Αν για μια στιγμή, σταθείς ακίνητος, ελευθερώσεις το μυαλό σου και ανοίξεις τα μάτια σου,
θα αντικρίσεις ένα συνονθύλευμα πραγμάτων, συναισθημάτων, αισθήσεων, επιλογών.
Αυτό είναι η ζωή.
Και ανάλογα την ώρα, την οπτική και την διάθεση με την οποία της κοιτάζεις,
θα δεις πως έχει πολλές αποχρώσεις.
Οι αγαπημένες μου στιγμές αντικατοπτρίζονται σε όλες εκείνες τις φορές
που χρωμάτιζε η ζωή τα πρόσωπα των ανθρώπων με ευτυχία.
Τα πιο τρομακτικά λεπτά της ζωής μου, τα μέτρησα όσο έβλεπα ψυχές να δακρύζουν,
από πόνο, θλίψη και άδικο.
Στο τέλος της ημέρας, λένε πως τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής και όμως οι άνθρωποι συνήθως βλέπουν μόνο το χρώμα.
Στου πόνου το ξεθώριασμα
χρώματα ζωντανεύουν.
Λευκό καμβά βρίσκει η χαρά,
παίρνει να ζωγραφίζει.
Και φτιάχνει ρόδια κόκκινα
που κρύβουν την αγάπη
Και μπλε της θάλασσας βαθύ
να διώχνει κάθε δάκρυ.
Κι εκεί στην άκρη του καμβά
το κίτρινο σταλάζει .
Σπονδή σε μιαν ανατολή
που αρχίζει να χαράζει.
Είμαι η Βούλα, γυναίκα αλφάδι με διαμάντι καρδιά
ξέρω ν’ ακούω, να ισιώνω, να κατσαρώνω
να συμβουλεύω, να υπομένω, να βάφω, να λούζω
να κάνω μασάζ,
να καλύπτω λευκές, να ξανοίγω τις σκούρες
να γελάω με αφέλεια και να κρύβω σκοτούρες
να προτείνω αφέλειες και τουφίτσες με φλας
ξέρω από χρώματα, από σώματα, κι από καμώματα
ξέρω ν’ αγγίζω, να σιωπώ και να χτενίζω.
Ξέρω χρωματομετρία, τι θα πει ορθοστασία και ολίγα γαλλικά
ντεκαπάζ, ρεφλέ, εξτένσιον και φλεβίτιδα ρανσάζ
ξέρω κότσους νυφικούς, να φιλάρω, να κρεπάρω
και να γίνομαι κουρέλι
ξέρω και την κερατίνη, τη μπραζίλ και του Βαγγέλη
που φορμάρει μια μικρούλα οξυντάν και επιπόλαιη
κι όση ώρα εγώ χτενίζω
οι δυο τους το τυλίγουνε κανονικά το ρόλεϊ.
Μου το είπε τις προάλλες μια κυρία μιζανπλί
πως τους είδε να’ χουν στήσει στα σκοτάδια λακριντί
Ο μνηστήρας σου -μου λέει- στα φοράει
μ’ ένα τσόλι κάθε απόγευμα γυρνάει
που στα μάτια θα’ πρεπε να σε κοιτάει
και να λέει στο Θεό «δόξα κι αμήν!»
Και αντί για ευχαριστώ ο αχρείος
της το παίζει μπαλεγιάζ και σεξ-μασίν.
Τ’ ορκίζομαι στη λισουάρ, να μη με λένε Βούλα,
να μη χαρώ το ακαζού αν δεν τον ξεμπροστιάσω
το βράδυ στη μπανιέρα του θα τον αιφνιδιάσω
με σεσουάρ μονόκανο και την παρλούξ φυσούνα
όπως θα είναι στους αφρούς, στη μπρίζα θα τ’ ανάψω
θα του εξηγώ την τεχνική καθώς θα πέφτει στο νερό
«Βαγγέλη… ντεκολορασιόν, έτσι το λέμε στο σαλόν»
22.Κώμα
Πολλές φορές κρυφοκοιτώ
το γελαστό σου πτώμα,
που τρέφει τα παράσιτα
που τριγυρνούν στο χώμα
Πολλές φορές που σε ξυπνώ
απ' το μακρύ σου κώμα,
απλά μ' ανταποκρίνεσαι.
σάμπως να ζεις ακόμα;
Πολλές φορές σαν σε φιλώ
στο ξεραμένο στόμα,
αδειάζεις σαν το πλαστικό
τρύπιο θαλάσσιο στρώμα
Μα όταν στην τελεία μου
εσύ μου βάζεις κόμμα,
σε κλείνω σαν τον θησαυρό
στο ταπεινό μου δώμα
Και καθε που στο σβέρκο σου
κάθεται κι άλλο κόμμα,
αρπάζω τις σημαίες μου
και τους αλλάζω χρώμα
Σε ευχαριστώ πολύ που έφθασες ως εδώ.
Διάβασε ξανά και ξανά αν χρειαστεί, πριν ψηφίσεις.
Διάβασε ξανά και ξανά αν χρειαστεί, πριν ψηφίσεις.
Πάτησε
►εδώ
και μπες στην αρχική
ανάρτηση για να βαθμολογήσεις.
◙
Οι δικές μου, εκτός συναγωνισμού συμμετοχές,
βρίσκονται παρακάτω
Μυσταγωγία
&
Το χώμα χρώμα γέμισε
◙
Τις Οικογενειακές μας Ιστορίες
παρακολουθούμε
εδώ
Διαβάστε την ιστορία
Οι ανόητες αγάπες, ανόητα καίγονται
από τη Μαρία μας στο mytripsonblog
και την ιστορία
Περιμένοντας το μωρό,
από την Αννούλα μας στο ΑΤΕΝΙΖΟΝΤΑΣ
Εκτός συναγωνισμού συμμετοχές στο Συμπόσιο
(εκτός από τις 2 δικές μου)
Πήρα χρώμα και νερό
Στο λογισμών αραξοβόλι της Σταυρούλας μας
&
τ' ανέφελα τοπία των ματιών
Στο Ποιώ , από την Ελένη μας
►εδώ
και μπες στην αρχική
ανάρτηση για να βαθμολογήσεις.
◙
Οι δικές μου, εκτός συναγωνισμού συμμετοχές,
βρίσκονται παρακάτω
Μυσταγωγία
&
Το χώμα χρώμα γέμισε
◙
Τις Οικογενειακές μας Ιστορίες
παρακολουθούμε
εδώ
Διαβάστε την ιστορία
Οι ανόητες αγάπες, ανόητα καίγονται
από τη Μαρία μας στο mytripsonblog
και την ιστορία
Περιμένοντας το μωρό,
από την Αννούλα μας στο ΑΤΕΝΙΖΟΝΤΑΣ
Εκτός συναγωνισμού συμμετοχές στο Συμπόσιο
(εκτός από τις 2 δικές μου)
Πήρα χρώμα και νερό
Στο λογισμών αραξοβόλι της Σταυρούλας μας
&
τ' ανέφελα τοπία των ματιών
Στο Ποιώ , από την Ελένη μας