Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

24 Days Challenge, Day # 13 : Ν

Ν
Ναυάγια


Όχι ! Δεν θα μιλήσω για τα ναυάγια, κυριολεκτικά. Αυτά μια χαρά βρήκαν τη θέση τους στην ιστορία.  Έγιναν ταινίες...έγιναν μέρη τουριστικού ενδιαφέροντος...κάτι έγιναν στο τέλος! Κάπου  κατεχωρήθησαν ως τέτοια, παρά τις ανθρώπινες ζωές που στοίχισαν!

Θα μιλήσω για τα καθημερινά μας ναυάγια. Αυτά τα ανώνυμα...τα άδοξα!  Που φαινομενικά δεν στοίχισαν ανθρώπινες ζωές (Αλήθεια ; Ποιος το λέει;)
Με πόση χαρά κι αισιοδοξία δεν σαλπάρουμε καθημερινά εμείς και τα όνειρά μας στο πέλαγος της ζωής! Από τη λαχτάρα μας να ξανοιχτούμε ( όχι από αβλεψία ή ακόμα χειρότερα από ματαιοδοξία)  δεν λογαριάζουμε ποτέ τις σωσίβιες λέμβους της σωτηρίας μας.
Και σαλπάρουμε... Με αποχαιρετισμούς ή όχι, με μαντήλια, κλάματα ή χαρά κατά περίπτωση.

Όνειρα που εναποθέτουμε σε αυτά τα ταξίδια!  Νέα γης να αντικρίσουμε! Μια νέα ζωή να χαράξουμε! Έστω και σε άγνωστα χώματα!

Κι έπειτα αρχίζουν τα κύματα! Οι θαλασσοταραχές. Να' σου και τα παγόβουνα! Μα πού ξεφύτρωσαν καλέ; Λάδι ήταν ο ωκεανός.... ( ρητορικές οι αναρωτήσεις!) Τα παγόβουνα κάνουν του κεφαλιού τους να ξέρεις! Δείχνουν στην αρχή τόσο γαλήνια ...σαν μωρά που κοιμούνται! Πόση ζημιά θεέ μου κάνουν στα στεγανά μου! Αυτά που νόμιζα ασφαλισμένα! Πφ! Στην πλώρη σαχλαμάριζα πάλι με κάποιον νεαρούλη! ;-) (χεχε Πολύ Τιτανικός μανούλα μου, το ξέρω ...ναι ...μισό θα το σώσω. Με συνεπήρε το ταξίδι και ξεχάστηκα! Έλα; Το σώζω ευθύς αμέσως!) Δεν είχα το νου μου... Είναι φορές τόση η λαχτάρα μας...σίγουρα θα ξεχάσουμε σημεία στην πορεία... Είναι και τα παγόβουνα τα άτιμα ...άτιμα! Σε ξεγελούν! Ποιος το περίμενε τέτοια ολέθρια ζημιά; ε; Κι είχε μια εμορφιά τόση....που καληνύχτα θα του έλεγα ώσπου να ξημερώσει... Ουπς...αυτό μπλέχτηκε κατά λάθος!

Και γίνεται η ζημιά ! Και ναυαγούμε...εγώ, τα όνειρά μου, η ζωή μου όλη ( ή η δική σου!) Όλα αυτά δεν κάνουν παρέα καλή ξέρεις! Μένω(μένεις) μόνη(ος). Κι εκεί πατάμε οι πιο πολλοί τα κλάματα και τους θρήνους! Πωπω απογοήτευση...και τέλμα! Κι έτοιμοι να τα βάψουμε μαύρα!

