24 Days Challenge, Day # 16 : Π

Π
Πόλη- Η πόλη μου

Για την πόλη μου θα σας μιλήσω. Που συμβαίνει να αρχίζει από Π- Πύργος. 
Η Ελλάδα είναι γεμάτη από Πύργους, αν δεν το ξέρετε. Μα ένας μας έρχεται στο νου όταν λέμε Πύργο. Ο Πύργος της Ηλείας.
Απέχει μόλις 5 χιλιόμετρα από την πιο κοντινή θάλασσα, 19 χλμ από την αρχαία Ολυμπία μα 315 χλμ από την Αθήνα ( είναι πολλά τα άτιμα για μένα που θα ήθελα να πηγαίνω ταξίδια αναψυχής και να συναντώ αξιόλογους ανθρώπους που γνωρίζω διαδικτυακά).

Έχει ιστορία. Σιγά μην είμαστε τυχαίοι! Θα τα πούμε κι αυτά!

Πώς βρέθηκα εγώ εδώ; Από τη μαμά!
Ο μπαμπάς κατάγεται από ένα χωριό της Αρκαδίας, δίπλα στην Τρίπολη. Πήγε η μαμά επίσκεψη στην Τρίπολη το 1967 την είδανε , ψηλή πολύ και νοστιμούλα και την γραπώσανε και τη δώσανε πεσκέσι στο μπαμπά!  Ο μπαμπάς την πήρε και την πήγε στην Αμερική! Μα η καρδιά της μαμάς ζητούσε τον κάμπο της Ηλείας! Κι ήρθαν εδώ και χτίσανε θεμέλια! Και έτσι εγώ η μόνη πατρίδα που γνώρισα κι αγάπησα είναι αυτή η πόλη!
Έζησα χρόνους τέσσερις και βάλε στην Αθήνα. Η σκέψη μου ήταν πότε θα γυρίσω στα μέρη μου!  Και δεν τα αλλάζω με όλα τα χρυσάφια του κόσμου!
Η πόλη μου είναι τίγκα στις γειτονιές, στο κουτσομπολιό, στις μικροπρέπειες! Μια τυπική πόλη της νοτίου Ελλάδας! Το χειμώνα ερημώνει. Αν δεν είχαμε και τα ΤΕΙ θα είχαμε ψοφήσει από ζωή! (Και τώρα θέλουν να μας τα πάρουν ! Αλλά είναι άλλη πονεμένη ιστορία αυτή.)
Δεν έχει ρυμοτομία καλή, δεν έχει δρόμους σωστούς, μόλις πρόσφατα αποκτήσαμε φανάρια αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι λειτουργικά, δεν είναι όμορφη πολύ!
Μα έχει ιστορία και την αγαπώ!

Είναι κτισμένη πάνω σε επτά λόφους ( καθόλου τυχαίο τώρα που το σκέφτομαι το εφτά) γήλοφους για την ακρίβεια, δηλαδή υψωματάκια,περίπου δεκατριών μέτρων,  σε έναν από τους οποίους είναι η Πλατεία του Πύργου, το Επαρχείο.

Πάνω στο λόφο αυτό ήταν κτισμένος κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ένας πύργος (οίκημα) από τον οποίο πήρε και το όνομά της η πόλη.
Για τον πύργο αυτό, με τον οποίο συνδέεται η ίδρυση της πόλης ο ιστορικός και λαογράφος Κώστας Ρωμαίος, γράφει τα εξής:

Ο Πύργος είναι νέα σχετική πόλη, κτισμένη πιθανά στη θέση του αρχαίου Δυσποντίου, μιας από τις οκτώ πόλεις της αρχαίας Πίσσας. Πρωτοεμφανίζεται ο Πύργος το 1687 σαν ένας οικισμός, που περιέβαλε ένα ογκώδες ψηλό κτίριο, σχήματος πύργου, από το οποίο πήρε και το όνομά του. Το κτίριο αυτό ανήκε σε κάποιον Τσερνοτά, που ήταν κτηματίας της περιοχής και που βρήκε κάποτε μέσα σ' ένα πηγάδι- που ακόμα και σήμερα λέγεται πηγάδι του Τσερνοτά-  έναν θησαυρό, από κρυμμένα αρχαία χρυσά νομίσματα. Θέλοντας λοιπόν ο χωρικός εκείνος να δείξει νομιμοφροσύνη, ταξίδευσε στην Κωνσταντινούπολη και παρέδωσε το θησαυρό στον Σουλτάνο Σελίμ τον Α'. Τότε κι ο Σουλτάνος ενθουσιασμένος για το απροσδόκητο και μεγάλο κέρδος, απένειμε στον Τσερνοτά τον τίτλο του Μπέη και του παραχώρησε μεγάλες εκτάσεις γης στην οποία υπήρχε το θαυματουργό πηγάδι. Χαρίζοντας λοιπόν τα νομίσματα των αρχαίων προγόνων του στον Τούρκο κατακτητή, ιδού ένας αφελής χωρικός έγινε  ξαφνικά Μπέης. Ο Τσερνόμπεης γύρισε έπειτα κι έκτισε στα νέα κτήματά του τον πύργο που προαναφέραμε και γύρω γύρω σχηματίστηκε  σιγά σιγά ο οικισμός του Πύργου, κατοικημένος από τους διάφορους εμπορευόμενους.

