8ο Συμπόσιο Ποίησης- Οι συμμετοχές, Μέρος 1ο

Φίλοι και φίλες,
ένα ακόμα Συμπόσιο βγαίνει σήμερα στον αέρα.
Κι ενώ η χαρά μου κατά τη διάρκεια που συγκέντρωνα τις συμμετοχές σας
ήταν τεράστια (και θα καταλάβετε το γιατί στις αναρτήσεις που ακολουθούν)
προβληματίστηκα πολύ για το αν θα το έβγαζα κανονικά σήμερα,
σταθερή στο χρονοδιάγραμμα μου.

Οι μέρες που διανύουμε είναι κρίσιμες.
Χωρίς να υποτιμώ καθόλου την κατάσταση που βιώνουμε
βρίσκομαι σήμερα εδώ
για να σας δώσω 26 εξαιρετικές ποιητικές συμμετοχές,
ευχόμενη να ξεχαστούμε για λίγο 
και να ανεβάσουμε το ηθικό μας!

Στην εναρκτήρια δημοσίευση του 8ου Συμποσίου σας ζήτησα να αφήσετε 

την καρδιά και το μυαλό σας να τρέξουν 
στα εσώψυχα σας και να γράψετε ελεύθερα,
με υποχρεωτική τη λέξη

θάλασσα ή θαλασσινός

σε έμμετρο ή ελεύθερο στίχο.

Όταν το ζητούσα, είχα στο νου μου το καλοκαιράκι,
που βρισκόταν ήδη προ των πυλών.
Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η θάλασσα
θα λειτουργούσε κι ως λέξη-κλειδί 
για να καταράψει κοινωνικά θέματα, προβληματισμούς
κι όλα όσα ζούμε τον τελευταίο καιρό!
Και μόνο για αυτό 
άξιζε και το διάστημα που βγαίνει και η επιλογή της λέξης !

Ευχαριστώ ΘΕΡΜΟΤΑΤΑ τους φίλους 
που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα.

Θέλω επίσης προκαταβολικά να ευχαριστήσω όλους όσοι 
θα διαβάσετε και θα μπείτε στη διαδικασία να ψηφίσετε.

Συγκεντρώθηκαν συνολικά 26 υπέροχα, μεγάλα και μικρά ποιήματα,

τα οποία και χώρισα σε 3 αναρτήσεις.

Η μετάβαση σε κάθε μία διευκολύνεται, όπως πάντα, με συνδέσμους!

Κι αυτή τη φορά μια φωτογραφία συνοδεύει κάθε ποίημα.
Κάποιες είναι των συμμετεχόντων, άλλες από τη google.

Δώρο (από τα χεράκια μου) παίρνει το πρώτο νικητήριο ποίημα
και ένας από όσους διαβάσουν και ψηφίσουν,
είτε συμμετέχουν με ποίημα τους, 
είτε όχι, έπειτα από κλήρωση.

Οι όροι της βαθμολόγησης:

Διαβάστε με τη ψυχή σας.

Αφήστε την να τρέξει ανάμεσα στις λέξεις...

Μπείτε μέσα στο κάθε ποίημα.
Και στα 26 !

Νιώστε τον πόνο του ποιητή καθώς αγωνιζόταν να ταιριάξει τις λέξεις του...

Έπειτα, έτσι και πάλι ψηφίστε: με τη ψυχή σας.

Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουμε πάντα τη σκέψη του ποιητή

για να γοητευτούμε, για να συγκινηθούμε, ή για να δακρύσουμε.

Αν είσαι φίλος του μπλογκ μπορείς να ψηφίσεις.
Άγνωστοι και πρωτοεμφανιζόμενοι δεν θα γίνουν δεκτοί!

ΠΡΟΣΟΧΗ!

Κι αυτή τη φορά, κρατάμε την ίδια βαθμολόγηση:

Έχετε λοιπόν τους βαθμούς 3,2,1,1,1 στα χέρια σας.

Χρησιμοποιήστε τους με σύνεση.

Υποχρεωτικά και τις 5 βαθμολογίες.

Το 3 στο ποίημα που σας γοήτευσε περισσότερο 
το 2 στο επόμενο ποίημα που σας άρεσε και τους τρεις άσους 

στις επόμενες αγαπημένες σας επιλογές.

Από αυτή τη στιγμή, έως και την Πέμπτη 09/07

στις 8 το βράδυ, 
διαβάζουμε, σχολιάζουμε, βαθμολογούμε.

Αφήνετε το σχόλιο σας με τη βαθμολογία σας σε αυτή την ανάρτηση.

Όλοι όσοι συμμετέχουν μπορούν (και είναι επιθυμητό) να βαθμολογήσουν,

χωρίς όμως να μπορούν να ψηφίσουν τη δική τους συμμετοχή.

Αν θέλετε γράψτε δυο λόγια για το τι σας ενθουσίασε.
Οι δημιουργοί χαίρονται με τα σχόλια σας, 
ακόμα κι αν δεν πάρουν βαθμολογία. 
Ο βαθμός δεν είναι αυτοσκοπός.

Καλή σας ανάγνωση!

@ριστέα

(Ελπίζω να μην έχασα καμία συμμετοχή αλλά και να μην μετέφερα κάτι λάθος.

Αν δείτε εγκαίρως κάποιο λάθος, σας παρακαλώ, 
ειδοποιήστε με, να το διορθώσουμε).
Τηρούμε την εχεμύθεια, δεν φέρνουμε τους φίλους μας να μας ψηφίσουν 

1. Η στιγμή

Τι όμορφα που ταίριαζαν οι ανάσες μας...
θυμάσαι;
Έτσι που έπαιρνα ανάσα απ΄την ανάσα σου,
στόμα με στόμα, όπως καθόμασταν αγκαλιασμένοι..
Τι όμορφα κι απόλυτα που κούμπωναν τα κορμιά μας..
θυμάσαι;
Σαν κάποιος άγνωστος τεχνίτης μαζί να τα ΄χε σμιλέψει,
την ίδια στιγμή, την ίδια ώρα,
σώμα με σώμα, ιδρώτα με ιδρώτα..
Τι όμορφα που ένιωθαν τα χέρια μας,
το ένα μες στο άλλο..
θυμάσαι;
Ερωτευμένα κι αυτά, χαϊδεύονταν σε κάθε ευκαιρία,
ή σφίγγονταν,
όταν οι λέξεις, στόμα δεν έβρισκαν να βγουν...
Πάντα οι λέξεις πνίγονται μες τα συναισθήματα,
και τα δικά μας,
ήταν τόσα πολλά αγάπη μου ..
Δεν είναι μόνο που σβήσαμε και χαθήκαμε,
κείνο που με πληγώνει πιότερο,
είναι κι οι βόλτες που δεν κάναμε,
οι θάλασσες που δεν ταξιδέψαμε,
τα όνειρα που δεν πρόλαβαν να ζήσουν,
όλες εκείνες οι φορές που μέσα σου δεν θα μπω·
μα πάνω απ’ όλα, η  στιγμή που δεν θα σε σκεφτώ,
κείνη με σκοτώνει περισσότερο.....

2.Θαλασσινή ενδελέχεια

Γλυκιά μα και ατάραχη, 
ψυχρή και μανιασμένη
φουρτουνιασμένη σαν ψυχή
γαλήνια, λυπημένη

Στέκεις σαν φάρος φωτεινός
στη δίνη των αιώνων
μιά αγαπημένη, σαν και αυτές
των παιδικών μας χρόνων

Θάλασσα, είσαι το κάτι μας
το λίγο, το πολύ μας
θαλασσινή ενδελέχεια
στο στεριανό γιατί μας

3.ΤΑ  ΜΑΤΙΑ  ΣΟΥ

Αιώνιες δίψες, λιμνούλες κραταιές,
των αχιβάδων, ατέρμονες στροφές.
Παραληρήματος, μυστήριοι τόποι,
του σούρουπου, ερωτοδέσμια φουστάνια,
θάλασσας, κλυδωνισμένοι ερημότοποι
του λυκόφωτος, τ’ άπιαστα μονοπάτια.
Του φαραγγιού αντίλαλοι,
τ’ ορίζοντα κατάρτια, π’ ανεβαίνουν,
του γιαλού οι κλαψίγελοι.
της αλήθειας οι φλόγες, που ζητούν να σε ραίνουν.
Του εσπερινού η ώριμη σιωπή,
της αστραπής η ακόλαστη ορμή,
μοναχικού αιχμαλώτου η πνοή,
τ’ ασάλευτου αστέρα η προσμονή.
Παντοτεινά, τρεμουλιαστά, το φως σκορπίζουν,
τα δυο σου μάτια, φιλντισένια καΐκια, ψυχές αρμενίζουν.

4.Λαμπεντούζα  2013 – 2015;

Στις θάλασσες της Μεσογείου
κυνηγημένος απ’ τον άνθρωπο και τα στοιχεία της φύσης,
ο Κεμάλ άφησε τον μικρό μπόγο με τις πενιχρές ελπίδες
και για άλλη μια φορά στέναξε: 
Καληνύχτα!

Την επόμενη μέρα 
η διεθνής κοινότητα δελτίο εξέδωσε τύπου 
εκφράζοντας τον αποτροπιασμό της
σε όλα τα ΜΜΕ…

(Καληνύχτα Κεμάλ)

5. Το Συμπόσιο

Δεχθήκαμεν μια πρόσκλησιν
εκ της Αριστέας
συμπόσιον να κάμνωμε,
ποιήσεως ωραίας..
Ευθύς λοιπόν ξεκίνησα
-μες τ’ ακατοίκητό μου-
να ψάχνω στίχους γλαφυρούς
για τ’ άδικο ριζικό μου.
Στίχους που να έχουνε
μια δημιουργική ασάφεια,
χωρίς να είναι ευτελείς,
και να ’χουνε διάρκεια..
Μα βρήκα μόνο πονηριές
-πώς να εκφραστώ δημόσια-
τι τα ’θελες βρε άνθρωπε
ποιήσεως συμπόσια;
Έτσι βουβός παρέμεινα
πάνω στ’ ανάκλιντρό μου,
μέσα σε οίνο άκρατο
να πνίγω τον καημό μου..
Κι όταν η οικοδέσποινα
με ρώτησε τι έχω,
της είπα φταίει η θάλασσα
π’ ουδόλως την αντέχω!

6.Θάλαττα! Θάλαττα!

Θάλαττα Θάλαττα
και νιάτα μου ανάλατα!
Πώς σας σιδεροφράξανε
με κλειδωνιά διπλή!

Θάλαττα Θάλαττα
τα νιάτα παρακάλα τα!
Πώς να ξαναγυρίζατε
στου γέρου τη μορφή!

Θάλαττα Θάλαττα
σε πιάσανε τα άλατα!
Τώρα δεν ξανα-άνοιγες
ούτε για Μωυσή!

Θάλαττα Θάλαττα
παράτα τα και γάμα τα!
Αχ και να ξανα-άρχιζε
η πλάση απ' την αρχή

7.Του Χρέους οι Ερινύες

-Με κυνηγούν οι φοβερές, του Χρέους οι Ερινύες,
για το αίμα μου λυσσοδιψούν, του μίσους οι ταχείες.
Γέροντα πες μου, τι έκανα και με διώκουν πάλι;
-Ήλιος τους λείπει, θάλασσα κι ένα κρυφό ακρογιάλι!

-Με κοφτερούς κυνόδοντες π' αθώων στάζουν αίμα
μ' αγριοκοιτούν που έζησα -μου λένε- μες στο ψέμα.
Γέροντα, πες μου, τί θαρρείς; Θα με κατασπαράξουν;
-Ήλιος τους λείπει, θάλασσα, γιαλός να τον αρπάξουν!

-Νύχια γαμψά και άναιμα δάχτυλα με ζυγώνουν,
ντροπή και φόβος τα όνειρα τα μαύρα μου στοιχειώνουν.
Γέροντα, πες μου, τι μπορώ να κάνω να ξεφύγω;
-Οσφρήσου θάλασσα, γιαλό, τον Ήλιο κοίτα λίγο!

-Μου σκίζουνε τα σωθικά του Χρέους οι Ερινύες,
με κάρφωσαν στον Καύκασο του Κόσμου οι ταμίες.
Γέροντα πες μου: ο Ηρακλής... τί γίνεται; Δε θα 'ρθει;
-Ο Ήλιος σου είν' Ηρακλής κι η αλμύρα της θαλάσσης!

8.ΚΟΧΥΛΙ

Σε περιβόλι φύτεψα
θαλασσινό κοχύλι
και εκείνο μου ψιθύρισε
κρυφά μέσα σ αυτί,
θέλω να βάλεις δίπλα μου
μια ροδαριά τ Απρίλη,
να μου κρατάει συντροφιά
σαν έρθει η αυγή.
Να της μιλώ για θάλασσες
και κύματα αφρισμένα.
Για τρεχαντήρια ολόλευκα, 
που μοιάζουν με πουλιά
και εκείνη να μου τραγουδά 
με πέταλα ανοιγμένα,
μην νοσταλγεί την θάλασσα,
σου δίνω μια αγκαλιά.
Για την δική σου αγκαλιά
της θάλασσας την χάρη, 
δεν την ξεχνάω ροδαριά
ότι και να μου πεις.
Μες την καρδιά μου ακουμπά 
θαλασσινό δοξάρι
και αν αγγίξεις τις χορδές στο λέω θα κοπείς.!!!

Εδώ τελείωσαν οι πρώτες 8 συμμετοχές.

Για την επόμενη ανάρτηση πάτα εδώ και μπες απευθείας.