Υπάρχουν λογιών-λογιών αντιμετωπίσεις: Άλλος μεμψιμοιρεί, άλλος κάθεται άπραγος, άλλος οργίζεται και θυμώνει (μην είσαι δίπλα τους τέτοιες στιγμές...μακριά), άλλος ψάχνει τρόπους να την κάνει στην άλλη ζωή. Κι υπάρχουν αυτοί που ψάχνουν τρόπο να φτιάξουν σχεδία! Να ξεφύγουν από το αδιέξοδο! Έστω και πρόχειρα .... αρκεί να προσπαθήσουν να φύγουν!
Στο τέλος σας άφησα και μια ακόμα μερίδα (περίεργη). Είναι αυτοί που έχουν μεν στο νου στο συνεργείο διάσωσης (μπας και φανεί από κει που δεν το περιμένεις), έχουν στο νου τους τα άγρια θηρία, στην ακρούλα έχουν επίσης πως αν χρειαστεί θα κάνουν κι εκείνη τη σχεδία αλλά! Αλλά κοιτάζουν εκστατικοί το νέο μέρος! "Ρε κοίτα που βγήκα κατά λάθος! Ποιος το περίμενε πως σε τούτη τη λοξοδρόμηση θα έβρισκα αναπάντεχα τόση ομορφιά! " Και απολαμβάνουν όλα όσα όσοι κλαίγονται ΠΟΤΕ τους δεν θα δούνε!

Για όσους κλαίνε για τη δυστυχία που τους βρήκε έχω και μια ιστορία στο τσεπάκι: Είναι που λέτε ένα παιδάκι στην Αιθιοπία, Μεχμέτ το λένε (μουσουλμανάκι είναι) το οποίο αμάν και πώς κάνει για νερό! Έχει ψοφήσει το δόλιο! Άλλο να σας λέω κι άλλο να το δείτε! Θα το λυπηθεί η ψυχούλα σας! Με την κοιλίτσα τούρλα...μια ζωγραφιά είναι! Εκεί λοιπόν έχουν πάει από κάποιο οργανισμό και τους δείχνουν διάφορα ντοκιμαντέρ -όχι να τους δώσουν λίγο νεράκι οι αθεόφοβοι...τέλος πάντων! Εκεί ξαφνικά το Μεχμετάκι βλέπει τον Ναυαγό μας!
Τον έχουμε κινηματογραφήσει σε στιγμή νευρική ...χτυπάει με τα πόδια την άμμο, πετάει θυμωμένος ξύλα στη θάλασσα κι αναθεματίζει την τύχη του! (Ευτυχώς δεν είναι κανείς δίπλα του!)
"Καλέ; Τρελός είναι αυτός; Δεν βλέπει πίσω του, τους καταρράκτες; Βάλτε με σε πλοίο ΤΩΡΑ και στείλτε με εκεί ΑΜΕΣΩΣ"!
Α ρε ο άνθρωπος ! Πάντα ζηλεύει την κατάσταση του άλλου! Αλλά μην ξεφεύγω! Στα ναυάγια πίσω πάμε!

Λοιπόν: Κάθε που νιώθεις να ξεβράζεσαι αλλού, κάθε που νιώθεις αλύπητα να σε χτυπούν τα κύματα, κάθε που νιώθεις εγκατάλειψη κι απογοήτευση , κοίτα να δεις τι μπορείς μόνος να κάνεις .... Ψάξε για τις σανίδες που θα σε σώσουν! Εργάσου για το σκοπό σου! Φτιάξε σχεδίες και ξανοίξου μεσοπέλαγα !
Συνήθισες στα ναυάγια ...ξέρεις πια να παλεύεις. Οραματίσου το καράβι που θα σε σώσει, μα κολύμπα και λίγο άνθρωπέ μου! Ή πάψε να κλαις! Δε βλέπεις πώς θεριεύεις κι άλλο τα κύματα;;

(Ο Μεχμέτ πάλι, περιμένει να τον πάνε στους καταρράκτες! Βλέπεις ...καθένας με τον πόνο του)!

Άντε πάλι να σαλπάρουμε! Με ή χωρίς σωσίβια... Ενδέχονται όλοι οι καιροί και σε τούτο το ταξίδι!
Καλή σου μέρα!
Όρτσα τα πανιά και φύγαμε................
@ριστέα

____________________________________________________________
Να θυμίσω ότι η ιδέα του 24 Days Challenge ανήκει στη γλυκύτατη φίλη του mystickland
και πληροφορίες για την πρόκληση βρίσκεις εδώ.






