένεια ( αν ακούσει κανείς τη φωνή σου μπορεί να νιώσει πολλά!) που δεν νομίζω να σε παρεξηγήσουν ( εκτός κι αν έχουν τον ανθρωποδιώχτη μέσα τους!)
      Φιλάκια πολλά και ευχαριστώ για το πέρασμα σου από δω! :)))

      Διαγραφή
  27. Ο καφές σου Αριστέα μου, αχνίζει κοινωνικές ανισότητες και ματαιωμένες ελπίδες. Πολλές φορές η αδιαφορία μπορεί να γίνει το μαντίλι που κλείνει τα μάτια σε καταδικασμένες υπάρξεις, που καταβροχθίζει η αποξένωση κι η σύγχυση της ψυχής τους.
    Με σεβασμό και ισορροπία έθιξες ένα ευαίσθητο θέμα με πολύπλευρη οπτική. Μακάρι να γίνουμε πιο συνάνθρωποι στον συνάνθρωπο!
    Συμφωνώ και με την άποψη του Πέτρου.
    Να έχεις ένα όμορφο ξημέρωμα!
    Φιλιά πολλά με αγκαλιά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε Κατερίνα μου!
      Σε ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο σου.
      Την καλημέρα μου και την αγάπη μου :))))

      Διαγραφή
  28. Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού, η κοινωνία που δεν δέχεται το διαφορετικό, στέκεται στο εύκολο και την επιφάνεια, η μοναξιά μας, η διστακτικότητα στην έκφραση του ενδιαφέροντος και των συναισθημάτων, διότι θα πέσει ο εγωισμός και θα είσαι στα μάτια των άλλων γραφικός! Πόσο δύσκολη και πονεμένη ιστορία ο αυτισμός...!!!!
    Μια ειδική περίπτωση που από την αρχή της επαγγελματικής μου σταδιοσρομίας μια την πιάνω, μια την αφήνω...
    Ανθρώπινη, ρεαλιστική και καθημερινή η ματιά σου, Αριστάκι μου, για ένα θέμα που υπάρχει δίπλα μας και το προσπερνάμε πάρα πολλές φορές φευγαλέα!!!
    Έχουμε πιάσει όλοι κοινωνικά θέματα και πολύ ιδιαίτερα ο καθένας μας!!!!
    Καλό σου ξημέρωμα, ευαίσθητό μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι πιάσαμε πολλοί, κοινωνικά θέματα και νομίζω ότι είναι σπουδαίο να διαβάζουμε και να προβληματιζόμαστε Γλαύκη μου!
      Κι εμένα μου έτυχαν περιστατικά αυτισμού (αν και ήταν με καθυστέρηση παράλληλα) κατά την εργαστηριακή μου άσκηση στη σχολή. Στην πορεία των χρόνων μου άλλο ένα άτομο συνάντησα. Είναι ιδιαίτερη περίπτωση ο αυτισμός.
      Διάβασε όμως και την απάντηση μου στον Πέτρο :)))
      Φιλάκι πολλά και αγκαλιές :))

      Διαγραφή
  29. κι εγω παρατηρητης δηλώνω...δύσκολα να μιλήσω σε άγνωστο κι ας τον έβλεπα καθημερινά ,αν αυτός/'η δεν μου έδινε το δικαίωμα...
    Ζεστό φιλί σου στελνουμε (εχω και τα μικρα εδω) να ζεσταθεις με αυτη τη μερα σήμερα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι κακό ο παρατηρητής... Η παρατήρηση βοηθάει πολύ και σημαντικά. Το θέμα είναι να έχουμε γνώση ότι η παρατήρηση είναι ένα εργαλείο, όχι πανάκεια.
      Δώσε φιλιά στα αγαπημένα μου διδυμάκια! ♥
      Τι μέρα κι αυτή! Κι εγώ πρέπει να βγω έξω στη βροχή.. δεν έχω χειρότερο! Η βροχή είναι για χουχούλιασμα!
      Φιλιά υπό τον ήχο των μπουμπουνητών! :))

