Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

Ιστορίες της Νύχτας :Ο Ricky, ο καθαριστής.


Ξεκινούν οι Ιστορίες της Νύχτας με μια ζεστή φιλοξενία
και ταυτόχρονα αληθινή Ιστορία.
Από τον φίλο, καπετάνιο Δημήτρη Ασλάνογλου, μια ιστορία από τα ταξίδια του.
Οι φωτογραφίες επιλεγμένες από τον ίδιο. 


Δεν πέρασαν πολλές μέρες από την τελευταία φορά, που είχαμε ταξιδέψει στο Βόσπορο. Όμως η κάθε φορά, μοιάζει σαν νάναι η πρώτη φορά. Είναι γιατί ποτέ δεν χορταίνεις, ν' αρμενίζεις τη ματιά σου στο τρούλο της Αγιάς Σοφιάς και ποτέ δεν κουράζεσαι με το νου σου, να διαβαίνεις τα απομεινάρια ενός Τείχους, που έμελλε να πορθηθεί, μέσα από μια αφύλακτη κερκόπορτα, αλλά και μολυσμένη με την κατάρα κάποιας προδοσίας, που της σάπισε τα μάνταλα και την έριξε φαρδιά πλατιά στα χέρια ενός εχθρού άξεστου και σαθρού.

Το πέρασμα, όπως τη κάθε φορά, μας γέμιζε με νοσταλγία, αγανάκτηση, πόθο κι ένα δάκρυ, που δεν προλάβαινε να ξεπροβάλλει απ' τη θολούρα του ματιού, μιας και πάγωνε γρήγορα στο χείλος του τσίνορου και γίνονταν κόμπος. Ένας κόμπος, που πέφτοντας στα ορμητικά από ρέμα, νερά του στενού του Βοσπόρου, βαφτίζονταν κι έφτιαχνε μιά αναδυομένη ελπίδα έτοιμη να ξεβραστεί στα βράχια, που περιβάλλουν το κάβο «Καντήλι»* και να ανάψουν το φανάρι του, μια και καλή, με τις φλόγες των ψυχών, μιας ράτσας ανθρώπων, που έφτασε μέχρις εδώ από τα Μέγαρα με το Βύζαντα και απόσωσε να συνεχίσει να υπάρχει, διωγμένη μέχρι σήμερα, ανάμεσα σε χίλιες φυλές, που θρονιάστηκαν στην Επτάλοφο Βασιλεύουσα Πόλη.
Ήτανε τότε, που το ταξίδι θα μας έβγαζε στα μέρη, κείνα που τ΄ασκέρι του Ιάσονα, βάλθηκε με την Αργώ ν' αρπάξει το χρυσόμαλλο δέρας. Μπατούμι είναι το λιμάνι της Γεωργίας στη Νοτιοανατολική πλευρά της Μαύρης Θάλασσας, κείνο που θάμελλε να μας υποδεχτεί τις επόμενες δυο μέρες.


Ο χειμώνας είχε κάνει αισθητή τη παρουσία του στην ευρύτερη περιοχή. Σαν φυσούσε βοριάς, ήταν σαν να σε κάρφωναν στο σώμα τα καρφιά, που σταυρώσαν το Χριστό. Σαν φυσούσε Νοτιάς, ήταν που πήζανε τα πάντα από το πούσι κι ένιωθες το ταξίδεμα, σαν νά'τανε ανάμεσα στα σύννεφα, αφού δεν έβλεπες αν υπάρχει πλώρη ή πρύμνη και προς τα που πας.
Είναι στιγμές μέσα στο πούσι, που πράγματι νιώθεις ακουμπησμένος στα χέρια του Θεού, νιώθεις ότι τα μάτια σου είναι τόσο άχρηστα, που καλύτερα νά'σουνα τυφλός, νά'κουγες κάτι περισσότερο, αφού όπως λένε, αν χάσεις μια αίσθηση, μια άλλη αναπτύσσεται καλύτερα.
Είναι οι στιγμές, που θες ν' ακούσεις μια μπουρού* δίπλα σου, μπας και γλυτώσεις κάποια μοιραία σύγκρουση.
Είναι οι στιγμές, που βρίζεις το ραντάρ, μέσ' απ' τα σπλάχνα σου και διαολοστέλνεις οτιδήποτε το κάνει να χιονίζει στην οθόνη του.
Μα  πως μπορείς να μιμήσαι την νυχτερίδα, μέρα μεσημέρι και να μην διαολίζεσαι; Κι όμως, πρέπει τα μάτια νάχουν φως κι ο νους να βλέπει μέσ' το πούσι. Πρέπει τ΄αυτιά ν' αρπούν τα νήματα των ήχων και να πλέκουν στόχους και σκιές, που δεν φαίνονται. Το πούσι είναι το χειρότερο σκοτάδι στη ματιά του ναυτικού, είναι η χειρότερη θολούρα του νου του. «Καλύτερα παλαβός παρά μέσα στο πούσι» λέγανε κάποιοι παλαιοί.

Φτάσαμε παραμονές του Αγίου Νικολάου, το μεσημέρι κ' είμαστε ταμένοι να πάμε στον εσπερινό, με τάμα παρμένο από το Πειραιά. Ένα μανουάλι δωρεάν του πληρώματος του πλοίου μας, πούλειπε από την εκκλησιά του Άη Νικόλα στο Μπατούμι, θάταν το μαξιλάρι, που ποθούσαμε όλοι για τις ψυχές μας τις ταραγμένες, όχι από θάλασσα και μπότζι*, αλλά από νοσταλγία και αποθυμιά μεγάλη.
Όταν ανάψαμε τα κεριά, στο καινούργιο μανουάλι, μπρος στην εικόνα του Αγιού, άναψε ολονών μας η ματιά και βλέπαμε τόσο πολύ ο ένας μέσα στου άλλου τη καρδιά, σαν νάμαστε γυάλινοι.
Βλέπαμε τα πρόσωπά μας να φέγγουνε, από ένα χαμόγελο, πούπαιρνε τη φτωχή λάμψη των κεριών και την έκανε ήλιο, που ζέσταινε τα πάντα γύρω μας. Είναι στιγμές, που λες, αν θέλει η μοίρα μου να με πληγώσει, ας το κάνει τώρα, τώρα που νοιώθω χορτάτος από ζωή, από αγάπη κι ολοκλήρωση.