42 σχόλια:

  1. Πανέμορφο κείμενο! Ξεκινάμε με ορμή και λαχτάρα, ξεγελιόμαστε και τρώμε τα μούτρα μας... ναυάγια. Ευτυχώς ξέρουμε κολύμπι!
    Καλημέρα Αριστέα, καλοτάξιδη να είναι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα γλυκιά μου!
      Ευτυχώς που μαθαίνουμε κι επιβιώνουμε! Άλλοι καλύτερα, άλλοι δύσκολα! Μα στο τέλος κάτι μας μένει!
      Καλοτάξιδη να είναι η ζωούλα σου καλή μου!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Έχεις δίκιο, αυτά τα ναυάγια, τα καθημερινά, τα άδοξα, μπορεί να μην αναφέρονται πουθενά ιστορικά, όμως ναι κοστίζουν ακριβά στη ζωή καθενός μας...
    Ξεκινάμε με όνειρα, με ελπίδες και τελικά την πατάμε...
    Έτσι είναι!
    Καλημέρες Αριστέα, φιλιά πολλά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την πατάμε αλλά διδασκόμαστε και τόσα πολλά ταυτόχρονα! :))
      Στις αρχές είναι τα δύσκολα! Εκεί που μας πιάνει απροετοίμαστους!
      Εμένα να δεις το πρώτο μεγάλο ναυάγιο ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ μου στοίχισε!
      Καλό απόγευμα!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  3. " Ενδέχονται όλοι οι καιροί "
    Κι όλων των ειδών οι καπεταναίοι επίσης.
    :)
    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μμμ Του καπεταναίους τους ξέχασα εντελώς! ;-)
      Σε ευχαριστώ για την επισήμανση!
      Σημαντικότατη!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  4. Το ποστ σου με έκανε να πάω χρόνια πίσω, στην πρώτη Γυμνασίου, τότε που κάναμε ολόκληρες τις Ραψωδίες. Δεν θυμάμαι σε ποια όμως θυμάμαι τον Οδυσσέα να παλεύει με τα κύμματα, γραπωμένος σε ένα βράχο, έπειτα απο το ναυάγιο του κι η Λευκοθέα, θαυμάζοντας το κουράγιο του, έλυσε το μαντήλι της και του το έδωσε, σώζωντας τον.

    Η Ζωή έχει πολλά ναυάγια. Όμως όταν παλεύεις και ΘΕΛΕΙΣ να Ζήσεις, τότε πάντα κάτι συμβαίνει και ξεβράζεις κάπου πιο κοντά στον προορισμό σου.

    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ben μου κι εγώ θυμάμαι τις σκηνές με το θαλασσόδερμα του Οδυσσέα!
      Όταν παλεύεις και το θέλεις πολύ ναι! Ξεβράζεσαι τελικά σε κάτι καλύτερο!
      Σε φιλώ! :))

      Διαγραφή
  5. Σανίδες σωτηρίας πάντα υπάρχουν! Μόνο που θέλει καθαρό μυαλό για να τις βρεις μέσα στην τρικυμία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι αλλά από την άλλη αν ψάχνουμε μόνο για αυτές κινδυνεύουμε να μην μάθουμε ποτέ κολύμπι ε;
      :))) Καλό απόγευμα!

      Διαγραφή
  6. Kαταπληκτικό Αριστέα μου πρέπει να βλέπουμε πέρα από την μύτη μας μερικές φορές να βγαίνουμε από το σώμα μας και να κοιτάμε γύρω από τον εαυτό μας.
    Ετσι ίσως βρούμε την λύση.
    Σε κάθε είδους ναυάγια.
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Έλενα!
      Σε ευχαριστώ πολύ!
      Έχουν τόσους πολλούς συμβολισμούς τα ναυάγια της ζωής!
      Εύχομαι κάθε ένα από τα δικά μας να μας δίνει δύναμη για τα επόμενα!
      Φιλιά κοπέλα μου! :)

      Διαγραφή
  7. Πόσες σχεδίες έχουμε φτιάξει αλήθεια σε τούτη τη ζωή?
    Άπειρες!!..κι ευτυχώς οι συγκεκριμένες σχεδίες δε θέλουν τεχνικές γνώσεις ή ταλέντο στις κατασκευές γιατί αλλιώς θα είχα πνιγεί..θέλουν μόνο ψυχή!

