Όλα είναι θέμα Παιδείας

Όχι σκουπίδια σε θάλασσες και ακτές
Ναι, το ξέρω ότι το ξέρεις.
Σίγουρα θα θυμάσαι και την καλτ διαφήμιση

Δες τον πίνακα 
Αν και δεν τα ξέρουμε με ακρίβεια,
τα φανταζόμαστε όλοι λίγο έως πολύ

πηγή


Αυτό το είχες φανταστεί;

Δες κι άλλες φωτό εδώ


Το θέμα δεν είναι μόνο η εικόνα στο μάτι

πηγή


Το θέμα είναι ότι δεν έχουμε Παιδεία.
Δεν έχουμε μυαλό να σκεφτούμε 
ότι κάνουμε τεράστιο κακό στο οικοσύστημα.
Ένα κακό που μπορεί να μην μας δημιουργεί άμεσα πρόβλημα 
αλλά τα επακόλουθα θα τα "απολαύσουν" οι επόμενες γενιές σίγουρα!


Και το θέμα δεν είναι μόνο οι ακτές μας!
Το θέμα είναι ο χώρος που ζούμε.


Εσύ θα διδάξεις το παιδί σου με τη συμπεριφορά σου:
να σε δει να ψάχνεις για κάδο και να το θεωρείς σημαντικό
και πολύ σπουδαίο αυτό που κάνεις.
Ο σεβασμός δεν απαιτείται.
Μεταδίδεται, διδάσκεται.
Έτσι μαθαίνει το παιδί.





Ελάτε ρε παιδιά...
Ας κάνουμε τον κόσμο μας πιο όμορφο!

Καλή σας μέρα

@ριστέα

" Θα σε φάει ο μπαμπούλας"!

"Ο Άντον δεν είναι πάντα φρόνιμος. 
Κάθε φορά που η μαμά θυμώνει μαζί του, τον φοβερίζει:
"Άντον, αν είσαι τόσο άτακτος, θα έρθει να σε πάρει ο Μπαμπούλας!"
Και μερικές φορές ο Άντον ζωγραφίζει τον τρομερό Μπαμπούλα 
όπως τον φαντάζεται.
Μέχρι που κάποια μέρα ο Μπαμπούλας έρχεται στ' αλήθεια..."


Αυτό ήταν το βιβλίο πάνω στο οποίο δούλεψα το δικό μου πρόγραμμα 
στα Εθελοντικά καλοκαιρινά προγράμματα 
της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Πύργου,
για τα οποία σας μίλησα στη χθεσινή μου ανάρτηση.

 Ένα βιβλίο που μιλάει με ιδιαίτερη μαστοριά 
για τους κάθε λογής "μπαμπούλες" 
που τρέφονται από τους ίδιους μας τους φόβους, γραμμένο 
με πολύ χιούμορ και πολλές ανατροπές.



Κι εγώ μεγάλωσα έχοντας ακούσει άπειρες φορές 
φοβέρες από τη μαμά για τον μπαμπούλα, για το γέρο,
για το μεσημερά!
Και μετά η μαμά μου απορούσε που δεν πλησίαζα κανέναν γέρο! ☺

Οι παιδικοί φόβοι είναι ένα φαινόμενο βιολογικά και ψυχολογικά φυσιολογικό.
Όλα τα παιδάκια λίγο έως πολύ θα νιώσουν κάποιον φόβο.
Το ανησυχητικό είναι να μην φοβάται τίποτα! 
Υπάρχουν ωστόσο μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα παιδιά,
στο βαθμό που αισθάνονται 
αλλά και στους τρόπους που εκφράζουν τους φόβους τους.



Καταρχήν χρειάζεται να διακρίνουμε τους φόβους από τις παιδικές φοβίες, 
οι οποίες χαρακτηρίζονται από αυξημένο άγχος του παιδιού.