Το απόβραδο μας βρήκε στα μέρη, που ο καλός ο κόσμος λέει «μπαράκια της διαφθοράς», αλλά εμείς οι ναυτικοί, τάχουμε βαφτίσει «απάγκια των στεναγμών», που πλάθουνε οι ιριδισμοί του κύματος, κείνου που σκάει στη μάσκα του βαποριού, αποσώνει στα τζάμια της γέφυρας και κάνει το κουφάρι να τρέμει σαν το γοφάρι, που μόλις έχεις σηκώσει με τη καλάδα* μιάς τράτας. Ανάμεσά μας στη παρέα και ο Ricky o καθαριστής. Ένας Φιλιππινέζος πέντε ποδάρια ύψος, αδύνατος και καχεκτικός, αφού έτσι ήταν το σουλούπι του. Δεν τού'λειπε το τσαγανό, δεν τού'λειπε η σπιρτάδα, δεν τού'λειπε η δίψα να γίνει ένας καλός μηχανικός και να μπορέσει κάποτε να κάνει την οικογένειά και το σπιτικό του στις μακρυνές Φιλιππίνες.


Έπρεπε να πάω γιά λίγο έξω, να ξεθυμάνω από τα τσιγάρα, που καβουρντίζανε τα πνευμόνια μας, μέσα στη μικρή αίθουσα και καθώς ξαναέμπαινα , είδα το Ricky να στέκεται ορθός πίσω από την πόρτα, με τη πλάτη γυρισμένη προς τα έξω και το βλέμμα να στρέφει γύρω γύρω μέσα στη αίθουσα, σαν το γύπα, που ψάχνει το θύμα του.

- Ricky τι κάνεις στη πόρτα, θα βγεις έξω; Τον ρώτησα.
Και τι γυρίζει και μου λέει.
- Όχι κάπταιν, δεν θέλω να πάω έξω, θέλησα να σε προστατέψω από κάποιον, που ύποπτα σε ακολούθησε, όταν σηκώθηκες και βγήκες έξω. Μόλις όμως με είδε να τον ακολουθώ, άλλαξε τις προθέσεις του και πήγε αλλού, προς ένα άλλο τραπέζι. Εγώ όμως περίμενα εδώ, μέχρι να ξαναμπείς και να σιγουρευτώ, ότι δεν θα βγει έξω γιά να σε ενοχλήσει.
Ένιωσα ένα κόμπο στο λαιμό μου και τα μάτια μου σαν να βράχηκαν, από κάτι, που δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω τι ήταν. Έπεσα επάνω του, τον αγκάλιασα και του είπα... «Σ' Ευχαριστώ». Κείνος χαμογέλασε και με ακολούθησε μέχρι το τραπέζι μας. Τι να κάνει ένα «ευχαριστώ», σε ένα συναίσθημα,  που μου πλημμύρισε τη ψυχή από αγάπη κι από υπερηφάνεια γιά τους ανθρώπους, που υπάρχουν γύρω μου.

Ο Ricky σήμερα είναι ήδη μηχανικός. Τα τελευταία νέα, που είχα από κείνον, ήταν
πως ήταν «Δεύτερος Μηχανικός» σε μιά καλή εταιρεία και πως συνεχίζει να ταξιδεύει,
έχοντας φτιάξει επίσης και μιά όμορφη οικογένεια.
Δ.Λ.Α.
Κάβο «Καντήλι» = Ακρωτήριο μέσα στο Βόσπορο με φάρο που φέρει το όνομά του.
Μπορού = η σφυρίκτρα του πλοίου
Γοφάρι = το ψάρι ο κέφαλος
Μπότζι = το κούνημα του καραβιού.
Καλάδα = το τελείωμα του διχτυού που ονομάζεται τράτα και περιέχει το πλεόνασμα της ψαριάς.



O  R I C K Y,  Ο   Κ Α Θ Α Ρ Ι Σ Τ Η Σ

Τα ρυμουλκά σ' αφήσανε, οι κάβοι σου τεντώσαν,
ρεμέτζο κομπλετάρισε, η μηχανή στο «πέρας».
Σε μέρη, που του Ιάσονα η Αργώ, μύθοι που μας μορφώσαν,
χρυσόμαλλο ήταν γραφτό, να αποκτήσει Δέρας.

Στου Μπατουμιού τα πράσινα και γλιτσερά νερά,
στη πόλη που σεργιάνησε, του Ιάσονα τ' ασκέρι,
μορφές μετράς, με μπύρας συντροφιά,
της Καυκασίας σε τρυπά, το μουσκεμέν' αγέρι.

Λόγια τραγούδια χωρατά, χοροί και πανηγύρια,
να σου ναρκώσουνε ζητούν, της μοναξιάς τα φίδια.
Ο δόκιμος μεράκλωσε, ο μπόσης τον μερώνει,
ο δεύτερος τραγούδησε, κρυφός καϋμός τον ζώνει.

Για λίγο κοντοστάθηκες και βρέθηκες μονάχος,
τα μάτια καβουρντίστηκαν, απ' τα πολλά τσιγάρα.
Μι' ανάσα νοιώθεις πίσω σου, σου πάγωσε ο σβέρκος,
ήταν του Ricky η σκιά, σου κόπηκ' η λαχτάρα.