    Όσο για τον Μεχμέτ καλύτερα θα ήταν ναυαγός..θα είχε νερό και φρούτα ενώ εκεί που ζει δεν έχει καν ζωή χάρη στους "πολιτισμένους, αγιογδύτες και φιλάνθρωπους Δυτικούς)...
    Καλή σου μέρα..φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχαχα! Αφού δεν πνιγήκαμε ακόμα Μαρία μου σημαίνει ότι καλά το πάμε ως τώρα!
      αχαχα! Σε συγκίνησε το Μεχμετάκι ε;
      Εγώ νιώθω ότι το έχω υιοθετήσει ( κι ας είναι φανταστικό!) Το έχω χρησιμοποιήσει ουκ ολίγες φορές ως τώρα!
      Φιλάκια κοπέλα μου! ♥

      Διαγραφή
  8. Όρτσα τα πανιά κι όπου μας βγάλει....καλή δύναμη στο ταξίδι της ζωής σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή δύναμη και στα δικά σου ταξίδια καλή μου!
      Φιλιά!

      (σε ευχαριστώ πολύ ♥)

      Διαγραφή
  9. Με τα ναυάγια όλοι μας (λίγο-πολύ) έχουμε συστηθεί!!!
    Ας κρατήσουμε τις μνήμες τους, κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας κ' ας ετοιμαστούμε για νέα ταξίδια...
    Ονειρεμένες διαδρομές, που να τις απολαμβάνουμε κιόλας... Αν καταλήξουν κάπου "καλά", τότε οκ!!!
    Ε, κι αν δούμε πως πάλι το ναυάγιο, δεν μπορεί να αποφευχθεί... πού ξέρεις? Ίσως μια μέρα βρει κι αυτό τη θέση του στην ιστορία! Ίσως γίνει ταινία!
    ..."παρά τις ανθρώπινες ζωές που (ίσως) στοιχίσει!!!"
    Να με δω στη μεγάλη οθόνη και τί στον κόσμο!!!
    ;-) χαχα!!!
    Κάνω casting!!! Περάστε!!!
    Φιλιά, κούκλα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είπες Γιάννα μου τη σωστή κουβέντα: "Με τα ναυάγια όλοι μας (λίγο-πολύ) έχουμε συστηθεί" Γίνεται να τα αποφύγουμε; Άρα μαθαίνουμε από αυτά και προσπαθούμε!
      Με φαντάζεσαι κι ηθοποιό βρε; Τουλάχιστον λες να είμαι καλή;;;;;;;

      Φιλάκια κοπέλα μου! ♥


      Διαγραφή
  10. Την επαύριο του ναυαγίου, όποιος επιβιώσει.... ξυπνά σοφότερος;
    Εικονογραφημένο σχόλιο στο mail σου.
    Φιλιά Άννα Πάρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπέροχη επισήμανση, καταπληκτικό το εικονογραφημένο σχόλιο στο mail μου!
      Μου ξύπνησες αναμνήσεις από Πάρο ...αλλά κι από παλιά ναυάγια!
      Σε φιλώ Αννούλα της Πάρου! ♥

      Διαγραφή
  11. Τις ώρες που βούλιαζα, αναθεμάτιζα την τύχη μου και το "κακό μου το σκαρί".
    Μεσοπέλαγα όμως, έμαθα τα πιο ωραία πράγματα. Να κολυμπάω, να παλεύω με τα "κύματα", να ψάχνω μια στεριά και να δίνω κουράγιο στους ναυαγούς τριγύρω μου.
    Αριστέα μου, το συμβολικό σου κείμενο είναι μια σανίδα σωτηρίας στα μικρά ναυάγια που εξελίσσονται διαρκώς γύρω μας. Ας το κάνουμε "οδηγία προς ναυαγισμένους"...

