8ο Συμπόσιο Ποίησης- Οι συμμετοχές, Μέρος 3ο

20.Σύνοδος κορυφής στον Ψηλορείτη

Γεια και χαρά σας σύντεκνοι, σας πέμπω ένα βουργιάλι
μη με θωρείτε ανήσυχοι δεν ήρθα για κακό
κέρασα τα κοπέλια σας μεζέ και κοτσιφάλι,
γραβιέρα, μαραθόπιτα κι απάκι σφακιανό.

Στην αίθουσα του γιούρογκρουπ κάνουμε γαλαρία
σπρώξτε στην άκρη τα χαρτιά και βάλτε μια ρακή
εγώ χρωστώ στην τράπεζα κι εσείς στην ιστορία
πόσο λογάται επαέ η ανθρώπινη ζωή;

Μπορεί να είμαι κουζουλός και να μην έχω κρίση 
ας δούμε τα τεφτέρια μας, ποιανού χρωστάει ποιος
εσείς με αυστηρότητα μ’ έχετε γα...λουχήσει:
“η δόση, το αντάλλαγμα, η ρήτρα κι ο θεσμός”.

Στον τόπο μου το χρέος σας απλήρωτο ακόμα:
χωριά που αφανίσατε και τάφοι ομαδικοί
κειμήλια που κλέψατε, μωρά που εκτελέσατε,
κορίτσια που χαλάσατε, γέροντες που ντροπιάσατε,
λάδι και τόνους τρόφιμα, κοπάδια που ρημάξατε,
νοικοκυριά που κάψατε,
ομήρους που εκτοπίσατε, γη που λεηλατήσατε,
κάσες που φυγαδεύσατε μ’ αρχαία απ’ την Κνωσσό
ο χρόνος τα σεβάστηκε, μα όχι ο “θεσμός”…

Σας προσκαλώ στα μέρη μου να κάνουμ’ ένα μίτινγκ
στα σύννεφα που υψώνονται αντίκρυ στον Θεό
σ’ ένα μητάτο απόκρημνο στη γη του Ψηλορείτη
εκειά που αγγελοσκιάζεσαι και κάμεις το σταυρό.

Κι απέ να ξεγιαλίσουμε στης θάλασσας τις στράτες
ν’ ανοίξουν τα πνευμόνια σας στο κύμα αναμεσίς
«Ανέ νογάτε πείτε μου που είστε τεχνοκράτες
ποιος είναι που ζημιώθηκε και ποιος ο μπαταξής;»

---------------------------------------------------------------------
(* ερμηνείες λέξεων* βουργιάλι: σακίδιο κρητικό, κοτσιφάλι: ποικιλία κρασιού, αγγελοσκιάζομαι: σκιάζομαι απ’ τον άγγελό μου, ξεγιαλίζω: ανοίγομαι στο πέλαγος, ανέ: εάν, νογώ: αντιλαμβάνομαι, μπαταξής: αυτός που εξαπατά)
















21.Από τα ανήλιαγα βάθη της θάλασσας

Θεριά
Ανήμερα
Λεηλατούν
Αλύπητα
Συνειδήσεις
Σαρώνοντας
Ιδέες
Νόμους
Ελπίδες
Σεβασμό

Σαλπαρισμένες
Καρδιές
Ιχνηλατούν
Εκβαση
Σοφή
















22.Η αγάπη της ατέλειωτη

Ο ουρανός είναι μουντός
Η καρδιά της σαν αγκάθι
Η επιθυμία απλήρωτη

Η θάλασσα είναι ζεστή
Τα χέρια της είναι λευκά
Η αγάπη της ατέλειωτη

23. Αιώνια θάλασσα βαθιά

Σε αιώνια θάλασσα βαθιά κρύβω τα όνειρά μου.
Μες στα κοχύλια κατοικούν, με τα κοράλλια παίζουν
και πλάσματα παράξενα τους κάνουνε παρέα.

Μέσα στην ίδια θάλασσα φυλάω τις στιγμές μου.
Μόνο τις όμορφες στιγμές που αξίζει να φυλάξω.
Ρίχνουν εκείνες άγκυρα, και μένουνε για πάντα. 

Σ' αυτή τη θάλασσα βουτώ όταν με πνίγει η πίκρα
και με θαλασσινό νερό ξεπλένω τη μαυρίλα.
Τα όνειρά μου συναντώ, πλανιέμαι στις στιγμές μου.

Ανάσα ετούτη η βουτιά, κάθαρση στη ζωή μου.

24.Μεθυσμένα δειλινά 

Θ’ αναπολείς, 
τα όμορφα απομεσήμερα με τις φλύαρες αγκαλιές
και τα εύφλεκτα χάδια
στο πορφυρό καράβι του πάθους,
θ’ αναπολείς,    
τα φιλιά, στη θαλασσινή βιτρίνα της ακτής
τότε που τα κορμιά ύφαιναν το σ’ αγαπώ
ντυμένα με το χνούδι του ανέμου κι άνθιζε ο έρωτας
θ’ αναπολείς
τη συναυλία των γλάρων στο χρυσάφι του ήλιου
το βλέμμα που σώπαινε το δάκρυ της φυγής
τη σαγήνη της καρδιάς, στον παφλασμό της μοναξιάς
θ’ αναπολείς
την κύηση του ονείρου που στόλιζε το βυθό της ψυχής
κι αποθέωνε βουβά τη θάλασσα ελπίδας
όταν η θλίψη ακόμα έγνεθε σκοτάδι
θ’ αναπολείς
τη φωνή που πνίγηκε μέσα στη δύναμή της,
ταυτότητα του σ’ αγαπώ να δώσει.
Μα όσο εσύ θ’ αναπολείς
εγώ, τις πληγές μου θ’ αγναντεύω,
πάνω στο κύμα θα ξεγυμνώνεται  το σ’ αγαπώ
για να σε προσκυνήσει
αν τύχει η θύμηση σου, ξανά
στα μεθυσμένα δειλινά να περπατήσει.

25.Απέραντο γαλάζιο

Στη θάλασσα σε είδα
με ένα χαμόγελο απέραντο
που έμοιαζε σαν πέλαγο
απέραντο και γαλάζιο.

Ένιωσα την ματιά σου απάνω μου
απ΄ τη πρώτη στιγμή
τα χείλη μου κοιτούσαν
λες και ήθελαν να τα φάνε.

Τα χείλη σου δεν έβγαλαν λαλιά
με τα μάτια κατάλαβα
πόσο εντύπωση σου είχα κάνει
κοιτάζοντας με κάθε λεπτό.

26.Της καρδιάς τα δώρα

Χρώμα απ’ τις ηλιαχτίδες πήρες κι έβαψες τα μαύρα σου μαλλιά
και με του λιβαδιού  τ’ ακριβότερα  λουλούδια στόλισες το χαμόγελό σου!
Μα την καρδιά σου αμέλησες  διπλά να τη στολίσεις…
Έρημη γη την άφησες, το μαύρο τής αβύσσου χρώμα να θεριεύει,
που πάντα σε κατοικούσε. Γυμνή από φτιασίδια…
Μυριάδες τα αγριόχορτα, που χώρο βρήκαν και τροφή.

Ο ήλιος σου με θαμπώνει! Αντανακλά την ψεύτικη αλήθεια σου.
Τον φοβάμαι..
Τα στολίδια σου μαράθηκαν στην άκρη των χειλιών σου.
Τα λυπάμαι…
Να φοβάσαι τη μέρα του θερισμού, που φουρτουνιασμένη
θάλασσα θα σου φέρει σαν δώρα  τον καρπό της καρδιάς σου!

Σε ευχαριστώ πολύ που έφθασες ως εδώ.
Διάβασε ξανά και ξανά αν χρειαστεί, πριν ψηφίσεις.

Πάτησε εδώ και μπες στην ανάρτηση.

*

Η δική μου εκτός συναγωνισμού συμμετοχή είχε 
δημοσιευτεί εδώ.

*

Τέλος μία ακόμα εκτός συναγωνισμού συμμετοχή
που δεν έφθασε έγκαιρα στα χέρια μου,
από τη Μαρίνα, στο e-periodiko mas.