Τη μοναξιά σου θέλησε, να τήνε προστατέψει,
όταν κατάλαβε γοργά, πως κίνδυνος σε βρίσκει.
Πέντε ποδάρια ένα κορμί, μα η καρδιά κι η σκέψη,
γιγάντωναν το βλέμμα του, το πρόσωπο, τα στήθη.

Το δάκρυ σου ξεχείλισε, καυτό κυλά στο χώμα,
αγκάλιασες με σιγουριά του Ricky τ' άγιο σώμα.
Είν' η αγάπη που μιλά, στη σκέψη δίχως στόμα,
εικόνες πλάθει στη ψυχή, με βαπορίσιο χρώμα.

Ποδάρι= μονάδα μήκους ίση περίπου με 30 πόντους
Μπατούμι= Batumi, λιμάνι της Γεωργίας 
Μπόσης= ο ναύκληρος ή λοστρόμος
Δεύτερος= είναι πάντα ο Δεύτερος Μηχανικός
Ρεμέτζο= το δέσιμο του πλοίου στην προβλήτα
Κομπλετάρω =τελειώνω
Μηχανή στο «Πέρας»= Δεν χρειάζεται πλέον η μηχανή στη μανούβρα

Δ.Λ.Α.

Καλημέραααα αγάπες!
@

40 σχόλια:

  1. Εντάξει δεν έχω τι να πω και πως να περιγράψω αυτό που αισθάνομαι διαβάζοντας την ιστορία του Δημήτρη.
    Ταξιδιάρικος όπως πάντα και ευαίσθητος.
    Εγώ εύχομαι να έχει πάντα έναν Ricky στην ζωή του σαν φυλαχτό και να υπάρχουν πολλοί σαν και εκείνον.
    Αυτό το "Είν' η αγάπη που μιλά, στη σκέψη δίχως στόμα" το κρατάω και εγώ σαν φυλαχτό!
    Την καλημέρα μου Δημήτρη.

    Κάτι άσχετο τώρα έχει η Γλαύκη δικό της μπλογκ;;;;;;;
    Και εγώ που ζω Χριστέ μου γιατί δεν το ήξερα;;
    Στον κόσμο μου πάντα, τρέχω να γραφτώ και να διαβάσω!
    Πολλά φιλιά Αριστούλα μπράβο για την φιλοξενία στον Δημήτρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Καλή μου Έλενα.
      ζητώ συγνώμη αν άργησα να απαντήσω. Σ' ευχαριστώ για τις όμορφες ευχές σου και χαίρομαι που η ιστορία αυτή σε έκανε να νιώσεις όμορφα.
      Να σου αφιερώσω μια σκέψη μου για τη θάλασσα...
      «Ο τόπος, που η θάλασσα αρχίζει να μαθεύεται,
      είναι όπου ξεθυμαίνει εκείνη, με κύματα οργής.
      Αν θα σταθείς στο πλάι της, μάθε πως ερωτεύεται.
      Ιδρώτας, δάκρυ, θάλασσα, αλμύρες της ψυχής»

      Δ.Λ.Α
      Νάσαι πάντα καλά!!

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα και στους δύο
    Δημήτρη μου με ταξίδεψες στην χώρα
    της ευαισθησίας και των αληθινών συναισθημάτων
    κι αυτό το χρειαζόμουν πολύ!!!
    Εύχομαι κάθε επιτυχία στο εγχείρημα σου Αριστέα μου
    (Κρατώντας την υπόσχεση μου ανεβάζω σήμερα την δική μου
    συμμετοχή...γράφτηκε σχεδόν με μια πνοή!!!)

    φιλάκια πολλά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ελένη.
      Μεγάλη μου η χαρά, για το ταξίδι, που πήρες με τις βάρκες των λέξεών μου.
      Νάσαι πάντα καλά και θέλω να σου αφιερώσω από καρδιάς δυό στίχους που έγραψα για τον "Αφανή Ναύτη, κείνον που κοιμήθηκε στην αγκαλιά της θάλασσας και δεν μπο΄ρεσε να γυρίσει πίσω...
      ΑΦΑΝΗΣ ΝΑΥΤΗΣ (απόσπασμα)
      Ίσως ποτέ δεν γύρισε, στην αγκαλιά μιας κόρης,
      ίσως να μη εμύρισε, τον κόρφο μιας μητέρας.
      Ένα ποτήρι με κρασί και η μπουκιά μιας μέρας,
      τον περιμένει να Φανεί, στο γύρισμα μιας πλώρης.
      Δ.Λ.Α.

      Διαγραφή
  3. καλημέρα

    τώρα με τα ναυτικά ΣΑΝ ΠΑΛΑΙΟΣ ψιλοναυτικός έχω να διαλέξω μεταξύ ΚΑΒΒΑΔΙΑ και ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΛΟΥΛΗ.... και διαλέγω φυσικά τον δεύτερον.... το όπερ εννοώ ότι όλη αυτή η ρομάτζα του ναυτικού επαγγέλματος... δεν με πείθει... φταίει που και εγώ έγινα ναυτικός από ένα ποιητικό κύκλο περί Καββαδία θέματος... και όταν τα είδα εκ του κοντούθεν..... .........................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ταξίδεψα 25 χρόνια κι ακόμα είμαι μούσκεμα από το μετεριζι της δουλειάς μου. Σύνολο 36 χρόνια στο άκουσμα της λέξης βαπόρι

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα Ακρατ μόνο τούτο θα σου πω. Έμεινες στο κοντουθεν. Δεν μπήκες μέσα. Ίσως δεν είχες ψιλό χρόνο. Νάσαι πάντα καλά και να χαίρεσαι οποία ρομάντζα σε ευχαριστεί περισσότερο.
    Την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημερα Αριστεα μου! Καλημερα Δημητρη μου!
    Μα τι υπεροχη αυτη η ιστορια της Νυχτας! Μυριζει θαλασσα και μου αρεσει πολυ! Σκοτεινη, αλμυρη, θαλασσα αγαπημενη!

