Οι δύο ποιητικές συμμετοχές του αγαπημένου φίλου Δημήτρη Ασλάνογλου
από το 7ο Συμπόσιο, δημοσιεύονται σήμερα εδώ,
από το 7ο Συμπόσιο, δημοσιεύονται σήμερα εδώ,
για να τις θυμηθούμε μόνες τους, όπως τους αξίζει
δίνοντας τους ίσως μια βαθύτερη ματιά.
δίνοντας τους ίσως μια βαθύτερη ματιά.
.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*)
Εαρινή ελπίδα
Εσύ
Λιγόχρονε, αμήχανε, θεϊκά πρωτοπλασμένε
Της γης θεριό, στη γη τη λιόφωτη, θρεμένε
Δημιουργίας αστρόφωτης, μητροκαλουπωμένε
Ξωμάχε πουρνογέννητε, αμαρτοτυλιγμένε
Άνθρωπε
Σκληρόκαρδ' εραστή, πόνου καταχραστή
Αλόγιστα στο διάβα σου, τη φύση τήνε κλέβεις
Μύρωμα έαρος, περίλαμπρο θα αναδυθεί
Όσο κι αν λούλουδα απ' τη γη, κουρσεύεις
Ζητάς
Κρασότοπους και τα χρυσά τα στάχυα να βρεις
Της κερασιάς και της ελιάς ανθούς να δεις
Της ελπίδας της εαρινής, τη φλόγα ν' ανάψεις
«Πάμε ξανά» επιγραφή, στο στήθος να χαράξεις
Έαρ,
Το νεογνό λογίζεσαι, στου χρόνου τη φαμελιά
Ελπιδοφόρα ξεκινάς, της πλάσης κάθε δρασκελιά
Εσύ Άνθρωπε Ζητάς Το Έαρ;
Δ.Λ.Α.
ΕΑΡΟΣ ΠΡΟΣΩΠΟ
Τουλίπα κίτρινη γεννιέται κι ανοίγοντας ροδίζει,
η ομορφιά π’ απλώνεται, γύρω απ' τα δυο σου χείλη.
Του βράχου η μαβιά, η ανέμελη ανεμώνη να ανθίζει,
μεσ' τις φαρέτρες των ματιών, πριν να την βρει το δείλι.
Οι λογισμοί μαραίνονται, στους καταρράκτες των μαλλιών
σαν κρόταλ' αλαλάζοντα, στα κύματα των χαϊμαλιών.
Ρούμι που σιροπιάζεται, το δάκρυ των ματιών σου,
σαν στάζει μέσ' το κόρφο μου, ο πόνος των σφιγμών σου
Εαρινές ηδονικές φιγούρες, των παρειών πλαγιές ευωδιαστες
των μελισσών αέρινα φιλήματα, στις βλεφαρίδες τις ψηφιδωτές
Πόθων τροχιόδρομους, φτιάχνουν δυο χείλη συμπληγάδες
ο βελουδένιος σου λαιμός, ανατριχιάζει από ανάσες φυγάδες
Ας γίνει κάθε σου ματιά, μια χαρακιά στα σωθικά.
Το χάδι των καυτών φιλιών, άμπελος στη καρδιά μου.
Να περπατώ στις χαρακιές, με συντροφιά αερικά,
για να τρυγώ την άμπελο και να μεθάς κοντά μου.
Δ.Λ.Α.
Ευχαριστώ πολύ όσους περνούν και αφήνουν
αγάπες, καλημέρες κι αγκαλιές
στις αναρτήσεις με τις ... φιλοξενίες μου!
Από αύριο κοντά σας με δημιουργίες μου κι όχι μόνο!
Φιλιά
@ριστέα
Ευχαριστώ πολύ όσους περνούν και αφήνουν
αγάπες, καλημέρες κι αγκαλιές
στις αναρτήσεις με τις ... φιλοξενίες μου!
Από αύριο κοντά σας με δημιουργίες μου κι όχι μόνο!
Φιλιά
@ριστέα
Καλημερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματι οταν τα διαβαζεις μονα τους, ολα τα ποιηματα εχουν αλλη διασταση!
