Ένας πίνακας- δυο ιστορίες / Μέρος 2o

«Ένας πίνακας… δυο ιστορίες».  

Η πρόκληση της Μαριλένας από το marilenaspotofart 

στα χέρια του αγαπητού φίλου Δημήτρη Ασλάνογλου που σήμερα φιλοξενώ!

Θυμίζω την ιδέα της Μαριλένας:

Να εμπνευστούμε από έναν πίνακα που σε εμάς "μιλάει", 

να τον συστήσουμε με λίγα λόγια για να τον μάθουν και οι υπόλοιποι 

και να γράψουμε δυο ιστορίες (πεζό ή ποίημα) διαφορετικές:

Πόσο διαφορετικές;

Αυτή είναι και η πρόκληση!

Αντιγράφω από τη Μαριλένα:

α) Αντανάκλαση: Η ιστορία-αντανάκλαση θα είναι μια ιστορία 

που είτε απεικονίζει το θέμα του πίνακα 

είτε αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτό που νιώθετε εσείς για τον πίνακα.

β) Παραμορφωτικός καθρέφτης: Η ιστορία-παραμορφωτικός καθρέφτης 

θα είναι το αντίθετο.. 

Μια ιστορία που είτε θα παραμορφώνει το θέμα του πίνακα 

είτε θα περιγράφει το εντελώς αντίθετο από αυτό που νιώθετε για τον πίνακα.

Ο πίνακας που επέλεξε ο φίλος Δημήτρης :

Γκουέρνικα – Πάμπλο Πικάσο

Η Γκερνίκα (Guernica στα ισπανικά ή Γκουέρνικα, 
με λατινική απόδοση στα ελληνικά), 

είναι το διασημότερο ίσως έργο του Πάμπλο Πικάσο.

Αυτός ο τεράστιος καμβάς (3,54x7,82μ.) 
(μεγαλύτερος από έναν τοίχο ενός συνηθισμένου δωματίου)
περιγράφει την απανθρωπιά, 

τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. 

Ήταν παραγγελία της δημοκρατικής κυβέρνησης της Ισπανίας 

για τη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού το 1937. 

Ο Πικάσο εμπνεύστηκε το έργο όταν, στις 26 Απριλίου της ίδιας χρονιάς, 

στα πλαίσια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, 

Γερμανοί πιλότοι της αεροπορίας των εθνικιστών βομβάρδισαν 

την κωμόπολη Γκερνίκα της Χώρας των Βάσκων. 

Στο βομβαρδισμό εκείνο σκοτώθηκαν 1.650 άνθρωποι 

και ισοπεδώθηκε το 70% της πόλης με 32 τόνους εκρηκτικά.

Ο Πικάσο απέφυγε να ζωγραφίσει αεροπλάνα, βόμβες ή ερείπια. 

Οι δύο κυρίαρχες μορφές του έργου είναι ένας ταύρος και ένα πληγωμένο άλογο 

με διαμελισμένα κορμιά και τέσσερις γυναίκες που ουρλιάζουν 

κρατώντας νεκρά μωρά. 

Αρχικά ο Πικάσο πειραματίστηκε με χρώμα, 
αλλά τελικά κατέληξε στο άσπρο-μαύρο και αποχρώσεις του γκρι, 
καθώς θεώρησε ότι έτσι δίνει μεγαλύτερη ένταση στο θέμα. 
Πολλές φορές μετακίνησε φιγούρες και μορφές πριν καταλήξει 
στην οριστική τους θέση. 

«Η αφαίρεση του χρώματος και του αναγλύφου 

αποτελεί διακοπή της σχέσης του ανθρώπου με τον κόσμο: 

όταν διακόπτεται,δεν υπάρχει πια η φύση ή η ζωή»

πηγή

Τα ποιήματα του Δημήτρη:

Α) Αντανάκλαση

Π Ο Λ Ε Μ Ο Υ    Α Ν Τ Α Ρ Α

Χ Ω Ρ Ι Σ   Ρ Η Μ Α

Αντάρα πολέμου, ψυχών σπαραγμός

Αδιάφορης σφαίρας, ο στυγνός συριγμός

Φαιοπράσινης κάπας, ο μπαρουτοραντισμός

Φρενήρους σειρήνας, ο φριχτός αλαλαγμός

Άλικης Πυθίας, ο ματωμένος χρησμός

Περήφανου Ηνίοχου, ο αιώνιος καϋμός

Μαραμένου φραγκοστάφυλου, ο στυφός χυμός

Εωθινή ψαλμωδία, ο γυρισμός

Μαγική οπτασία, της Ειρήνης το φως.

«Ο πόλεμος μοιάζει μ’ ένα κλάσμα.

Αριθμητής είναι πάντα οι επιζήσαντες και παρανομαστής οι νεκροί.

Στην απλοποίησή του σαν κλάσμα, πρέπει νάχει σαν αποτέλεσμα, 
μιά αιματοβαμμένη ακέραια «Ειρήνη». 
Αν ο παρανομαστής είναι μεγαλύτερος από τον αριθμητή, 
η αξία της Ειρήνης είναι πολύ ευτελής».

Δ.Λ.Α.

Β) Παραμορφωτικός καθρέφτης

Η   Ζ Ω Η    Ζ Ω Γ Ρ Α Φ Ι Σ Μ Ε Ν Η

Μʼ ένα γραιγάλι κι μʼ ένα φύλλο,

βάφω το πρώτο χέρι του καμβά.

Με τον ιδρώτα, που στάζʼ απʼ τον ήλιο,

το χώμα βρέχω, να μοσχοβολά.

Με ένα πινέλο σαν ηλιαχτίδα,

χαράζω της μάνας τη ματιά.

Με κείνο πούναι σαν την ακίδα,

του πόνου στρώνω την πινελιά.

Τη λησμονιά, βάφω με γρίζο,

τον έρωτα με κόκκινο βαθύ.

Τη μοναξιά, με μπλέ φωτίζω,

το μισεμό με κίτρινη ουλή.

Στα πράσινα ντυμένη η ελπίδα,

στα γαλανά το βλέμμα της χαράς.

Με άσπρο βάφεται η καλή μοίρα,

με το μαβί το ρίγος της συμφοράς.

Χρώματα πούθελαν και μπερδευτήκαν,

πάνω σʼ αδέξια πολύχρωμη παλέτα.

Δάκρυ και γέλιο, ένα γεννήκαν,

ζωή με χρώματα, σε άσπρα καβαλέτα.

Δ.Λ.Α.

Ο φίλος Δημήτρης μου επιφύλασσε μια υπέροχη έκπληξη.
Κατά τον ίδιο τρόπο που ζητάει η πρόκληση 
μου έστειλε ακόμα δύο ποιήματα με αφορμή έναν δικό μου πίνακα.
Αυτό θα γίνει μια ξεχωριστή ανάρτηση όμως.

Σας καλημερίζω 
και σας φιλώ 
@ριστέα

Και μην ξεχνάμε το διαγωνισμό γέλιου
περιμένω τις συμμετοχές σας στο μέιλ μου.