    Να ειστε παντα καλα! Φιλια και στους 2 σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Κική. Η μυρωδιά της θάλασσας αξίζει να γεμίζει τα σωθικά μας και να πλάθει το μέλλον του ανθρώπου.
      Σου αφιερώνω λίγους στίχους από ένα ποιήμά μου για τη θάλασσα, μήπως μπορέσω και χαρίσω άλλη μια δόση μυρωδιάς της στη σκέψη σου.
      ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ (απόσπασμα)
      Στη μυθική τη θάλασσα,
      των μυστικών θηρίων,
      τους Κύκλωπες εδάμασα,
      μέσʼ από ρότες πλοίων.

      Όσο κι αν καίγετʼ η στεριά,
      από θεριών λιοπύρια,
      τα βράχια η θάλασσα φυλά,
      να τα χαρίσει στα παιδιά.
      Δ.Λ.Α.

      Διαγραφή
  6. Καλημέρα!!!εντάξει υποκλίνομαι!!!!διαβάζω και ζωγραφίζω στο μυαλό μου εικόνες για τα μέρη εκείνα που είδατε που περπατήσατε και που δεν έχω δει.... μας ταξίδεψες....υπέροχη ιστορία....θάλασσα αγαπημένη....να σαι καλά Δημήτρη!!!!
    φιλιά Αριστέα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Δέσποινα, Η υπόκλιση δική μου στα βήματά σου, που ταξίδεψαν τη σκέψη σου, πλάϊ στη δική μου μέσα από τις λέξεις μου.
      Σ΄Ευχαριστώ από καρδιάς και σου αφιέρώνω μια εικόνα που ήρθε πολλές φορές μπροστά μου όταν το αφρισμένο λευκό κύμα, σκέπαζε το κατάστρωμα (κουβέρτα) στο πλοίο και η αγωνία αν θα ξανασηκωθεί το πλοίο στην επιφάνεια ήταν στο κατακόρυφο...
      Μέτρησες την κουβέρτα σου, την έβγαλες λειψή,
      σκεπάστηκε με μάρμαρο, αρχάριου καλλιτέχνη.
      Η πλώρη για να σηκωθεί, αγκομαχά κι ακροβατεί,
      με τη γουργούλα προσπαθεί, τα μάρμαρα να ισιώσει.
      Δ.Λ.Α.
      Γουργούλα είναι μια ναυτική ονομασία της προπέλλας του πλοίου.
      Νάσαι καλά πάντα και δεν σου κρύβω το θαυμασμό μου και στη δική σου απαλή και υπέροχη γραφή.

      Διαγραφή
  7. Φανταστικο! Οι περιγραφες απλα ΔΕΝ υπαρχουν! Το ιδιο και ολα τα συναισθηματα! Οι ναυτικοι και οι ερωτευμενοι με τη θαλασσα παντα εχουν ενε τροπο γραφης μοναδικο που μιλαει στην καρδια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα αγαπητή Πεταλούδα των Μπλόκς.
      Είναι πραγματικότητα που φαντάζει ψέμα το πως μπορείς να ερωτεύεσαι το υγρό στοιχείο της θάλασσας. Είναι γιατί το μυστήριο και ο σεβασμός που βγαίνει από μέσα της μόνο ερωτεύσιμο μπορεί να είναι το κάθε τι που νιώθεις για κείνην.
      Κάποτε της έγραψα...
      "Πόσο σε συλλογίζομαι κι η ανάσα μου ζηλεύει"
      Η ανάσα που είναι η ζωή μας, η ανάσα που χωρίς αυτή δεν ζούμε, αυτή μπόρεσε να ζηλέψει τη θύμιση της θάλασσας. Πως γίνεται να σκέφτεσαι περισσότερο τη θάλασσα από την ανάσα σου; είναι απλό,
      Όταν νιώθεις ότι...
      «Όταν στο έρωτα είσαι σίγουρος γιά όλα,
      μάλλον δεν είναι έρωτας»
      Πόσο σίγουρος μπορείς να είσαι με τη θάλασσα. Καθόλου θάλεγα. Υπάρχει λοιπόν μεγαλύτερος έρωτας;

      Nάσαι πάντα καλά!!

      Διαγραφή
  8. Δημήτρη υπέροχο !!!
    Κάποιοι διαβάζοντας για ανάρτηση κειμένου ενός καπετάνιου για Ιστορίες της νύχτας ίσως να έκαναν τέτοιους συνειρμούς που να τους .... απογοήτευσες. Για μας όμως που σε ξέρουμε πόσο ευγενική και ευαίσθητη ψυχούλα είσαι δεν μπορεί παρά για μια φορά ακόμη να σου βγάλουμε το καπέλο. Χαίρομαι ειλικρινά που έχω την ευκαιρία να επικοινωνώ μαζί σου...

    # Αριστέα τον καπετάνιο και τα μάτια σου !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Φίλε Τάσο. Τα λόγια σου με γοητεύουν τόσο που πραγματικά νιώθω υπερήφανος που μου δόθηκε η ευκαιρία να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σου. Το τόλμημα της μοιρασιάς των σκέψεων είχε ένα υπέροχο αποτέλεσμα για μένα. Μου χάρισε την αίσθηση ότι μπόρεσα να αγγίξω μια σκέψη με σκοπό όχι να την δελεάσω, αλλά να την ευφράνω και να την ταξιδέψω ευχάριστα.
      Βγάζω κι εγώ το καπέλο μου στα δυό μάτια σου που είδα βαθιά μέσ' τη ψυχή μου και ένιωσαν όμορφα.
      σου αφιερώνω...
      Προορισμοί (απόσπασμα)
      Απʼ το χορό της άνοιξης, αγιάζονται τα σπλάχνα
      Απʼ της αγάπης τη φωνή, ζούνε τα καλοκαίρια
      Απʼ του χειμώνα το χιονιά, μαραίνονται τʼ αγκάθια
      Από της γλώσσας τα μαλλ ιά, τσακίζονται τα βράχια.