Το πρωτο ηταν αναμεσα σε αυτα που ξεχωρισα, αλλα και τα δυο ειναι πολυ ομορφα!
Φιλια!
Καλημέρα καλή μου Πεταλούδα.
ΔιαγραφήΌταν βλέπεις μια φούχτα με διαμάντια, δυσκολεύεσαι πάντα να επιλέξεις, πιο είναι πιο όμορφο.΄΄Όταν βλέπεις το καθένα ξεχωριστά τότε είναι πιο εύκολο να διακρίνεις όλες του τις πτυχές. Καλές ή κακές. Σ' ευχαριστώ για τον καλό σου λόγο και πιστεύω ότι οι διαφορές μεταξύ των ποιημάτων μου, είναι μικρές. Το ένα μιλάει για το πόθο να ζήσουμε το ¨Εαρ και το δεύτερο για το πως νιώθουμε όταν ζούμε το Έαρ και τις ομορφιές του μέσα από τον Έρωτα.
Νάσαι καλά πάντα!!
Καλη σας μερα!!! Εξαιρετα τα ποιηματα του κυριου Ασλανογλου τα οποια τιμησα και με την ψηφο μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθε λεξη και ενα συναισθημα.. Αυτη ειναι και η μαγεια ενος ποιηματος!
Φιλια πολλα
Καλημέρα Μαρία,
ΔιαγραφήΑυτή είναι η δύναμη που κρύβουν οι λέξεις. Οι βάρκες για να ταξιδέψει μια σκέψη.
Ας είναι πολλές και λεύτερες οι σκέψεις κι πάντα να βρίσκουν τις βάρκες τους, τις λέξεις, για να ταξιδεύουν στις καρδιές μας.
Νάσαι πάντα καλά Μαρία!!
καλημέρα εύχομαι υπέροχες επιλογές λεκτικές και φοβερός συνδιασμός και αποτέλεσμα .... περιμένω και τις δημιουργίες πάντα !!!! καλημέρα φίλη μου με χαμόγελα και καλή διάθεση
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Νικόλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι πάντα καλά με το καλό σου λόγο!!
Καλημέρα και στους δυο σας
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρη μου έχεις ένα όμορφο
τρόπο να υπερασπίζεσαι την
ποιητική γλώσσα....
Πάντα ιδιαιτέρως αξιοπρόσεκτες
οι καταθέσεις της ψυχής σου!!!
Λάμπρυνες το Συμπόσιο κι αυτό
το εννοώ!!!
φιλάκια πολλά ♥
Αγαπητή Ελένη,
ΔιαγραφήΕίμαι σίγουρος, ότι γράφοντας τα λόγια σου, ένα χαμόγελο έλαμψε στο πρόσωπό σου, ιδιαίτερα γράφοντας τις τελευταίες σου προτάσεις. Κάποτε θέλησα να περιγράψω με λέξεις ένα χαμόγελο και μου βγήκε το παρακάτω....
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ
Θείας αναδυομένης, φτερωτής δόξας, τα βάγια,
θαλερής αύρας, χορευτικά λικνίζονται, τα μάγια.
Μοσχοφίλητοι παλμοί, μιας σάρκινης άρπας,
αθωότητας ρυθμοί, κυματισμοί εσάρπας.
Βυθισμένου οίστρου, διαμαντένια λάμψη,
της ανάσας το πύρωμα, κάνʼ ανέμελη παύση.
Των χειλιών το πασίχαρο, μυρωμένο λιβάδι,
των ματιών το αυλάκωμα, δίνʼ υπέροχο χάδι.
Του αφρού αναρρίχηση, στου βότσαλου την ράχη,
του νερού η φιλήδονη, με τα βράχια, η μάχη.
Παναρμόνιο πέπλο, ταξιδεύει ανέμελο,
στο θυμό οπτασία, το δικό σου χαμόγελο.
Δ.Λ.Α.
Εύχομαι να καθρεπτίζει το δικό σου χαμόγελο!!
Χαμόγελο, η πρώτη επαφή των ανθρώπων και μοναδικό προνόμιο της φυλής μας.
Νάσαι πάντα καλά, γλυκομίλητη Ελένη!!