Όταν ο Τσερνόμπεης πέθανε χωρίς να αφήσει απογόνους, μετά από την αποχώρηση των Βενετών που είχαν έρθει προσωρινά, και μετά την ανάκτηση της Πελοποννήσου από τους Τούρκους, τα κτήματα του έγιναν ιδιοκτησία του Οθωμανικού κράτους και περιήλθαν στην Βαλιντέ Σουλτάνα, δηλαδή στη βασιλομήτωρ.

 Στο μεταξύ ο Πύργος είχε αναπτυχθεί σε σημαντική πόλη, στην οποία προύχοντες είχαν αναδειχθεί οι απόγονοι των πρώτων οικιστών. Και πρώτη μάλιστα ήταν η οικογένεια των Βιλαταίων που έδωσε στα 1821 τον σημαντικό αγωνιστή Χαράλαμπο Βιλαέτη. 

Εκτός από τον οπλαρχηγό Χαράλαμπο Βιλαέτη, που υπήρξε η ψυχή του αγώνα εναντίων των τουρκαλβανών του Λάλα, ο Πύργος περηφανεύεται για την προσφορά κι άλλων τέκνων του κατά τον αγώνα του '21. Ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλέγεται ο Λυκούργος Κρεστενίτης, μια σπουδαία στρατιωτική και πολιτική μορφή της επανάστασης( 1793-1873). Μέλος της Φιλικής Εταιρείας, και με πνευματική καλλιέργεια δίδαξε στον Πύργο τα ελληνικά γράμματα, αλλά και την πολεμική τέχνη και πρωταγωνίστησε στην οργάνωση της επανάστασης στην Ηλεία. Μετά την απελευθέρωση διετέλεσε δύο φορές γερουσιαστής, υπουργός δικαιοσύνης, εσωτερικών, οικονομικών και πρόεδρος της Βουλής.

Ήταν η πρώτη ελληνική πόλη που καταστράφηκε από τους Τούρκους. Αλλά δεν εξαφανιστήκαμεν τελικά από τον χάρτη!

 Η γεωγραφική θέση της πόλης λόγω του λιμανιού του Κατακόλου, που αποτελεί και το Επίνειο της, βοήθησε την ανάπτυξή της τον 19ο αιώνα έως αρχές του 20ου κατά την περίοδο της ανάπτυξη του εμπορίου της σταφίδας.Καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του εμπορίου της σταφίδας αποτέλεσε η πρωτοβουλία του Πύργιου βουλευτή Ανδρέα Αυγερινού σχετικά με την σιδηροδρομική ένωση του Πύργου με το Κατάκολο.Η γραμμή που συνέδεε την πόλη με το λιμάνι του Κατακόλου,ήταν η δεύτερη σιδηροδρομική γραμμή που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα.

Κορυφαία πνευματική μορφή του Πύργου είναι ο συγγραφέας Τάκης Δόξας. Επίσης σημαντικές προσωπικότητες που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν στον Πύργο είναι: ο ακαδημαικός,ιστορικός και λογοτέχνης Διονύσιος Κόκκινος, ο ποιητής Τάκης Σινόπουλος, ο καθηγητής Σάκης Καράγιωργας, ο συγγραφέας Παύλος Μάτεσις, ο συγγραφέας Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος, ο ποιητής Γιώργης Παυλόπουλος, οι ηθοποιός Κώστας Καζάκος και Αιμιλία Υψηλάντου, , ο λογοτέχνης Θεόδωρος Ξύδης, ο συγγραφέας Μπάμπης Τσικληρόπουλος, ο γελοιογράφος Στάθης (Σταυρόπουλος), ο ζωγράφος Δανιήλ Παναγόπουλος κ.α.

Η πόλη έχει πολλά διατηρητέα κτίσματα ( με υπέροχα ακροκέραμα, στοιχείο της νεοκλασσικής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς) κι έργα του Τσίλλερ (διάσημος αρχιτέκτονας που σχεδίασε πάνω από 900 κτίρια στην Ελλάδα) όπως:

Μουσείο της Ολυμπίας
Δημοτική Αγορά Πύργου (τώρα Αρχαιολογικό Μουσείο Πύργου)
Σιδηροδρομικός Σταθμός Πύργου
Σιδηροδρομικός Σταθμός Ολυμπίας
Θέατρο "Απόλλων" Πύργου
Μανωλοπούλειο Νοσοκομείο (το παλιό νοσοκομείο)

Νομίζω ότι σας κούρασα πολύ! Οι φωτογραφίες μιλούν καλύτερα. Όλες είναι από το προφίλ του  Olympia Pyrgos Ilias στο Facebook.

Δεν είναι η πιο όμορφη πόλη. Πιθανόν για κάποιο περαστικό να είναι και αδιάφορη η πόλη, σαν πόλη. Δεν έχει δυνατότητες κι ευκαιρίες, πολιτιστικές κυρίως. Όμως τα καλοκαίρια αλλάζει... Οι θάλασσες κι οι παραλίες μας δεν υπάρχουν. Όποιος έχει γευτεί το Ιόνιο ξέρει γιατί πράγμα μιλάω. 
Είναι το μέρος που μεγάλωσα και ζω. Και την αγαπάω. Και δεν θα ήθελα να μένω πουθενά αλλού, εκτός από τα ευλογημένα χώματα της Ηλείας.

Και κάπου εδώ τελείωσε το μίνι τουρ στα μέρη μου.
Σας εύχομαι ένα υπέροχο Σαββατόβραδο..
@ριστέα