      Απʼ της γυναίκας τα σκαλιά, περνάει ο αγέρας
      Από του πλοίου την κουπαστή, αρπάζετʼ η γοργόνα
      Απʼ του φιλιού την αίσθηση, λυτρώνετ ʼ ένα το τέρας
      Απʼ της αλήθειας το κρουνό, πνίγεται κάθε ψέμμα.
      Δ.Λ.Α.
      Νάσαι πάντα καλά!!

      Διαγραφή
  9. Εσείς οι ναυτικοί, κουβαλάτε μέσα σας τη θάλασσα για μια ζωή.
    Με τις γεμάτες πάθος, και ενίοτε υπερβολή ιστορίες, δείχνετε πόσο πολύ την αγαπάτε,
    ή έτσι ξορκίζετε την πίκρα που σας δίνει!
    Τι κι αν κάποιος σταματήσει να ταξιδεύει…
    Τα ταξίδια του μυαλού και των εμπειριών του από τα μπάρκα, δε θα σταματήσουν ποτέ!
    Έτσι εμείς οι τυχεροί, σας απολαμβάνουμε!
    Ακόμη μια υπέροχη θαλασσινή ιστορία, δοσμένη αριστοτεχνικά, ήρθε να μου ξυπνήσει ευχάριστες παιδικές αναμνήσεις και να προστεθεί και αυτή στο συρτάρι της μνήμης μου!
    Ευχαριστούμε κύριε Δημήτρη και καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ινώ μου καλημέρα.
      Τα σχόλιά σου είναι γεμάτα αγνότητα και γνησιότητα. Είσαι κι εσύ βρεγμένη από θάλασσα και φαίνεται πολλές φορές στο λόγο σου.
      Σ΄ευχαριστώ πολύ και σου αφιερώνω από καρδιάς δυό στίχους που δηλώνουν πόσο οι αναμνήσεις μου, είναι χαραγμένες στη καρδιά μου...

      ΜΕ ΤΟΥ ΠΛΟΗΓΟΥ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ (απόσπασμα)

      Με του ραντάρ το γύρισμα, στρέφει η θύμησή σου,
      τότε πʼ όλα σου γυάλιζαν, ζητούσαν την ορμή σου.
      Θυμάσαι όταν ανέβηκες, στο πρώτο σου το πλοίο,
      εκεί που η ναυτοσύνη σου, ξεκίναγε βιβλίο.

      Δ.Λ.Α.

      Νάσαι πάντα καλά και να μοιραζόμαστε και τα δικά σου όμορφα γραμμένα!!

      Διαγραφή
  10. Πω! πω, χόρτασε η ψυχή μου, ναυτικές κουβέντες-λέξεις.
    Η μπουρού υπόκωφη φωνή σημαδούρας που οδηγεί τα βαπόρια στο λιμάνι, ακόμα και η φωνή-σφυρίχτρα καραβοφάναρου, (πολλές περιοχές αντί φάρου με βάση την στεριά χρησιμοποιούν αγκυροβολημένο καράβι με φωτινό φάρο και μπουρού προπαντός στα μέρη όπου υπάρχει συχνα πούσι.
    ένα τέτοιο είναι το καραβοφάναρο χρωματισμένο κόκκινο στο cape Hatteras on the coast of North Carolina USA

    Το χειμώνα πάντοτε φουρτουνιασμένο αν όχι τότε με πούσι, όταν τα καβαντζάραμε πλέοντας από βορά προς νότα και τανάπαλι, μια καθησιχαστική φωνή έβγαινε από ατ στήθη μας.
    Επιτέλους περάσαμε από την σκύλα και Χάρυβδη

    χαιρετώ

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε καλέ Γαβριήλ.
      Χαίρομαι που σε πιτσίλισα με θαλασσινό νερό. Χαίρομαι που ένιωσες την κάθε λέξη και έπεσες ξανά μέσα στη θάλασσα ευχάριστα.
      Με τη καρδιά μου σου αφιερώνω μερικούς στίχους γεμάτους ναυτοσύνη και αλμύρα

      Θαλασσινά σκιρτήματα(Απόσπαμα)
      Στο κάσαρο, ο δράκος ο προστάτης ξαγρυπνά,
      μπλεγμένος, μέσʼ τους κάβους και τους μπότσους.
      Ο τιμονιέρης μας, να κρατά καλά
      και η γουργούλα να γυρνά, να πλέκει κότσους.
      Δ.Λ.Α.
      Δεν επεξηγώ καμμιά λέξη, είμαι σίγουρος ότι όλες τις καταλαβαίνεις.
      Νάσαι πάντα καλά!!