Πάρα πολύ όμορφα τα ποιήματά σου Δημήτρη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχεις ένα μοναδικό τρόπο να πλέκεις τις λέξεις.
Πόσα διαμάντια είχε πραγματικά αυτός ο διαγωνισμός.
Τα φιλιά μου και καλή συνέχεια!
Φιλιά Αριστούλα!
Σ΄ευχαριστώ Έλενα μου! Νάσαι καλά. Εγώ μπορεί να πλέκω, όμως εσείς φοράτε τα πλεκτά μου και χαίρομαι όταν σας ζεσταίνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αγάπη μου και τα φιλιά μου!!!
Όμορφα ποιήματα
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Νάσαι καλά Μαρία-Έλενα!! σ΄' ευχαριστώ πολύ!!
ΔιαγραφήΕίχα σταθεί περισσότερο στην Εαρινή ελπίδα, με παρέσυρε το μήνυμά της, όμως τώρα, που τα διαβάζω και τα δυο μαζί, τα νιώθω σαν ένα ποίημα: η Άνοιξη που προσμένεις και η Άνοιξη που βιώνεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι΄αυτό και οι αναδημοσιεύσεις είναι πάντα απαραίτητες!!!
(Ξενύχτησα κι εγώ, Αριστέα μου: http://abuttononthemoon.blogspot.gr/2015/04/bar.stories_23.html)
Καλησπέρα,
ΔιαγραφήΑυτό ακριβώς λέω και σε ένα παραπάνω σχόλιο. Τα ποιήματα έχουν κάποια συνοχή.
Σ΄ευχαριστώ πολύ!! νάσαι πάντα καλά!!
Μας επήρε η Άνοιξη τα μυαλά αυτό ξέρω μόνο! Το λοιπόν αφήνω τις αγκαλιές μου, τις ευχές μου και την αγάπη μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Χριστίνα.
ΔιαγραφήΜας πήρε και μας σήκωσε η Άνοιξη. Κι εμείς την παίρνουμε και δεν την αφήνουμε. Καλά κάνουμε. Ας πάρουμε την Άνοιξη στα χέρια μας να την αγκαλιάσουμε σαν νήπιο που είναι κι ας την χορτάσουμε αγάπη και φιλιά, αν θέλουμε νάρθουν τα καλοκαίρια, να περάσουν τα φθινόπωρα και να τελειώσουν οι χειμώνες.
Νάσαι πάντα καλά!!
Τι λέξεις έχει η γλώσσα μας και πόσες ακόμα μπορούμε να πλασουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς προσπαθήσει κάποιος να τα μεταφράσει σε άλλη γλώσσα, ιδίως στα Γερμανικά, γίνεται;
ΔΕ ΓΊΝΕΤΑΙ.
Να είστε καλά και οι δυο σας.
Φιλάκια πολλά!
Καλημέρα Ρένα.
ΔιαγραφήΣυμφωνώ και επαυξάνω την επισήμανσή σου. Άντε τώρα να μεταφράσουν τους παρακάτω στίχους μου που θέλουν να σας ευχαριστήσουν για τα όμορφα σχόλιά σας...
Με τις χρυσόκαρπες, λογής-λογής ευχές
Άρχοντα κεραυνόμορφο με χρίσατε
Σε μοσχοβολισμένες, τρισεύγενες κορφές
Με πολυδόξαστες ωδές, μ’ αφήσατε
Δ.Λ.Α.
αν το κάνουν μάλλον θα σκέφτονται όμορφα για την Ελλάδα και τη γλώσσα μας.
Σ΄ευχαριστώ πολύ!!
Το πρώτο σου ποίημα παρά τρίχα θα ήταν μέσα στις επιλογές μου, διότι έχει παρόμοιο θέμα με το δικό μου, οπότε με εξέφραζε. Τελικά ψήφισες εσύ την δική μου απόπειρα και με πρωτιά. Σ' ευχαριστώ θερμότατα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά με κέρδισε το δεύτερό σου και το επέλεξα, διότι αναδείκνυε το πάθος, τον πόθο μέσα από τις ιδαίτερες επιλογές λέξεων και τον ασυνήθιστο συνδυασμό τους. Προκαλούσε έκπληξη, ίσως όπως και το πάθος...