      Διαγραφή
  30. Αφυπνιστικό και άκρως αληθινό!
    Οι άνθρωποι με ιδιαίτερες ικανότητες είναι γύρω μας (γιατί ξέρεις καλά, ότι αν κάπου υστερούν, κάπου αλλού υπερτερούν), ζουν ακριβώς δίπλα μας, ανάμεσα μας.Όμως αλήθεια πως μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς ποια ιδιαιτερότητα μπορεί να έχει κάποιος, ειδικά αν δεν είναι σωματική?Κρίνουμε, βγάζουμε αυθαίρετα συμπεράσματα,αλλά ξέρουμε?...αν όχι ,και ειδικά αν δεν έχουμε τη διάθεση να πλησιάσουμε ουσιαστικά, ανθρώπινα, καλύτερα να μένουμε παρατηρητές και να κρατάμε τις σκέψεις μας μόνο για μας.
    Ίσως έγραφα κάτι επιπλέον, αλλά οι απόψεις των Πέτρα και Nastenka με κάλυψαν εντελώς.
    Κέντησες Αριστέα με τη ψυχή σου, ακόμα μια φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια Γεωργία μου!
      Να'σαι καλά!
      Φιλιά πολλά ! :)))

      Διαγραφή
  31. καλημέρα Αριστέα μου,

    πανέμορφο, ευαίσθητο και ιδιαίτερο!!

    καλή Παρασκευή:)
    τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ Ιώ !!!
      Χαίρομαι που σου άρεσε!
      Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου :)))

      Διαγραφή
  32. Δεν έχω καλύτερο από ιστορίες με πολυσχιδή & χορταστικά νοήματα, και τούτη είναι μία απ' αυτές. Το 'χω πει και θα το ξαναπώ (και θα το λέω): δεν χορταίνεσαι που δεν χορταίνεσαι, όταν καταπιάνεσαι και με τέτοια θέματα -> βαράς κόκκινο!! Ευαισθητοποίηση, διαφορετικότητα (και τι γίνεται με αυτή;!;!), αποξένωση (ακούσια ή εκούσια), πισωπατήματα στο να δείχνουμε άδολο ενδιαφέρον και ν' απλώνουμε το χέρι μας είναι κάποια απ' αυτά που θίγονται αριστοτεχνικά, φωλιάζοντας στο θέμα "αυτισμός" (respect για την επιλογή!!), το οποίο είναι απλώς ένα απ' τα πρόσωπα/μια αφορμή στην κουβέντα μας, η οποία αντικατοπτρίζει όλα αυτά, και φυσικά την ευκολία που μας διακρίνει, όπως ορθώς υπογραμμίζεις στην ιστορία, μεταξύ των άλλων, στο να (κατα)κρίνουμε/αποφασίζουμε/ταμπελώνουμε από απόσταση κι ελλείψει ολοκληρωμένης και σφαιρικής εικόνας του Χ που κρίνουμε. Εδώ φορές φορές δεν καταλαβαίνουμε/κατανοούμε αυτά που μας λένε... Bottom line: Καλή η παρατήρηση, αλλά δεν έχει επάρκεια 100%.

    Αφήνω πολλά πατ πατ, ενθουσιασμό και γλυκά φιλιά!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περιστέρα μου! Το πόσο με συγκίνησες δε λέγεται!
      Ξεκινώντας από τα πατ πατ στην πλατούλα ...ευχαριστώ τα δέχομαι με ανακούφιση ( γιατί πονάει η δόλια....)
      Το bottom of line σου είναι και η δική μου αρχική ώθηση: ναι στην παρατήρηση αλλά να έχουμε επίγνωση ότι δεν έχουμε και την απόλυτη εικόνα!
      Σε ευχαριστώ για όλα τα καλά σου λόγια...κοκκίνισα...αλλά μου αρέσει! ☺
      αχαχαχα!
      Φιλιά στα μαγουλάκια, μάτια μου γλυκά!
      Have a nice weekend ! :)))