      Διαγραφή
  11. Σα να διάβαζα στίχους του Καββαδία.
    Δημήτρη υπήρξες αυτό που εγώ δεν μπόρεσα - δεν με άφησαν. Γι' αυτό και θα το έχω πάντοτε απωθημένο. Γι' αυτό και πάντοτε συγκινούμαι όταν διαβάζω ιστορίες ναυτικών.
    Η δική σου μου άρεσε πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Φίλε Πέτρο.
      Μια μικρή συμβουλή. Μην μετανοιώνουμε για ότι κάναμε, αλλά γιαυτά που δεν κάναμε. Βέβαια εσύ την τηρείς βλέπω, νοσταλγώντας κάτι που ίσως να ήθελες να κάνεις και δεν έκανες. Ποτέ δεν είναι αργά πάντα, Γδύσου τελείως και βούτα σε ότι γράφει μέσα θάλασσα. Η αλμύρα της θα σ' αρπάξει σίγουρα. Πάντως όλοι μας έχουμε αγγίξει για λίγο τη θάλασσα, έχουν περάσει οι εποχές του Προφήτη Ηλία, ο οποίος πήρε ένα κουπί στο χέρι και ανέβαινε κορυφές δείχνοντάς το. Όποιος του έλεγε ότι είναι κουπί, εκείνος ανέβαινε και πιο ψηλά. Όσπου κάποιος του είπε..."Γιατί κρατάς την κουτάλα, δίχως νάχεις τσουκάλι". Τότε ο Προφήτης είπε...Εδώ θα μείνω, αυτοί δεν έχουν δει ποτέ τη θάλασσα. Οι παραδόσεις μας τόσο πλούσιες που σήμερα δύσκολα ξαναγίνονται. Ίσως πάντως να μείνουμε εμείς παραδόσεις για κάποιες άλλες γενιές. Ποιος το ξέρει άραγε.
      Χαίρομαι για την ευθύτητα του λόγου σου που σίγουρα φαίνεται ότι βουλιάζει την πέννα του στο πολύ βαθιά σκεπτόμενο μυαλό σου.
      Χαίρομαι που μοιραζόμαστε την συντροφιά στις λέξεις μας και εύχομαι από καρδιάς νάσαι πάντα καλά και να συνεχίσεις να σκέπτεσαι.
      Επίτρεψέ μου να σου αφιεριερώσω λίγους στίχους μου που δείχνουν τι πιστεύω για μας του Έλληνες αλλά και για αυτούς που θέλουν να μας εξουσιάζουν...
      ΔΙΚΑ ΜΑΣ
      Κρήτης δίκταμος, μοσχόπιαστος
      Χίου μαστίχα, αμόλυντος
      Βουνού φλισκούνι, πρόσφορο
      Λόγγ ου πλατάνι, καλόφωνο
      Κάμπου λυγαριά, ανθόσπαρτος
      Εμασιάς άμπελος, απότιστος
      Γλάστρας αρμπαρόριζα, αφράτη
      Ράχης φασκομηλιά, μυρωδάτη
      Αγρού παπαρούνα, πορφυρή
      Πεζούλας ρίγανη, αργυρή
      Λαγκαδιού δάφνη, πικρή
      Πεζοδρομίου νερατζιά, χρυσή
      Καρδιάς ελιά, απέριττη
      Δόξας μυρτιά, αμάραντη.

      ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ
      Μολυβένιας συννεφιάς, το ρύγχος
      Μολυσμένης μηχανής, ο ήχος
      Μαρμαρωμένης φιγούρας, ο πόνος
      Αλαφιασμένου εργάτη, ο χρόνος
      Λεκιασμένου ερωδιού, το φτέρωμα
      Καπνισμένου ήλιου, το ξημέρωμα
      Παγωμένης λεύκας, το τρίξιμο
      Μαυρισμένων δαχτύλων, το πρήξιμο
      Σταυρωμένου Χριστού, το λόγχισμα
      Άθραυστου σταριού, το κοσκίνισμα
      Κοκκινισμένου ιδρώτα, το πάστωμα
      Πρασινισμένου τυριού, το γκάστρωμα
      Ξύλινης Αφροδίτης, το κλάμα
      Πύλινης Καρυάτιδας, το δράμα
      Στρογγ υλών τραπεζιών, το κάρμα
      Παστρικών τραπεζών, το μάγμα
      Κωφάλαλου Σωκράτη, η τύφλωση
      Τυφλού Δημοσθένη, η φίμωση.
      Δ.Λ.Α.

      Διαγραφή
  12. καλημέρα, πολυ καλός ο λόγος...
    Εύγε στον συγγραφεα- ναυτικό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλημέρα Φίλε ή Φίλη.
    Ευχαριστώ για τον καλό σου λόγο όσο κι σύντομα περιγράφτηκε από τις λέξεις σου.
    Νάσαι καλά πάντα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλησπέρα!
    Εξαιρετικός ο λόγος σου, Δημήτρη. Μας ταξίδεψες...
    Συγχαρητήρια! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ που δέχτηκες να είσαι επιβάτης των σκέψεων μου.
      Νάσαι πάντα καλά!!

      Διαγραφή
  15. Με παρέσυρε η ιστορία, έφτιαξα εικόνες στο μυαλό κου, πήγα σε μέρη (του γης και της ψυχής) που ποτέ δεν θα μπορούσα να δω δίχως τη δική σου γραφή.
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι εικόνες μου προσπαθώ πάντα, να έχουν όλες τις διαστάσεις της ζωής μας.
      Όμως πολλές φορές χάνονται και βυθίζονται σε μία και μοναδική, κείνη που δίνει μόνο το συναίσθημα. Λείπουν πολλές φορές οι μυρωδιές, οι γεύσεις, τα ακούσματα ακόμα και τ' αγγίγματα. Σε τούτη την ιστορία προσπάθησα να πειθαρχήσω και νομίζω κάτι πέτυχα.
      Όταν άρχιζα να πειθαρχώ στις αρχ΄΄ες της ζωής, έπλεξα κάποτε...
      ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

      Πάλεψε αντικρύζοντας, του ήλιου την ανατολή
      Στοχάσου σαν θα νοιώσεις, της δύσης το χρώμα
      Να αμφιβάλλεις σαν σταθείς, μεσ’το σκοτάδι το βαθύ
      Έρωτα κτίσ’ απόρθητο, στου φεγγαριού το σώμα
      Δ.Λ.Α.