Σε άλλα με μεγάλες εμπνεύσεις τώρα!
Αγαπητή Γλαύκη.
ΔιαγραφήΘάλεγα ότι τελικά οι επιλογές μου μοιάζουν πάντα με σκέψεις που δύσκολα προσεγγίζω από μόνος μου. "Ζηλεύω" τις σκέψεις που δεν μπορώ να φτιάξω και τις επαινώ πάντα, τις θαυμάζω. Τις δικές σου τις θαύμασα χωρίς να ξέρω φυσικά ότι είναι δικές σου.
Πάθος, πόθος. Δυό λέξεις που εκφράζουν πιστεύω και τα δύο ποιήματά μου. Στο δεύτερο ίσως το πάθος νάταν πιο προσιτό, πιο υπέρμετρο, πιο ελκυστικό. Όμως μαλλον σε τράβηξε το δεύτερο λόγω αυτής της υπέρμετρης περιγραφής ενός πάθους.
Με αναγκάζεις να σου χαρίσω κάτι πιο γεμάτο από πάθος, κατ' εμέ ποίημά μου.
Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ
Ανταύγειες χρυσοπράσινες, στο χάρτη της ματιάς σου,
ανηφοριές φωτίζουνε, που οδηγούν κοντά σου.
Με ψίθυρους πλημμύρισες, τη γλάστρα με τα κρίνα,
για να σκορπούν αρώματα, με σένανε κι εκείνα.
Με δάκρυ μαστιχόδεντρου και θάλασσας κοχύλια,
το λείο κι αλαβάστρινο, λαιμό θα σου στολίσω.
Του τρύγου τα ροδόχρωμα και ζουμερά σταφύλια,
κρασιού αρώματα γεννούν κι εσένα θα μεθύσω.
Θεοί δροσιάς τα χείλη σου, βωμού αναθήματα,
μύρα από δάφνες και μυρτιές, της πνοής σου σκιρτήματα.
Άλμπουρα σημαιοστόλιστα, του κορμιού σου θεμέλια,
μεταξωτά σγουρά μαλλ ιά, ανθισμένη καμέλια.
Πλακόστρωτα του έρωτα, γράφουν τα βήματά σου,
ονείρου παιχνιδίσματα, είναι τʼ αγγ ίγματά σου.
Το ασήμωμα του φεγγ αριού, στο βλέμμα σου φωλιάζει,
και σαν την φλόγα του πυρσού, το στήθος σου στενάζει.
Αγάπης βυσσινόκηπος, λεμονοδάσους πάθος,
να στάξει βύσσινου χυμός, στης λεμονιάς το άνθος.
Να κρατηθεί ο έρωτας, με τα φτερʼ ανοιγμένα,
να φτερουγίζει αδιάκοπα, για να δροσίζ ʼ εσένα.
Δ.Λ.Α.
Την αγάπη μου και καλό σαββατοκύριακο νάχεις!!
Τι όμορφα!!!δεν χορταίνω να τα διαβάζω!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκρατάω αυτό..Ας γίνει κάθε σου ματιά, μια χαρακιά στα σωθικά.
Το χάδι των καυτών φιλιών, άμπελος στη καρδιά μου.
Να περπατώ στις χαρακιές, με συντροφιά αερικά,
για να τρυγώ την άμπελο και να μεθάς κοντά μου.
Τυχερός όποιος το χει νιώσει.............
Καλή μου Δέσποινα, να σου χαρίσω ακόμα λίγους στίχους όχι για να χιρτάσεις αλλά για να νιώσεις ότι η επιθυμία είναι πιο πολύτιμη από τον κορεσμό.
ΔιαγραφήΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ
Ατίθασο άτι, καλπάζει στο σώμα σου.
Του ρόδου τα πέταλλ α, ανθίζουν στα χείλη σου.
Ζεστασιά της αγκάλης σου, ο δεσμός των χεριών σου,
των μαλλιών σου τʼ ανέμισμα, φορεσιά των ματιών σου.
Να γητέψω το άτι, να σελώσω τη ράχη,
να καλπάσω μαζί του, να το κάνω να τρέξει.