Οι φοβίες λοιπόν:

• Είναι υπερβολικές και επίμονες
• Παρουσιάζουν μεγάλη διάρκεια και αντοχή στο χρόνο
• Είναι δυσανάλογα έντονες σε σχέση με το ερέθισμα 
ή την κατάσταση που τις προκάλεσε
• Συνοδεύονται από σωματικά ενοχλήματα
• Φαίνεται να αποδιοργανώνουν το παιδί και 
εμποδίζουν τη συμμετοχή του σε καθημερινές δραστηριότητες

Σε αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς οφείλουν 
να απευθυνθούν σε παιδοψυχολόγο.
*
Οι παιδικοί φόβοι, είναι πιο ήπιοι, εξαρτώνται από την ωριμότητα του παιδιού 
και από τον τρόπο που βιώνει τις καταστάσεις γύρω του. 
Συνήθως διδάσκεται από τους γονείς με τις δικές τους συμπεριφορές
ή τις φοβίες που και οι ίδιοι έχουν.

Έτσι έχουμε τον φόβο του αποχωρισμού (κυρίως της μητέρας), 
τον φόβο για το σκοτάδι, για τα ξένα πρόσωπα, 
για κάποια ζώα κι αργότερα ίσως για το σχολείο.

Όσο μεγαλώνει το παιδί και αναπτύσσονται οι γνωστικές του λειτουργίες, 
οι φόβοι του σταδιακά εξαφανίζονται.



Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς:

■Ο σεβασμός είναι η στάση κλειδί για όλες μας τις επαφές με τα παιδιά μας.

■Ακούμε πάντα με προσοχή την εξομολόγηση του μικρού μας. 

■Δεν γελοιοποιούμε/κοροϊδεύουμε κανέναν φόβο του. 
Σκοπός μας είναι πρώτα και πάνω απ' όλα να νιώσει ασφάλεια και προστασία.

■Σέβομαι την αγωνία του, κατανοώ το άγχος του, δεν πανικοβάλλομαι, 
ούτε μεγαλοποιώ το φόβο του.

■Η ήρεμη και γλυκιά μας στάση θα μεταδοθεί και στο παιδί μας.

■Το να ζητάμε από το παιδί μας να μιλήσει ή να ζωγραφίσει 
αυτό που αισθάνεται βοηθάει πολύ. 

■Η ανάγνωση παραμυθιών με παιδιά που ξεπέρασαν τους φόβους τους 
μπορεί επίσης να βοηθήσει σημαντικά,
σε αντίθεση με παραμύθια που έχουν μόνο κακούς ήρωες.

■Ο σκόπιμος εκφοβισμός που λίγο πολύ όλοι έχουμε υποστεί μικροί 
είναι ό,τι χειρότερο. 
Μετά δεν μπορούμε να απορούμε γιατί το παιδί μας φοβάται.

■Δεν ξεχνάμε τέλος, ότι μέλημα μας θα πρέπει να είναι να βοηθάμε τα παιδιά μας 
να αυτονομηθούν και να απογαλακτιστούν σταδιακά 
και κυρίως να αποκτήσουν από νωρίς αυτοπεποίθηση.
Η υπερπροστατευτικότητα πολλών γονιών οδηγεί 
στο να παραμένουν αδύναμα και διστακτικά τα παιδιά μας.
Η αυτοπεποίθηση χτίζεται σιγά σιγά 
με την ανεξαρτητοποίηση, την ενθάρρυνση και την αποδοχή του παιδιού μας. 
Την πίστη μας στις ικανότητες του.

Έχω πίστη στο παιδί μου εγώ πρώτος!
Και του τη μεταδίδω.
Όχι μαγικά, μα με ηρεμία και ειλικρίνεια.



Καλή σας μέρα
@ριστέα

ps: ανοιχτά είναι εδώ και μπάζει

Προσφέρω σημαίνει .... κάνω ένα μαγικό ταξίδι ζωής!

Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη 
στα Εθελοντικά Καλοκαιρινά Προγράμματα για Παιδιά ηλικίας 4-12 ετών,
της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Πύργου.
Προγράμματα στα οποία φέτος, για πρώτη φορά, 
είχα κι εγώ την τύχη και την ευλογία
να συμμετέχω με απίστευτη χαρά και ικανοποίηση, 
χάρη στη φίλη Νάσια
(γνωστή και μη εξαιρετέα blogger- κι ας έχει εξαφανιστεί αυτό τον καιρό)
η οποία με ενημέρωσε σχετικά!

Η ανάρτηση δεν γίνεται για να ακούσω "μπράβο".
Έχω αλλεργία στα "μπράβο"!
Εξάλλου δεν έκανα τίποτα περισσότερο από αυτό που ξέρω 
να κάνω καλά κι αγαπώ:
Να βρίσκομαι ανάμεσα σε μικρά παιδιά και να περνάω 
στη μαγική σφαίρα της ευτυχίας.

Να συζητάω μαζί τους για τους παιδικούς φόβους.
Να διαβάζουμε και να δραματοποιούμε ένα παραμύθι.
Να αποτυπώνουμε στο χαρτί μέσω της παιδικής ζωγραφιάς 
αυτό που δεν μπορούν τα μικρά παιδιά να εκφράσουν με λόγια.

Η ανάρτηση έχει στόχο να μεταδώσει τη σπίθα που χρειάζεται 
ώστε να φουντώσει η φλόγα της προσφοράς.
Που είναι ένα μαγικό ταξίδι ζωής!
Γιατί εγώ έδωσα λίγο από τον ελεύθερο χρόνο μου.
Αυτά που πήρα όμως ήταν πολύ περισσότερα.
Τα παιδικά χαμόγελα, οι αγκαλιές και οι ζωγραφιές-δώρο 
ήταν για μένα η καλύτερη ανταμοιβή

Και ήταν τόσο όμορφη αυτή η εμπειρία ώστε με χαρά
περιμένω να "τρέξει" και η πρόταση μου για Ομάδα Γονέων 
και πάλι με εθελοντική εργασία από μένα,
με θέμα το Παιδικό Ιχνογράφημα και πώς μπορεί να αποτελέσει 
χρήσιμο εργαλείο στα χέρια των γονιών.

Η Δημόσια Βιβλιοθήκη τίμησε την προηγούμενη Παρασκευή, 24 Ιουλίου,

τους Εθελοντές εμψυχωτές σε μια όμορφη εκδήλωση, 

απονέμοντας βεβαίωση εθελοντισμού 

και από ένα βιβλίο δώρο σε κάθε εμψυχωτή.

Μόνο ευχαριστίες έχω να δώσω.
Στις γλυκύτατες κ. Λιατσή αντιπρόεδρο της Βιβλιοθήκης και
κ. Φανή Καραχάλιου, τη διευθύντρια της Βιβλιοθήκης 
& υπεύθυνης του προγράμματος για το ζεστό τους αγκάλιασμα

και φυσικά στη Νάσια που ήταν η ηθική αυτουργός
(καλή της ώρα, που πήγαμε εκείνη τη μέρα του Μαγιού μαζί στη Βιβλιοθήκη μας!
Στη φωτό παρακάτω έχει τη ροζ αστερόσκονη γύρω της !
Μπροστά μας τα διδυμάκια της.)

Στις δύσκολες μέρες που ζούμε
ας προσπαθούμε να δίνουμε ό,τι έχει και μπορεί ο καθένας μας.
Καλή σας μέρα
@ριστέα

ΥΓ: Για τους παιδικούς φόβους θα αφιερώσω ξεχωριστή ανάρτηση.

Ο πιο σίγουρος τρόπος για να αντιπαθήσει το παιδί μας το διάβασμα!

πηγή εικόνας

Αν και τα παιδιά σχολικής ηλικίας ήδη έχουν διανύσει το μισό μέρος

των διακοπών τους, θα αφιερώσω λίγες σκέψεις σήμερα 

-πολύ λίγες γιατί πολλοί, αν και γονείς κάποιοι,

βαριούνται το διάβασμα μεγάλων αναρτήσεων-

έστω και καθυστερημένα, για τις διακοπές και το διάβασμα.
Από την πλευρά της παιδαγωγού πάντα.

Οι καλοκαιρινές διακοπές των παιδιών σχολικής ηλικίας 
έχουν προβλεφθεί για την απαραίτητη ξεκούραση και χαλάρωση 
από το φορτωμένο σχολικό πρόγραμμα.
Είναι σημαντικό οι γονείς να το θυμούνται αυτό 
κι όχι να προσπαθούν να γεμίσουν το χρόνο του παιδιού 
με ακόμα περισσότερη μελέτη.

Το παιχνίδι είναι πολύ σημαντικό για την ομαλή ψυχική ανάπτυξη του παιδιού 

και πρέπει να κυριαρχεί  στις διακοπές του.

Πώς παίρνουν οι εργαζόμενοι την άδεια τους και κατεβάζουν 

διακόπτες προκειμένου να αποφορτιστούν από μια δύσκολη χρονιά

και να γεμίσουν ξανά τις μπαταρίες τους;

(Ναι, χρησιμοποίησα λάθος χρόνο: ΕΠΑΙΡΝΑΝ!)

Έτσι και για τα παιδιά μας είναι πολύτιμο το διάστημα των διακοπών

ανάμεσα σε δύο σχολικές χρονιές.

Το να πιέζουμε τα παιδιά μας για διάβασμα σχολικών μαθημάτων 

τους καλοκαιρινούς μήνες προκειμένου να κρατηθούν... σε φόρμα, 

είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να αντιπαθήσει 

ίσως και να μισήσει το παιδί μας το βιβλίο και την ανάγνωση!

Όχι, το καλοκαίρι δεν είναι για επανάληψη.

Ούτε η επανάληψη θα οδηγήσει το παιδί μας

να γίνει σαΐνι, φωστήρας, ο απουσιολόγος της τάξης.

Η ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων 

είναι το καλύτερο εργαλείο για αγαπήσει το παιδί το βιβλίο.

Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει με ψυχαναγκαστική πίεση, 

ούτε βέβαια στα ξαφνικά.

Η αγάπη του παιδιού για το βιβλίο ξεκινά από πολύ μικρές ηλικίες. 

Απαιτεί μια εξοικείωση,

σαν την εξημέρωση της αλεπούς και του Μικρού Πρίγκιπα 

στο διάσημο βιβλίο του Εξιπερύ.
(παντού κολλάει ένα Μικρός Πρίγκιπας☺)

Η "εξημέρωση" αυτή γίνεται σταδιακά. 

Το παιδί δέχεται ως δώρο ένα βιβλίο, 

συμμετέχει στην αγορά του, 

ακούει στις αρχές το γονιό να εξιστορεί φανταστικές ιστορίες 

που δημιουργούν υπέροχες εικόνες στο μυαλουδάκι του, 

ενώ αυτό ξεφυλλίζει τις πλούσιες εικόνες του.

Η κατάκτηση έρχεται όπως κάθε κατάκτηση. 

Μέσα από την πορεία.

Το παιδί μαθαίνει να διασκεδάζει μέσα από εικονογραφημένα βιβλία, 

μαθαίνει τον κόσμο, διευρύνει τις γνώσεις του, 

αλλά αυτό πρέπει να γίνεται αβίαστα.

Από επιλογή!
Από μικρή ηλικία.

Και κυρίως με τη μίμηση. 

Αν δεν μας βλέπει εμάς να διαβάζουμε 

πώς περιμένουμε (ή και απαιτούμε) να το κάνει το ίδιο;

Φυσικά θα μπορούσα να μιλήσω εδώ για άλλες δραστηριότητες

που θα μπορούσαν να κάνουν οι γονείς το καλοκαίρι

μαζί με τα παιδιά τους.

Αλλά επειδή είναι ένα μεγάλο κομμάτι με το οποίο έχω στο νου 

καιρό τώρα να καταπιαστώ

και οι μεγάλες αναρτήσεις, τονίζω ξανά, κουράζουν,

θα το αφήσω για άλλη φορά!

Καλή σας μέρα
Καλή εβδομάδα να έχουμε!

@ριστέα!

ΥΓ1: Φέτος, για πρώτη φορά συμμετείχα εθελοντικά
στα καλοκαιρινά προγράμματα για παιδιά ηλικίας 4-12 ετών
στη Δημόσια Βιβλιοθήκη του Πύργου.
Το κείμενο (εν μέρει..εδώ προσαρμόστηκε στο γνωστό μου ύφος!)
ήταν ένα από αυτά που έγραψα και μοιράστηκαν στους γονείς.
Για το Πρόγραμμα αυτό θα σας μιλήσω, καλώς εχόντων των πραγμάτων, αύριο.