      Διαγραφή
  33. Πολύ όμορφη και διαφορετική συμμετοχή Αριστέα μου!
    Όχι δεν αρκεί να παρατηρείς από μακριά και να μη λαμβάνεις μέρος για να βγάλεις συμπέρασμα... Το σωστό ένστικτο πάντα βοηθά όταν βλέπεις παρόμοιες συμπεριφορές που τις κατατάσσεις κάπου αλλά αν θες πραγματικά να ασχοληθείς με έναν άνθρωπο που σου κινεί το ενδιαφέρον απαιτείται να έρθεις σε επαφή! Έχω πει πολλές Καλημέρες έτσι μόνο και μόνο επειδή πιστεύω πως ο άγνωστος "απέναντι" μου δεν είναι στα καλύτερα του και ίσως χρειάζεται μια "Καλημέρα"... και αν θέλει ο ίδιος μπορεί να συνεχίσει τη κουβέντα γιατί αλλιώς μπορεί και να τον ενοχλήσω πράγμα που δεν επιθυμώ..
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπράβο Κατερίνα μου. Αυτό δίνω πρώτα εγώ το χέρι ...την καλημέρα whatever είναι μία σωστή ανθρώπινη κίνηση!
      Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για το σχόλιο σου!
      Φιλιά πολλά και καλό ΣΚ!

      Διαγραφή
  34. Νομίζω ότι ακόμα κι όταν γνωρίζουμε κάποιον, και ξέρουμε και την καθημερινότητά του, είναι παντελώς λάθος να τον κατονομάσουμε κάπως. (και όχι μόνο ανθρώπους με προβλήματα όπως αυτισμό, ανεργία, ψυχολογικά ή οτιδήποτε, μα και ανθρώπους με ειδικότητα, πχ "οι γιατροί είναι αναίσθητοι", "οι μαθηματικοί είναι ιδιότροποι", ναι οκ, δες λίγο τι έχουν δει αυτοί οι άνθρωποι στη ζωή τους και μετά θα δούμε πώς θα καταλήξεις εσύ, πέραν του γεγονότος ότι ένα επιθετικό χαρακτηριστικό δεν μπορεί πάντα να αποδίδει σωστά τη συμπεριφορά).
    Θα έκανα τεράστια ανάλυση με μεγάλη ευχαρίστηση, από τις δικές μου με τις 300 σειρές, αλλά δε θέλω να καταχραστώ το χώρο σου. Όλοι μας όμως κάπου οφείλουμε μία απολογία κάπου για κάτι που έχουμε πει και έχει πληγώσει τον άλλον, γιατί απλά δεν τον γνωρίζαμε...
    Φιλιά πολλά Αριστέα!! Καλό απόγευμα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι όχι μόνο τους ανθρώπους με ιδιαιτερότητα..Ακριβώς Αλέξανδρε. Το κείμενο μου διαπραγματευόταν τον αυτισμό , εντελώς αλληγορικά όμως :)))
      Βασικά κι εμένα είχα στο νου...Πόσο καλά μπορεί να με ξέρει κάποιος που με βλέπει έξω και με παρατηρεί ή κάποιος που με διαβάζει;
      Πολύ με συγκίνησε η παρατήρηση σου ότι όλοι οφείλουμε κάπου μια απολογία..Πόσο δίκιο έχεις :)))
      Την καλημέρα μου και καλό ΣΚ! :)))

      Διαγραφή
  35. Η ιστορία "του καφενέ" σου, Αριστέα μου, συγκίνησε και έθιξε ένα πολύ σοβαρό θέμα και αυτό το γράφω γιατί τυχαίνει να ζω από πολύ κοντά μια παρόμοια "περίπτωση"... πρόκειται για την τριαντάχρονη και πανέμορφη κόρη μιας πολύ καλής μου φίλης, όλα εξαρτιούνται από τον βαθμό αυτισμού και συνήθως αυτά τα άτομα δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με το περιβάλλον τους και αυτό δεν το γράφω για να απενοχοποιήσω τον παρατηρητή ή αυτούς που θα ήθελαν να προσφέρουν βοήθεια...
    Η μόνη "σωτηρία", είναι αυτά τα άτομα να έχουν αγάπη γύρω τους, όπως εξάλλου όλοι μας!