Το κορμί σου νʼ αλώσω, με αναίμακτη μάχη,
νʼ ανεμίζει η χαίτη, στων χαδιών μου την τέρψη.
Κρίνα λευκά και ρόδα κόκκινα,
των χειλιών σου το ροζ, με φιλιά να χορταίνω,
δαντελένιο περίγραμμα, της ανάσας σου πέρασμα,
του ανέμελου γέλιου σου, τη δροσιά νʼ ανασταίνω.
Mια ʼναμμένη καρδιά, να κρατάς μέσʼ τα χέρια σου,
να ζεσταίνει το στήθος σου, τις νυχτιές σαν κρυώνεις.
Των χειλιών μου η ζέστη, να κυλίσει στον κόρφο σου,
με τʼ αγγέλου φτερούγισμα, την δροσιά, να κλειδώνεις.
Στων μαλλιών σου τα κύματα, νʼ αρματώσω φρεγάτες,
να αρμενίζουν με φόρτωμα, της ματιάς σου την λάμψη.
Να σκορπίσω στον άνεμο, μπαλωθιές μυρωδάτες,
να γεμίζουν τα στήθη σου κι ερημιά σου να πάψει.
Δ.Λ.Α.
Νάσαι πάντα καλά και πάντα να επιθυμείς για να μπορείς χαίρεσαι.
Ευχαριστώ φίλε Δημήτρη και συμφωνώ απόλυτα!!!!
ΔιαγραφήΝα σαι πάντα καλά να γράφεις και να σε θαυμάζουμε!!!!
Αγαπητέ Δημήτρη, για το πρώτο σου ποίημα, έχω να πω πως "μύρωμα έαρος, περίλαμπρο" αναδύεται μέσα απ τις λέξεις που διαλέγεις, μαζί μ "ελπίδα Εαρινή" για την γλώσσα μας, που ορθώνεται μ ένα "πάμε ξανά" στο στήθος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το δεύτερο, όπως είχα γράψει και στο αρχικό μου σχόλιο, παραμένω ερωτευμένη!!
Γράφε πάντα. Καθώς φαίνεται, η θάλασσα βαφτιζει ποιητές...
Αννούλα αγαπητή, η εαρινή ελπίδα χαράζει στα στήθη μας το σύνθημα " πάμε ξανά" όπως και η φύση "πάει ξανά" από την αρχή το κύκλο των δημιουργιών της.Είναι ο πόθος μας και η κρυφή μας επιθυμία, να ξαναξεκινήσουμε από την αρχή αλλά με πιο μεστούς κορμούς στα δένδρα των βιωμάτων μας.
ΔιαγραφήΌσο για το δεύτερο που ερωτεύτηκες, βουλιάζω στο βυθό των γραμμένων μου και βγαίνω με το παρακάτω αφιερωμένο σε σένα...
ΟΤΑΝ
Κλαίνε οι αγγ έλοι,
όταν τα μάτια σου, στάζουνε μέλι.
Το κύμα σωπαίνει,
όταν στο πρόσωπό σου, το γέλιο υφαίνει.
Πλατύφυλλοι βασιλικοί, ευωδιές σκορπίζουν,
όταν τα στήθη σου, με ανάσες γεμίζουν.
Αγρίμια μερώνουν, θεριά προσκυνάνε,
όταν τα χείλη σου, τον έρωτα, με πάθος τραγουδάνε.
Στείρες καρδιές, με φαντασία πλημμυρίζουν,
όταν τα χέρια σου, αδιάκοπα, παιχνίδια ζωγραφίζουν.
Νερά πηγής, μαγευτικά χορεύουν,
όταν τʼ αφράτα δάχτυλα, μειλίχια τα χαϊδεύουν.
Θυμός ψυχής, παύει να με φουντώνει,
όταν ο λόγος σου, σοφά, τα εμπόδια βαλσαμώνει.
Ο πόνος μου μαραίνεται, τον βρίσκʼ η καταφρόνια,
όταν στα μάτια σε κοιτώ κι ηχούν βιολιά αιώνια.