    Ναυαγοσώστρια μου εσύ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα όλοι έτσι δεν κάνουμε Μαρία μου; Αναθεματίζουμε την κακιά μας τύχη! Είδες μαθήματα που δίνουν τα κύματα;
      Κι από την άλλη Η στεριά μπορεί και να είναι όμορφη ! Κι ας μην ήταν Ο ΤΕΛΙΚΟΣ προορισμός! Μιλάω εκ πείρας!
      Αυτό το ναυαγοσώστρια μην το φωνάζουμε όμως και πολύ δυνατά! Δεν με λες και δεινή κολυμβήτρια στις πραγματικές θάλασσες! αχαχα!

      Φιλιά! :))

      Διαγραφή
  12. Καλησπέρα Αριστέα μου!!!
    Δεν θέλω να θυμάμαι με τίποτα τα ναυάγια!!! Έχω απλώσει αρκετές σχεδίες για σωτηρία και ελπίζω να αντέξουν όλες τις φουρτούνες! Αυτές που περνάω και εκείνες που θα έρθουν. Ωραίο κείμενο Αριστέα μου!!
    Το πρωί προσπαθώντας να σου γράψω εδώ πάλι έπαθε τα ίδια ο υπολογιστής μου. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το παθαίνει στο μπλογκς σου μόνο. Γράφω τρέχοντας μην πάθει τα ίδια πάλι!!! :))) Φιλάκια πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παρασκευούλα μου ...σου εύχομαι πάντα να αντέχεις! Αν και πιστεύω ότι όσο και μαλακιά να είσαι από μέσα είσαι σκληρή απέξω ...αντέχεις!
      Έμαθες να αντέχεις!
      Να και με τον υπολογιστή ...αντέχεις! Υπομονή κάνεις
      Φιλάκι κοπέλα μου! ♥

      Διαγραφή
  13. Επειδή μου άρεσε πάρα πολύ... όταν θα φτάσεις στο Π να γράψεις πάλι για το παγόβουνο, όταν θα φτάσεις στο Σ να γράψεις πάλι για τη σανίδα, για τη σχεδία....
    Πάντως και αυτά τα ναυάγια τα μη θαλασσινά μετράνε θύματα...
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΜΜ μου βάζεις ιδέες Φλώρα μου! Στο Π μπορεί και να σε ακούσω! Βλέπεις άφησα κι αυτή την ιστορία στο κατάστρωμα με τον νεαρούλη στη μέση ;-)
      Το σίγουρο είναι ότι στο Φι θα μιλήσω για Φιλίες! Αγαπημένες ! Υπαρκτές και διαδικτυακές!
      (¨Οσο για τα θύματα ...πόσο δίκιο έχεις!)
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  14. Αυτο το κείμενο το διάβασα στην κυριολεξία με μια ανάσα!!!!!!!
    Υπέροχο και τόσο αληθινό!!! Πόσες σχεδιες φτιάχνουμε και εμείς και άλλες τόσες μας χαλάει η ζωή μα εμείς εκεί!!!! Δεν το βάζουμε κάτω!!! Πιστεύω οτι ανήκω στους "άλλους"...τους τελευταίους!!!!!
    Αυτούς που βλέπουν πισω απο τα αγριεμενα σύννεφα της ζωής!!!
    Μακάρι να υπάρχει πάντα κάτι πισω απο αυτά.
    Ολα γίνονται για ενα λόγο!!! Πάντα προσπαθώ να το θυμάμαι! Ακόμα και μέσα στη...θαλασοταραχη!!!!!
    Καλο ξημέρωμα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α μη νομίζεις! Κι εγώ με μια ανάσα το έγραψα!
      Μακάρι α είσαι σε αυτούς τους περίεργους, που δεν ξεχνούν να παλέψουν αλλά βλέπουν και τι έχει να τους δώσει η νέα στεριά που ξεβράστηκαν!
      Φιλιά πολλά! ♥