      Σ' ευχαριστώ, νάσαι πάντα καλά!!

      Διαγραφή
  16. Υπέροχο ταξίδι μαγικό.. σε μερη που ο νους συχνα πηγαινει... χωρίς μπάργκο ..τυχεροι οσοι το ζουνε στην αληθεια του όπως εσύ ...το συναισθημα στο τελος πλημυρισε... να είσαι καλα που μας ταξιδεψες ..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ρούλα.
      Το μπάρκο μου όταν έχει τρυφερούς επιβάτες, πλέει πάντα σε γεμάτους συναίσθημα τόπους. Εγώ προσπαθώ όσο μπορώ να περιγράφω την καρδιά μου. Χαίρομαι όταν οι λέξεις μου δημιουργούν περιέργεια και ευεξία.
      Σε κάποιους στίχους μου περιγράφω αυτό το Μπάρκο (πλοίο)...

      Μνηστήρες πάθους κι ελπίδας,
      τα πλοία που θρέφουν από σταβέντο.
      Όνειρα και πύργους γοητείας,
      ηλιόφωτων μαστών κρεσέντο.
      Δ.Λ.Α.
      σ' ευχαριστώ , νάσαι πάντα καλά!!

      Διαγραφή
  17. Το μόνο που μπορώ να εκφράσω με λόγια, είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ, για ένα μοναδικό ταξίδι...
    Δανείζομαι τη φράση σου "Τι να κάνει ένα «ευχαριστώ», σε ένα συναίσθημα, που μου πλημμύρισε τη ψυχή από αγάπη κι από υπερηφάνεια γιά τους ανθρώπους, που υπάρχουν γύρω μου." και κλείνω εδώ, γιατί τα λόγια είναι περιττά!
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Αγαπητή Μαρίνα.
      Πάντα λέω μέσα μου... «Ευχαριστώ τον Θεό, που μ’ άφησε να τον κοιτάξω στα μάτια, με τα μάτια σας».
      Αν δε υπήρχαν τα μάτια των γύρω μας, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να δούμε τον Θεό, να νιώσουμε την αγάπη.
      Και τέλος...«Την ευτυχία την νοιώθουμε καλύτερα, με δακρυσμένα μάτια και χαμογελαστά χείλη. Την αγάπη, απ’ ένα δάκρυ, που δεν μπόρεσε ποτέ του να κρυφτεί»

      Δ.Λ.Α.
      Νάσαι πάντα καλά!!!

      Διαγραφή
  18. Το μόνο που μπορώ να εκφράσω με λόγια, είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ, για ένα μοναδικό ταξίδι...
    Δανείζομαι τη φράση σου "Τι να κάνει ένα «ευχαριστώ», σε ένα συναίσθημα, που μου πλημμύρισε τη ψυχή από αγάπη κι από υπερηφάνεια γιά τους ανθρώπους, που υπάρχουν γύρω μου." και κλείνω εδώ, γιατί τα λόγια είναι περιττά!
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Πάντα με συγκινούσε η ζωή των ναυτικών.
    Η ιστορία που μας αφηγήθηκες είναι γεμάτη ανθρωπιά κι εσύ μας τη μετέφερες μέσα από τον λόγο σου μ' ένα πολύ ζεστό τρόπο!
    Το ποίημα υπέροχο και θα το άκουγα ως τραγούδι να μας ξεδιπλώνει τη μοναξιά του ναυτικού και την αγάπη του ανθρώπου.
    Σ' ευχαριστούμε, Δημήτρη, να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Γλαύκη, χίλια συγνώμη για την αργοπορημένη απάντησή μου, όμως ποτέ δεν είναι αργά.
      Χαίρομαι που μπόρεσα να περάσω την αίσθηση μιάς λέξης που λέγεται "ανθρωπιά" μέσα από τα γραμμένα μου. Είναι σίγουρο ότι ιστορίες σαν αυτή, μοιάζουν παραμύθια κι επειδή την γράφη ναυτικός, πολλοί πιθανολογούν ότι είναι παραμύθι. Όμως και για μένα τον ίδιο, όλη μου η ναυτική εμπειρία, μοιάζει με παραμύθι που αναλογίζομαι κι εγώ πόσο τυχερός ήμουν που το έζησα. Πόσο μάλλον εσείς που διαβάζεται αυτές τις εμπειρίες, με κάθε δικαίωμα μπορέιτε να λέτε πόσο παραμυθάς είμαι. Δυστυχώς, δεν είμαι παραμυθάς, γιατί οι παραμυθάδες είναι τόσο ευτυχισμένοι και τόσο ανέμελοι, που τους ζηλεύω.
      Νάσαι πάντα καλά!!

      Διαγραφή
  20. Η αφήγηση σου Δημήτρη, αφήνει εικόνες, σαν κάρτ-ποστάλ!
    Το ποίημα με τον Ricky, εκπληκτικό, ένοιωσα ν' απορροφά την οχλοβοή της απειλής με κραδασμούς αγάπης! Σ' ευχαριστούμε για όλα όσα μοιράζεσαι μαζί μας! Να είσαι καλά και να έχεις ένα γλυκό απόγευμα! Καλό Σαββατο - Κύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή εβδομάδα Κατερίνα.
      Αν μπορούν μερικές λέξεις να φτιάχνουν όσα λες, τότε εμείς οι άνθρωποι είμαστε σίγουρα τα τέλεια όντα. Κι δεν μιλάω γιαυτούς που τις γράφουν μόνο, αλλά και γιαυτούς που τις διαβάζουν. Γιατί αυτοί εξουσιάζουν ένα κείμενο κι αυτοί δίνουν τις τελικές πινελιές στα κατορθώματα της ζωής. Αν δεν διαβάζαμε δεν θα μπορούσαμε να προβληματιστούμε και στη συνέχεια να ζήσουμε αλλά και να γράψουμε επιπρόσθετα. Λέω πάν τα, ευτυχώς που μπορώ να γράφω για να μην μοιάζω με τις πέτρες κι ακόμα περισσότερο που υπάρχουν τα μέσα να μοιραζόμαστε γραμμένα, για να μπορούμε να κτίζουμε όχι μόνο πέτρες, αλλά και ζωές, αισθήματα και μέλλον.
      ¨οσο μπορώ θα μοιράζομαι και θέλω να μοιραζόμαστε όλοι, όλοι να γράφουν κι όλοι να διαβάζουν σκέψεις, ακόμα κι αν δεν μας ταιριάζουν, τουλάχιστον ανακαλύπτουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτοινται κι έχουν το κουράγιο να σκέφτονται δυνατά μέσα από τα γραμμένα τους.
      Νάσαι πάντα καλά, σ' ευχαριστώ για όλα!!