Θούριος αγάπης αρχινά, της φύσης αρμονία,
όταν το σώμα σου σκιρτά, στʼ έρωτα τη μανία.
Καλότυχο σουρούπωμα να έχεις,
ασημωμένο χάραμα να βλέπεις.
Όνειρα να θεριεύουνε, στʼ άρματα της ψυχής σου,
οι αγγέλοι να γυρεύουνε, να τραγουδούν μαζί σου.
Δ.Λ.Α.
Να μένεις πάντα ερωτευμένη με τη ζωή και να τον δίνεις πίσω το έρωτά σου, με κάτοπτρο τη καρδιά σου!!!
! ♥ !
ΔιαγραφήΝα 'μαι κι εγώ... λίγο καθυστερημένα, αλλά τα κατάφερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα ταξίδι που χωρά μέσα του, άνθη κι αρώματα ελπίδας, πάθους και περιπέτειας σε λιόφωτους κόσμους, είναι τα ποιήματα σου, φίλε μου Δημήτρη! Η αναζήτηση, ο στοχασμός η αισθαντικότητα ξεδιπλώνεται μέσ’ από τα εκφραστικά σου μέσα κι αναδεικνύεται ένα υπέροχο αποτέλεσμα! Έτσι ξεχώρισα το “Έαρος πρόσωπο” μ’ ενθουσίασε
και με συγκίνησε! Να είσαι καλά και πάντα δημιουργικός!
Να έχεις ένα όμορφο δειλινό κι ένα ευήλιο Σ/Κοι!
Καλό απόγευμα Κατερίνα.
ΔιαγραφήΌταν μπορούν και απλώνονται τόσα νοήματα μέσα από τα ποιήματά μου, με κάνουν να νιώθω αδυναμία, γιατί τελειώνοντας πάντα, νιώθω ότι δεν είπα τίποτα. Αν είπα τόσα τότε μόνο δυό άλλα μάτια μπορούν να το δουν. Τα δικά μου δεν το μπορούν. Πάντα μου λειπουν πολλά. Όμως για να μην λείπουν σε σένα, για να μπορείς κάπως να νιώσεις τελειώνοντας την τελευταία μου λέξη, μια ευχάριστη ολοκλήρωση, επίτρεψέ μου να χαράξω για σένα...
ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΔΩΡΟ
Ψάχνω το βήμα μιας ανάσας, που διψάει,
να πιει τʼ αρώματα με τους χυμούς που κρύβεις.
Ψάχνω τη νότα μελωδίας, που ζητάει,
να στεφανώνει στο κορμί, τʼ αγγίγματα που δίνεις.
Θέλω στο χώρισμα της νύχτας απʼ τη μέρα,
να γεννηθούν τʼ αστέρια, στα δικά σου χείλη.
Θέλω το ξόρκισμα εφιάλτη τα νυχτέρια,
να γιγαντώνει τʼ όνειρο, σαν άνθος του Απρίλη.
Να ξαπλωθʼ η χαμομηλιά, στο στήθος σου νʼ ανθίσει,
να λαξευτʼ η τριανταφυλλιά, το σώμα σου να κλείσει.
Νʼ ανοίξουν όστρακα γιαλού, μαλλ ιά να σου στολίσουν,
να πέσουν άνθη λεμονιάς, μύρα να σου χαρίσουν.
Με του νερού ταλάντευμα, διάφανες να σου κλέψω,
ηλιόφωτες αιώνιες, διαμαντοφυσαλίδες.
Στο βελουδένιο σου λαιμό, στολίδι να τις πλέξω,
να σε φυλάνε απʼ τις καυτές, του ήλιου τις αχτίδες.
Δ.Λ.Α.
Την Αγάπη μου και να περάσεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!!
Οργιαστικη αποθεωση της φυσης και του ερωτα στα ποιηματα σας κ Δημητρη!! Ξεχωρισα ιδιαιτερα την δευτερη συμμετοχη σας!! Παντα με δημιουργικες εμπνευσεις!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα χετε ενα ομορφο σ/κ!!
Σε ευχαριστώ Μαριαλενα ναχεις ενα όμορφο σαββατοκυριακο
ΑπάντησηΔιαγραφή