      Διαγραφή
  15. Τώρα εγώ πως να μιλήσω αντικειμενικά όταν μιλάς για ναυάγια ;

    Χρόνια πριν βρέθηκα να φτιάχνω το δικό μου "ναυάγιο" δομημένο με εύθραυστα υλικά, που εντούτοις, είχαν δύναμη ν'αντέξουν συνθήκες θυέλλης. Φαίνεται πως σ’εκείνα τα υλικά είχε γίνει η απόλυτη πρόσμιξη και άντεξαν και στον χρόνο. Έπειτα φρόντισα το περιβάλλον μου. Τ'ονόμασα γαλάζιο από τα νερά των Κυκλάδων για να αισθάνομαι μέσα τους κι ύστερα βούτηξα στα βαθιά νερά του. Και όσο απομακρυνόμουν από τις δικές μου ακτές τόσο πείσμα έβαζα ή και βάζω για ν'ανταπεξέλθω στις συνθήκες της φύσης, της καρδιάς και της εποχής. Ανήκω σ'εκείνη τη μερίδα την περίεργη, όπως ονομάζεις, που ζει ή προσπαθεί να ζει την κάθε του μέρα, απολαμβάνοντας τις ομορφιές του, ρουφώντας κάθε μόριο αέρα, συναντώντας τα ζωτικά στοιχεία του πλανήτη, χαμογελώντας και ταυτοχρόνως έχοντας σε ετοιμότητα την σχεδία μου. Ίσως να μη θελήσω να φύγω όταν μπορέσω, ίσως η γη ετούτη να βαπτιστεί μέσα μου, ίσως πάλι να φύγω εν μέσω κατακλυσμού.
    Αερικές μοιάζουν οι στιγμές...

    Περιαυτολογώ τελευταία και μάλλον δεν θα'πρεπε, με παρασέρνει όμως η κάθε λέξη που εμφανίζεις.
    Ναυάγια Αριστέα, κάθε λογής, συναντάς όπου και αν κοιτάξεις γύρω σου, σε όποια περίοδο και αν μεταφερθείς. Το σημείο που το καταντά νεκρό είναι εκείνο που πληγώνει περισσότερο. Εκείνο που φτάνει για να αποσυνθέσει και το πιο μικρό κύτταρο του υλικού του. Όλα τ'άλλα ναυάγια παραμένουν ενεργοί οργανισμοί είτε ως “αξιοθέατα”, όπως έγραψες, είτε ως "παρένθετα κουκούλια ζωής"...

    Το κείμενό σου, πάλι ;
    ...!

    Όσο για τον μικρό Μεχμέτ, να ξέρεις πως ευτυχισμένος είναι, ακόμα και μ’ένα ποδήλατο.


    Να προσπερνάς κάθε που σε πληγώνει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Ναυαγέ μου!
      "Ίσως να μη θελήσω να φύγω, όταν μπορέσω " γράφεις! Αυτό είχα υπόψη μου καλέ μου όταν έγραφα την περίεργη κατηγορία! Δεν είναι παραίτηση ...είναι νέα προοπτική!
      Και χαίρομαι που την έχεις! Και μακάρι να είμαστε όλοι έτσι στα κάθε λογής ναυάγια μας! Ή τουλάχιστον δυνατοί!
      ( Να του πάρουμε βρε ένα ποδήλατο του Μεχμέτ! Αλλά κάτω τα χέρια από το δικό μου! Το καλό που σου θέλω! αχαχαχα)

      Φιλιά!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
    2. Α! Σε ευχαριστώ για την ευχή στο τέλος! :))

      Διαγραφή
  16. Αν ειναι για φωτογραφιση
    να'ρχεστε ενας ενας.
    Δεν θελω να μου ταραξετε τους γλαρους
    απο πανω μου...

