Θα περάσει κι αυτό!

Έχω τρελές σκέψεις τελευταία

και μια διάθεση που ανεβοκατεβαίνει σαν 

ανελκυστήρας.

Ισόγειο-ρετιρέ-υπόγειο.

Και τούμπαλιν!

Κάποιες φορές μένω περισσότερο στα ψηλά πατώματα 

και τότε παίρνω ανάσες πολλές, για τις στιγμές που στα 

κατάβαθα, στα ανήλιαγα, στα πνιγερά,

θα βρεθώ και πάλι.

Οι αλλαγές του καιρού, η κρίση, η ηλικία, η προκλιμακτήριος,

όπου η οιστρογοπενία εν μέρει δημιουργεί κυκλοθυμικά επεισόδια,

όλα μαζί.... λίγο θέλει νομίζετε η ψυχολογία να ζαλιστεί; 
(Δεν θα πω πάντως να πέσει, γιατί όλα παρέρχονται τελικά!)

Ευτυχώς που το σύστημα στήριξης γύρω μου καλά κρατεί.

Οικογένεια και φίλοι!

Μεγάλο κεφάλαιο!

Και νιώθω ευγνωμοσύνη για όσους έχω κοντά μου,
που με ανέχονται 
και μου χαϊδεύουν τρυφερά τη ψυχή!

Για όσους πάντως από τους αγαπημένους τρόμαξαν

και μου είπαν ότι εγώ πάντα ήμουν βράχος

να πω ότι ακόμα και οι βράχοι από το κύμα διαβρώνονται λιγάκι, ε;

Αλλά και να θυμίσω ότι υπάρχει 
καιρός του φυτεύειν και 

καιρός του εκριζόνειν το πεφυτευμένον
Καιρός του γεννάσθαι και του αποθνήσκειν.
Υπομονή.

Θα περάσει κι αυτό!
Μόνο αυτό έχω σαν φάρμακο και συνταγή 
για κάθε δυσκολία.

Σας ευχαριστώ ...
@ριστέα