2ο Συμπόσιο ποίησης - Οι συμμετοχές, Μέρος 1ο

Κι η στιγμή που όλοι περιμέναμε, ήρθε!

Εξαιρετικές συμμετοχές κατέφθαναν επί δέκα μέρες στο mail μου

και σήμερα δίνονται σε όλους εσάς

για να διαβάσετε, να ευφρανθείτε και να ψηφίσετε

τις τρεις καλύτερες κατά τη γνώμη σας

Στην εναρκτήρια δημοσίευση του 2ου Συμποσίου σας ζήτησα να αφήσετε 

την καρδιά και το μυαλό σας να τρέξουν στα εσώψυχά σας

και στο χαρτί ποιητικά να γράψετε για τον

Έρωτα!

Θέλησα Η Ζωή είναι Ωραία να στάζει Έρωτα και Ποίηση!

Έμμετρη ή ελεύθερη!

Με μόνη υποχρεωτική λέξη τον Έρωτα!

Πάθος, φωτιές και φλόγες, εξωτικές μυρωδιές και χρώματα, 

αισθήσεις και αρώματα, ηδονές, σαϊτιές και χορδές,

κύματα κι αφροί, μαινάδες και Σάτυροι,

ψίθυροι και στεναγμοί

γυμνά κορμιά

πάνω στις φλούδες του Έρωτα....

λέξεις-κλειδιά που θα βρείτε διάσπαρτες ανάμεσα

στις ρίμες και στις καταθέσεις ψυχών!

Συγκεντρώθηκαν συνολικά 24 ποιήματα.

Σας ευχαριστώ θερμότατα που ανταποκριθήκατε!

Οι όροι της βαθμολόγησης:

Διαβάστε με τη ψυχή σας.

Αφήστε την να τρέξει ανάμεσα στις λέξεις...

Μπείτε μέσα στο κάθε ποίημα.

Νιώστε τον πόνο του ποιητή καθώς αγωνιζόταν να ταιριάξει τις λέξεις του...

Έπειτα, έτσι και πάλι ψηφίστε: με τη ψυχή σας.

Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουμε πάντα τη σκέψη του ποιητή

για να γοητευτούμε, για να συγκινηθούμε, ή για να δακρύσουμε.

Αν είσαι φίλος της ποίησης μπορείς να ψηφίσεις.

Αρκεί να μην είσαι άγνωστος, χωρίς μέιλ,

ή κάποιο αναγνωρίσιμο λογαριασμό τέλος πάντων,

για να μην αδικηθεί καμία συμμετοχή.

Έχεις τους βαθμούς 3,2,1 στα χέρια σου.

Χρησιμοποίησε τους με σύνεση.

Υποχρεωτικά και τις τρεις βαθμολογίες.

Το 3 στο ποίημα που σε γοήτευσε περισσότερο και 2 και 1

στις επόμενες αγαπημένες σου επιλογές

από αυτή τη στιγμή έως και την Πέμπτη 23/01

έως και τις 8 το βράδυ.

Όλοι όσοι συμμετέχουν μπορούν και να βαθμολογήσουν,

χωρίς να μπορούν να ψηφίσουν τη συμμετοχή τους φυσικά.

Χώρισα τα ποιήματα σε δύο αναρτήσεις,

12 στην πρώτη και 12 στην επόμενη,για να τρέχει καλύτερα η κάθε σελίδα.

Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη που η μουσική του μπλογκ μου

εμποδίζει την εγγραφή στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ώστε να έχετε

απευθείας ενημέρωση για τα σχόλια που θα ακολουθούν.

Για τη διευκόλυνση σας όμως, δίπλα, στα αριστερά του μπολγκ 

πατώντας πάνω στις δύο εικόνες του συμποσίου θα μπαίνετε απευθείας

στην πρώτη ή στη δεύτερη ανάρτηση με τα ποιήματα.

Αφήνετε σχόλιο σας με τη βαθμολογία σας σε αυτή την ανάρτηση

για να είναι συγκεντρωμένες σε μία ανάρτηση όλες οι βαθμολογίες.

Ελπίζω να μην έχασα καμία συμμετοχή αλλά και να μην μετέφερα κάτι λάθος.

Αν δείτε εγκαίρως κάποιο λάθος ειδοποιήστε με, να το διορθώσουμε.
Ζητώ συγγνώμη επίσης,από τους δημιουργούς των ποιημάτων 
στις θέσεις 9 & 22
που τους άλλαξα τη στοιχειοθεσία, αλλά δυστυχώς οι αποστάσεις και
τα κενά ενώ οπτικά σίγουρα τα στήριζαν αλλιώς, εμένα μου προκάλεσαν
τεράστιο πρόβλημα, αφού ο blogger δεν υπάκουε καθόλου
και μου χαλούσε τη μορφή όλων των ποιημάτων.

Σας εύχομαι πρωτίστως καλή ανάγνωση.

Παρακαλώ...

Μεθύστε από Έρωτα!

1. Ένα λεπτό!

Ένα λεπτό πιο πριν και όλα θα είχαν εξαφανιστεί!

Πίκρα, πόνος, φόβος και σιωπή

Ένα λεπτό πιο πριν και ίσως η ζωή όλα να τα είχε δει

Σε κάθε βλέμμα, σε κάθε πνοή, από τα χείλη σου θα είχε κρεμαστεί

Ένα λεπτό πιο πριν και θα ‘σουνα πάντα εκεί

Να με κοιτάς και να έχει νόημα η ζωή

Να με κρατάς και να μην είχαν όλα μέσα μου χαθεί

Ένα λεπτό πιο πριν και θα ‘ξερα αν ήσουνα εσύ

Εσύ που ήξερα πως για μένα είχες γεννηθεί

Μόνο ένα λεπτό πιο πριν και ο έρωτας θα είχε σωθεί

Από του χρόνου την γρήγορη ροή

Μόνο ένα λεπτό πιο πριν!

2.Έρωτας σαν τα παλιά λευκώματα

Έντονο αίσθημα, τρελό χτυποκάρδι

στο πρώτο χτύπημα το φυλλοκάρδι

χάνει τον έλεγχο, χάνει τους χτύπους

στην άκρη άφησες όλους τους τύπους.

Ρίγος  διαπέρασε όλο το σώμα

κόμπος που έφτασε μέχρι το στόμα

Τρέμουν τα γόνατα, δεν σε βαστάνε

δάκρυα τα βράδια σε ξενυχτάνε.

΄Ωσπου να μάθεις τι έχεις πάθει

βαθιά καρφώθηκε σαν ένα αγκάθι

Πονάει, ματώνει, τρυπάει, λαβώνει

το βέλος του έριξε και σε πληγώνει.

Τ’ όνομά του έγραψες ψηλά στ’ αστέρια

καρδιές ζωγράφισαν τα δυο σας χέρια

Με σκέψεις κι όνειρα στήνεις παλάτια

κι άλλοτε πάλι σπας σε κομμάτια.

Αφοσίωσης τάξιμο κι αγάπη αιώνια

ζητάς και ψάχνεις μα που συμπόνια

Δεν έχει έλεος ούτε και μπέσα

κρύβει πρωτόγνωρα σε σένα νιτερέσα.

Στη δίνη του άφησες τον εαυτό σου

να πάθεις έρωτα ήταν γραφτό σου.

Μαζί του βρίσκεσαι μες στον παράδεισο

κι όταν σ’ αφήσει πέφτεις στην άβυσσο.


3.Θαυματοποιός έρωτας

Θα βγω στους δρόμους τ' ουρανού απόγευμα Κυριακής
Την θερινή ομπρέλα μου ανεμίζοντας στον νοτιά
Τα σύννεφα του δειλινού να συναντήσω
Αυτά που οι εραστές αρμαθιές-αρμαθιές παίρνουν
Και γνέθουν μυστικά στου Σφεντόνη το σπήλιο κρυμμένοι
Κλωνί-κλωνί να φτιάξουν καρτερικά ψιλοκλωστής κουβάρι
Με αυτό να υφάνουν σε δρύινους αργαλειούς Ιθακήσιους
Κροσσάτα σεντόνια λαγνείας του έρωτα τις έμπυρες φωλιές
Να βουλιάζει πάνω τους θηλυκωτά ο σπόρος της ζωής
Με ράμφη και ακρόνυχα αηδονιού να μελώνει ο τόπος
Να φτερουγίζει στις πτυχές τους ο ροδομάγουλος τοξότης
Και κλεφτά της κόρης να υφαρπάζει και να σκίζει το μεσοφόρι
Γιατί είναι θαυματοποιός ο έρωτας μεγάλος
Και στήνει παραστάσεις και γιορτές βακχικές στης καρδιάς το ουράνιο σανίδι!

Απόγευμα θα βγω με χρυσά στάχυα και πενάκι στο χέρι
Στα σύννεφα να πλεύσω με καράβι τρικάταρτο Παριανό
Μου έχει περισσέψει ένα κομμάτι
Φρέσκου ονείρου απ' το παιδικό αλφαβητάρι
Ένα καρβέλι κεντητό με αραβουργήματα απ το χέρι της μάνας μου
Κι ένα πιατάκι ψίχουλα που τα περιστέρια δεν πρόλαβαν να φάνε
Γιατί τα σύννεφα του δειλινού ανέκαθεν ως γνωστόν
Πεινούν ομορφιά καρποφορία και έρωτα τιτάνιο
Τι κι αν τα κλείνουμε στις χρυσές κορνίζες της μνήμης
Τι κι αν τα ζευγαρώνουμε με της Αλκυόνης τις αμυγδαλιές
Και σε παραθυρόφυλλα ξεφτισμένα απ' την αρμύρα τα ακουμπάμε
Τα σύννεφα εξακολουθούν να πεινούν έρωτα τιτάνιο
Αυτόν που κάποιος μάγος τον είδε με βαρκάκι να αράζει σε μιαν ξέρα
Κι απ' την γη ξάφνου ολοπόρφυρες να βγαίνουν του Απρίλη οι καμπανούλες!

Είναι θαυματοποιός ο έρωτας και μέγας στιχοπλόκος
Ανοίγει της καρδιάς τα λεξικά παίρνει λέξεις ανάκατες
Και φτιάχνει με την πολιορκητική του μηχανή τραγούδι αθάνατο
Μπαίνει σε καφενεία απόμερα και συνομιλεί με τους φυγάδες
Της αρνησιάς την τέφρα ξεσκονίζει απ' το μανίκι του μικρού ναύκληρου
Γιατί είναι ζωοδότης ο έρωτας κι απ' το ποτό του ξεδιψούν οι μυημένοι
Ανακατεύει ροδόσταμο αίμα εφηβικό ξύλο κανέλας
Χυμούς από νεραϊδένιο χέρι και φτιάχνει φίλτρα μαγικά
Να μακαρίσει την διάρκειά του...
Κι όταν απ' τα σύννεφα κατέβει και στην γη έρθει γίνεται
Επικίνδυνος σκοτεινός κι εκδικητικός
Καμτσίκι κρατά αντί για ρόδο
Με καρφιά σε σταυρώνει αντί να σε φιλεί
Ανταρεύει το αίμα και την ρόγα του σταφυλιού κρουστή την κάνει
Γιατί είναι μέθυσος ο έρωτας και διονυσιακές τιμές ζητά
Ασυγκίνητος μένει αν σε δει σε μια σχεδία μεσοπέλαγα
Στους κυματισμούς να χάνεσαι
Γιατί είναι απόλυτος ο έρωτας
Με θηλιά θανάτου μαγκώνει τους αρμούς
Παίρνει γύρη απ' τις ελατοκορφές την σκορπά στα πλήθη
Κι όποιος έναν μόνο κόκκο αγγίξει φωτοστέφανο
Στην κόμη του γίνεται κι η αθανασία το σώμα μυραίνει
Γιατί είναι θαυματοποιός ο έρωτας μεγάλος
Και στήνει παραστάσεις και γιορτές βακχικές στης καρδιάς το ουράνιο σανίδι!

4. Αντέχεις;

Με πήρες από το χέρι και με ταξίδεψες νοερά.
Χαστούκι τρυφερό και βίαιο συνάμα!
Κάθε στιγμή του χρόνου και μια αγωνία,
κάθε στιγμή καταιγίδα πολύχρωμων συναισθημάτων.
Οι αισθήσεις ευαίσθητες χορδές…
Η ανάσα κομμένη ... ο νους χαμένος
και η καρδιά παραδομένη
σε σένα!
Το αντέχεις;

Ελπίδα άνευρη και ένα τέλος σε κάθε βηματισμό.
Κάθε στιγμή και μια πληγή ξέχωρα από τη θέλησή μας.
Σιωπηρό αδιέξοδο…
Το αντέχεις;

Με πήρες από το χέρι και με ταξίδεψες στα θλιμμένα σου μάτια,
στα απαλά φιλιά σου.
Ο χρόνος σταμάτησε εκεί… εκεί άλλη μία πληγή.
Βηματισμός σε κινούμενη άμμο…

Θάρρος μπορείς να βρεις να σπάσεις τα δεσμά,
να παραδοθείς στο μεγαλείο του;

Αν ρωτάς, έρωτας είναι και σε θέλει μαχητή!
Σε θέλει εκεί με την ψυχή δοσμένη!
Γλυκιά νίκη απέναντι στο φόβο…
Μπορείς;

5.Έρωτας νεανίας

Έπειτα υπήρχαν στεναγμοί
βαθύτεροι σα να πνιγόταν.
Κρυφές ματιές γλυκύτερες,γιατί ήταν κλεφτές.
Και φλογερό κοκκίνισμα ντροπής
όχι όμως χωρίς αμάρτημα κανένα.
Ανάσα ακάλυπτη,γεμάτη μικρές,απόκρυφες ηδονές 
και το άπιαστο αεράκι να τριγυρνάει στις καρδιές τους
παρασύροντας ήχους και κρυφά μηνύματα,ζεστά,
που βγαίνουν ντροπαλά από τα νεανικά ροδισμένα χείλη.
Και αυτή ήταν η ζωή τους
διάφανη και ανέμελη
σαν τον άμυαλο φουριόζικο αγέρα
σαν ξανθή ατίθαση ηλιαχτίδα
σαν βουνίσιο ρυάκι με γάργαρο καθάριο νερό 
και σα μια ανεκπλήρωτη επιθυμία
που θάφτηκε 
για ακόμα μια φορά 
καθώς περιορίστηκε στου κόσμου τη θνητή αδιαφορία.

6.Toυ έρωτα οι σαϊτιές

Του έρωτα οι σαϊτιές, όποιον έχουν λαβώσει

αισθήματα πρωτόγνωρα τον έκαναν να νιώσει,
άτυχοι,  όσοι ξέφυγαν απ΄ τη λαβωματιά του,
λειψή θα ζήσουνε ζωή χωρίς τη σαϊτιά του .

Στην τύχη ήθελα νάξερα, καρδούλες σαϊτεύει;
Η έχει κάποιο σχέδιο , τους στόχους να διαλέγει;
Οποιον τον βρεί το βέλος του, χάνει τον εαυτό του,
του κυριεύει την καρδιά, το νού ,το λογισμό του…

Αφήνει τα σημάδια του χωρίς να το ζητάνε,
σε κάθε χάδι και φιλί,  οι φλόγες  ξεπηδάνε…. 
φτεροκοπά αδιάκοπα  κι όλο καημούς σκορπίζει,
ματώνει τρυφερές καρδιές και σκέψεις βασανίζει…

Αιώνια η λατρεία του, σπονδές στο ονόμά του,
θνητοί, νιώσανε αθάνατοι, μετά από τ΄άγγιγμά του,
ρίγος το σώμα διαπερνά, στη λάμψη μιάς ματιάς,
ορμητικά ακατάστατος ο χτύπος της καρδιάς…

Τα λόγια περισσεύουνε, όταν μιλούν τα μάτια,
και τα κορμιά σαλεύοντας ,σκορπίζονται κομμάτια,
μιλούνε οι αναστεναγμοί , οι παύσεις, οι σιωπές,
της προσμονής η ηδονή , οι ανάσες οι καυτές…

Ερωτα δεν παλεύεσαι και δεν κατανικιέσαι,
θεριεύεις και  απλώνεσαι χωρίς να ξεπερνιέσαι,
σε χαίρονται όσοι σε ζούν ,πονούν όσοι σε χάνουν
η σαϊτιά  σου αξέχαστη μέχρι που να πεθάνουν..


7.Έρωτας και αυτισμός

Συμπόσιο είπε η Αριστέα
στο πόδι όλη η μπλογκοπαρέα
τα σέα πήρε και τα μέα
και να σου ποιήματα του έρωτα ωραία

Μα πως να γράψω τώρα εγώ
που ήμουν πάντα εκεί και παραδώ
του έρωτα το χάδι δεν θα πω
πως μέσα μου δεν ήρθε για να δω

Η τύχη πάντοτε μοιραία
να χάσω του κόσμου τα σπουδαία
του ουρανού όμορφη η παρέα
μόνος στο φάρο του Περαία.

Του έρωτα συνήθεια τα αγγίγματα
για μένα μόνο άγρια κύματα
χρώματα μηνύματα πηγαία
παράφορα αινίγματα χυδαία

Ο ήλιος δύει το δειλινό
πάλι αύριο θα ναι δω;
και αν έρθει σύννεφο πυκνό
ψηλά για πάντα θα κοιτώ..

8.Ερωτικό

Τα γυμνά κορμιά στο χορτάρι ενώθηκαν,
μπλεγμένη σάρκα
στη δίνη του πάθους.
Σπέρμα και ωάρια στη χαρά της φύσης,
αρχέτυπο σύμπλεγμα κοσμικής δημιουργίας.
Κραυγές εσώψυχες
ταράζουν τα νυχτοπούλια,
οι γουστέρες κοιτάνε ξαφνιασμένες.
Τα αστέρια χαμηλώνουν πλησιάζουν τη γη,
του οργασμού το ουρλιαχτό μεταφέρουν στο σύμπαν.
Προαιώνιο  το ανθρώπινο  ερωτικό παιχνίδι,
υποταγή τυφλή στα κελεύσματα των θεών.
Ηδονή της σάρκας,
τροφή των αισθήσεων,
λιβάνι, μύρο και μάλαμα, δώρα στην ύπαρξη.
Τη γεύση απ’ τον ιδρώτα της ξαναμμένης σάρκας,
το διψασμένο χώμα,
πεινασμένο τη ρουφά.
Λίπασμα, ευλογία, εξωτικές μυρουδιές και χρώματα,
στα γεννήματα του χαρμόσυνα κι απλόχερα τα δίνει.
Το σκοτάδι φοβισμένο άτακτα  υποχωρεί,
στο βασίλειο του Πλούτωνα
ζητά καταφύγιο.
Τα νερά του Αχέροντα γαληνεύουν τη λίμνη,
ο βαρκάρης και ο Κέρβερος αυτοκτονούν.
Έρωτας και φύση παιχνιδίζουν χαρούμενα,
στο φως της πανσέληνου
καμαρώνουν το έργο τους.
Πούλια κι αποσπερίτης φωτίστηκαν πιότερο,
η Αφροδίτη χαμογελά περήφανη κι ευτυχισμένη.

9.Ενύπνιο

Θα ρθεις πριν αποκοιμηθώ
γητεύοντας της μέδουσας
τα μάτια
κλειστά σαν θα τα έχω
φιλί σαν στάξουν
επάνω τους
οι άλικες πτυχώσεις των χειλιών
Καθώς θα έχω γείρει
εγκλωβισμένες οι θηλές
στα κύματα της γλώσσας σου
θα επιπλέουν
Και το κορμί γυμνό 
φυτό αναρριχητικό
στη ρίζα της φαλλικής σου ηδονής
πυρετικά  θα παλινδρομεί 
Ισόβια  σάρκες θα αναζητούν 
εμβύθιση  ερωτική
εφίδρωση πυρετική
γι' ανάσα θα εκλιπαρούν
σκορπίζοντας στο ημίφως
νωπές φλούδες του έρωτα.

Και σαν ξυπνήσω το πρωί
την τέφρα σου 
θα σκεπαστώ 
(από την ολονύκτια καύση)

Επίγεια να προσδοκώ 
ανάφλεξη λυτρωτική.

10.Το φίλτρο του Έρωτα

Πέρασαν πολλοί αιώνες και φεγγάρια ένα σωρό,
μα ποτέ κανείς δε βρήκε φίλτρο του έρωτα δυνατό.
Ήρθαν Μάγοι και Νεράιδες, ξωτικά, αερικά...
απ' τα πέρατα του κόσμου για να ψάξουνε κι αυτά!
Ξάφνου ήρθε ένας ιππότης, τρυφερός, ρομαντικός,
με αισθήματα καθάρια, σαν καραμέλα αυτός γλυκός.
Ήταν τόσο δυνατός, περιπετειώδης, αποφασιστικός.
Ήξερε απ' την αρχή πού το φίλτρο είχε κρυφτεί!

Σκαρφάλωσε πάνω στον πύργο και με άλμα μακρινό,
μπήκε μες στην κάμαρά της και της είπε «Σ'αγαπώ!»
Μια πριγκίπισσα όλο χάρη, με ευωδιά μενεξεδένια,
ήταν μοσχαναθρεμμένη, με ομορφιά παραμυθένια!

Σαν τα μάτια ανταμώσαν, ήξεραν κι οι δυο καλά,
πως αυτό που είχε αρχίσει ήταν αλήθεια τελικά!
Την πήρε γλυκά από το χέρι και της έδειξε τον ήλιο,
το φεγγάρι και τα άστρα, τα νερά από τον Νείλο!

Έκαναν μαζί ταξίδια και όνειρα για μια ζωή,
αφού βρήκαν την αγάπη, θα'ναι πάντα αυτοί μαζί!

11. ΕΡΩΤΑΣ

Δεν είναι η λάμψη του θαύματος
ούτε η αλλαγή ροής του ποταμού της ζωής
που δυό ψυχές ενώνουν σε μια λαμπερή ωραιότητα
μα είναι όταν οι ψυχές αυτές
τ' αρχέτυπα που η φύση μέσα τους φύτεψε
βρουν η μία στην άλλη.

Ω! του παραδόξου έρωτος θαύματος
αρχηγέτες ουράνιων δυνάμεων ερώτων
ποιας δημιουργίας τα κάλλη εργάζεσται
ποιας πλάσης τα όμορφα τέλη προσφέρεται!

Είναι ο έρωτας υπόθεση θεία
ανθρώπων διάβαση με θεία εξουσία
ήλιος τη μέρα λαμπρός, τη νύχτα φεγγάρι γεμάτο
νομοθετήματα θεία

για το καλό των ανθρώπων.

12.Θεοί και άνθρωποι.

Έλα, κάτσε δίπλα μου.
Μη μιλάς. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να μη μιλάμε;
Για δέκα λεπτά σιγή.
Να νιώσουμε τον έρωτα έτσι όπως πρέπει.
Δίχως λόγια, δίχως σκέψη, δίχως παρελθόν.
Σε αυτόν εδώ τον καναπέ, σε αυτήν την άκρη του δρόμου, σε αυτό εδώ το χώμα.
Μην ανακατεύεις τις θύμησες.
Κλείδωσέ τες για λίγο στο ντουλάπι.
Και πέτα το κλειδί.
Σςςςς... για λίγο.
Πως μπορούμε να βάλουμε κανόνες σε κάτι τόσο περίπλοκο;
Ακόμα και αυτόν τον κανόνα της σιωπής.
Αμέσως να τον παραβούμε και οι δύο.
Ούτε ένα λεπτό δεν μπορούμε να ερωτευθούμε νομότυπα.
Λες και ο έρωτας δεν φτιάχτηκε για τους ανθρώπους.
Αλλά οι άνθρωποι επιμένουν να τον ζουν, να τον διεκδικούν, να τον νιώθουν.
Και πάντα αποτυγχάνουν.
Γιατί;
Γιατί το μεγαλύτερο αμάρτημα στον έρωτα είναι η ιδιοκτησία.
Είναι η ιδιοκτησία που αφαιρεί κάθε πάθος, κάθε όμορφη στιγμή.
Και οι άνθρωποι πάντα, μα πάντα θα τα θέλουν όλα δικά τους.
Όχι μαζί τους, όχι πλάι τους, μόνο ολοδικά τους.
Έτσι πάντα θα ζουν σε μια τυραννία.
Και θα υπομένουν κάθε ίδιους σκλαβιάς.
Και αυτοί που έζησαν τον έρωτα χωρίς κανόνες,
αυτοί που μίλησαν, που έκλαψαν, αυτοί που καταστράφηκαν,
είναι αυτοί που δεν έζησαν σαν άνθρωποι.
Είναι αυτοί που έζησαν τον έρωτα σαν θεοί.
Αυτοί που δεν χώρεσαν σε κανένα καναπέ, σε καμιά άκρη του δρόμου, σε κανένα χώμα.
Δεν αποζήτησαν καμιά σιωπή, κανένα λόγο.
Αυτοί που δεν λογάριασαν κανένα κανόνα, καμιά ανθρώπινη ηλίθια δύναμη.
Αυτοί που πέθαναν στον έρωτα χωρίς να διεκδικούν, χωρίς να απαιτούν, χωρίς να έχουν τίποτα,
μα έζησαν στη ζωή για πάντα πλούσιοι και γεμάτοι.

Εδώ τελείωσαν τα πρώτα 12 ποιήματα.

Στην επόμενη ανάρτηση θα βρεις τα υπόλοιπα 12.

Πάτα εδώ και μπες απευθείας.

Όλα περιμένουν με χαρά να τα διαβάσεις!