    ΑΦιλάκια καρδιάς! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω φυσικά υπάρχουν διαβαθμίσεις στον αυτισμό. Όμως δεν ήταν το βασικό μου θέμα αυτός. Ούτε η αποξένωση . Δεν μπορούμε πάντα να βοηθήσουμε.
      Όμως πολύ σωστά επισημαίνεις τα άτομα αυτά όπως και όλοι όσοι βρίσκονται σε μη ευνοϊκή θέση χρειάζονται αγάπη!
      Την καλημέρα μου , τα φιλιά μου και τις ευχές μου για ένα καλό ΣΚ Στεφανία μου! :))

      Διαγραφή
  36. Μπράβο Αριστάκι μου! Πάντα ξεκούραστες οι ιστορίες σου με κοινωνική ευαισθησία. Καλή συνέχεια καρδιά μου! Σ ευχαριστούμε πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Χριστινάκι μου γλυκό!
      Χαίρομαι που σου άρεσε!
      Φιλιά και καλό ΣΚ να έχεις :)))

      Διαγραφή
  37. Αν ήμουν εγώ ο παρατηρητης Αριστακι μου θα πήγαινα κοντα να της μιλούσα... (λέω εγω τωρα) ισως να χρειαζοταν κατι, μια λέξη, μια βοήθεια.... ακομα...και να μην απαντουσε... θα είχα κανει την προσπάθεια... ..Η διάθεση να ρωτήσεις κάποιον αν χρειαζεται κατι δεν είναι για να μάθειςτα προσωπικα του... αλλα εκεινος μπορεί να το παρει έτσι... και πολλοι απο εμας το αποφευγουν γι αυτόν τον λόγο...Η ιστορία σου συγκλονιστική στο τέλος της... !!! σε προτρέπει για συζητηση και σκέψη ...επι του θεματος...
    .. Πράγματι έχουμε γινει ολοι παρατηρητες στους διπλανούς μας...
    να είσαι καλα και να περασεις ενα ομορφο Σαββατοκυριακο φιλακιααααα :) :) να τα πουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Ρουλίτσα μου γλυκιά για το σχόλιο σου!
      Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ανοιχτοί ούτε να δώσουν , ούτε να πάρουν. Το θέμα είναι να παρατηρούμε, να βοηθάμ εκεί που μας παίρνει, να έχουμε επίγνωση της υποκειμενικότητας της γνώμης μας!
      Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου!
      Να έχεις ένα όμορφο μάτια μου :)))

      Διαγραφή
  38. Μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση η ιστορία σου.....είναι κρίμα όταν νομίζουμε ότι ξέρουμε κάποιον και δεν κάνουμε τον κόπο να τον γνωρίσουμε!
    Καλή Κυριακή να έχεις :)
    Σ'ευχαριστούμε για την ιδέα και την οργάνωση του παιχνιδιού....πραγματικά έχω διαβάσει πολύ ωραία κείμενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ωραιοζήλη μου!
      Χαίρομαι που αρέσει και πάει πολύ καλά και ο τρίτος γύρος του Καφενέ! Έχει αποτελέσει κίνητρο για πολύ καλές συμμετοχές!
      Καλή Κυριακή και καλό μήνα να έχεις ♥