      Διαγραφή
  21. Ένας καπετάνιος λογοτέχνης! Κάθε φορά που διαβάζω καπετάνιε τις ιστορίες σου εκτός του ότι γοητεύομαι από την αλήθεια τους, γοητεύομαι και από την εξαιρετική πένα σου!
    Με εντυπωσιάζει που έχεις εύκαιρο πάντα ένα στίχο....
    Οι ναυτικοί για μένα είναι μύθος.... άνθρωποι ντόμπροι, που σε κοιτούν κατάματα, που δεν δειλιάζουν σε όποια φουρτούνα της ζωής,άνθρωποι που κοιτάνε το θάνατο πρόσωπο με πρόσωπο και του λένε "δεν σε φοβάμαι, έλα" και σίγουρα αυτή είναι η μεγαλύτερη γοητεία τους και γιαυτό η αλήθεια τους μαγεύει....

    Χαιρετίζω και την κούκλα οικοδέσποινα
    Καλή εβδομάδα να έχετε, φιλάκια :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Λάχεσις. Όμορφα τα λόγια σου, όχι μόνο για το πρόσωπό μου αλλά για όλα τα λιόπαστα πρόσωπα. Δεν είμαστε μύθοι πάντως , είμαστε μία πραγματικότητα, που δύσκολα την δέχονται μερικοί. Ίσως στον αγώνα μας να γίνουμε αποδεκτοί, από κείνους που πατούν γερά στη στέρεα γη, να μας κάνει και πιο δυνατούς, πιο αληθινούς, μέχρι σημείου να γινόμαστε γραφικοί. Δεν θέλουμε να μαγέψουμε κανένα. Όταν μικρός άκουγα ιστορίες από ναυτικούς παλιούς, εκείνο που ένιωθα, ήταν καμάρι ότι είμαι κι εγώ άνθρωπος και θα μπορούσα να ζήσω τα ίδια, γιαυτό και τόλμησα. Γιαυτό και βούτηξα στη θάλασσα κι εκείνη μ' έκανε να τη σεβαστώ μέχρι του ορίου του φόβου. Μετά από αυτό το μεταίχμιο, που χωρίζει το σεβας και το φόβο, οι ισορροπίες είναι τόσο ευαίσθητες, που χρειάζεται μεγάλη προσοχή.
      Κι επειδή λές ότι βρίσκω πάντα ένα στίχο για όλα, θα σου αφιερώσω το παρακάτω, που το έγραψα όταν θέλησα να συνδιάσω τους κραδασμούς των ανθρωπίνων σχέσεων με τις μορφές, που κατά καιρούς πέρναγαν από μπροστά μου όταν αντίκρυζα τη θάλασσα μανιασμένη και έτοιμη να σκεπάσει τα πάντα
      ΤΕΡΑΤΑ ΤΕΛΟΥΣ
      Φλόγα μας έζωσε,
      μέσα στου πέλαγους την τρικυμία.
      Να κάψει θέλησε,
      μαραζωμένη απʼ το καιρό, αγάπης αγωνία.

      Ο κόσμος θάλασσα,
      μιά βάρκα ρήμαξε, στα μαύρα βράχια.
      Να σώσω πάλεψα,
      ψυχής βιώματα, ζωής απομεινάρια.

      Φεγγάρι κόκκινο,
      καίει τα νήματα, σβήνει τα ίχνη.
      Κοιμάται τʼ όνειρο,
      λιοπύρι ατέλειωτο, τα μάτια ψήνει.

      Ραγισμένος βυθός,
      της αγάπης η λίμνη αδειάζει.
      Πνιγμένος στοχασμός,
      στις γυμνές μας ψυχές, ατέλειωτα στενάζει.

      Το φως χαμήλωσε, σου λέω θʼ αργήσω.
      Το χελιδόνι θα μείνει πίσω.
      Μιά πόρτα έκλεισε, μέσα στην νύχτα,
      τα μάτια δάκρυσαν, δεν ήταν από νύστα.
      Δ.Λ.Α.

      Νάσαι πάντα καλά!!!

      Διαγραφή
  22. Ώστε υπάρχουν ακόμα συναισθήματα, ώστε υπάρχει ακόμα ευαισθησία. Πόσο όμορφο να το διαβάζει κανείς.
    Ωραία μας ταξίδεψες Δημήτρη με την ιστορία, τους στίχους σου, να 'σαι καλά.
    Καλή εβδομάδα να έχουμε. Φιλιά και σε εσένα και στην οικοδέσποινα!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Χίλια συγνώμη για την αργοπορημενη απάντηση μου. Χαίρομαι που ταξιδεψες χαίρομαι που μπόρεσα να δημιουργήσω κάτι όμορφο μέσα σου.
    Νάσαι πάντα καλά κι ευχαριστώ που μοιράστηκες τις λέξεις μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή