Family Stories ~ Λήξη και κλήρωση

Family Stories...

....ήταν το δρώμενο που έσκασε μύτη αμέσως μετά τις καλοκαιρινές διακοπές 

και μας κράτησε συντροφιά για δύο μήνες.

Τουτέστιν οικογενειακές ιστορίες.

Κάτω από τη μεγάλη ομπρέλα

οικογενειακές ιστορίες 

σας ζήτησα να γράψετε

πραγματικές ή φανταστικές, σοβαρές ή αστείες ιστορίες, 

πόνου, αγάπης, τρυφερότητας... κι ό,τι άλλο μπορούσατε να σκεφτείτε,

με ή χωρίς προσωπικές φωτογραφίες ή βιώματα.

Συγκεντρώθηκαν 24 συμμετοχές.

Πάμε να τις θυμηθούμε:

1.Να σας πω μια ιστορία? Ανέσπερη, 

στο Σκέψεις μικρές κι ασήμαντες στο χρόνο αφημένες...

2.Είστε η μόνη οικογένεια που έχω... Μαρίνα, στο e-periodiko mas

3.Οικογενειακές [εμπριμέ] ιστορίες, maria kanellaki, στο Απάγκιο

4.Για μια ώρα από το χρόνο σου! Ρούλα, στο Σμαραγδένια

5."Τα τακούνια μου κι έφυγα!" , Γιούλη 

(φιλοξενία από την οικοδέσποινα)

6.Η μικροαστική μου οικογένεια , ANNA Flo, στο ΑΤΕΝΙΖΟΝΤΑΣ

7. Μια Κυριακή, Ωραιοζήλη, στο Φτιάχνοντας τη μέρα

8.Οικογένειες με άρωμα ζεστού καφέ, Αλεξάνδρα στο a button on the moon

9.Το χρονικό ενός παστίτσιου!, Ελένη Β, στο Καρυδότσουφλο

10.Δύσκολη εφηβεία , Mary Pertax, στη Γήινη Ματιά

11.τις Οικογενειακές ιστορίες καθημερινής τρέλας, Peloma Bo Q, 

στο Peloma Bo Q my Wonderland

12. Μη! Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου , στο λογισμών αραξοβόλι

13.Η αληθινή ιστορία της Σταχτοπούτας , Κλαυδία, στο Κάτω από την Ακρόπολη

14.Μια σύντομη οικογενειακή ιστορία..., Μαρία Νικολάου, στο Κείμενο

15.Όλες οι οικογένειες δεν είναι χαρωπές, Μαρία Παρασκευοπούλου, 

στο Συλλέγω στιγμές
16.Το αγαπημένο μου παιδί,Μάρθα , στο Martha is blogging
17.Αναμνήσεις μιας ζωής, Μαρίνα, στο Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
18.Οι ανόητες αγάπες, ανόητα καίγονται, Memaria, στο mytripsonblog
19.Περιμένοντας το μωρό, ANNA Flo, στο ΑΤΕΝΙΖΟΝΤΑΣ
20.Να μη ξεχνάς ποτέ..., Euzonas (Γιώργος) στο Asx3t0s Τύπος
21.μπλακ φόρεστ [family black stories], maria kanellaki, στο Απάγκιο
22.Το γκρι παλτό, Γιούλη (φιλοξενία από την οικοδέσποινα)
23.Φαταούλες και Μακρυχέρηδες, Memaria, στο mytripsonblog
24.Family stories.... by Max, από την οικοδέσποινα, airis

Ευχαριστώ ολόψυχα όσους συμμετείχαν.

Φυσικά κι ακολούθησε (η καθιερωμένη) κλήρωση:

Νικήτρια είναι η Μαρία Κανελλάκη.

Μαριώ μου εύχομαι να είσαι καλότυχη πάντα!

◙

Για τον Νοέμβρη δεν θα έχω καινούργιο δρώμενο.

Θα συνεχίσουμε έναν δεύτερο γύρο

με τις Οικογενειακές ιστορίες μας, για όσους δεν πρόλαβαν 

να γράψουν ή για όσους έχουνε κι άλλα να δώσουν, 

(όπως η αφεντιά μου, θέλω να πιστεύω)

αφού στους στόχους μου είναι να προσθέσω ένα Συμπόσιο Ποίησης

επιπλέον τα Χριστούγεννα.

Καλό σας βράδυ 

(από την ξεβιδωμένη πυργοδέσποινα ....

Προσεχώς θα μάθετε το γιατί!)

@

Family stories.... by Max

Σήμερα είμαι τιμωρία. Η μαμά με έβαλε να σκεφτώ σοβαρά για την "οικογένεια" και να (της) γράψω μία έκθεση. Καταλάβατε; Στέρεψε αυτή κι έβαλε εμένα, το πλάσμα της, να βγάλω το φίδι από την τρύπα. Αλλά είναι τιμωρία κι εγώ πρέπει να την υποστώ. Γιατί τιμωρία; Διαβάστε και θα καταλάβετε!

Σκέφτομαι και γράφω: Η οικογένειά μου κι εγώ (το εγώ το πρόσθεσα εγώ, ο Μαξ!)

Η οικογένεια μου αποτελείται από τη μαμά μου κι εμένα. Η μαμά μου με θεωρεί μωρό ακόμα, αλλά μεταξύ μας, εγώ είμαι ο άντρας αυτής της οικογένειας. Η μαμά λέει ότι είμαστε μονογονεϊκή οικογένεια. Τι θέλει να πει, εγώ δεν κατέω πράμα. Εγώ ξεύρω πως μεγάλωσα και θέλω να κάμω τη δική μου οικογένεια. Πάει και τελείωσε!  Έτσι δεν πάει άλλωστε;

Λέει σε όλους πως μ' αγαπάει. Μα όχι, πείτε μου; Είναι αγάπη αυτή, να κρατάς φυλακισμένο τον άλλον δίπλα σου;

-Μάνα θα φύγω, της είπα προχτές στο γλωσσάρι μου. Πήρα την ουρά μου, της γύρισα τα σκέλια μου και πήγα μέχρι παραδίπλα, στο άλλο οικόπεδο. Εκεί είναι ο νέος μου Έρωτας. 
Να δείτε και πείτε μου αν έχω άδικο:

Την γνώρισα πριν μερικούς μήνες, μα δεν πρόλαβε να παίξει πράμα. Βρήκαν το πέρασμα το κρυφό και το έκλεισαν πριν προλάβω να της κάνω προτάσεις και τα τοιαύτα. 

Για καλή μου τύχη πρόσφατα βρήκα νέο. Πήγα δύο τρεις, πέντε, δέκα, το έριξα το μαναράκι. 

Πού με χάνεις, πού με βρίσκεις, τελευταίως όλο εκεί είμαι. Ερωτοχτυπημένος κάργα! Ξεύρεις τι πάει να πει έρωτας; Να βλέπεις την ουρά της και να λιώνεις, Να σκέφτεσαι πότε θα βρεθείς πλάι της, να την χαϊδολογήσεις. Να θωρείς τα καπούλια της και να μαζεύεις νταμιτζάνες μετά τα σαλιο-σορόπια!  Αυτή να κάμει τη δύσκολη κι εσύ με σκέρτσο και χάρη να την καταχτάς. Και μετά το μπίρι μπίρι και το φίκι φίκι, να πέφτει και ο καλός σκοπός: Να κάμετε τη δική σας οικογένεια. Απογόνους, πώς το λένε. Να διαιωνιστεί το είδος σας!

-Μάνα κάνε πέτρα την καρδιά κι άσε με κι εμένα να ζήσω το όνειρο, της μήνυσα πάλι στη γλώσσα μου. 

-Αστέρι μου πού πας; Πού αφήνεις τη δόλια τη μάνα; άρχισε τα γλειψίματα και τους συναισθηματισμούς. Όταν είδε ότι δεν έπιαναν, άλλαξε τροπάρι. Έπιασε τις απειλές: 

-Αν πεις ότι κάμεις βήμα, τούτη η πόρτα θα κλείσει για σε! Μην κάνεις πώς γυρνάς όταν θα σε παρατήσει η άλλη! Τ'ακούς; Θα σε χορτάσει και θα σε αφήσει μετά στα κρύα του λουτρού, στους πέντε δρόμους. Έτσι κάνουν όλες! Σκύλες! Μόνο η μάνα σε αιστάνεται παιδί μου! 

-Μάνα άσε με να πάω εκεί κάτω. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς την ομορφιά της ζωής μου. Θα έρχομαι να σε βλέπω.

Είδε και απόειδε, έπιασε πάλι το κονσέρτο με τα κλάματα και τα παρακάλια!

-Είσαι μικρός ακόμα. Έχεις χρόνο μωράκι μου, ξανασκέψου το!

-Μην με λες μωρό, κοτζαμάν άντρας πια. Πάρ'το απόφαση! Μεγάλωσα μάνα και δεν γίνεται να με εμποδίζεις για πάντα από το να κυνηγήσω το δικό μου όνειρο. Πόσο θα με κρατάς κάτω από τα φουστάνια σου; 

-Και πού θα αφήσεις τη δόλια τη μάνα; Ε; Πες μου; Εμ βέβαια, τώρα δεν με έχεις ανάγκη!  Είδαμε κουνήματα και ξεχάσαμε και τα ξενύχτια μου και τις στερήσεις μου κι όλα! Και να σου πω ; Αφού έχεις τη Λίλα στην αυλή μας γιατί θες την άλλην;

-Μα με μία θα έμενα ρε μάνα; Πού ζεις; Ο άντρας ο σωστός πρέπει να έχει παρελθόν! είπα κι έκαμα στροφή με μία χάρηηη, έπρεπε να με βλέπατε, και κίνησα για τη κάτω ρούγα. 
-Ζακέτα να πάρειςςςς, ακούς; μου φώναξε και έτρεξε στο άλλο μπαλκόνι για να με βλέπει καλύτερα που έτρεχα να συναντήσω την καλή μου!

Μα το πέρασμα το βρήκα πάλι κλειστό!

Φτου σου ατυχία! Ο παππούς είχε προκάμει και είχε κλείσει την τρύπα. Συνωμοσία! Πότε προλάβανε, πότε τα είπανε, χαμπάρι δεν πήρα! Γκρρρ και γαβ γαβ!

Κι έτσι που λέτε έμεινα με τη μαμά και τη μονογονεϊκή μας οικογένεια. Για την ώρα βέβαια. Να τρώω, να παίζω μαζί της, να της κρατώ συντροφιά και να περνάει ο καιρός.
Και μου επέβαλλε και τιμωρία, γιατί είμαι λέει ζωηρός και κάνω του κεφαλιού μου! 
Σας το λέω όμως, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Εγώ δεν θα σταματήσω να ψάχνω για νέα τρύπα. Αλλά όχι για να το σκάσω. Προς θεού! Ούτε για να την αφήσω έρημη και μόνη. Δεν είμαι αχάριστος εξάλλου. Κι ας τα νομίζει αλλιώς η μάνα. Μα για να ζήσω κι εγώ το αναπότρεπτο της ζωής. Έτσι δεν πάει άλλωστε;

Κάτσε να σου πω και τούτο (και ωχού, ας με μηδενίσει!)
Που λες, σκάρωσα κι εγώ εκεί δύο χαϊκού να βρίσκονται....
α) για να δει η μαμά πως άμα θέλω όλα τα μπορώ
β) για να καταλάβετε όλοι σας ότι δεν είμαι κανένας τυχάρπαστος και
γ) για να μπω στο μάτι του "Μπρίκι" της Μεμαρίας
(δες εδώ το γιατί!)

Λαγούμι σκάβω

Στης ψυχής το λιβάδι

Σε περιμένω

Μέρες και νύχτες

Στα σύνορα της καρδιάς

Παραφυλάω 

αφιερωμένα στο γκομενάκι με πολύ λαβ! 

Ήταν η συμμετοχή του Μαξ στο 
family stories
που σήμερα ολοκληρώνουν τον κύκλο τους.
Ακολουθεί αύριο η καθιερωμένη κλήρωση.

Διαβάστε επίσης σήμερα στης μαμάς του Μπρίκι το βλογ, 
τη γνωστή καλέ τη Μεμαρία λέω, την ιστορία
Φαταούλες και Μακρυχέρηδες
(ούτε συνεννοημένοι να ήμαστε καλέ κυρά Μεμαρία μου!)

Χαϊκού #2

Μικρή ελπίδα

της καρδιάς μου γήτεμα

Σε αναζητώ

Χιλιάδες λάμψεις

Στου ουρανού το θόλο

Σκότος εδώ

Απαλή βροχή

Της ψυχής η θέληση

Πλένει τον πόνο

Άνοιξη θα΄ρθει
στου χρόνου το γύρισμα
Να μας ανθίσει

Για τη Μαρία του Κειμένου 
και για το δρώμενο Χαϊκού 

οι απόπειρες συνεχίζονται...
Η τριβή μόνο καλό μπορεί να κάμει!

Περισσότερες πληροφορίες για το χαϊκού 
σας είχα εδώ

@ριστέα

Ένα απλό "ευχαριστώ"

Το σημείωμα αυτό το έγραψε ένας στρατιώτης του Γερμανικού στρατού,
που υπηρέτησε στην χώρα μας, στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο,
κατά την αναγνώριση της προσφοράς του στο ελληνικό έθνος
από την Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης.
Του απονεμήθηκε μάλιστα το αργυρό μετάλλιο.

Ο Γερμανός αυτός στρατιώτης έσωσε με τις πράξεις του πολλούς Έλληνες.
Ονομαζόταν Ιωσήφ Μπλέχινγκερ. 
Μετά τον πόλεμο βαφτίστηκε χριστιανός ορθόδοξος,
ονομάστηκε Ηλίας Κόκκινος 
(από το όνομα του πρώτου Λαμιώτη που σκοτώθηκε στο αλβανικό μέτωπο)
και δεν έφυγε ποτέ ξανά από την Ελλάδα.
Παντρεύτηκε την Αγγελική Καρακώστα, απέκτησε έναν γιο,
ασχολήθηκε με τη βυζαντινή αγιογραφία και πέθανε το 1995. 

Ταπεινός μέχρι το τέλος ποτέ δεν επιδείκνυε τις πράξεις του 
και όταν του ζητούσαν να μιλήσει έλεγε: 
«Γράψτε πως είμαι Έλληνας δημοκράτης, τίποτε άλλο».
πηγή

"Τώρα αισθάνομαι πραγματικός Έλληνας" 
έγραφε το σημείωμα.

Εμείς που γεννηθήκαμε Έλληνες, από Έλληνες γονείς,
τι αισθανόμαστε αλήθεια και πότε;

Απόψε είναι από τις φορές που ευγνωμονώ το διαδίκτυο 
που μου μαθαίνει όσα αγνοούσα,
που δίνει τροφή για σκέψη και προβληματισμό.

Καλό ξημέρωμα
@

Ο πρώτο γύρος στις
οικογενειακές ιστορίες
ολοκληρώνεται την Κυριακή.

Εδώ
μπορείτε να δείτε 
την πρώτη μου απόπειρα στα χαϊκού

Χαϊκού #1

Πριν μερικά χρόνια δεν γνώριζα την ύπαρξή τους.

Στο διαδίκτυο είχα την τύχη να πρωτοδιαβάσω για αυτά.

Με την Ελένη μας τα αγάπησα.

Στο Συμπόσιο τα έχω φιλοξενήσει.

Και κάπως έτσι δανείστηκα πέρυσι δύο βιβλία 

από τη Δανειστική Βιβλιοθήκη μας, για να εντρυφήσω στα χαϊκού!

Καθόλου εύκολο είδος, αλλά έχει μια ιδιαίτερη γοητεία!

Προσπάθησα, δεν τα πολυκατάφερα, (ένα έγραψα όλο κι όλο)
και το άφησα στην άκρη!

Δεν είναι όλα για μένα σκέφτηκα, και επέστρεψα στα όσα παλεύω...

Και να που η Μαρία του κειμένου βάλθηκε να μας κάνει

όχι μόνο να τα γνωρίσουμε βαθύτερα, αλλά 

και να προσπαθήσουμε να γράψουμε.

"Τα χαϊκού είναι είδος ποίησης

που πρωτοεμφανίστηκε στην Ιαπωνία το δέκατο έκτο αιώνα 

και υιοθετήθηκε στην Ευρώπη στις αρχές του εικοστού. 

Από εκεί πέρασαν τον Ατλαντικό και έφτασαν να γίνουν πολύ δημοφιλή 

σε όλο το Δυτικό κόσμο" πηγή

Χάι σημαίνει Πνεύμα.

Όπου "πνεύμα" η ανακάλυψη μιας όμοιας ιδιότητας

ανάμεσα σε δύο διαφορετικά πράγματα.

Το χαϊκού αναφέρεται στη φύση, αλλά μόνο η φύση δεν αρκεί.

Ο ποιητής πρέπει ευφάνταστα να ενώσει

τη φύση με κάποια άλλη ιδέα.

"Στην αυθεντική στιχουργική μορφή τους, τα χαϊκού είναι μικρά ποιήματα 

από 17 συλλαβές σε ένα ενιαίο στίχο,

τα οποία συμπυκνώνουν ευφυΐα και σοφία, 

που εκφράζονται με λυρική, ή άλλοτε, χιουμοριστική διάθεση, 

ενώ  συχνά υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης. 

Στα χαϊκού σημαντική θέση έχουν η φύση, οι εποχές και τα χρώματα, 

η ομορφιά των λέξεων και των αντιθέσεων, 

ενώ το νόημα κάποιες φορές αποκτά δευτερεύουσα σημασία". πηγή

Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες 

των 5, 7, 5 συλλαβών, 

οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση 
ή σε έναν, χωρισμένο με κενά.

Νύχτωσε πάλι

Στον ουρανό της πόλης

Θυμό θα ρίξει

Βοριάς πλακώνει

Κροταλίζουν τα δόντια

Θεέ μου πληγή

Πουλί που φεύγει

Μαζί και η ψυχή σου

Βαρυχειμωνιά

Ο ήλιος πάντα

Στη ζωή ανατέλλει

 Ελπίδα έχε..

@

Σε πρώτη φάση προσπάθησα να είμαι σωστή στις συλλαβές

και στο γενικό πνεύμα.

Ελπίζω στην πορεία να γίνω πιο ευφάνταστη!

Εσείς τι λέτε;

Σας φιλώ

@ριστέα

10 πράγματα που με εκνευρίζουν

Παίρνω τη σκυτάλη 

από την Μαρίνα μας, εκεί που ερωτεύεται τη ζωή, 

όπου μας έλεγε για τα δικά της 10 πράγματα που την εκνευρίζουν

και μας ρωτούσε για τα δικά μας.

Να σας πω τη μεγάλη αλήθεια δεν έχω σοβαρά πράγματα που με χαλούν.

Πολλές φορές έχει να κάνει με τη γενικότερη κατάσταση 

στην οποία βρίσκομαι.

απολαυστική φωτό ε; Από το διαδίκτυο φυσικά!

Έτσι αν διάγω τη ροζ περίοδο όπου είμαι 

"ζαμάν φου και πάνω τούρλα" δεν με αγγίζει τίποτα!

Δεν πα να μου κλέβουν τη σειρά σε ουρές, να με ξενυχιάζουν,

να με ειρωνεύονται, να μου πηγαίνουν κόντρα σε μια συζήτηση,

να μου ζητούν παραπάνω απ'όσο μπορώ και δύναμαι;

Τίποτα εγώ! Βράχος!
Και χαμογελαστή οφ κόρς!

Έλα όμως που κάποια πράγματα, ασήμαντα το τονίζω, 

κάποιες φορές μπορεί να με στείλουν...να με εξοργίσουν

να με φέρουν σε κατάσταση αμόκ

και να αρχίσω από μέσα μου τον εξάψαλμο!

Όπως μου έρχονται, ενθυμούμενη εμένα σε 

κατάσταση με τις τρίχες σηκωμένες:

1►Όταν ο καλός μου ο μπαμπάκας ανάβει φωτιές!

Κυριολεκτικά! 

Συνηθίζει που λέτε, συχνά πυκνά να καίει αγριόχορτα

και κλαδιά που μαζεύει από το χωράφι μας 

και δεν προειδοποιεί τουλάχιστον : 

"Μπάτε μέσα και σφαλίστε τα τζάμια σας- ο πυρομανής ξαναχτυπά"!

Μια φορά μάλιστα είχα απλώσει ρούχα και πάει 

ο αθεόφοβος και ανάβει φωτιά, που νομίζετε;

Ακριβώς κάτω από τα ρούχα!

Αλλόφρων εγώ βγήκα στο μπαλκόνι και ούρλιαζα!

-Δεν έχουν τίποτα! Θα τα τινάξεις και θα καθαρίσουν, μου φώναξε!

Φυσικά σήμερα που τα γράφω και διάγω μια από αυτές 

τις μέρες τις ζαμάν φου και πάνω τούρλα που σας έλεγα, γελάω!

Θα μπορούσα απλά να βάλω ξανά πλυντήριο 

και να μην χάσω τη ψυχραιμία μου και τη φωνή  μου!

εδώ ο μπαμπάς έχει ετοιμάσει ήδη το επόμενο βουναλάκι

κι εγώ έχω ήδη προετοιμάζομαι να μην εκνευριστώ!

2►Όταν περπατώ στο δρόμο, ως συνήθως λες και κάνω κούρσα βάδην,

και βρίσκω μπροστά μου αργόσχολους!

Ω, μου έρχεται η επιθυμία να τους στολίσω με διάφορα! 

Γιατί εγώ, όπως έχω πει πολλάκις, είμαι ανισόρροπο άτομο,

οπότε αν μου κόψουν τη φόρα μπορώ 

να χάσω την ισορροπία μου και να σωριαστώ! 

A piece of cake για μένα να χάνω την ισορροπία μου!

Ευτυχώς ως τώρα δεν υπάρχει οπτικοποιημένη πτώση μου!

3►Όταν πεινάω σαν λύκος και η μαμά έχει πειραματιστεί

παρασυρόμενη από Σκαρμούτσους και Μάστερ σεφ

να πειράξει τη συνταγή!

Θεριό ανήμερο το @ριστάκι!

Γιατί καλή μου γυναίκα, γιατί το κάνεις αυτό;

Αφού έφτιαχνες σούπερ ντούπερ τα μπιφτέκια σου

ποιος σου είπε να τα κάνεις tsim sha tsui οεο;

Κλαίω από τα νεύρα μου και φτιάχνω μια μακαρονάδα μετά,

για να στανιάρω!

4►Όταν πηγαίνω με το δίσκο να φάω και μου πέφτει το κολονάτο 

ποτήρι με το κρασάκι μου

και γίνεται αμέτρητα κομματάκια και χύνεται και το κρασί!

Αφού κουκλίτσα μου έχεις σπάσει 

αμέτρητα κολονάτα ποτήρια (λόγω της γνωστής ανισορροπίας που λέγαμε)

γιατί συνεχίζεις και το κάνεις αυτό;

Παρατάω το φαγητό αρχίζω τα μαζέματα, τα σφουγγαρίσματα

και μετά έχω εκνευριστεί γιατί πάγωσε και το φαγί μου! ☺

χθεσινό ντοκουμέντο

5►Όταν έρχεται η εποχή που χάνω τρίχες!

Καλέ δεν φοβάμαι μήπως αδειάσει το κεφάλι. 

Προς το παρόν έχω να δίνω κιόλας!

Απλά με εκνευρίζει όταν τις νιώθω στα χέρια μου να με γαργαλούν
κι όταν δεν προλαβαίνω να βάζω σκούπα!

6►Όταν χτυπάω το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού μου
στο ποδήλατο γυμναστικής. 
Θεέ μου πόνος και εκνευρισμός!

Μου έχει τύχει πάμπολες φορές!
Κι εγώ εκεί, στο ίδιο σημείο, στο ποδήλατο χτυπώ και ουρλιάζω!
Και δεν το χρησιμοποιώ κιόλας καιρό τώρα 
(τουλάχιστον να έχει λόγο ύπαρξης στο δωμάτιό μου ρε αδερφέ!!!)