      Διαγραφή
  39. Είμαστε η γενιά της αδιαφορίας και του ωχαδερφισμού! Κανένας δεν αφήνει τον μικρόκοσμό του για να γνοιαστεί λίγο για το μικρόκοσμο του διπλανού του (φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις).Αρεσκόμαστε στο να βάζουμε ταμπέλες τόσο εύκολα. Χωρίς να με γνωρίζεις με κρίνεις γιατί απλά με είδες να κάνω αυτό ή γιατί με άκουσες να λέω αυτό, χωρίς όμως να ξέρεις τίποτα άλλο για μένα, για τη ζωή μου, για την προσωπικότητα μου και και και...
    Δεν έχω γνώσεις και δεν μπορώ να πω πως θα αντιδρούσα αν ήμουν στη θέση του νεαρού, αλλά Αριστέα μου τα λόγια σου μέσα από την ιστορία και το ερωτηματικό του ήρωά σου για το πως θα έβλεπε κάποιος άλλος αυτόν αν τον παρατηρούσε πρέπει να γίνει οδηγός όλων μας,, ίσως έτσι μπορέσουμε να γίνουμε καλύτεροι.....
    Σε φιλώ, χαίρομαι πάντα να διαβάζω ιστορίες με νόημα και αξίες, όπως κάθε φορά μας δίνεις!
    Καλό μήνα! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νίκη μου, έχεις ζήσει στην επαρχία και ξέρεις πως στην επαρχία είναι ακόμα χειρότερα ( ιδίως παλιότερα!)
      Χαίρομαι που σου άρεσε, που ευχαριστήθηκες αυτόν τον γύρο των Ιστοριών μας. Το είδα ότι διαβάζεις και σχολιάζεις σε όλες :)))
      Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
      Φιλιά και καλό μήνα χαρά μου :)

      Διαγραφή
  40. Πολύ αληθινή ιστορία Αριστούλι μου!
    Και από τα σχόλια που διάβασα, άνοιξες μεγάλο θέμα.
    Πώς να πλησιασεις και πώς να ρωτήσεις;
    Πάντα θα αναρωτιόμαστε αν θα είχαμε προλάβει αν πράτταμε αλλιώς.
    Υπέροχες οι ιστορίες που διάβασα μέχρι τώρα.
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα και το σχόλιο Ρένα μου!
      Πολλά φιλιά κι ευχές για καλό μήνα! :))

      Διαγραφή
  41. Πολύ αληθινή ιστορία Αριστούλι μου!
    Και από τα σχόλια που διάβασα, άνοιξες μεγάλο θέμα.
    Πώς να πλησιασεις και πώς να ρωτήσεις;
    Πάντα θα αναρωτιόμαστε αν θα είχαμε προλάβει αν πράτταμε αλλιώς.
    Υπέροχες οι ιστορίες που διάβασα μέχρι τώρα.
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Τώρα τι να πω;
    Ευρηματικότατη και βαθιά ψυχογραφική η ιστορία σου!
    Όταν περιέγραφες τις στερεοτυπικές κινήσεις, σκεφτόμουν ψυχαναγκασμούς, αλλά δε φαντάστηκα τον αυτισμό.

    Και μάλιστα είναι αξιοσημείωτο ότι ο παρατηρητής έκανε σχεδόν το ίδιο με την κοπέλα.
    Δηλαδή παρατήρησα ότι ο τύπος πήγαινε εκεί προφανώς κάθε Κυριακή πρωί, την ίδια ώρα (αλλιώς, αν δεν ήταν ετσι, θα ήξερε αν πήγαινε και άλλες μέρες ή ώρες η κοπέλα στον καφενέ), έκανε κι αυτός συνεχώς την ίδια κίνηση (κοιτούσε συνεχώς την κοπέλα) και ο καφές του κατέληγε πάντοτε με τον ίδιο τρόπο.

    Και τελικά, αν το καλοσκεφτείς, όλοι μας έχουμε πολλά απ' τα χαρατηριστικά αυτά.
    Και οι περισσότεροι γύρω μας απλώς παρατηρούν.
    Αλλά δεν ξέρουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αρχηγέ, χαίρομαι να αφήνω κάτι με προβληματισμό αλλά κυρίως να καταγράφω συμπεριφορές.
      Πιο πολύ χάρηκα όμως που στάθηκες στον παρατηρητή μου: κάνει κι αυτός ότι και η η ηρωίδα μας. Και σε τελευταία ανάλυση αυτή έχει αυτισμό. Αυτός;
      Η παρατήρηση θέλει εμβάθυνση, χρόνο και γνώσεις για να δώσει κάποια αποτελέσματα. Χωρίς επαφή με τον άλλον μπορεί κι αυτή να πέσει έξω :)))
      Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου :)))

      Διαγραφή
  43. Αριστέα μου συγνώμη που άργησα όμως γνωρίζεις τους λόγους.
    Αληθινή ή όχι η ιστορία σου μας έδωσες τη ζωγραφιά ενός ανθρώπου από τους πολλούς που υπάρχουν ανάμεσά μας. Τόσο όμορφα δοσμένη που νομίζω πως μπορώ να δω την Έλσα να κάνει όλες αυτές τις κινήσεις, με τα χάπια, με τον σελιδοδείκτη, με τα χρήματα. Ανθρωπιά και συγκίνηση που σε ταρακουνούν.
    Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία.
    Νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ντένη μου, σε ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα!
      Χάρηκα που όλα πήγαν καλά επιτέλους κι έχεις πίσω το μπλογκ σου:)))
      Όπως χάρηκα που σου άρεσε η ιστορία μου!
      Να'σαι καλά!
      Την καλημέρα μου και την αγάπη μου :)))

      Διαγραφή
  44. Αχ Αριστέα μου πολλούς προβληματισμούς μας έβαλες...πράγματι έτσι είμαστε όλοι...(ίσως όχι όλοι) απλά παρατηρούμε....μέχρι εκεί..και κρίνουμε...κοίτα τι κάνει...πάει χάζεψε... και κάτι τέτοια... κάνεις δεν κοιτάει πίσω από την πράξη τι συμβαίνει...κι όταν συμβεί το μοιραίο...για να βγούμε από την ευθύνη λες και μας την φόρτωσε κανείς λέμε α..τον είχα δει εγώ τον έβλεπα...το χα καταλάβει...κι αφού το χες καταλάβει γιατί δεν έκανες κάτι;
    Υπέροχη η ιστορία σου όπως πάντα Αριστέα μου
    Είναι η ώρα του απογευματινού μου καφέ σκέτος παρακαλώ χωρίς νοθείες...και διαβάζω...συγχαρητήρια σε όλους!!!τα φιλιά μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και συνήθως βγάζουμε εύκολα και γρήγορα συμπεράσματα! :)
      Τη συναντώ διαρκώς μπροστά μου ατή την τακτική :))
      Χαίρομαι που σου άρεσε Δέσποινα μου ! Να'σαι καλά μάτια μου :)))
      Φιλιά! ♥

      Διαγραφή
  45. Αχ Αριστέα μου πολλούς προβληματισμούς μας έβαλες...πράγματι έτσι είμαστε όλοι...(ίσως όχι όλοι) απλά παρατηρούμε....μέχρι εκεί..και κρίνουμε...κοίτα τι κάνει...πάει χάζεψε... και κάτι τέτοια... κάνεις δεν κοιτάει πίσω από την πράξη τι συμβαίνει...κι όταν συμβεί το μοιραίο...για να βγούμε από την ευθύνη λες και μας την φόρτωσε κανείς λέμε α..τον είχα δει εγώ τον έβλεπα...το χα καταλάβει...κι αφού το χες καταλάβει γιατί δεν έκανες κάτι;
    Υπέροχη η ιστορία σου όπως πάντα Αριστέα μου
    Είναι η ώρα του απογευματινού μου καφέ σκέτος παρακαλώ χωρίς νοθείες...και διαβάζω...συγχαρητήρια σε όλους!!!τα φιλιά μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή