Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.
Καλή σας ανάγνωση!
@ριστέα
1.Κοντσέρτο
Κρόσσια πήρες του φεγγαριού
Και του ήλιου αχτίδες, στο χρώμα του κεχριμπαριού.
Κι έπλεξες σελαγισμό,
Ως σινιάλο ν' ακουμπήσει στου παραθυριού μου τον λογισμό.
Έφτασες στο κατώφλι τής σκέψης μου κι ακούμπησες απαλά,
Σαν πέταλα λουλουδιού π' αγγίζεις σιγά και τρυφερά.
Σαν παιδί εκστατικό με μάτια φωτερά σε ψάχνω,
Για ταξίδι αλαργινό, για τ' άγνωστο, τ' απατηλό, το λάγνο.
Τα χέρια μου πείθω πως είναι τα δικά σου,
Πως σου δίνομαι κι ας είμαι μακριά σου.
Στο πέρασμά τους αρχίζουν να νοτίζουν,
Ν' αφήνουν νότες, το κορμί μου να πορίζουν.
Το σολ να ξεκλειδώνει τις αισθήσεις,
Και του πάθους να ξυπνά τη λαχτάρα για κατακτήσεις.
Το φα να γρηγορεύει την αναπνοή στου πόθου τη ματιά,
Ν' αφήνει το κόκκινο της ηδυπάθειας να τρέχει και να βάφει με βια.
Το λα να γλιστράει με λαγνεία στον λαιμό,
Και να χάνεται σε κοφτές ανάσες π' αποζητούν την κορύφωση, τον λυτρωμό.
Κι όταν οι νότες γυρίζουν σε μένα,
Φτιάχνουν κοντσέρτο για δυο κορμιά, σ' ένα όνειρο κρυμμένα.
2.Για τίποτα
Όχι.
Για τίποτα.
Για τίποτα
δεν μετανιώνω.
Για όσα ταξίδια έκανα
επάνω στο κορμί σου
στα σύννεφα
στα αστέρια σου
και στους ορίζοντές σου.
Όχι.
Για τίποτα.
Για τίποτα
δεν μετανιώνω.
Για όσα ταξίδια ζήσαμε
με ορθάνοιχτα φτερά
κι ας πέθανα στον ουρανό
για άλλη μια φορά.
3.Ένα ταξίδι είναι ο κόσμος
Ένα ταξίδι είναι ο κόσμος.
Από την Ευρώπη ως την Ανταρκτική,
από την Ασία και την Ωκεανία έως την Νότια Αμερική,
από την Βόρεια Αμερική έως την Αφρική.
Αυτός είναι ο κόσμος.
Τόσο μικρός που χωρά σε έναν χάρτη.
Εφτά κομμάτια γης που επιπλέουν στην θάλασσα.
Μια παλέτα χρωμάτων με έφεση στο γαλάζιο.
Επτάμισι δις ανθρώπων.
Αυτός είναι ο κόσμος.
Και όσο τον ανακαλύπτεις θες κι άλλο,
σε εθίζει, σε εξιτάρει, σε προκαλεί.
Κάθε σπιθαμή γης και μια άλλη εικόνα,
κάθε άνθρωπος μια στιγμή,
κάθε στιγμή μια εμπειρία.
Ευλογημένος αυτός που βαφτίζει τον εαυτό του ταξιδευτή,
και πασχίζει να γνωρίζει τον κόσμο, να τον καταλάβει, να τον αγαπήσει.
Γιατί ζει.
Λένε πως η ζωή είναι ένα ταξίδι.
Βγες από τον μικρόκοσμο σου και ταξίδεψε.
Κάθε εμπειρία θα σου δείξει πως η ζωή είναι πολλά περισσότερα,
από όσα σε άφησαν να πιστεύεις.
Ένα ταξίδι είναι κόσμος.
Πάρε βαλίτσα ή backpack και ζήσε τον.
4.Το ταξίδι μιας σταγόνας...
Θα΄θελα να'μουνα σταγόνα,
δροσοσταλίδα φθινοπωρινής βροχής,
εαρινή σταξιά αγάπης
σταλαγματιά δροσιάς ψυχρής...
Να'σταζα πάνω στο κορμί σου
ψιλόβροχο να μουν θαρρείς
και καταρράκτης να γενόμουν
μες στο λιοπύρι της δικής σου γης...
Στα στήθια σου να μουν ρυάκι
στα χείλη γάργαρο νερό
και στα μαλλιά σου να μου άλας
σαν απ΄την θάλασσας φευγιό...
Και αυτή την τόσο μαγική πορεία
ταξίδι θα την έλεγα χωρίς επιστροφή
θα ταν για μένα ο γύρος του κόσμου
θα ταν σα να'χα ζήσει απ'την αρχή...
5.Αν ήμουν ζωγράφος
Αν ήμουνα ζωγράφος,
θα πέταγα πινελιές στο στερέωμα
στον οδοιπόρο άνθρωπο
στην αγκαλιά του ταξιδευτή.
Θα ζωγράφιζα τον καθρέφτη της ψυχής
αυτής που αιώνια ταξιδεύει,
με πινελιές αγάπης
στην αγκαλιά του πεπρωμένου.
Αν ήμουνα ποιητής
θα έγραφα ποιήματα,
στων ματιών σου
τις γαλάζιες θάλασσες.
Στα μυστικά της θάλασσας
στην τροπική ευτυχία,
στους πράσινους τόπους
στου ταξιδευτή τα ανεκπλήρωτα όνειρα.
Όμως δεν είμαι ζωγράφος,
ούτε ποιητής,
αλλά ένας αιώνιος ταξιδευτής
που ψάχνει την αληθινή αγάπη.
Με χέρι που το οδηγεί η καρδιά
γράφω στίχους σε γαλάζια κορδέλα,
που πλέει σε αφρούς κυμάτων
μιας ζωής ταξιδιάρας.
6.Ναυαγός
Της γης ναυαγός από ‘να σύννεφο γαντζώθηκα
τ’ ουρανού βαρκάκι, σανίδα σωτηρίας
που ‘χε απομείνει μόνο του μια μέρα του Αυγούστου.
Συνειδητός ταξιδευτής του ονείρου
αρμενίζω μαζί του στα άγνωστα του Ήλιου σοκάκια
λιγότερο πυρακτωμένα απ’ αυτά που άφησα.
Κι αν στο ταξίδι αυτό μου ‘λειπε κάτι απ ’τη γη,
μόνο ένα κομμάτι θάλασσα θα ζήλευα
και λίγο μυρωδάτο νοτισμένο χώμα
μετά απ’ τη βροχή!
7.Δώσ' μου.
Μια μέρα δώσ' μου, να πάω, να χαθώ...
Ένα ταξίδι, σε ένα μέρος μακρινό.
Σε θάλασσα ή σε βουνό;
Θα 'ναι ρηχά; Θα ΄ναι βαθιά;
Μια ώρα δώσ' μου, να ξενιτευτώ...
Στο χρόνο ταξίδι, να μαγευτώ.
Δε θέλω πόνο να γιατρέψω,
ούτε επιλογές να θρέψω.
Θέλω μονάχα να σταθώ,
τα λάθη μου να ξαναδω, να τα αγναντέψω.
Να θυμηθώ και να χαρώ,
μιας και τυχαίνει να ξεχνώ,
πως όλα γίναν για καλό.
Κι αν αργήσω να γυρίσω,
μη φοβηθείς να ρθείς ξωπίσω.
Ίσως δε μου 'φτασε η ώρα,
ίσως η επιστροφή είναι ανηφόρα.
Ίσως διστάζω μοναχός μου να 'ρθω.
Κι αμα σου πουν μη πας,
μην τους ακούς. Χαθήκανε."
8.Ταξίδι στο όνειρο
Παράξενος ταξιδευτής
με αλαργινή φωνή,
πάλι δραπετεύει μόνος
με ξεκούρδιστη κιθάρα και πυξίδα το όνειρο.
Ψυχή ταξιδιάρα σε προμάντεμα σκληρό.
Εδώ τελείωσαν οι πρώτες
8 συμμετοχές.
Για τις συμμετοχές 9-21 πάτησε εδώ.
Για τις συμμετοχές 22-25 πάτησε εδώ.