Δεν φταίω εγώ χριστιανοί!
Είναι στενό το πέρασμα!

7►Όταν με πιάνει κόψιμο και βιάζομαι 

ή έχω άλλα πράγματα να κάνω κι επείγουν μάλιστα.

Κι αν έχει τελειώσει και το χαρτί; Το αποκορύφωμα!
Σε αυτή την κατηγορία together πάει και το έντερο.
Όταν με πιάνει φούσκωμα και δεν χωράω στα ρούχα μου!

Μην σου τύχουν! Κανένα από τα τρία!

Μόνο αυτό σου λέω!

8►Όταν κάνω λάθη κατά την πληκτρολόγηση και μετά πρέπει να
τα διορθώνω. 
Κι ακόμα χειρότερα, όταν έχω πατήσει δημοσίευση και βλέπω
μετά τα λάθη μου! 
Το τι αντιμεταθέσεις κάνω, το τι λέξεις ξεχνάω 
ή γράφω λες και είμαι δυσλεξική, δεν φαντάζεστε!
Όταν δε δημιουργώ ή είμαι κουρασμένη το να πληκτρολογώ 
είναι σαν να ανεβαίνω ανηφόρα με βάρος κιόλας!
Ένι γούει υπάρχει λύση πάντα για αυτό:
να πάρω ένα βιβλίο και να απομακρυνθώ από το πληκτρολόγιο!☺

9►Όταν χτυπάει τηλέφωνο ή κουδούνι και κάνω κάτι άλλο

και φυσικά δεν μπορώ να απαντήσω

Και να επιμένουν (και να μην είναι και επείγον τελικά!)
Και να΄σου να σηκώνομαι με τα βρακιά κατεβασμένα
να μου χύνεται ο καφές, να λερώνω τη δημιουργία μου,
να μου πέφτει το πινέλο από την ταραχή
να τρέχω με τρόμο γιατί για  να χτυπάει έτσι δαιμονισμένα
κάτι κακό θα έχει συμβεί
και να είναι η μαμά και να με ρωτάει:
γιατί δεν άνοιξες τα παράθυρά σου να μπει λίγος ήλιος;
Τι νοικοκυρά είσαι εσύ! 

Γκρρρρρρρ! 

Μόνο αυτό σας λέω!

10►Όταν χύνω....τον καφέ μου!

Γιατί εγώ έχω μια έφεση στο να χύνω....
υγρά και κυρίως τον καφέ μου που τόσο λατρεύω!

 Γκρρρρρρρ! 
Και δως του να τον ξαναφτιάχνω 
γιατί βραστό δεν τον θέλω με τίποτα μανούλα μου!

◙

Ευτυχώς που όταν νιώθω ότι κάτι 

πάει να χαλάσει τη ροζ μου περίοδο και να την κάνει γκρι, το λιγότερο, 

κάνω meditation:

Παίρνω ανάσες, σκέφτομαι όμορφα πράγματα,

αναλογίζομαι πόσο τυχερή είμαι στη ζωή μου ως τώρα,

τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου και με αγαπούν,

το ρίχνω σε δημιουργικές απασχολήσεις

και όλα ξεπερνιούνται!

Γιατί ας μην ξεχνάμε η Ζωή είναι Ωραία

και φεύγοντας από δω μία σπιθαμή γης μας αναλογεί.

Ας μην χαλιόμαστε εύκολα και συχνά,

γιατί τα πραγματικά δύσκολα 

είναι μπροστά μας,

και εκεί, όταν θα μας χτυπήσουν την πόρτα,

θα ευχόμασταν να μας έπιανε το έντερο 

ή ας μην μπορούσαμε να χ@@με στη χειρότερη!

Απεταξάμην!

@ριστέα

Απόψε τα σχόλια κλειστά, γιατί έγκωσα από σχόλια μανούλα μου πρόσφατα,
κι ακολουθούν αναρτήσεις που δεν γίνεται να τα έχω κλειστά
οπότε, μην εκνευρίζεστε και μην χαλιέστε☺
Η Ζωή είναι Ωραία!

Και μην ξεχνάμε τις 
οικογενειακές ιστορίες!