    Με εκτιμηση..."ναυαγιο ξηρας"

    Καλησπερολουλουδο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να έρθω να τους ταΐσω τουλάχιστον; Δεν θα κάνω θόρυβο !
      Λέξεις που σκίζουν σαν μαχαίρι είναι ώρες οι λέξεις σου!
      Την ένιωσα την κραυγή σου!
      Καλό ξημέρωμα να ευχηθώ;
      Σου στέλνω την αγάπη μου! :)

      Διαγραφή
  17. Τα μη ναυάγια προϋποθέτουν καλούς καπετανέους και καλό πλήρωμα! Και κυρίως να ξανοίγεσαι με σύνεση και όταν το επιτράπει ο καιρός, αναλόγως το σκαρί σου! Η θάλασσα είναι πολύ ζόρικη! Και όλοι θα νιώσουν το ναυάγιο τους, όταν δεν κουμαντάρουν καλά το σκαρί τους, ή υπερεκτιμήσουν τις δυνάμεις τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ σωστή η άποψη σου! Χρειάζονται όλα οργάνωση και προσοχή (όχι σαν και μένα που έπαιζα στο κατάστρωμα) προκειμένου να αποφευχθούν τα ναυάγια !
      Αλλά τι γίνεται με αυτά που δεν μπορείς να τα αποφύγεις;
      Εκεί αναφέρθηκα!
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  18. Υπέροχο το κείμενό σου!

    Αν δε ναυαγήσεις έστω και μια φορά, πώς αλλιώς θα μάθεις τον τρόπο να κάνεις πιο γερό το σκαρί σου στο μέλλον;;

    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ και επαυξάνω Έλλη μου! Σχολείο όλα μας τα ναυάγια! Μπας και δεν μας ξανασυμβούν....

      Φιλιά!

      Διαγραφή
  19. Αν ξέρεις να παλεύεις τα ναυάγια .... ζεις....

    Θα στο πω αλλιώς...

    Είναι όλα πρίμα, πουθενα συννεφο, πουθενα πόνος, πουθενα σκέψη, πουθενα κάτι που θα σε προβληματίσει...
    Χάνεσαι μέσα στο πουθενα σου και οι αληθινές χαρές σου προκαλούν βαρεμάρα...
    Σήμερα τα παιδιά με ένα βαριέμαι στο στόμα είναι... γιατί τους τα εχουμε (ή είχαμε), όλα όσα εμείς δεν βρήκαμε , έτοιμα....
    Εχουν ξεκινήσει και ξυπνάνε ....
    Ποιος ευθύνεται;
    Το σημερινό ναυάγιο...άρχισαν να καταλαβαίνουν τη ζωή!

    Όλα είναι χρειαζούμενα ...αρκεί να μη μας παίρνει από κάτω...κι αν μας παίρνει (που ειναι ανθρώπινο) να υπάρχουν χέρια να μας σηκώσουν, ή και να μας χαστουκίσουν για να μας βγάλουν από το λήθαργο!

    Φιλί πρωινό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Χάνεσαι μέσα στο πουθενά σου..." Ακριβώς έτσι πιστεύω κι εγώ για τους πόνους σε αυτή τη ζωή. Είναι μαθήματα και δεν μας αφήνουν να εφησυχαζόμαστε!
      Όμορφα τα είπες Πασπαρτουδάκι μου!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  20. α κύματα.. Τα κύματα σ’ οδηγούν εκεί που θέλουν να σε ξεβράσουν. Να σε ξεβράσουν, ή ανάλογα με την όρεξή τους, να σε καταπιούν. Είναι να μη βρεθεί η ψυχή σου, άδειο κοχύλι, πεταμένο στο θυμό τους. Κάποιοι, όμως, είναι τυχεροί. Στ’ άδειο κοχύλι της ψυχής τους οι Γοργόνες κρύβουν το τραγούδι τους. Κάποιοι.. Δε θα τους βρεις σε κάθε σου βήμα. ~ Αλκυόνη Παπαδάκη

    Καλό σου βράδυ Αριστέα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, σε ευχαριστώ!♥
      Υπέροχο απόσπασμα!♥
      Φιλιά! ♥

      Διαγραφή