Ένας πίνακας- δυο ιστορίες

«Ένας πίνακας… δυο ιστορίες».  
Μια πρόκληση από την αγαπημένη μου "Μαρλέν", όπως γλυκά την αποκαλώ,
Μαριλένα από το marilenaspotofart , για να μην μπερδευόμαστε!

Να εμπνευστούμε από έναν πίνακα που σε εμάς "μιλάει", 
να τον συστήσουμε με λίγα λόγια για να τον μάθουν και οι υπόλοιποι 
και να γράψουμε δυο ιστορίες (πεζό ή ποίημα) διαφορετικές:
Πόσο διαφορετικές;
Αυτή είναι και η πρόκληση!

Αντιγράφω από τη Μαριλένα:

α) Αντανάκλαση: Η ιστορία-αντανάκλαση θα είναι μια ιστορία 
που είτε απεικονίζει το θέμα του πίνακα 
είτε αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτό που νιώθετε εσείς για τον πίνακα.

β) Παραμορφωτικός καθρέφτης: Η ιστορία-παραμορφωτικός καθρέφτης 
θα είναι το αντίθετο.. 
Μια ιστορία που είτε θα παραμορφώνει το θέμα του πίνακα 
είτε θα περιγράφει το εντελώς αντίθετο από αυτό που νιώθετε για τον πίνακα.

Ο πίνακας που επέλεξα :



Η Κραυγή (Νορβηγικά: Skrik, 1893 και 1910)  

Πρόκειται για μία σειρά από εξπρεσιονιστικούς ζωγραφικούς πίνακες του Νορβηγού Έντβαρτ Μουνκ (Edvard Munch), που απεικονίζουν μια αγωνιούσα μορφή με φόντο ουρανό σε χρώμα κόκκινο του αίματος. Θεωρείται από μερικούς πως συμβολίζει το ανθρώπινο είδος κάτω από τη συντριβή του υπαρξιακού τρόμου. Το τοπίο στο υπόβαθρο είναι το Οσλοφγιόρντ.

Ο Μουνκ δημιούργησε διάφορες εκδοχές της Κραυγής με διάφορα μέσα. Το Μουσείο Μουνκ έχει μια από τις δύο ζωγραφικές εκδοχές (1910) και ένα παστέλ. Η Εθνική Πινακοθήκη της Νορβηγίας έχει την άλλη ζωγραφική εκδοχή (1893). Μια τέταρτη εκδοχή, σε παστέλ, είναι στην ιδιοκτησία του Νορβηγού δισεκατομμυριούχου Πέττερ Όλσεν (Petter Olsen). 

Ο αρχικός Γερμανικός τίτλος που δόθηκε στον πίνακα από τον Μουνκ ήταν Der Schrei der Natur (Ο Λυγμός της Φύσης).

Σε μια σελίδα στο ημερολόγιό του με την επικεφαλίδα Νίκαια 22.01.1892, ο Μουνκ περιγράφει την έμπνευσή του για τον αρχικό πίνακα:

    Περπατούσα σ' ένα μονοπάτι με δυο φίλους - ο ήλιος έπεφτε - ξαφνικά ο ουρανός έγινε κόκκινος σαν αίμα - σταμάτησα, νιώθοντας εξαντλημένος, και στηρίχτηκα στο φράχτη - αίμα και γλώσσες φωτιάς πάνω από το μαύρο-μπλε φιόρδ και την πόλη - οι φίλοι μου προχώρησαν, κι εγώ έμεινα εκεί τρέμοντας από την αγωνία - κι ένιωσα ένα ατέλειωτο ουρλιαχτό να διαπερνά τη φύση.

πηγή

Και τα τα δύο ποιήματα που προέκυψαν...

Α) Αντανάκλαση

Το ουρλιαχτό

Μια μητέρα
ένα παιδί
ένα παιχνίδι
Η ώρα η λανθασμένη 
Το "συμβάν" δεν αργεί
Αναζητούνται οι φταίχτες
Χειροπαίδες
Κρατητήρια
Δικαστήρια,
αίθουσες, ετυμηγορίες
φυλακές
Τιμωρία!
Η κραυγή ακόμα αντηχεί,
στα πέρατα του κόσμου φτάνει
Μονάχα στον Άδη δεν μπορεί να κατεβεί 
να αγκαλιάσει 
το πολυλατρεμένο 
που εχάθη!

Β) Παραμορφωτικός καθρέφτης

Σαν τούρτα στο κεφάλι

Αγάλι αγάλι έφτασες στην πόρτα των σαράντα
σου φέρανε οι φίλοι σου και μια βαρβάτη μπάντα
το χάπι μπέρθντεϊ έπαιξε με όρεξη μεγάλη
σαν τούρτα πενταόροφη σου ήρθε στο κεφάλι.
"Με άσπρα μαλλιά" τραγούδησαν και γέλαγαν συνάμα
μα εσύ επείσμωσες πολύ και έκαμες και τάμα
Είναι της μοίρας το γραφτό τα χρόνια να περνάνε
και οι στιγμές που έφυγαν πολύ να σε πονάνε!
Μα εσύ το έβαλες βουλή τα κόλπα σου να κάνεις 
και με τον τρόπο σου εσύ όλους να τους τρελάνεις!
Πάντα χαρούμενο παιδί εις τη ψυχή αν μένεις 
το χρόνο φίλο σου καλό μαζί σου πάντα δένεις
Γελάς, χαρούμενα πηδάς και γύρους κάνεις δέκα
κορίτσι δείχνεις φίλη μου κι όχι μεστή γυναίκα.
Κι αν απορήσατε πολύ και ψάχνετε να βρείτε
μαθήματα και συνταγές τι να ακολουθείτε
Δεν έχω φίλοι μου καλοί άσσο εις στο μανίκι
 μπότοξ, γιατροί και συρραφές είναι σαν δεκανίκι.
Ζήσε τα χρόνια που περνούν χωρίς να αναρωτιέσαι 
αν στον καθρέφτη θα μπορείς άνετα να κοιτιέσαι
Είναι ο καθρέφτης της ψυχής ανώτερος στην κρίση
τούτη που λες η συμβουλή είναι και η μόνη λύση.



Δεν ξέρω αν ανταποκρίθηκα σωστά στην πρόκληση!
Χάρηκα γιατί δεν γράφω έμμετρα, δεν το'χω
και θαυμάζω πολύ όλους όσοι τα καταφέρνουν με άνεση!

Καλή σας μέρα
-έστω καλό υπόλοιπο ημέρας!

@ριστέα