.jpg)
Έτσι έμαθα γράμματα εγώ : τρία-τρία στα ξύλινα θρανία....
Με τις μπλε ποδιές, με κρύο και υγρασία το χειμώνα, φτωχικά πολύ.
Τα ποντίκια περνούσαν δίπλα μας και εμείς συνεχίζαμε το μάθημα.
Με πολυτονικό και με δάσκαλο που είχε τη βέργα στην έδρα.
Αλλά !
Αλλά με πολλή αγάπη για τη μάθηση!
Με χαμόγελα, πολύ παιχνίδι, πολλή συναναστροφή...
Με ασφάλεια αλλά όχι ανασφάλεια για το αύριο.
Χωρίς φροντιστήρια.
Σήμερα τι μένει στα παιδιά τελειώνοντας το σχολείο;
Πόση μόρφωση έχουν πραγματική και ποια είναι η παιδεία που κουβαλάνε;
Ποιο είναι το αύριο του τόπου αν δεν φροντίζουμε τα παιδιά μας;
Δεν θέλω να τα βλέπω μαύρα !
Μα δεν με αφήνουνε να βλέπω άλλα χρώματα....
Νοσταλγός μιας άλλης εποχής!
Μιας εποχής δύσκολης, αλλά αγνής, τόσο αληθινής Τότε.....
@iris
Τη βέργα δεν την ένιωσα, αλλά οι τιμωρίες δίναν και παίρναν!
ΑπάντησηΔιαγραφή:))
Πάντα θα θυμόμαστε με χαρά τις παλιές-καλές-αθώες εποχές. Πόσο ακόμη θα νοσταλγούμε το παρελθόν, αντί να ονειρευόμαστε το μέλλον. Α, ναι ξέχασα. Σκοτώσαν τα ονειρά μας και πολλών αγέννητων γενεών ακόμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ τη βέργα την ένιωσα misoagnosti! Δεν την αναπολώ με την καλή έννοια, δεν είμαι υπέρ του ξύλου κάθε άλλο, αλλά μέσα σε εκείνα τα πλαίσια όπου υπήρχαν όρια μάθαμε και να τα σεβόμαστε !
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, δεν θα έπρεπε να νοσταλγώ Μαρία αλλά τι καλά που το έθεσες: σκότωσαν τα όνειρα μας! Πόσο ανάγκη έχω να συνεχίσω να ονειρεύομαι όμως.....
η ζωή είναι ωραία..τι τέλειος τίτλος:))
ΑπάντησηΔιαγραφήαισιόδοξη σε βρίσκω κι εσένα.
τα φιλιά μου~
Πω πω καλημέρα καλή μου... πρόλαβα λίγο τα ξύλινα θρανία...τι όμορφα.... άπειρες η φορές που τις αναπολώ...δεν υπήρχαν τίποτα κινητά fb.. χαρούμενα πρόσωπα... γειτονιές γεμάτες κόσμο.. θυμάμαι ένα παπάκι είχα 2-3 φραπεδακια σπαστά ενα μπουκάλι νερό την παρέα μου κιθάρες μουσική έρωτες...τωρααα... έχουν όλα γίνει άστα πως...και δεν μ αρέσει.. είναι σαν το τραγούδι θέλω την παλιά μου γειτονιά εδώ και τώρα.....το θέμα είναι να καταφέρουμε να περάσουμε της εικόνες αυτές στα παιδιά...να καταλάβουν ότι αυτό που ζουν είναι ψεύτικο...να πάρουν αρχές και ήθος από εμάς να καταφέρουμε να τα κάνουμε καλύτερους ανθρώπους και μαζί τους να γίνουμε και εμείς παιδιά...τα φιλιά μου να έχεις μια όμορφη μέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ τώρα το είδα αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ έβγαλα το δημοτικό ακριβώς έτσι: με τα ξύλινα θρανία, τις ποδιές και το πολυτονικό!Στο τελείωμα του δημοτικού με πέτυχαν οι αλλαγές!
Δεν νοσταλγώ τις δυσκολίες...αλλά ξέρω πως αυτές μας σφυρηλάτησαν ! ;-)
Α στη δουλειά δεν βλέπω καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήKwnnie.... τώρα είδα και το δικό σου μήνυμα!
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Η αλήθεια είναι πως μου αρέσει να βλέπω τη ζωή από την καλή της την πλευρά! Θα βρεις βέβαια στιγμές ανθρώπινες που λυγίζω , που έχω και εγώ τις μαύρες μου! Αλλά σκουπίζω ματάκια και συνεχίζω να κάνω όνειρα! :))